Σύμφωνα με το ΖΕΝ, η θεμελιώδης αρρώστια της ανθρωπότητας, είναι η επιθυμία. Υπάρχει ένας μηχανισμός στην επιθυμία που πρέπει να τον κατανοήσεις.
Η επιθυμία λειτουργεί σαν προυπόθεση για την ευτυχία σου. "Θα είμαι ευτυχισμένος αν αποκτήσω αυτή τη γυναίκα, αυτό το σπίτι, αυτό το αυτοκίνητο." Έτσι, η εκπλήρωση της επιθυμίας γίνεται προυπόθεση της ευτυχίας σου.
Στην πραγματικότητα αυτό που κάνεις, είναι να βάζεις άχρηστα εμπόδια ανάμεσα σε εσένα και την ευτυχία σου. Πρώτα βάζεις την προυπόθεση "θα είμαι ευτυχισμένος αν συμβεί αυτό". Οσο πιο δύσκολος είναι ο στόχος, τόσο περισσότερο ενθουσιάζεσαι τόσο περισσότερο σε προκαλεί.
Την ημέρα όμως που εκπληρώνεται η επιθυμία, αισθάνεσαι ανακούφιση. Στην πραγματικότητα, αυτό που σε κάνει να νιώθεις όμορφα δεν είναι η ίδια η επίτευξη της επιθυμίας - επειδή πολύ σύντομα θα έρθει μια άλλη επιθυμία ως υποτιθέμενη προυπόθεση για την ευτυχία σου - αλλά η ανακούφιση που αισθάνεσαι, επειδή τελείωσε η αγωνία, ο πυρετός, ο πόνος που εσύ ο ίδιος προκάλεσες.
Και πόσο κρατάει αυτή η υποτιθέμενη ευτυχία που νιώθεις, από την επίτευξη της επιθυμίας σου?
Μόνο λίγες στιγμές κι ύστερα αρχίζεις να διψάς κι άλλο...
Osho
Picture from: http://virtual-galery.chez-alice.fr
11 comments:
Τα Σέβη μου.. :)
Εγώ νοιώθω ένα απίστευτο κενό, μόλις εκπληρώνεται μία επιθυμία μου. Υποψιάζομαι, πως εκλιπαρώ την τύχη μου, να μην εκπληρωθεί καμιά επιθυμία μου... Και δεν κάνω πλάκα...
Zenman! Εχουμε κάτι κοινό όπως φαίνεται! ;-)
Synas, παράξενη αίσθηση όντως. Ουτε καν λίγο δεν το χαίρεσαι? Ή νιώθεις αμέσως την έλλειψη της επιθυμίας και ψάχνεις για την επόμενη??
μου θύμισες ένα τραγούδι τώρα
"η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει.."
Με πρόλαβε η Νάντια.
"Η ευτυχία είναι αυτό που περιμένουμε να 'ρθει" και εγώ από τότε τον μίσησα το Φάμελλο, νομίζω πως το νόημα της ζωής τελικά είναι να καταφέρεις να νικήσεις το Φάμελλο, η ευτυχία να μην είναι αυτό που περιμένεις να 'ρθει, αλλά να μπορείς να τη ζεις όταν έρχεται, να ζεις αυτές τις μικρές στιγμιαίες νίκες σου...
Χωρίς τις επιθυμίες δε θα είχαν νόημα ούτε οι νίκες αυτές ούτε οι ευτυχίες αυτές, μικρές ή μεγάλες, ούτε η ζωή.
Οι επιθυμίες δεν είναι εμπόδια στη ζωή σου.
Οι επιθυμίες είναι ζωή.
Το ζεν δεν σου λέει να μην έχεις επιθυμίες αλλά να μην εξαρτάς την ευτυχία σου σε αυτές.
Καλημέρα!!
Nantia! Ναι κάπως έτσι. Δεν νομίζω πως το έχω ακούσει το συγκεκριμένο τραγούδι όμως. Θα το ψάξω.
Jason, δεν φταίνε οι επίθύμιες αυτές καθ' αυτές όπως λέει και ο Alitovios από κάτω, αλλά το όλο σκεπτικό γύρω από αυτές...
Και δυστυχώς αυτό το λανθασμένο σκεπτικό συναντώ συνέχεια μπροστά μου... "Αν είχα αυτό θα ήμουν καλύτερα. Κάνω υπομονή ζώντας μίζερα μέχρι την μέρα που θα έχω το αυτό. Μετά θα είμαι εντάξει." Σχεδόν παντού αυτό βλέπω να συμβαίνει.
Alitovie, έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό που λες. Είναι όμως γεγονος ότι όλοι μας έχουμε μεταθέσει σχεδόν την ζωή μας στο μέλλον (που δεν υπάρχει). Οτι και αν κάνουμε σχεδόν έχει σημείο αναφοράς το μέλλον. Και χάνουμε έτσι το παρόν...
εννοεις οτι χανουμε το παρον για χαρη του μελλοντος? θα μπορουσε να ηταν και ετσι , σωστα?
Ακριβώς έτσι είναι. Οι επιθυμίες δεν τελειώνουν. Και δίνουν, βέβαια, ενδιαφέρον στη ζωή αλλά so what! 'Οταν ήμουν παιδί έβαζα διάφορούς στόχους και νόμιζα ότι αυτό είναι που ήθελα για να γίνω ευτυχής. Σκεφτόμουν "Αν είχα εγώ μαγνητόφωνο θα ήμουν τόσο ευτυχής που δεν θα έκανα τίποτε άλλο από το να ασχολούμαι με αυτό." Το μαγνητόφωνο ήλθε κάποτε, ακολούθησε η φωτ. μηχανή, το σύστημα Hi-Fi, η γκόμενα (εδώ κι αν νόμιζα ότι θα είμαι συνέχεια μαζί της στο κρεββάτι!), το αυτοκίνητο, κι άλλα πολλά που δεν μου έφεραν την πολυπόθητη μόνιμη ευτυχία...
Καλησπέρα!
Αvra! Ετσι είναι δυστυχώς. Οτι κάνουμε σήμερα έχει σκοπό κάτι στο μέλλον. Και όταν το μέλλον δεν έρχεται έτσι όπως το υπολόγίζουμε έχουμε ήδη σπαταλήσει άχρηστα και το παρόν (παρελθόν) μας.
Heliotypon, έτσι έιναι όντως. Και όχι μόνο δεν φέρνουν μόνιμη ευτυχία αλλά επίσης η έξαψη-ευτυχία της εκπλήρωσης των στόχων-επιθυμιών μας κρατάει τόσο λίγο και είναι τόσο επιφανειακή που μετά από λίγο την έχουμε ήδη προσπεράσει.
Post a Comment