Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Saturday, September 09, 2006

Αφιερωμένο στις φίλες της ζωής μου...

Λένε πως οι πιο ειλικρινείς φιλίες αναπτύσσονται ανάμεσα στα αντίθετα φύλα. Κατά πάσα πιθανότητα αυτό είναι αλήθεια. Γιατί μέχρι τώρα μόνο σε άντρες φίλους μου μπόρεσα να εκμυστηρευτώ κάποια πράγματα που σε φίλες μου δεν μπόρεσα να το κάνω. Και καλώς έπραξα θα συμπλήρωνα. Δεν παύει όμως αυτό να ακυρώνει τις γυναικείες φιλίες που από καιρό σε καιρό γνωρίζουν και αυτές στιγμές κορύφωσης. Εξάλλου στις φιλίες η ποιότητα δεν μετριέται με τον χρόνο.
Αυτό το post είναι αφιερωμένο στις φίλες λοιπόν, που ενίοτε περνάμε λίγο χρόνο μαζί, και που κάποια στιγμή με εξέπληξαν με τον τρόπο που αντιμετωπίζουν την δική τους (και δική μου) πραγματικότητα!


Στην
Γωγώ (εγώ έτσι την ξέρω και ας συστήνεται τελευταία σαν Γεωργία). Που μαζί της έκανα μερικά από τα πιο όμορφα ξενύχτια της ζωής μου. Που δεν ξεχνάει τα γενέθλια μου ποτέ γιατί αυτήν την αποφράδα ημέρα για μερικά συνεχή χρόνια βρισκόταν στο νοσοκομείο με κατάγματα. Που μου χαρίζει απίστευτες συγκινήσεις όταν με πάει βόλτα με το αυτοκίνητο της. Που συνέχεια της βάζω της φωνές αλλά δεν μου κρατάει κακία. Που μου παραπονιέται ότι δεν είμαι ιδιαίτερα διαχυτική (με εκνευρίζουν τα ψευτοφιλιά και ψευτοαγκαλιάσματα) αλλά που τώρα πια το έχει πάρει απόφαση ότι αυτή είμαι. Που ακόμα με ρωτάει αν μου βγήκαν αυτά που μου είπε ένας τύπος που μας διάβασε μια βραδιά το χέρι σε ένα μπαρ, γιατί της είπε ότι θα μείνει γεροντοκόρη και ανησυχεί μήπως βγει σωστός!
Στην Μαρία. Που είναι η πρώτη που με εμπιστεύτηκε. Που κάτι αποκριές, τις πέρασε με μαυρισμένο μάτι εξαιτίας μου. Που ήταν η μόνη που γελούσαμε συζητώντας διεξοδικά τα σεξουαλικά μας ζητήματα και μου έδινε συμβουλές και tips σχετικά. Που μπορεί να μην την δω για μήνες αλλά όταν βρεθούμε νιώθω σαν να μην πέρασε μια μέρα.
Στην Μιράντα. Που είναι πάντα πιο μπροστά από την εποχή της. Που αν δεν ήταν αυτή δεν θα ήξερα τι θα πει στην πράξη η λέξη τολμώ και αλτρουϊσμός. Που με παρακίνησε να κάνω αυτό που μου άλλαξε την ζωή. Που παρόλο που παντρεύτηκε σχεδόν κοιμισμένη από την εγκυμοσύνη της, είχε την διαύγεια να μου πει όταν της είπα πόσο καλή μοιάζει να είναι η πεθερά της ότι "όλοι καλοί είμαστε τους τρεις πρώτους μήνες"! Τι αλήθεια που είναι!

Στην Κατερίνα. Που είναι το πιο αθώο πλάσμα που γνώρισα στην ζωή μου. Που χρειάστηκε ένα απόγευμα μόνο να μου διηγηθεί την ιστορία της ζωής της (δεν έχω βέβαια την αποκλειστικότητα του προνομίου). Που είναι ο μόνος άνθρωπος που γνωρίζω που μοιάζει να μην έχει μυστικά. Που δεν υποκρίνεται ποτέ. Που ποτέ δεν βαριέται να μου φτιάχνει τα μαλλιά και μια φορά ξεπέρασε ακόμα και τις δικές μου προσδοκίες, όταν μου τα έφτιαξε μία φορά, μόνο για να δω πως θα είμαι, και μου τα ξανάφτιαξε αμέσως μετά όπως τα ήθελα. Που προσφέρθηκε να μου δώσει τις ωοθήκες της αν δεν μπορώ να κάνω παιδί!!!!
Και τέλος στην νεόφερτη Μαρία. Που με αγκάλιασε με την ζεστασιά της, την καλοσύνη της, την γενναιοδωρία της και την αισιοδοξία της από την πρώτη στιγμή. Που με νοιάζεται και είναι πρόσχαρη και καταδεκτική με όλους. Που είναι αυτή που μου έγραψε γράμμα παρόλο που τα σπίτια μας δεν απέχουν παραπάνω από δέκα λεπτά. Που είναι η μόνη που με κάνει να αισθάνομαι σαν να μην κατέβηκα από άλλο πλανήτη και με κάνει να θέλω να της πω τα πάντα για μένα.
θα είμαι σε όλες ευγνωμων που βρέθηκαν στην ζωή μου.

12 comments:

Thrass said...

Λένε πως οι πιο ειλικρινής φιλίες αναπτύσσονται ανάμεσα στα αντίθετα φύλα.

Ως τώρα, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η πιο ειλικρινής φιλία είναι αυτή ανάμεσα σε δύο άνδρες.

Debby said...

Ποτέ δεν ξέρεις Thrass... Και τα δύο φύλα είναι ικανά για φιλία και στα δύο φύλα έχεις τις πιθανότητες να πέσεις πάνω στον λάθος άνθρωπο...

ovi said...

Η αληθινή φιλία δεν έχει φύλο!!! Α! κι εγώ θυμάμαι τα γεννέθλιά σου οτι και να γίνει ;)

Λιπαρδόνιος said...

Ωραίο θέμα... Φίλος και φύλο!Τι να πω;Ποτέ δεν ένιωσα κάποιον-α ως...(αυτό που λένε)κολλητό!
Θα συμφωνήσω πάντως πως η φιλία δεν έχει φύλο,όπως επίσης πιστεύω ότι η κάθε φιλία είναι απρόβλεπτη και άνα πάσα στιγμή εύθραυστη.

Debby said...

Ovi!! Το ότι ούτε εσύ θα ξεχάσεις ποτέ τα γενέθλεια μου είναι σίγουρο!! Εμένα μπορεί! Τα γενέθλεια μου ποτέ!!!

Αpollon, όπως λέω και στο ποστ δεν είναι ανάγκη να ξημεροβραδιάζεσαι με κάποιον για να τον θεωρήσεις καλό φίλο :-)

advocatus diaboli said...

Ο καλός σου φίλος είναι αυτός που του λες τα μυστικά σου και δεν σε προδίδει, ούτε όμως κι εσύ τον προδίδεις.Ύπέροχο να έχεις φίλους. Η ζωή σου γίνεται πολύ πιο όμορφη.

Debby said...

Καλός φίλος θα συμπλήρωνα και εγώ Advocatus diaboli είναι αυτός που δεν έχεις ενδοιασμό να του πεις οτιδήποτε... Οντως είναι τυχεροί αυτοί που έχουν καλούς φίλους.

jul said...

Τελικά όλες μας έπιασαν οι συναισθηματισμοι με τις φιλίες....
Debby μου, οπως ειχα πει και την Ευα...όποιος εχει φίλους ειναι τυχερός...Τυχερός γιατι έχει η ζωή του νόημα...έχεις να πεις σε κάποιον τα προβληματα σου...και ότι μαλακια έρθει στο μαυαλό σου...και φυσικά ούτε θα σε ειρωνευτεί, ούτε θα σε ζηλέψει...
Για μενα οι φίλοι ειναι ότι πιο ιερό έχω...γιατί τους διαλέγεις....δεν τους τρώς ντε και καλά στην μάπα όπους τους συγγενείς...

Debby said...

Πες το ψέμματα ρε Julia! Το παν είναι να διαλέγεις καλά! Γιατί αλλιώς μάυρο φίδι που σε έφαγε!
Ε! Για τους συγγενείς τι να πούμε? Αναγκαίο κακό!

jul said...

Debby
Επειδή την έχω πατήσει με φίδια...για αυτό είπα για το "διάλεγμα" !!!!

Debby said...

Julia, όλες μας την έχουμε πατήσει!! Είναι γενικό το φαινόμενο!

Debby said...

Diaolaki... δεν έχω λόγια...