Τα νεότερα από το μέτωπο...

...με δυο λέξεις είναι πως αισθάνομαι περίφημα!! Και ελπίζω να κρατήσουν έτσι για όσο πιο πολύ γίνεται!
Η πλάκα είναι ότι δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι βαδίζοντας τον έβδομο μήνα θα αισθανόμουν σε σωματικό και ψυχικό επίπεδο πολύ καλύτερα από ότι στον πέμπτο!
Πριν μερικές ώρες επέστρεψα από τον καθιερωμένο μηνιαίο υπέρηχο (του οποίου το ραντεβού ανανεώθηκε για μετά από ένα μήνα πάλι), κατά τον οποίο καταγράφηκε ότι όλα βαίνουν καλώς σε ιατρικό επίπεδο. Το βάρος των μικρών είναι στα φυσιολογικά για την εποχή επίπεδα (γύρω στο ένα κιλό και κάτι γραμμάρια το καθένα), το βάρος το δικό μου επίσης μια χαρά παρόλο που συμπλήρωσα τα 10 κιλά επιπλέον του αρχικού μου βάρους, η πίεση μου δείχνει το πόση μεγάλη αναισθησία με διακατέχει (100/60) και όλες οι υπόλοιπες εξετάσεις επίσης μια χαρά (χωρίς τις δυο τρομάρες)!!!
Νιώθω απίστευτα όμορφα μιας και τίποτα σχεδόν δεν με ζορίζει. Ακόμα τουλάχιστον. Κοιμάμαι άνετα αν και δεν νιώθω να θέλω να κοιμηθώ πολύ όπως στις αρχές. Η κοιλιά δεν με εμποδίζει ιδιαίτερα ούτε στον ύπνο ούτε γενικά στις υπόλοιπες μου δραστηριότητες. Μπορώ και σηκώνομαι ευκολότερα από πριν. Μάλλον την έχω συνηθίσει παρόλο που η περίμετρος της ξεπερνά το ένα μέτρο πια!! Καθετί δυσάρεστο (ζαλάδα, καούρα, πονάκια κτλ) με επισκέπτεται μια φορά και μετά χάνεται δια παντός από το προσκήνιο! Ακόμα και ο πόνος στην πλάτη που είχε πρωτοεμφανισθεί εκεί γύρω στον πέμπτο μήνα και με είχε ταλαιπωρήσει αρκετά έχει εξαφανιστεί σχεδόν μιας και κάθε μου μέρα πλέον κυλάει σε απίστευτα χαλαρούς ρυθμούς! Όταν σε μια συζήτηση που είχα με ένα φιλαράκι, του έλεγα ότι δεν έχω ταλαιπωρηθεί από καμιά σχεδόν από τις ενοχλήσεις που έχουν συνήθως οι έγκυες, μου απάντησε με το πλέον φυσικό ύφος που με έκανε να λυθώ στα γέλια ότι "αυτές είναι ενοχλήσεις για ανθρώπους. Κοίταξε να δεις τι συμπτώματα έχουν οι έγκυες κατσίκες!!". Ξέρω ότι με αγαπάει και ας με αποκαλεί παλιοκατσίκα!!!

Στο μεταξύ απολαμβάνω στο έπακρο τις τελευταίες μέρες ησυχίας στο σπίτι μου! Έχω πέσει με τα μούτρα και βλέπω με την σειρά όλα τα επεισόδια του Nip Tuck! Όποια ώρα βάλω να δω κάποιο επεισόδιο, τα μικρά ξεσαλώνουν και πάνω που πάω να προσηλωθώ νιώθω σαν να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου που με σκουντάει και μου αποσπά την προσοχή. Δεν είναι βέβαια δίπλα μου, αλλά μέσα μου, και εγώ ακόμα να το εμπεδώσω!!
Διαβάζω όποτε έχω κέφια και μαγειρεύω με την άνεση μου και όχι πια με την ψυχή στο στόμα γυρνώντας από την δουλειά και όντας πεινασμένη, και έχω καταφέρει να κόψω τα τάπερ από την μαμά στο χωριό! Τα οποία θα επανέλθουν δριμύτερα, μετά την γέννα βεβαίως βεβαίως!!

Η ασχολία όμως που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι να ψωνίζω και να ετοιμάζω τα απαραίτητα για τον ερχομό των μικρών. Κάνω λίστες με τα απαραίτητα και συλλέγω γνώμες για το ποια είναι αυτά. Η κάθε μια μαμά βεβαίως έχει μια εντελώς υποκειμενική άποψη του τι είναι και τι όχι απαραίτητο και έτσι για την ώρα έχω καταλήξει ότι θα προμηθευτώ τουλάχιστον αυτά που συμφωνούν όλες! Δεν βιάζομαι βέβαια γιατί έτσι και αλλιώς έχω χρόνο μέχρι τα μέσα Μαρτίου που προβλέπεται να τα χρειαστώ και για την ώρα το υποψήφιο παιδικό δωμάτιο είναι στην φάση του βαψίματος!

Αυτό βέβαια που νιώθω να έχει αλλάξει δραματικά είναι το ότι όλα μου φαίνονται ιδιαίτερα ασήμαντα μπροστά στην κατάσταση που ζω. Με έχει καταβάλει τόσο ολοκληρωτικά που λίγα πράγματα πλέον μπορούν να μου κινήσουν το ενδιαφέρον και να με κάνουν να ασχοληθώ με αυτά. Νιώθω να ζω με "μειωμένη αντίληψη" και επιλέγω "ανάλαφρες" σχετικά δραστηριότητες. Έχω παραμελήσει πολλά πράγματα. Τα blog είναι ένα από αυτά. Και αρκετούς ανθρώπους, βέβαια. Τους οποίους συνεχίζω να παραμελώ... Ελπίζω μια μέρα να με συγχωρέσουν...