Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Friday, November 10, 2006

Ζώντας μέσα στην ψευδαίσθηση...

Αλήθεια, πόσοι από εμάς πιστεύουν στην αθανασία της ψυχής? Αρκετοί φαντάζομαι.
Το μόνο κακό είναι, ότι για τον καθένα μας, αυτό μοιάζει να είναι το προσωπικό μας «ψέμα».
Θέλω να πω, κανείς μας δεν ξέρει τι είναι η «ψυχή», ποτέ δεν ασχοληθήκαμε μαζί της για να μάθουμε, παρόλα αυτά πιστεύουμε στην αθανασία της. Έτσι συμβαίνει κάτι πολύ περίεργο. Αν η ψυχή είναι αθάνατη, γιατί είμαστε δειλοί? Αν η ψυχή είναι αθάνατη, ακόμα γιατί φοβόμαστε τον κίνδυνο? Αφού στην ουσία τίποτα δεν πρόκειται να πεθάνει. Συμβαίνει όμως το ακριβώς αντίθετο. Η ψυχή είναι αθάνατη αλλά οι άνθρωποι είναι δειλοί.
Αυτό το «ψέμα» μας βοηθάει να ζήσουμε. Είναι μια ανάγκη να πιστεύουμε στο «ψέμα» για να μπορούμε να ζούμε. Σε αυτό συμφωνούν όλοι οι μεγάλοι ψυχολόγοι του αιώνα μας (Φρόιντ, Γιουνγκ, Άντλερ, κ.α.). Λένε ότι το ψέμα είναι μια βασική ανάγκη για τον άνθρωπο όπως το φαγητό. Και ακόμα πιο βασικό, Είναι σαν την αναπνοή Γιατί το ψέμα είναι πάντα με το μέρος μας. Ποτέ εναντίον μας.
Όλη η ζωή μας είναι γεμάτη τέτοια ψέματα.Με αυτό τον τρόπο νιώθουμε ασφαλείς...
Για την αλήθεια πρέπει να αλλάξει κανείς τον εαυτό του. Για το ψέμα όμως δεν είναι απαραίτητο. Απλά αλλάζεις το ψέμα σου και είναι όλα καλά. Εσύ μένεις ο ίδιος.
Ίσως είχε δίκιο ο Βούδας τελικά που έλεγε ότι ζούμε μέσα στην ψευδαίσθηση.

3 comments:

Anonymous said...

Ισως όμως αν κάτσουμε να σκεφτούμε ότι σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουμε θα ψιλοφρικάρουμε...ισως είναι η ανάγκη που μας στέλνει να ζούμε με αυτή την ψευδαίσθηση όπως λές.
Στην τελική τι ήμασταν πριν γεννηθούμε, έτσι θα είμαστε και αφού πεθάνουμε.

Debby said...

Diaolaki, είναι υποκειμενικό! Ισως η ζωή μας να είναι λίγο Matrix! Δεν έχεις ακούσει κανένα παππού-γιαγιά να λένε "όλα ψέματα είναι"?

Julia, και να τα σκεφτούμε πάλι την δική μας ιδέα που έχουμε στο μυαλό μας θα υποστηρίξουμε για να μην όπως είπες φρικάρουμε εντελώς!

Reactor, δεν έχουμε όπως βλέπεις πολύ χρόνο για να αναζητήσουμε την αλήθεια. Εχουμε τόσα άλλα να ασχοληθουμε. Αλλά η ελπίδα θα πεθάνει πάντα τελευταία! Είναι γεγονός!

Thrass said...

Το δικό μου πρόβλημα είναι ότι δεν αντέχω τις αντιφάσεις, όπως π.χ. αυτήν που αναφέρεις με την αθανασία και το φόβο. 'Εχω κάτι σαν φυσική αλλεργία στην αντίφαση. Την κατανοώ στους άλλους, πάντως, ακριβώς γιατί δεν αντέχουμε όλοι τα ίδια πράγματα: άλλοι δεν αντέχουν την αντίφαση, άλλοι την αλήθεια.