Όλοι μου λένε... ... "Είσαι τυχερή,...

...γιατί τα μωρά σου είναι ήσυχα". Αυτοί όμως δεν ήταν εδώ όταν εγώ τα μεγάλωνα μόνη μου. Το να ακούς το κλάμα ενός μωρού σε καταρρακώνει ψυχικά. Πόσο μάλλον να το ακούς εις διπλούν!
Δεν υπάρχει μωρό που να μην κλαίει. Όλα κλαίνε. Το θέμα είναι πόσο πολύ κλαίνε, γιατί κλαίνε και τι κάνουμε εμείς οι γονιοί για αυτό.

Μεγαλώνοντας δίδυμα, έπεσα στα βαθιά και ευτυχώς κατάφερα την ασχετοσύνη μου στο θέμα "φροντίδα μωρών" να την μετατρέψω γρήγορα σε γνώση. Κατέληξα τελικά στα εξής συμπεράσματα:

• Η επικοινωνία με τα μωρά και ειδικά με τα βρέφη είναι πολύ δύσκολη, πράγμα που κάνει την σωστή μαντεψιά το Α και το Ω για να μπορείς να περνάς καλά. Πολλά μπορεί να κάνουν ένα μωρό να κλαίει. Με εξαίρεση τον πόνο (τον οποίο μπορούμε να ξεχωρίσουμε από τον τρόπο που κλαίει) τα δύο βασικά και πιο συνηθισμένα είναι ή να πεινάει ή να νυστάζει. Μια σωστή μαντεψιά μας γλυτώνει από το πολύ κλάμα Αν αυτό πεινάει και εσύ προσπαθείς να το κοιμήσεις την έβαψες. Πολλές φορές κοιτούσα το ρολόι και έλεγα ότι μάλλον δεν πεινάει γιατί πέρασε λίγη ώρα από το προηγούμενο γεύμα του και εκεί έκανα το μοιραίο λάθος! Δυστυχώς τα μωρά, και ιδιαίτερα όταν είναι ακόμα βρέφη που μερικές μέρες πριν η συνήθεια τους μέσα στην κοιλιά ήταν να τρώνε όποτε ήθελαν και όσο ήθελαν, δεν κοιτάνε ρολόι. Μέχρι να το συνειδητοποιήσω πέρασα αρκετές δύσκολες ώρες ακούγοντας το κλάμα τους. Αν πάλι νυστάζει και εσύ κρατάς μπιμπερό ή το κουτάλι πάλι την έβαψες, αλλά λιγότερο αυτή την φορά μιας και κάποιο τρόπο θα βρει το μωρό να σου δείξει τι πραγματικά θέλει. Αρκεί να έχεις τις κεραίες τεντωμένες να πιάσεις το σήμα.
• Όλα τα μωρά δεν είναι ίδια. Άλλα σου κάνουν την ζωή εύκολη και με άλλα πρέπει να προσπαθήσεις για να κάνεις την ζωή σου (και τους) εύκολη. Τρανό παράδειγμα τα δικά μου. Μπορεί να βγήκαν από μια κοιλιά αλλά είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Ο ένας ο μεγάλος είναι ένα παιδί που σχεδόν μεγαλώνει μόνο του. Έχει ελάχιστες απαιτήσεις και είναι αύταρκες. Συνήθως είναι ικανοποιημένο όπου και αν είναι. Αν εξαιρέσουμε το τελευταίο διάστημα που λόγω δοντιών είναι πιο γκρινιάρικο από ότι συνήθως, κατά τα άλλα είναι ένα παιδί που ελάχιστα ζορίζει τους γονιούς του. Σε αντίθεση με τον μικρό μου που ακόμα και όταν βαρεθεί, τσιρίζει. Όντας βρέφος αυτός ο μικρός ήταν ένα δράμα. Γεννήθηκε ελλιποβαρής και έπρεπε να πίνει γάλα για να αναπληρώσει. Έλα όμως που δεν του άρεσε το γάλα. Το όποιο γάλα. Ποτέ δεν ήπιε, μέχρι τώρα ακόμα, σημαντικές ποσότητες γάλα. Φαντάζεστε να μεγαλώνετε ένα παιδί που η μόνη του τροφή είναι το γάλα και αυτού να μην του αρέσει? Άλλα μωρά κλαίνε όταν πρέπει να μάθουν να τρώνε με το κουτάλι. Ο δικός μου έκλαιγε με το που έβλεπε το μπιμπερό! Ξεφύσηξα με ανακούφιση όταν άρχισε να τρώει με το κουτάλι! Ήρθαμε στα συγκαλά μας!
• Τα όρια και οι κανόνες θέτονται από πολύ νωρίς. Αν σκεφτούμε μόνο το ότι από 7 μηνών τα μωρά καταλαβαίνουν το ΟΧΙ φαντάζεστε πόσα άλλα πράγματα καταλαβαίνουν? Που σημαίνει ότι άσχετα που είναι μωρά, δείχνω τα συναισθήματα μου. Αν την ώρα που εγώ προσπαθώ να το ταΐσω εκείνο παίζει, σε σημείο που να μην τρώει, του δείχνω την δυσαρέσκεια μου. Και ναι, υψώνω και την φωνή μου για να βάλω την τάξη. Σίγουρα δεν καταλαβαίνουν επακριβώς τι τους λέω, ούτε και γίνονται άγγελοι αυτομάτως, αλλά να είστε σίγουροι το γενικό νόημα το πιάνουν. Εγώ απλά μένω πιστή στην τακτική μου και μακροπρόθεσμα έχω το αποτέλεσμα που θέλω. Γι' αυτό και ο μεγάλος μου, που στην αρχή το κουτάλι δεν του άρεσε καθόλου σε σημείο να έχουμε κάποιου είδους δράματα στα πρώτα μας γεύματα, έχει γίνει υπόδειγμα παιδιού όταν τρώει. Έχει φθάσει στο σημείο να έχουμε γεύματα που δεν λερώνει καν την ποδίτσα του! (Να 'σαι καλά ρε Jojo! Πολύ καιρό θα σε μακαρίζω! ;-))
• Είναι νόμος: Ποτέ μην ενοχλείς ένα παιδί όταν είναι ήσυχο! Πάει να πει, όταν εκείνο κάθετε κάπου ήσυχο, ακόμα και αν δεν κάνει τίποτα, δεν του μιλάμε, δεν προσπαθούμε να το παίξουμε, δεν το σηκώνουμε αγκαλιά. Όλα αυτά είναι πολύ καλά, αλλά έρθει η στιγμή που ούτως η άλλως θα τα ζητήσει μόνο του και τότε είναι η ιδανική στιγμή να του τα προσφέρουμε. Δεν έχει νόημα να ξεσηκώνουμε ένα παιδί με όλες τις καλές μας προθέσεις και όταν έρθει η ώρα που εκείνο θα θέλει να ξεσηκωθεί να θυμηθούμε ότι έχουμε να κάνουμε άλλες δουλειές, ότι είμαστε κουρασμένοι, ότι δεν έχουμε διάθεση κτλ. Όπως επίσης το να είσαι πάντα διαθέσιμος σε ότι και αν σου ζητήσουν οποιαδήποτε ώρα είναι εξίσου λάθος.

Παρόλα αυτά ανησυχώ μήπως κάτι που κάνω σήμερα χωρίς να το σκέφτομαι, έχει κάποια αποτελέσματα στο μέλλον που μου κάνουν δύσκολη την ζωή. Γι' αυτό και ότι και αν κάνω το σκέφτομαι ξανά πάντα με γνώμονα το μέλλον.

Για την ώρα so far so good. :-)