Βαφτίσια τέλος!

Πάει και αυτό! Πάει τελείωσε!

Βαφτίστηκαν και αφού τους δόθηκε όνομα, ησύχασαν όλοι μιας και τώρα έχουν πως να τα φωνάζουν πια! Γιατί εγώ συνεχίζω να τα προσφωνώ ο μεγάλος και ο μικρός! Ή με τα χαιδευτικά τους στις μεταξύ μας συνομιλίες!! Τουτέστιν "πουφουλάκι" και "μπουρμπουλάκι"!!

Δεν γινόταν φυσικά να γίνει η βάφτιση και να μην ξεχαστεί κάτι, και αυτό το κάτι στην περίπτωση μας ήταν οι λαμπάδες! Κάποιοι είχαν την ιδέα να αφήσουμε την βάφτιση και να τρέχουμε για τις λαμπάδες! Ευτυχώς πρεσβευσε η λογική και συνεχίσαμε με συνοπτικές διαδικασίες και δυο κεριά που με λίγο τούλι τα ντύσαμε λαμπάδες!

Όλα πήγαν καλά! Όπως περίπου τα περίμενα. Η βάφτιση έγινε έξω στην ύπαιθρο, οι καλεσμένοι κάθονταν γύρω γύρω, και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας, μωρά νονοί και παπάδες στην μέση. Ευτυχώς γιατί δεν θα το άντεχα να ήμασταν ο ένας πάνω στο άλλο! Ο μεγάλος μου λίγο ήθελε να μην κλάψει καθόλου. Είναι τέτοιο το στυλ του παιδιού. Είναι λίγο τραβάτε με και ας κλαίω, χωρίς το κλαίω! Παράδωσε τα όπλα όταν πέσανε τα λάδια πάνω του. Ο μικρός τώρα έδωσε ρέστα στο κλάμα όπως ήταν αναμενόμενο! Έκλαψε αρκετά και για τους δύο! Το καλό ήταν ότι μερικά λεπτά αφού τελείωσε η βάφτιση, κοιμήθηκαν και οι δύο του καλού καιρού και όταν ξύπνησαν ήταν σαν να μην συνέβη απολύτως τίποτα.

Μπορώ να μιλάω (και να γράφω) ώρες για τα μικρά μου και τα κατορθώματα τους. Μου φαίνονται όλα τόσο αστεία και ενδιαφέροντα! Ευτυχώς συνειδητοποιώ ότι είναι αστεία και ενδιαφέροντα μόνο για μένα! Μιλάω γι' αυτά συνέχεια λες και δεν είχα ξαναδεί μωρά στην ζωή μου. Όλη μου η μέρα είναι αφιερωμένη στην φροντίδα τους η οποία όσο περνά ο καιρός αλλάζει μορφή αλλά μένει ίδια χρονικά. Ο ελεύθερος μου χρόνος πια είναι εκτός από περιορισμένος και κατακερματισμένος κατά την διάρκεια της μέρας. Τώρα πια χρειάζεται να τους μαγειρέψω και να καθαρίζω το χάλι που δημιουργείτε όταν τρώνε. Πράγμα που όσο έπιναν γάλα το μόνο που λερωνόταν ήταν η σαλιάρα τους, άντε και το ρούχο τους. Μόνο όταν βραδιάσει και επιτέλους κοιμηθούνε, μόνο τότε υπάρχει απόλυτη ησυχία και ηρεμία μέσα στο σπίτι που μου θυμίζει με νοσταλγία την προ μωρών εποχή. Το καλό είναι ότι τώρα πια μπορώ να διαβάσω ένα βιβλίο σε αντίθεση με τις αρχές που από την αυπνία δεν έβλεπα την ώρα να κλείσω τα μάτια μου και όχι να τα ανοίξω και να διαβάζω.

Διάβαζοντας προχθές post φίλων, έπεσα πάνω στο Pop Cern, ένα συλλογικό post δύο φίλων μου, του Philos και του Dealsend μαζί με άλλους τρεις bloggers, τους Teleologikos, Spdd και Attackta, το οποίο στάθηκε αφορμή να "ενημερωθώ"¨για το πείραμα Cern! Μπορείτε να φανταστείτε πόσο καιρό έχω να ανοίξω τηλεόραση και να διαβάσω ειδήσεις? Ζω στον απόλυτο μικρόκοσμο μου!

Ετσι σκέφτομαι μήπως ήρθε η ώρα να αρχίσω να γράφω ότι μπορώ, και ότι μου κατεβαίνει σε αυτό το blogaki που το έχω παραπεταμένο τόσο καίρο. Ας είναι και μία γραμμή. Μου έλειψε πολύ αυτό.

Εύχομαι να είστε όλοι καλά!