Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Wednesday, November 21, 2012

50 shades of Grey...

...  και αν είναι έτσι οι 50 εγώ έχω 150! 

Μερικές μέρες πριν είχα δανειστεί το 50  αποχρώσεις του γκρι για να δω και εγώ επιτέλους τι είναι αυτό το βιβλίο που βλέπω συνεχώς φάτσα κάρτα σε όλα τα βιβλιοπωλεία, online  και μη, και για το οποίο  να γίνεται τόση συζήτηση.
Η αλήθεια είναι ότι ήδη από τις πρώτες σελίδες είχα αρχίσει να το βαριέμαι και ως γνωστό αν ένα βιβλίο δεν με κρατήσει από την αρχή σπανίως καταφέρνω να το τελειώσω. Κάνω βέβαια κάποιες φιλότιμες προσπάθειες να το συνεχίσω, γιατί θεωρώ κρίμα να μην δίνουμε δεύτερη ευκαιρία στα πάντα στην ζωή. Σε αυτήν λοιπόν την δεύτερη ευκαιρία (βοήθησαν και κάτι πολύωρες διακοπές ρεύματος που είχαμε τελευταία), διαπιστώνω ότι διαβάζω το πιο αφελές και γλυκανάλατο  βιβλίο που έπεσε ποτέ στα χέρια μου (εξαιρούνται κάποια άρλεκιν της εφηβείας)  και προκειμένου να το σιγουρέψω έφτασα μέχρι τέλους! 
Για να δείτε πόσο αφελές μπορεί να είναι ένα βιβλίο αρκεί να διαβάσετε αυτήν εδώ την κριτική, η οποία με έκανε να λυθώ στα γέλια, αλλά καθόλου δεν με πτόησε από το να συνεχίσω την ανάγνωση, καθότι ως γνήσια ξεροκέφαλη γυναίκα, ήθελα να ανακαλύψω και εγώ τι έκανε αυτό το βιβλίο παγκόσμια εμπορική επιτυχία! 
Τι αποκόμισα λοιπόν από αυτήν την ανάγνωση? 

Καταρχήν ότι δεν είναι τόσο ερωτικό όσο φημολογείται. Οι ερωτικές περιπτύξεις όσο  extreme  και αν προσπαθούσε να τις κάνει η συγγραφέας, καταντούσαν κωμικές αφού ήταν πλαισιωμένες όλες σχεδόν από γελοίους διαλόγους! Οποιαδήποτε σκηνή σεξ είναι καταδικασμένη να αποτύχει αν προσπαθήσει κανείς εκείνη την στιγμή να εκφράσει τα όποια κόμπλεξ ή ανασφάλειες έχει. Σεξ και συζήτηση είναι από φύση ασύμβατα. Και ενώ οπουδήποτε άλλου αυτός ο συνδυασμός θα ήταν η σίγουρη συνταγή για αποτυχία στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα τίποτα δεν φαίνεται να πτοεί τους δυο πρωταγωνιστές σε σημείο που να σου δημιουργείται η εντύπωση ότι οι συζητήσεις αυτές εντείνουν την διέγερση. Τώρα από πότε η βλακεία λειτουργεί διεγερτικά δεν το ξέρω. Υπό αυτές τις συνθήκες οι περιγραφές των ερωτικών περιπτύξεων μου ήταν τόσο βαρετές που έπιανα τον εαυτό μου να θέλει να "κλέψει" πηδώντας μερικές σελίδες μέχρι να φτάσω και πάλι στην κανονική ροή  της ιστορίας (ο θεός να την πει) γιατί προφανώς έβρισκα πολύ πιο ενδιαφέρουσες τις μικρότητες και τις κοινοτοπίες της σχέσης τους απ' αυτές! Τόσο καλά!

Το γέλιο το πολύ βέβαια το έκανα όταν διάβασα το εξής στην σελιδα 403 " Σηκώνεται και αδειάζει τις τσέπες του  τζιν του από  blackberry, κλειδιά, πορτοφόλι και λεφτά. Να πάρει... οι άντρες κουβαλούν ένα σωρό σαχλαμάρες στις τσέπες τους" Έλυσα στο γέλιο στην κυριολεξία όταν το διάβασα! Έβγαλε ο άνθρωπος 3 πράγματα στην ουσία από την τσέπη του, όλα απολύτως αναγκαία όταν βγαίνεις εκτός σπιτιού και η συγγραφέας αποφαίνεται ότι ήταν πολλά και σαχλαμάρες! Όταν όλοι ξέρουν ότι οι πλειοψηφία των γυναικών όταν βγαίνει εκτός σπιτιού κουβαλάει τσάντα ολόκληρη, γεμάτη από του κόσμου τα απαραίτητα - άχρηστα! Και ποιος το λέει αυτό? Η συγκεκριμένη συγγραφέας που βάζει την πρωταγωνίστρια του βιβλίου της να πηγαίνει να πάρει συνέντευξη από μεγιστάνα και καλά και να κουβαλάει σακίδιο μαζί της προφανώς για να μπορέσει να χωρέσει μερικές σημειώσεις και ένα μαγνητοφωνάκι ενώ όταν βγαίνει σε μπαρ με φίλους της κουβαλάει φυσικά τσάντα η οποία περιείχε ανάμεσα στα άλλα και ένα πιαστράκι για τα μαλλιά  just in case  βρεθεί σε ξένο σπίτι (όπως και έγινε) να μαζέψει το μαλλί! Σωστά... αυτό είναι απαραίτητο. Ενώ τα κλειδιά, κινητό και χρήματα είναι σαχλαμάρες! 

Αυτό βέβαια που κάνει μπαμ από μακριά είναι η απροκάλυπτη διαφήμιση σε  καναπέδες  τσεστερφιλντ,  κινητά blackberry,  λαπτοπ mac  και φυσικά αυτοκίνητα Audi!  Μπορεί να είναι γεμάτο από ένα σωρό άλλες διαφημίσεις προϊόντων  οι οποίες όμως είναι αρκετά συγκεκαλυμμένες σε αντίθεση με αυτά τα τέσσερα που επαναλαμβάνονται εξαιρετικά συχνά. Δεν μπορώ παρά να υποθέσω ότι η συγγραφέας έχει επιπλέον έσοδα από την διαφήμιση αυτή, αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός ότι ο μεγιστάνας που έχει δικό του ολόκληρο επίπεδο σε πάρκινγκ, έχει παρκαρισμένα εκεί 4  διαφορετικά Audi και όταν αποφασίζει στην βδομάδα πάνω σχεδόν να κάνει δώρο στην τύπισσα της παίρνει και αυτής ένα audi   να έχει! Το οποίο, ακούσατε ακούσατε γυναίκες, μπορεί να οδηγηθεί και με ψηλοτάκουνα!!! Ω ναι! Το λέει και αυτό! σελ 429

Τελειώνοντας το, βρήκα τον εαυτό μου να αναρωτιέται , τι έκανε ένα πράγματι τόσο χάλια βιβλίο να έχει μια τόσο μεγάλη επιτυχία. Ένα βιβλίο άρλεκιν στον υπερθετικό, που σε σχέση με ένα άρλεκιν έχει μπόλικο φτύσιμο-κόλλημα,  έχει  περισσότερο σεξ, με τις σεξουαλικές περιγραφές λίγο πιο ωμές, με σεξουαλικές δραστηριότητες στο τόσο όσο  extreme που καμιά δεν θα έλεγε όχι και όλες θα πετούσαν την σκούφια τους (ειδικά αν πρόκειται να τις κάνουν πράξη με κούκλο δισεκατομμυριούχο) και κυρίως με πρωταγωνιστές εντελώς νορμάλ όπου θα μπορούν να ταυτιστούν άνετα, χωρίς σοβαρά εμπόδια στην σχέση τους που να εμποδίζουν την μελλοντική ευτυχία. Γιατί στο μυαλό της μέσης γυναίκας, το να κάνεις τον gay   straight   και στην προκειμένη τον τύπο που είναι εθισμένος όλη του την ζωή σε σαδο μαζό δραστηριότητες να αρχίσει να γουστάρει το γλυκανάλατο σεξ είναι πιο εύκολο από το να έχεις τίποτα πρώην και νυν σχέσεις του να νταλαβεριστείς για να μην αναφέρω τίποτα παιδιά από προηγούμενους γάμους ή πεθερικά που δεν σε γουστάρουν!

Η επιτυχία του λοιπόν έχω την εντύπωση ότι οφείλετε στο ότι έπιασε όλη την μέση γυναικεία φαντασίωση με όλα τα κλισέ που μπορεί να την χαρακτηρίζουν  και την έκανε βιβλίο, με αποτέλεσμα να διαβαστεί και από ανθρώπους, κυρίως γυναίκες υποθέτω,  που όχι μόνο δεν συνηθίζουν να ανοίγουν βιβλίο γενικά στην ζωή τους,  όχι μόνο μυθιστόρημα αλλά ούτε καν μονοσέλιδες ιστορίες  δεν διαβάζουν, όπως περίπου το  facebook  έκανε τις μάζες που είτε απεχθάνονταν την τεχνολογία είτε δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ πριν, εξαιτίας του να ξημεροβραδιάζονται εκεί. Κάπως έτσι....

10 comments:

philos said...

Τα είπες όλα στην τελευταία σου παράγραφο!
;)

Debby said...

Εκεί μου πήγε ο νους! Δεν μπορούσα να το εξηγήσω αλλιώς!

Heliotypon said...

Το έχω παρατηρήσει, παρόμοια βιβλία που απευθύνονται, κυρίως, σε γυναίκες να είναι γεμάτα γκλαμουριά και μεγιστάνες κάθε είδους. Πρόσφατα ξεγελάστηκα από σχόλιο σε blog, ότι, τάχα το βιβλίο είναι χιουμοριστικό και έχει πολύ γέλιο και παράγγειλα τρία (3) βιβλία της εν λόγω συγγραφέως, μη χάσω τα κελεπούρια κι εγώ! Διάβασα τα δύο με το ζόρι. Το τρίτο το χαρίζω αδιάβαστο (και τα άλλα δύο επίσης τα χαρίζω...). Και σ'αυτά η γκλαμουριά και οι μεγιστάνες παίζουν τον πρώτο ρόλλο.

Μα τέτοια υποτίμηση του γυναικείου αναγνωστικού κοινού!!!

Debby said...

Από εσένα Heliotypon περίμενα να γνωρίζεις λίγο καλύτερα την γυναικεία ψυχοσύνθεση και να μην εκπλήσσεσαι από κάτι τέτοια! Προφανώς το σχόλιο στο μπλογκ που είδες δεν έλεγε ψέμματα! Απλά το έλεγε ειρωνικά μάλλον γιατί από ένα τέτοιο βιβλίο το τελευταίο που θες είναι να βάλεις τα γέλια (ή τα κλάματα).
Επειδή όμως έχω διαβάσει και άλλα βιβλία που απευθύνονται κυρίως σε γυναίκες και πραγματεύονται το δικό τους παραμύθι, σε σχέση με τούτο εδώ τουλάχιστον διαβάζονταν χωρίς να έχεις την συνεχή αίσθηση ότι χάνεις την ώρα σου. Αυτό εδώ ήταν η αποθέωση του κλισέ σε βαθμό κακουργήματος! Ακόμα και ένα άρλεκιν το βρίσκω καλύτερο συγκριτικά. Τουλάχιστον δεν κουράζεται το χέρι σου να το κρατάς ;-)

Owl Mommy Βέρα said...

Καλησπέρα,
Δυστυχώς έχω την εντύπωση ότι όλα τα βιβλία τέτοιου τύπου που απευθύνονται σε γυναίκες έχουν τα ίδια κλισέ και το κοινό που είπες..
Το ξέρουν οι συγγραφείς και γράφουν πιασάρικα..
Εξαιρούνται οι Βαμβουνάκη, Ζωγράφου κ.α.
Χάρηκα που σε βρήκα! Και το διάβασες και όλο θηρίο! Κι εγώ δεν αφήνω βιβλίο στη μέση, το'χω χούι!

Debby said...

Μαμά Κουκουβάγια Βέρα, καλώς σε βρήκα και εγώ και καλησπέρα και από μένα αν και μετά από αρκετές μέρες κατά τις οποίες δεν είχα πρόσβαση σε υπολογιστή. Δεν ξέρω πραγματικά αν υπάρχουν και άλλες πέραν των κατ' επάγγελμα συγγραφέων άρλεκιν που κάνουν το ίδιο με την συγκεκριμένη μιας και σπάνια επιδιώκω να διαβάσω τέτοιας θεματολογίας βιβλία. Όσον αφορά όμως τα άλλα δύο της συγκεκριμένης ψήνομαι να πω στον Heliotypon από πάνω να μου τα δανείσει γιατί είμαι σίγουρη ότι πρόκειται για αστείρευτη πηγή κωμικοτραγικών καταστάσεων που μπορεί να μην καταφέρουν να με ρομαντζάρουν αλλά σίγουρα θα με κάνουν να γελάσω!

athinovio said...

Πές στα χρυσόστομη!

Debby said...

Athinovio, Τα λέω τα λέω αλλά το θέμα είναι ποιος διαβάζει ;-)
Εγώ πάντως διαβάζω εσένα ανελλιπώς!

KaPaworld said...

Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι...Με έχεις βάλει σε σκέψεις σοβαρές..μήπως να το διαβάσω αυτό βιβλίο.Με όλα αυτά που έχωακούσει και διαβάζω τώρα κι από εσένα αναρρωτιέμαι...Εντάξη γέλασα πολύ γιατί γράφεις καλά...το ξέρεις.
Σαρκαστική με χιούμορ και ξεκάθαρη...ο συνδυασμός όλων....μπορεί να πονέσει..χεχε μου αρέσει αυτό!!

Debby said...

Μα φυσικά και να το διαβάσεις! Να μην ξέρεις από πρώτο χέρι για το βιβλίο (τριλογία κιόλας) που συζητάνε όλοι? Αλλά αν μπορείς μην το αγοράσεις. Δανείσου το, αλλιώς θα αισθανθείς ότι εξαπατήθηκες ένα πράγμα όπως περίπου θα αισθανόσουν όταν πλήρωνες εισιτήριο στον κινηματογράφο και τελικά η ταινία ήταν μάπα! :-)