Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Sunday, July 23, 2006

Χορτοφάγος ή σαρκοφάγος?


Είναι ένα θέμα που με απασχολεί συχνά πυκνά. Με αποκορύφωμα το Πάσχα όταν σφάζονται μαζικά χιλιάδες αρνιά και κατσίκια. Μου το έφερε στο νου σήμερα ο   Resident με ένα βίντεο που μου πρότεινε να δω.
Τρώω κρέας από τότε που με θυμάμαι. Είμαι παμφάγο θα έλεγα. Δεν έχω σχεδόν καμιά ιδιοτροπία στο φαγητό. Τρώω τα πάντα σε κάθε μορφή. Πολλές φορές ψάχνω να βρω τι δεν τρώω αλλά δεν βρίσκω τίποτα. Μπορεί για κάτι να μην πετάω την σκούφια μου αλλά το τρώω.
Στο θέμα μας τώρα. Προβληματίζομαι πολλές φορές για το αν πρέπει να τρώω κρέας ή όχι. Είχα διαβάσει κάπου ότι όταν σφάζεται ένα ζώο εκκρίνει μια ουσία στο αίμα του η οποία περιέρχεται στον άνθρωπο όταν το τρώει και είναι κατά κάποιο τρόπο η αιτία για κάποιες «βίαιες» συμπεριφορές που εκφράζει. Στατιστικά οι χορτοφάγοι είναι πιο φιλήσυχοι άνθρωποι σε σχέση με αυτούς που τρώνε και κρέας. Τώρα βέβαια στις προηγμένες χώρες οι σφαγές των ζώων γίνονται ενώ τα ζώα είναι αναίσθητα μιας και προηγουμένως τα έχουν «κοιμίσει» περνώντας τα από θάλαμο με αναισθητικό αέριο.
Επίσης σε μια εκπομπή στην τηλεόραση, η οποία ασχολούνταν με το πόσο τυποποιημένο έχει γίνει το εμπόριο κρέατος συνειδητοποίησα κάτι που όλοι το ξέρουμε αλλά δεν του δίνουμε σημασία. Ότι ένα παιδί που πιθανόν δεν έχει δει από κοντά και ζήσει με μία κότα ή με ένα κατσικάκι δεν έχει συναίσθηση ότι αυτό που τρώει το μεσημέρι είναι το ίδιο πλάσμα που κάποτε ζούσε και ανέπνεε σαν το ίδιο. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο στα παιδιά. Συμβαίνει σε όλους μας που κατά κάποιο τρόπο λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής έχουμε αποκοπεί από την φύση. Αρχίζουμε να μην έχουμε συναίσθηση του τι αγοράζουμε όταν πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ και παίρνουμε το μισό κιλό μοσχάρι έτοιμο κομμένο, και τυλιγμένο στο σελοφάν του σαν να παίρνουμε ένα πακέτο γαριδάκια και το βάζουμε στο καλάθι μας. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή…
Και φυσικά με αυτόν τον τρόπο της τυποποίησης, του εμπορίου κρέατος και της μαζικής παραγωγής του, σφάζονται πολύ περισσότερα ζώα από ότι παλιότερα. Δεν υπήρχε βέβαια και αυτή η αφθονία που υπάρχει σήμερα. Όμως όταν έσφαζαν ένα ζώο, τίποτα δεν πήγαινε χαμένο… Μέχρι και το τελευταίο του κομμάτι. Γιατί ο κόσμος το εκτιμούσε αυτό που έτρωγε. Τώρα με ευκολία πετάμε αυτό που μας έμεινε.
Από την άλλη, όλα αυτά τα θρεπτικά στοιχεία που παίρνουμε από το κρέας πως αναπληρώνονται? Με χάπια? Με σκόνες? Με άλλες τροφές? Πόσο εύκολο είναι αυτό όταν με μία μπριζόλα την εβδομάδα έχεις λύσει το πρόβλημα σου? Πόσο εύκολο είναι όταν δεν σε ακολουθεί το στενό σου περιβάλλον, ούτε καν ο σύντροφος σου?
Η κουμπάρα μου είναι χορτοφάγος ενώ ο σύζυγος της όχι. Έγινε χορτοφάγος μετά την γνωριμία τους. Αναγκάζεται να του μαγειρεύει ξεχωριστά. Δυο εβδομάδες που την φιλοξενούσα σπίτι μου το μόνο που έτρωγε ήταν μήλα και ντομάτα με αλάτι. Ήξερα ότι δεν τρώει κρέας και απέφευγα όσο μπορούσα να κάνω φαγητά που είχαν κρέας. Αλλά ακόμα και αυτά δεν τα έτρωγε. Αναρωτιόμουν πως καταφέρνει και ζει! Έτσι δεν θα μπορούσα με τίποτα… Για μένα το φαγητό είναι μια από τις απολαύσεις της ζωής. Και όπως δεν μου αρέσει η «λογοκρισία» πουθενά δεν μου αρέσει ούτε και εκεί.
Υ.Γ. Σου υπόσχομαι Resident, θα το ελαττώσω όσο πιο πολύ μπορώ! Αν το κόψω τελείως θα σε ειδοποιήσω να μου στείλεις το δώρο μου!!!
Y.Γ. Νο2
Ο
Resident προτείνει μια πολύ ενδιαφέρον σχετική ιστοσελίδα (The Meatrix). Δείτε τις δύο ταινιούλες κινουμένων σχεδίων και ίσως προβληματιστείτε και εσείς. Για ελληνικούς υπότιτλους επιλέξτε international.

19 comments:

resident said...

Αγαπητή debby
Αύριο ,γιατί τώρα πρέπει να φύγω, θα σου πω πως με εύκολες, οικονομικές, νόστιμες και υγιεινές κινήσεις, αποφεύγεις τις τύψεις και κερδίζεις δώρο.
Καλυνυχτα.

Debby said...

Όποτε μπορείς! Εδώ είμαστε!
Ελπίζω να έχεις μια καλή βραδιά στη δουλειά!
Και καλό ξημέρωμα!

Debby said...

Καλημέρα Deepest!
Δυο πράγματα που μου ήρθαν στο νου με το σχόλιο σου.
Ειναι ζήτημα αν ξέρω τρία άτομα όλα και όλα (συμπεριλαμβανομένης της κουμπάρας μου) που δεν τρώνε κρέας. Δεν τρώνε κρέας όχι γιατί αγαπάνε τα ζώα αλλά για άλλους λόγους μάλλον (ίσως για την σιλουέτα τους). Δεν έτυχε λοιπόν ποτέ να έρθω σε αντιπαράθεση με κάποιον οικολόγο ή χορτοφάγο. Θα ήθελα όμως να άκουγα τι θα είχαν να μου πουν (πέρα από τα τετριμένα που όλοι ξέρουμε). Ισως κάτι να μου "έκανε" και να το κρατούσα.
Θυμήθηκα επίσης, όταν ήμουν πολύ μικρή, μια γειτόνισα μεγάλωνε στην αυλή της ένα νεογέννητο αρνάκι. Κάθε απόγευμα έπαιζα μαζί του. Του άρεσε να κουτουλάει (στυλ ζιντάν! χαχαχαχα) και του έκανα κόντρα με τις παλάμες μου. Μια μέρα (όταν έφτασε στο απαραίτητο πάχος προφανώς) το έσφαξαν. Και μας έδωσαν ένα μπούτι του να το μαγειρεψει η μαμά μου. Παρόλο που ήμουν πολύ μικρή σοκαρίστηκα με το γεγονός και φυσικά δεν έφαγα. Ασε το κλάμα που έριξα.

Από την άλλη όμως... Οπως προτείνει ο Resident μήπως έστω ελαττώνοντας όλοι (τελείως ουτοπικό βεβαια) την κατάναλωση κρέατος καταφέρουμε κάτι για τα ζώα? (η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω τι και πως θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο...)

ralou said...

Και φυσικά με αυτόν τον τρόπο της τυποποίησης, του εμπορίου κρέατος και της μαζικής παραγωγής του, σφάζονται πολύ περισσότερα ζώα από ότι παλιότερα. Δεν υπήρχε βέβαια και αυτή η αφθονία που υπάρχει σήμερα. Όμως όταν έσφαζαν ένα ζώο, τίποτα δεν πήγαινε χαμένο… Μέχρι και το τελευταίο του κομμάτι. Γιατί ο κόσμος το εκτιμούσε αυτό που έτρωγε. Τώρα με ευκολία πετάμε αυτό που μας έμεινε.

Να εδώ είναι το θέμα.
Το μέτρο.
Ο καταναλωτισμός μας οδηγεί σε σπατάλες και λανθασμένη διαχείρηση των πόρων και βέβαια οι παραγωγοί διόλου δεν ενοχλούνται από αυτό.

Debby said...

Και εγώ εκεί νομίζω πως είναι το θέμα περισσότερο Ralou.
Δεν ξέρω αν έχεις δει την ταινία κινουμένων σχεδίων Μαδαγασκάρη, όπου βρίσκονται στην φύση κάποια ζώα που μια ζωή ζούσανε σε ζωολογικό κήπο. Ανάμεσα τους ήταν και ένα λιοντάρι το οποίο αναγκαστικά έπρεπε να φάει κρέας λόγω της φύσης του.
Και αναρωτιέμαι, μήπως είναι στην φύση του ανθρώπου τελικά να τρώει κρέας? Αν είχαμε μόνο τα ένστικτα μας χωρίς τον νου μας τι θα κάναμε άραγε?

ma.beez said...

Φυσικά και είναι στη φύση του ανθρώπου να τρώει κρέας. Ο άνθρωπος ανήκει στα παμφάγα. Τώρα αν με τα χρόνια επικρατήσει η άποψη των ακραίων χορτοφάγων, μπορεί να μεταλλαχθεί το ανθρώπινο είδος σε φυτοφάγο ή τέλος σε μηρυκαστικό, αλλά εμείς δεν θα μπορούμε να το σχολιάσουμε γιατί θα ήμαστε το λίπασμα. :)

resident said...

Kαλημέρα σε όλους. Συγνώμη για την καθυστέρηση αλλά οι δουλειές είναι πολλές και η κούραση αρκετή.Μερικά λόγια μόνο θα πω σε ανθρώπους που καταλαβαίνω ότι έχουν καλές προθέσεις.Δεν κάνω κήρυγμα ούτε θεωρώ τον εαυτό μου καλύτερο η ανώτερο από κανέναν:

Δεν τρώγω τα ζώα γιατί τα αγαπώ.
Συνειδητοποίησα κάπως αργά θα έλεγα,ότι το κρέας που έχω στο πιάτο μου προέρχεται από ένα πλάσμα που αξίζει και έχει την βαθύτερη συμπάθεια μου.Δεν είναι ανάγκη να είναι το κατσικάκι που εγώ έχω μεγαλώσει η παίξει μαζί του. Ξέρω ότι είναι από ένα αθώο πλασμα,που αφού πιθανό να τυραννήθηκε στη ζωή του,σκοτώθηκε για χάρη μου κάτω από άθλιες συνθήκες .Όχι ,δεν θα σκοτωνόταν έτσι και αλλιώς..
O Bernard Shawn έλεγε «τα ζώα είναι φίλοι μου και γω δεν τρώγω τους φίλους μου.»

Αν μας έλεγαν να σκοτώσουμε το ζώο που θα φάμε τι θα κάναμε ?
Όταν το κάνουν οι άλλοι για μας , όλα είναι εντάξει?

Από τις γνώσεις που έχω,από αυτά που ακούω και βλέπω και από πείρα, δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανένα πρόβλημα υγείας σε αυτούς που δεν τρώνε κρέας.Αντιθέτως με την ποιότητα του κρέατος που πωλείται, με το μαγείρεμα που γίνεται, μάλλον η αποχή από αυτό είναι μια υγιεινή στάση ζωής.Προσωπικά δεν με απασχολεί και πολύ.
Για όσους τους απασχολεί τους λέω ότι δεν υπάρχει κάποιο μοναδικό και αναντικαταστο θρεπτικό συστατικό στο κρέας που να μην αναπληρώνεται η βρίσκεται εύκολα σε άλλες φυτικές τροφές η και σε προϊόντα ζώων όπως τα αυγά.
Η πιθανή έλλειψη της βιταμίνης β12 είναι σπάνια και συμβαίνει όταν υπάρχει πλήρης αποχή από αυτή για πάνω από 5 χρόνια.Αυτοί που ανησυχούν για τυχόν ελλείψεις,
μια πολυβιταμινη μια φορά την βδομάδα τους καλύπτει(παράξενο δεν είναι όμως να μην ανησυχούν για τα τόσα κακά που ακούν ότι κάνει το κρέας?)
Πιστεύω ότι αν πραγματικά το θέλουμε όλοι μπορούμε να βρούμε φαγητά που μας αρέσουν και ειδικά εσύ Debby που σου αρέσουν σχεδόν όλα.
Πχ η σόγια έχει πολλές πρωτεΐνες και φυτικές ίνες που δεν έχει το κρέας και όσοι την έχουν δοκιμάσει ξέρουν ότι η γεύση της μοιάζει με κρέας .Οι ξηροί καρποί,τα φρούτα,είναι πήγες πολλών βιταμινών.Αλλά ας μη κουράσω άλλο.

Ισως οι άνθρωποι να γεννήθηκαν παμφάγοι ,δεν είμαι σίγουρος, αλλά δεν είναι αναγκαίο να παραμείνουν ,όπως και μπορεί να είναι στη φύση τους πολεμοχαρείς. Θεωρώ καλό το να πολεμάμε μέσα μας τα άγρια ένστικτα τα οποία κάνουν κακό σε άλλους και ιδιαίτερα σε αθώα και απροστάτευτα πλάσματα.

Ολα αυτά είναι απλώς η γνώμη μου και ένας τρόπος ζωής,μια προσπάθεια και τίποτα παραπάνω.Δεν είναι το πολυπόθητο μυστικό για έναν κόσμο γεμάτο ευτυχία.Απλά μια προσπάθεια που πιθανό σε κάποιους να φαίνεται υπερβολική και αν αποδειχθεί ανούσια θα την σταματήσω.

Debby Ο Κουντερα στο αγαπημένο σου βιβλίο «η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι» γράφει:
“Ναι ,το δικαίωμα να σκοτώνει ο άνθρωπος ένα ελάφι η μια αγελάδα είναι το μόνο πράγμα για το οποίο ολόκληρη η ανθρωπότητα βρίσκεται αδελφικά σύμφωνη ,ακόμη και στη διάρκεια των πιο αιματηρών πόλεμων.
Το δικαίωμα αυτό μας φαίνεται αυτονόητο γιατί εμείς βρισκόμαστε στην κορυφή της ιεραρχίας .Θα έφτανε όμως να παρέμβει ένας τρίτος στο παιγνίδι, για παράδειγμα ένας επισκέπτης από άλλο πλανήτη και στον οποίο ο θεός θα είχε πει “θα άρχεις των πλασμάτων όλων των άλλων αστέρων “,για να τεθεί αμέσως υπό αμφισβήτηση όλος ο προφανής χαρακτήρας της Γένεσης.O άνθρωπος δεμένος σε μια άμαξα από έναν Aριανο η ψητός στη σούβλα από έναν κάτοικο του Γαλαξία,θα θυμόταν ίσως τότε τη μοσχαρίσια μπριζόλα που είχε τη συνήθεια να τεμαχίζει στο πιάτο του και θα ζητούσε (πολύ αργά)συγνώμη απ την αγελάδα “.

resident said...

Οι ζωόφιλοι δεν είναι κατ'ανάγκη και ακραίοι οικολόγοι.Δεν είναι τα κοτόπουλα και τα μοσχάρια, είδος προς εξαφάνιση, όπως δεν είναι και οι άνθρωποι.Οχι,αλλού είναι το ζήτημα.
Πιστεύετε ότι είναι ακραίο να αγαπάει κανείς τους ανθρώπους και να μη τους σκοτώνει ?
Ξέρω θα μου πείτε δεν είναι το ίδιο άνθρωποι και ζώα(Αν και ο Νίκος Δήμου έχει άλλη άποψη,η μήπως και αυτός το ίδιο λέει?) αλλά δεν είναι παράλογο ούτε ακραίο κάποιος να κάνει ότι καλύτερο μπορεί γι αυτά.
Είναι το φυσιολογικό,το δίκαιο,νομίζω.

Debby σε ευχαριστώ για την αναφορά σου στο blog μου και που μου έδωσες την ευκαιρία να πω κάποια πράγματα.Όποτε είσαι έτοιμη,το δώρο σε περιμένει.
Χαίρομαι που υπάρχουν άνθρωποι σαν και εσάς που προβληματίζονται για τέτοια θέματα.

«Γιατί δεν είχαν δει ποτέ αυτά τα εναγώνια σπάραχνα, εκείνα τα γυαλένια μάτια, με την αγωνία του θανάτου, εκείνες τις ουρές και τα πτερύγια που κτυπούσαν τόσο άγρια στον αέρα? Γιατί δεν είχαν νιώσει ποτέ εκείνο τον πικρό,απελπισμένο τρόμο των ψαριών που πάλευαν ενάντια στο θάνατο,τούτη την τελευταία ,ανυπόφορη μεταμόρφωση των όμορφων και μυστηριακών πλασμάτων καθώς ένα ρίγος διαπερνούσε το σώμα τους,για να παραδοθούν πιο μετά ,εξαντλημένα και χαλαρά αξιοθρήνητο γεύμα για το τραπέζι κάποιων λαίμαργων συμπολιτών?».
Νάρκισσος και Χρυσόστομος ,Ερμαν Εσσε.


Καλό σας απόγευμα.

Υ.γ Αν είχε περιοριστεί η κατανάλωση κρέατος,ίσως να υπήρχαν μόνο αυτές οι φαρμες: http://www.themeatrix.com/

Debby said...

Mamani! Κάτι τέτοια μου περνάνε και εμένα από τον νου. Είναι άραγε τόσο κακό να τρώμε κρέας όταν υπάρχουν ζώα που το κάνουν και μάλιστα χωρίς τύψεις?

Resident! Καταρχήν ξεκίνησα, με την απόφαση αν όχι να το κόψω τελείως, να το ελαττώσω όπως σου είπα. Δεν μου αρέσει να φέρομαι σκληρά στον εαυτό μου. Έτσι εξάλλου έκοψα τελείως και το τσιγάρο. Με την προϋπόθεση ότι θα καπνίζω που και που.
Δήλωσα ήδη στον συμβίο ότι θα ελαττώσουμε το κρέας και φυσικά μου απάντησε ως εξής: « Να το ελαττώσεις όσο θες. Εμένα θα συνεχίσεις να μου μαγειρεύεις κρέας!». Καθόλου ενθαρρυντικό, αλλά αν σκεφτείς ότι στην αρχή της κοινής μας ζωής μετά από κάθε γεύμα ζαρζαβατικών μου έλεγε ότι ένιωθε σαν να μην έφαγε καθόλου, και τώρα πλέον δεν το λέει, υποθέτω ότι συνήθισε την τωρινή κουζίνα!
Το απόσπασμα που μου αναφέρεις, δεν το θυμόμουν καθόλου. Θυμόμουν που αναφερόταν σχετικά με τις σχέσεις ζώων και ανθρώπων περιγράφοντας τις σκέψεις της Τερέζας με τον σκύλο της, αλλά αυτό το κομμάτι αν και πολύ δυνατό, δεν το θυμόμουν. Μάλλον πρέπει να το ξαναδιαβάσω σύντομα. Αυτό το βιβλίο είναι γεμάτο αλήθειες και προβληματισμούς.
Με αφορμή αυτό που έγραψες «Ξέρω θα μου πείτε δεν είναι το ίδιο άνθρωποι και ζώα» ξέρεις πόσο προβληματίζομαι με αυτό? Όλες αυτές οι «εικασίες» στην ουσία των ανθρώπων ως πιο νοήμων πλασμάτων για το τι είναι τα ζώα, αν έχουν ή όχι ψυχή σαν και εμάς με ξενίζουν λίγο. Δεν μπορούμε να ξέρουμε γιατί απλά δεν είμαστε στην θέση του κάθε ζώου. Μπορεί και αυτό να σκέφτεται και να μην το ξέρουμε απλά.
Με το δεύτερο απόσπασμα που παρέθεσες με έστειλες και πάλι. Το έχω διαβάσει και αυτό το βιβλίο πολλά χρόνια πριν και δεν θα έκανε καθόλου κακό να το διαβάσω και αυτό ξανά. Είναι και αυτό ένα από τα αγαπημένα μου, και είναι κρίμα που δεν το αναφέρω και αυτό στο προφίλ μου. Μάλλον με την καινούργια βιβλιοθήκη που φτιάχνω πρέπει να ξεφυλλίσω άλλη μια φορά αυτά τα βιβλία... Ισως να μου φανούν εντελώς καινούργια τόσο πολύ που έχω αλλάξει από τότε που τα διάβασα.

Το The Meatrix που προτείνεις το έχω ήδη υπόψη μου… Κρίμα μόνο που τέτοιες οργανώσεις υπάρχουν μόνο στις ΗΠΑ.

Thrass said...

Στο Restaurant at the end of the universe τού Douglas Adams, το Dish of the Day είναι ένα ζωάκι που μεγαλώνει με την αποστολή να βρεθεί στο πιάτο μας. Όταν κάθεσαι στο τραπέζι σου, έρχεται και σε πληροφορεί για το πόσο νόστιμα είναι τα διάφορα κομμάτια του, που τα φροντίζει με γυμναστική και ειδικές κρέμες για να είναι θρεπτικά και νόστιμα. Αφού διαλέξεις, γυρνά στην κουζίνα για να το σκοτώσουν, τεμαχίσουν και να το μαγειρέψουν. Ο γήινος Arthur Dent που βρέθηκε εκεί, σοκαρίστηκε τόσο που -αν και κρεατοφάγος- δεν έφαγε, παρόλο που το Dish of the Day ήθελε να φαγωθεί.

Είμαι βασικά κρεατοφάγος πάντως (όπως και για κάποιον άλλο παραπάνω, αν δεν είναι κρέας, δεν είναι φαϊ). Δεν έχω κανένα ηθικό πρόβλημα με αυτό. Έχω από μικρός πιάσει συζήτηση πολλάκις με ζωάκια που αργότερα θα έτρωγα και τους είμαι ευγνώμων για το τρυφερό τους κρέας.

Thrass said...

Σημειώνω ότι δεν έχω κανένα πρόβλημα με τους φυτοφάγους. Εκτός ίσως από το ότι δεν έχω καταλάβει ποιά είναι η ηθική διαφορά στο να τρως ένα ζώο από το να τρως ένα φυτό (δεν το λέω ειρωνικά).

Debby said...

Thrass, πολύ ενδιαφέροντα τα σχόλια σου.
Οσον αφορά αυτή την απορία σου με τα φυτά, την σκέφτομαι και εγώ πολλές φορές, σπανιότερα όμως όταν πρόκειτε για φαγητό.
Συνήθως αυτά που τρώμε είναι καρπός των φυτών και δέντρων και δεν προυποθέτει την "θανάτωση" των ίδιων.
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τα λουλούδια. Το θεωρώ απείρως ομορφότερο ένα ανθισμένο λουλούδι στην γλάστρα ή έξω στον κήπο ή στην φύση από μια περιποιημένη ανθοδέσμη σε ένα βάζο. Και φυσικά είμαι απ'αυτές που όταν δουν ένα όμορφο λουλούδι δεν θα σκύψουν ποτέ να το κόψουν. Το θεωρώ κρίμα.

Αλεξία Ηλιάδου (synas) said...

O Einstein είχε πει, πως το επόμενο βήμα πνευματικής εξέλιξης του ανθρώπου, θα είναι η φυτοφαγία.

Aphrodite said...

DO NOT EAT FLESH!!!!

Πώς αλλιώς να το πω?

Φρικάρω και στην ιδέα!

Κι όταν το ξεσυνηθίσεις, δε σου λείπει καθόλου - ίσα-ίσα, όλα τα σουβλάκια & τα κοψίδια μυρίζουν τόσο βαρειά σε πρώτη μυρωδιά και τόση πτωμαϊνη στη δεύτερη που...

Πηγαίνετε να κάψετε κάποια ελίτσα ή λιπωματάκι με λέιζερ, να μυρίσετε μπριζολάκι, να σας κοπεί μαχαίρι!!! Μυρίζουμε κι εμείς τσίκνα!

Τα είπα στου resident, πιο παλιά σε εκείνου του παιδιού του eco-chris, ενός οικολόγου που έκανε ΤΙΣ μεταφράσεις σχετικού υλικού κιόλας, με άβαταρ ένα προβατάκι (όχι την funky mouton), και δεν μπορώ να κάνω την γραφική υστέρω πλέον...

Αν μη τι άλλο, σκεφτείτε τις αρτηρίες σας & τα ενεργειακά σας επίπεδα (αν όχι τον φόνο ζωντανού πλάσματος με στοιχειώδη συνείδηση & συναισθήματα...)

Debbie,

Rrrespect!
:)

ΥΓ- αν θέλει να φάει κανείς κρέας, να πάει να το σκοτώσει μόνος του, να δει πώς είναι... Φρίκη! Ούτε να το σκέφτομαι δεν μπορώ! Ιιιικ!

Debby said...

Synas! Καλώστην μου! Σαν τα χιόνια. Ενδιαφέρον η άποψη του Einstein.

Αphrodite, όλοι οι φυτοφάγοι λένε ότι συχαίνονται το κρέας. Δεν το συχαινόντουσαν από πάντα. Μόλις το ξεσυνήθισαν άρχισε να τους αηδιάζει η ιδέα να ξαναφάνε κρέας. Ισως τελικά να είναι απλά ένα θέμα συνήθειας. Είναι από αυτά τα πράγματα που κάνουμε μια ζωή χωρίς να τα σκεφτούμε και να τα αξιολογήσουμε οι ίδιοι, απλά επειδή έτσι μας έμαθαν ή επειδή το κάνουν όλοι. Δεν φαντάζεσαι πόσο δύσκολο είναι για κάποιον σαν και μένα να πρέπει να κρίνω απο την αρχή ένα ένα αυτά που βάζω στο στόμα μου.
Αρκεί να σκέφτομαι μόνο αυτό που είπες και φτάνει νομίζω..."αν θέλει να φάει κανείς κρέας, να πάει να το σκοτώσει μόνος του"

Aphrodite said...

Καλημέρα!

Συγνώμη που ακούγομαι σαν τραμπούκος, ε? :))

ΟΚ, μη νομίζεις, κι εγώ έχω συνδυάσει κάτι φιλετάκια που έφτιαχνε η μάνα μου με στιγμές ασφάλειας, οικογενειακής γαλήνης (σε τραπεζώματα χωρίς τσακωμούς & μούτρα όπως από εφηβεία & μετά για το θέμα...) Θυμάμαι τη γεύση τους και είναι ακομη δελεαστική - με τα τοτε τα κρέατα όμως, που δεν βρωμούσαν όπως αυτά τα σημερινά... αλλά δεν ενδίδω πλέον, δε μου κάνει αίσθηση!

Εχω φτάσει πάντως σε απείρου κάλλους πράξεις, για να μην διαταράξω χριστουγεννιάτικο τραπέζι πχ που περίμεναν όλοι να φάω κρέας, γέμιση με σηκωτάκια συγκεκριμένα, να τα κόβω κομματάκια ψιλά-ψιλά κι επιδεικτικά να τα ξεχωρίζω από το ρύζι, να τα βάζω στο στόμα και να τα καταπίνω με νερό σαν χάπια...

Εξηγώντας "αφού θα σας κάνει χαρούμενους να φάω κρέας, ορίστε, αλλά δεν μπορείτε να με κάνετε να το απολαύσω κιόλας..."

Ε, φρικάρισαν, μια δυό, με άφησαν ήσυχη & έτσι τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους...

Απλώς το θέμα είναι να μην συνηθίζουν τα μωρά από μικρά σε τόσο δυνατές γεύσεις - 8 μηνών και τους κάνουν πουρέ με κρέας μέσα, και μετά απορούν γιατί δεν τρώνε την μπάμια... Μα συγκρίνεται το χόρτο με την έντονη γεύση του κρέατος?...

Το ίδιο με τα γλυκά και γενικώς το junk (άμα θέλω να φάω καμμιά γκοφρέττα, κάνα ξυλάκι, τίποτε τσιπς μια τον μήνα, περιμένω να κοιμηθούν τα μωρά και μετά εξαφανίζω καθε ίχνος συσκευασίας!)

Χτες πήγαμε σούπερ-μαρκετ μαζί τους, ψωνίσαμε όλα τα καλά, τα φρέσκα, και περνώντας από τα γιαούρτια με τα χίλια-μύρια αρώματα, ομογενοποιητές, ζελατίνες, Ε τάδε κτλ, και τις τόσο ελκυστικές συσκευασίες, ξέροντας ότι εμείς δεν παίρνουμε τέτοια σπίτι μας, γυρνάνε και μου λένε "μαμά αυτά μπορεί να είναι νόστιμα, αλλά κάνουν κακό στα δόντια και την υγεία μας, ε?"..

ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ!!! Η αντι-murder & αντι-τεχνητο/χημικο/αηδία προπαγάνδα μου πιάνει τόπο!!!

Κι οσο κρατήσει, τώρα να έχουν γερά τουβλάκια όσο γίνεται, να χτίσουν, για να έχουν μετά να χαλάνε.. Τι να πω...

Σε παιδικά πάρτυ παντως ή σε τραπεζώματα, που τις αφήνω να φάνε ό,τι κάνουν κέφι, ώστε να μην αισθάνονται πίεση ή στέρηση, το πολύ-πολύ να φάνε σαντουϊτσάκια, ή σε σπίτια, όλο σαλάτες και λαδερά ή πίτες, τα πιτσάκια-λουκανικοπιτάκια, κρεατοπιττάκια, τηγανητά κτλ κτλ δεν τα αντέχουν!

Να δούμε...

Ελπίζω να μην σου χάλασα το κέφι! :))) Πάντως μπράβο για την προσπάθεια και υπομονή με τον συμβίο, κι εμένα όποτε έχουμε λαχανικό πχ, μετά ντιρέκτ ντελίβερυ πίτσα... (ναι, στα κρυφά, μη τον πάρουν μυρωδιά τα τερατάκια... όταν θα μεγαλώσουν θέλω να δω πού θα τις τρώει, στο αυτοκίνητο μάλλον!) ΛΟΛ!!!

Debby said...

Αφροδίτη! Αλίμονο αν μου χαλούσαν τέτοια σχόλια σαν τα δικά σου την διάθεση! Θα έπρεπε να ήμουν νευρωτική με τόσα άλλα που συμβαίνουν καθημερινά!
Μέχρι στιγμής So far So good που λένε που λένε με την προσπάθεια.
Να δω τι θα κάνω στο μπάρμπεκιου που ετοιμάζει την επόμενη εβδομάδα!! Δεν με ενοχλεί καθόλου, αλλά ακόμα είναι πάρα πολυ νωρίς για να μιλάω. Θα δω πως θα πάει... είμαι και εγώ περίεργη για τον εαυτό μου.

vasvoe said...

τελικά τί έκανες με το μπάρμπεκιου; εδώ έχουμε χορτοφαγικά "φιλετάκια" από σόγια που τα χρησιμοποιώ στο μπάρμπεκιου.

σήμερα μπήκα πρώτη φορά στο μπλογκ σου, και η πρώτη εντύπωση είναι ότι μου αρέσεις!

κι εγώ έχω αρχίσει εδώ και κάμποσο καιρό να τρώω κρέας αραιά (μια φορά στις δεκαπέντε με μια φορά το μήνα) και λίγο (100 γρ. το πολύ). Αν θα το κόψω τελείως δεν ξέρω και δεν με απασχολεί αυτή τη στιγμή. Νιώθω καλά και με την συνείδησή μου ότι δεν συμ,βάλλω σε αυτή την αηδιαστική μαζική υπερ-παραγωγή κρέατος γιατί αγοράζω βιολογικό.

Το θέμα είναι το έξω που δεν είναι βιολογικά τα κρέατα αλλά και σε αυτό βρίσκω λύσεις είτε σε βιολογικά εστιατόρια είτε παίρνω το χορτοφαγικό πιάτο.

"Αρχίζουμε να μην έχουμε συναίσθηση του τι αγοράζουμε όταν πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ και παίρνουμε το μισό κιλό μοσχάρι έτοιμο κομμένο, και τυλιγμένο στο σελοφάν του σαν να παίρνουμε ένα πακέτο γαριδάκια και το βάζουμε στο καλάθι μας."

και τα γαριδάκια στην προ-προ-περασμένη ζωή τους ήταν πατάτες, ή σιτάρι, χαχαααα

πάντως έχει δίκιο κάποιος σε ένα σχόλιο ότι τα παιδάκια μας δεν έχουν συναίσθηση ότι τρώνε κάτι που ήταν ζωντανό πλάσμα (θα πρόσθετα κι έτρεχε στην αυλή αλλά δεν είναι αλήθεια) γιατί δεν έχουν μεγαλώσει π.χ. τα καλοκαίρια με τη γιαγιά στο χωριό που έχει κότες στην αυλή κτλ.

Debby said...

vasvoe,
καλώς ήρθες από τα μέρη μου.

Τι έγινε με το μπάρμπεκιου? Ακόμα το σχεδιάζει!! χαχαχαχαχα
Οπότε μαζεύω εγώ πιπεριές, μελιτζάνες, και λοιπό λαχανικά για ψήσιμο και ντελικατέσεν γιατί δεν έχω σκοπό να φάω κρέας εκείνη την μέρα.

Την σόγια δεν την έχω δοκιμάσει ποτέ. Πήρα ήδη ένα φακελάκι για κιμά αλλά δεν το έχω μαγειρέψει ακόμα.

Η αλήθεια είναι δεν θεωρώ σωστό το καθόλου κρέας. Οχι όμως και αυτή την εμμονή και υπερβολή. Μία φορά στις 3 εβδομάδες το θεωρώ μια καλή περίπτωση και προς τα εκεί προσανατολίζομαι.
Δεν μου λείπει η γέυση του κρέατος. Μου λέιπει η ποικιλία των φαγητών χωρίς κρέας γιατί είμαι και ψιλοσκράπας στην μαγειρική. Δεν έχω καθόλου φαντασία!

Καλή τύχη και στην δική σου προσπάθεια!