Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Thursday, June 18, 2009

Και μη χειρότερα...



Παλιότερα, (προ παιδιών) όταν το άκουγα αυτό το "και μη χειρότερα", εκνευριζόμουν. Πάρα πολύ όμως. Εκνευριζόμουν δε, ακόμα περισσότερο, όταν το άκουγα από την μάνα μου. Της έλεγα τον πόνο μου, το πόσο άτυχη στάθηκα μια δεδομένη στιγμή, πόσο άσχημα πήγαν τα πράγματα και εκείνη μες την "αναισθησία" μου έλεγε να μην παραπονιέμαι γιατί υπάρχουν και χειρότερα. Τότε φούντωνα ακόμα περισσότερο και της υπενθύμιζα ότι δεν υπάρχουν μόνο τα χειρότερα αλλά και τα καλύτερα και αυτά συμβαίνει να με αποφεύγουν εντέχνως.

Να όμως που ο καιρός έχεις γυρίσματα όντως, και έχω φτάσει στο σημείο εκείνο που το "μη χειρότερα" με εκφράζει πλέον απόλυτα. Αφορμή για αυτό υπήρξαν να παιδιά μου. Με έκαναν να φοβάμαι λίγο παραπάνω για όλα αυτά που η ζωή επιφυλάσσει αλλά και να είμαι ευγνώμων λίγο περισσότερο για όλα αυτά που η ζωή μου έχει δώσει και πολύ περισσότερο για όλα αυτά που η ζωή δεν μου στερεί.

Ναι. Κάθε φορά που ένα από τα μικρά πέφτει και χτυπάει και σημαδεύει το κορμάκι του δεν λέω "αχ γιατί να το πάθει". Λέω ευτυχώς που δεν έπαθε τίποτα πιο σοβαρό. Κάθε φορά που φτάνω στα όρια μου γιατί οι αντοχές μου εξαντλούνται και θέλω να ξαποστείλω κόσμο στο διάολο, σκέφτομαι πόσο άδεια θα ήταν η ζωή μου αν δεν υπήρχαν όλοι αυτοί γύρω μου να μου τεντώνουν τα νεύρα.
Νιώθω πλέον ευγνώμων για πολλά πράγματα που παλιότερα θεωρούσα δεδομένα.

Αν και στην μετά παιδιών εποχή διαπίστωσα και πολλά άλλα για τον εαυτό μου που πριν ούτε καν τα φανταζόμουν...
Όπως το πόσο πολύ μπορώ να βάλω τον εαυτό μου σε δεύτερη μοίρα και το πόσο πολύ "νιώθω το μυαλό μου να μικραίνει"...

Saturday, May 09, 2009

Χάθηκα και πάλι!

Ανωτέρα βία! Ο μεγάλος μου άρχισε να βγάζει τους τραπεζίτες του και μαζί με αυτούς βάλθηκε να βγάλει και την δική μου πίστη! Με τόσο πυρετό, ανορεξία, εμετούς και διάρροια νόμιζα πως είχε κολλήσει καμιά ίωση. Αλλά όχι. Όλα ήταν από τα δόντια. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τι καταστάσεις απείρου κάλλους έζησα, αλλά φαντάζομαι οι μυημένοι υποψιάζεστε! Είμαστε στα 11 δόντια τώρα! Ελπίζω να μην έχω τέτοια και για όλα τα υπόλοιπα που απομένουν! Οχι τίποτα άλλο αλλά αν αρχίσει και ο άλλος τέτοια δεν με βλέπω καθόλου καλά!

Μιλούσα με μια φίλη μου στο τηλέφωνο τις προάλλες και της έλεγα πόσο δυσκόλεψαν τα πράγματα από το ειδυλλιακό εκείνο διάστημα μεταξύ 6 και 11 μηνών. Τώρα δεν μπορώ να κάνω σχεδόν τίποτα όσο είναι ξύπνια αυτά και μετά δυσκολίας φέρνω βόλτα τα απολύτως απαραίτητα μιας και μπλέκονται όλη μέρα μες τα πόδια μου. Περιμένω να κοιμηθούν το μεσημέρι για να κάνω οτιδήποτε χρειάζεται ησυχία, αυτοσυγκέντρωση και χαρτιά απλωμένα! Μου έλεγε λοιπόν ότι αυτό το 1-2 όπως το λέει (από τον πρώτο χρόνο να πάνε στο δεύτερο) ήταν κατά την γνώμη της το πιο δύσκολο. Και μπορώ να το καταλάβω τώρα που το ζω. Είναι στην φάση των μεγάλων αλλαγών. Σε αυτό το διάστημα μιλάνε, περπατάνε, μαθαίνουν να τρώνε κτλ. Παρόλα αυτά για μένα το χειρότερο διάστημα ήταν και συνεχίζει να είναι εκείνο απίστευτα άυπνο πρώτο τρίμηνο.
Τώρα κοιμούνται! Όλα μπορώ να τα αντέξω την μέρα! Μόνο που ξέρω ότι 9:30 ώρα είναι στα κρεβατάκια τους και θα ξυπνήσουν μετά από 11-12 ώρες το πρωί πάλι στις 9:30 εγώ αναπληρώνω μέχρι τότε δυνάμεις! Χορταίνω ησυχία και ύπνο!

O καιρός όσο πάει και φτιάχνει και αυτό μ' αρέσει πάρα πολύ. Αρχίσαμε να εξοπλιζόμαστε εν τω μεταξύ. Βάλαμε τέντα στην βεράντα, αγοράσαμε καινούργια ψησταριά, και περιμένουμε να μπει για τα καλά το καλοκαιράκι για να την βγάζουμε έξω οικογενειακώς πια. Ο καλός μου δε, φρόντισε να βγάλει εκεί έξω και καλώδια δικτύου (το ασύρματο δίκτυο είναι προς το παρόν απενεργοποιημένο σπίτι μας λόγω των παιδιών), πήρε το παλιό μου το λαπτοπάκι, και είναι εκεί έξω άρχοντας! Τρώει, πίνει, ακούει μουσική, σερφάρει, βλέπει tv, γενικά την έχει καταβρεί όσο εγώ προσέχω τα ζιζάνια μέσα!
Όταν το είπα αυτό στο ξαδερφάκι μου στο Λονδίνο τι γύρισε και μου είπε ο αθεόφοβος? "Με δυο παιδιά μέσα στο σπίτι, πάλι καλά που έχει πάει μέχρι την βεράντα! Εγώ εκτός χώρας θα είχα φύγει!"

Tuesday, April 21, 2009

Είναι τα εμβόλια επικίνδυνα? Είναι η αποτελεσματικότητα τους τεκμηριωμένη??

Τελικά μάλλον πρέπει να γίνουμε οι ίδιοι γιατροί του εαυτού μας. Σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα όταν εντελώς τυχαία έπεσα πάνω σε ένα παλιότερο post του Blog μιας μαμάς (ναι, τελευταία τριγυρνάω σε μαμαδίστικα blog πολύ!) όπου καταπιανόταν με το θέμα του εμβολίου MMR του οποίου την ύπαρξη αγνοούσα μέχρι πρότινος. Το εν λόγω εμβόλιο θεωρείται υπαίτιο από πολλούς στο ότι μπορεί να προκαλέσει αυτισμό και γι' αυτό και έχουν γίνει και συνεχίζονται να γίνονται έρευνες επ' αυτού. Το συγκεκριμένο εμβόλιο είναι υποχρεωτικό εδώ στην Ελλάδα γι' αυτό καλό είναι να διαβάσετε το παραπάνω post για να ενημερωθείτε σχετικά.
Σε αυτό το post λοιπόν κάποιος ανώνυμος αφήνει έναν σύνδεσμο ο οποίος παραπέμπει σε ένα forum σχετικό με ενυδρεία όπου στην κατηγορία επί παντός επιστητού (όλα τα forum έχουν την παιδική τους χαρά) υπήρχε ανοιγμένο θέμα σχετικά με τα εμβόλια το οποίο το άνοιξε ένας πατέρας με την εξής απλή ερώτηση προς τα άλλα μέλη του forum
Καλημερα,ο γιος μου που ειναι 2 ετων εχει κανει μεχρι τωρα 20 εμβολια ,το καθε εμβολιο Χ 3 φορες η καθε δοση.Ξερετε τη παιζετε νομιζω και με αυτα τα εμβολια [τα εσοδα απο τα κερδη ειναι τεραστια],το θεμα ειναι αν δε τα κανει το παιδι μετα θα εχει προβλημα δεν θα μπορει να παρει χαρτι απο το γιατρο για να παει σχολειο και τα σχετικα.
1]Εσεις σαν γονεις πως το αντιμετωπιζετε αυτο και τι κανετε ?
2] Υπαρχει καμια λιστα η κανενα σαιτ να ανοιξουν λιγο τα ματια μας, για το τι εμβολια πρεπει να κανει η οχι το καθε παιδι ?
Τα δικά μου μέχρι 11 μηνών είχαν κάνει 10 εμβόλια (4 ειδών)!!!
Η συζήτηση εκεί έχει απίστευτο ενδιαφέρον, θίγονται πολλά καυτά θέματα όχι μόνο ιατρικής φύσεως αλλά και θέματα ελευθερίας του λόγου γενικά και σε σχέση με το μέσο που λέγεται διαδίκτυο. Είναι κρίμα που τελικά κάποιος από τους admin αποφάσισε να κλείσει το θέμα. Είμαι απόλυτα σίγουρη ότι ο άνθρωπος που το έκανε είναι και αυτός υπέρμαχος της "αλήθειας" και της "ελευθερίας". Αρκεί αυτή η αλήθεια να μην του χαλάει την βόλεψη και να μην πάει κόντρα στην δική του "αλήθεια".
Από εκεί έμαθα πολλά, βρήκα και άλλους συνδέσμους και τρόμαξα με αυτά που διάβασα όταν συνειδητοποίησα πόσο απροστάτευτοι είμαστε μπροστά στα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανιών, πόσα λίγα γνωρίζουμε για αυτά που βάζουμε στο σώμα μας και στα σώματα των παιδιών μας, πόσο ευάλωτοι είμαστε σε κάθε προπαγάνδα και πόσο ευκολόπιστοι είμαστε σε θέματα σημαντικά που θα άξιζε να ψαχτούμε ενώ είμαστε κριτικοί σε θέματα που λίγη σημασία έχουν στην ζωή μας.

Μια συγκέντρωση κάποιων από αυτών που ελέχθησαν στο forum καθώς και άλλους συνδέσμους σχετικούς θα βρείτε σε αυτό εδώ το link από όπου προέρχονται και τα παρακάτω αποσπάσματα που παραθέτω. Αξίζει να το διαβάσετε όλο. Ειδικά όσοι είστε γονείς.
Οτι υπάρχουν κάποια εμβόλια που περιέχουν δήθεν εξασθενημένα μικρόβια αυτό είναι ρητορική και όχι επιστήμη, γιατί αν πάρεις μια κοινωνία ζώων, που έχουν εκτεθεί σε μια δυσμενή συνθήκη, θα βρείς κάποια από αυτά να έχουν αντέξει και να τα πήγαν καλά. Αυτό είναι συνέπεια ενός φυσικού νόμου που συναντούμε ακόμα και στη κβαντική φυσική στη θεωρία του φρέατος δυναμικού. Το ίδιο συμβαίνει και με τα μικρόβια. Αν τα εκθέσουμε σε μια δυσμενή συνθήκη για να τα εξασθενήσουμε, κάποια από αυτά παραμένουν γερά, για να κάνουν την δουλειά τους.
Ενας υγιής οργανισμός δεν κινδυνεύει από μια ίωση ή από ένα εμβόλιο. Οι ευαίσθητοι όμως θα πάθουν ζημιές, που μπορεί να είναι και μοιραίες. Και μπορεί η ζημιά που θα εμφανισθεί να είναι άσχετη με την νόσο από την οποία υποτίθεται ότι προστατεύει. (Αυτό φάνηκε και με το εμβόλιο κατά της ηπατίτιδας Β που προκαλεί σκλήρυνση κατά πλάκας και ρευματοειδή αρθρίτιδα σε παιδιά.- Πράγμα που οδήγησε και τη Γαλλία να απαγορέψει τη χρήση αυτού του εμβολίου από το 1998 )
Μερικοί παραλληλίζουν τα εμβόλια με τα φάρμακα. Το φάρμακο είναι ένα σκεύασμα, χημικό συνήθως, που δρα σε κάποιο σημείο του οργανισμού, σε κάποια κύτταρα, όργανα κλπ για να αλλάξει τη λειτουργία τους. Αντίθετα ο εμβολιασμός είναι μια τεχνητή και σκόπιμη μόλυνση του οργανισμού με ένα, υποτίθεται, εξασθενημένο μικροοργανισμό, με την ελπίδα ότι ο οργανισμός θα ανταποκριθεί και θα τον νικήσει, σε κατοπινή έκθεση.
Σε μια τέτοια μόλυνση οι πολύ αδύνατοι οργανισμοί πεθαίνουν, ενώ οι πολύ δυνατοί δεν παθαίνουν τίποτα. Βέβαια οι πολύ αδύνατοι και οι πολύ δυνατοί είναι εξαιρέσεις. Το όλο θέμα αφορά τα συνήθη άτομα που έχουν μια μεσαία υγεία. Τι γίνεται με αυτά; Σώζονται από κάποια έκθεση στο μικρόβιο από το οποίο προστατεύει το συγκεκριμένο εμβόλιο; Εδώ είναι ένα θέμα. Και τι γίνεται αν ένα τέτοιο άτομο δεν πρόκειται να συναντήσει ποτέ στη ζωή του το υπόψη μικρόβιο; Δεν εκτίθεται σε μια μόλυνση άδικα; Ποιές είναι οι μακροπρόθεσμες βλάβες στην υγεία του; Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα, γιατί οι μελέτες είναι πολύ περιορισμένες και όπως είπα αλλού είναι, σε ορισμένες περιπτώσεις, αναξιόπιστες.
Η εμπειρία δείχνει ότι, στα συνήθη άτομα, οι επιδράσεις μιας σκόπιμης μόλυνσης στο νευρικό σύστημα είναι εύκολα αντιληπτές από ένα προσεκτικό γονιό, πατέρα ή μητέρα ή και από κοντινό συγγενή. Νομίζω ότι η πρώτη δόση κάθε εμβολίου είναι πολύ σημαντική. Όσοι γονείς έχουν κάνει πρόσφατα πρώτο εμβόλιο στα παιδιά τους καλό είναι να παρατηρήσουν, αν διαπίστωσαν μια αλλαγή στο χαρακτήρα τους, που κράτησε κάπως πιο μόνιμα.
Δηλαδή αν παρατήρησαν ότι μετά το εμβόλιο το παιδί έγινε πχ πιο γκρινιάρικο ή ο,τιδήποτε άλλο. Δεν το λέω τυχαία. Η επιθετικότητα που παρατηρείται στα αμερικανικά σχολεία έχει αποδοθεί από κάποιους στον υπερεμβολιασμό των αμερικανόπαιδων.
Το εμβόλιο για το καρκίνο του τραχήλου έχει παρατηρηθεί ότι προκαλεί ανακοπή τα πρώτα 15 λεπτά μετά τη χορήγηση του. Οι φήμες λένε ότι τα 102 επίσημα σοβαρά περιστατικά κατά τη διάρκεια των δοκιμών του εμβολίου της Μερκ περιλάμβαναν 17 Θανάτους κοριτσιών. Πρέπει λοιπόν να παρακολουθούνται τα παιδιά για 15 λεπτά, σύμφωνα με τους επίσημους οργανισμούς. Δεν ξέρουν βέβαια τι μπορεί να γίνει μετά τα 15 λεπτά, δηλαδή μετά ένα μήνα, ένα έτος κλπ γιατί κανείς δεν κάνει μακροπρόθεσμες μελέτες τέτοιου τύπου. Και αν ένα επείγον περιστατικό πάει ένα χρόνο μετά στο νοσοκομείο, κανείς δεν ρωτάει τι εμβόλια έχει κάνει το παιδί .
Σύμφωνα πάντα με επίσημες μελέτες σε περιοδικά και ανακοινώσεις του Οργανισμού Φαρμάκων της Αμερικής, το εμβόλιο αυτό δεν εξαλείφει τον ιό ΗΡV από τις κοπέλες, ούτε τις εργαστηριακές ενδείξεις ύπαρξης του ιού σε ενεργή κατάσταση. (Παρεμπιπτόντως το 80% ανδρών και γυναικών έχουν τον ιό ήδη, που κολλά με τη σεξουαλική επαφή. Μόνο το 1% των γυναικών θα κάνει καρκίνο του τραχήλου. Ο Οργανισμός Φαρμάκων έχει παραδεχθεί σε άσχετο χρόνο ότι δεν κάνει καρκίνο ο ΗΡV αλλά τα τελευταία χρόνια το πήραν πίσω)
Αυξάνει το εμβόλιο την πιθανότητα κατά 44,6% να πάθει προκαρκινικές καταστάσεις όποιο κορίτσι έχει τον ιό ήδη- . Με άλλα λόγια για να είναι ασφαλές το εμβόλιο πρέπει να είναι παρθένα. Δηλαδή θα πηγαίνει στο γιατρό το κορίτσι και ενώπιον των γονιών του θα το ρωτάει αν είναι παρθένα!!! Δηλαδή αν πει ψέμματα το παιδί, θα κινδυνεύσει περισσότερο;
Δεν καλύπτει, τέλος, όλους τους ιούς το εμβόλιο. Αυτό αναφέρεται επίσημα.
Σχετικά με το υποχρεωτικό των εμβολιασμών. Υπάρχει περίπτωση το κοινωνικό περιβάλλον να σε έχει πατήσει σαν οδοστρωτήρας και να μην έχεις πια εαυτό δικό σου. Να κάνεις ό,τι κάνει το περιβάλλον χωρίς καμιά αντίσταση. Η άλλη περίπτωση είναι να είσαι ο εαυτός σου και μόνον αυτό, χωρίς να δίνεις σημασία καμία στο περιβάλλον σου, να το αγνοείς, και το χειρότερο όλων, να θέλεις να επιβληθείς σε αυτό και να κάνει - το περιβάλλον σου- αυτό που θέλεις εσύ. Η χρυσή τομή είναι να σέβεσαι το περιβάλλον σου, αλλά και να μην παύεις να είσαι ο εαυτός σου. Και αυτό είναι δύσκολο.
Στο θέμα των εμβολίων θα έπρεπε να εφαρμόζεται το ίδιο. Δεν επιτρέπεται κάποιος να επιβάλλει στους άλλους μία άποψη. Συνεπώς η υποχρεωτική τήρηση των εμβολιασμών, σύμφωνα με τις οδηγίες που δίνει ένα στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα, κι αμφίβολης επιστημονικής ποιότητας κέντρο, είναι απαράδεκτη και αυτό πρέπει να κατανοήσει η κοινωνία μας και να αντισταθεί. Φυσικά όσοι θέλουν να κάνουν εμβόλια στα παιδιά τους ας το κάνουν, είναι ελεύθεροι. Θα ήταν απαράδεκτο εγώ να απαιτήσω από κάποιον να μην κάνει το εμβόλιο στα παιδιά του, αν αυτός πιστεύει στα εμβόλια και το θέλει. Αυτοί όμως που δεν θέλουν θα πρέπει να προστατεύονται εξίσου.
Εγώ πάντως μετά από όλα αυτά που διάβασα ένα είναι σίγουρο. Ότι την επόμενη φορά που θα πάω στην καθιερωμένη πλέον μηνιαία επίσκεψη στον παιδίατρο μου (αφού λέω να του υπολογίζω μηνιάτικο κανονικά) θα τον ρωτήσω ευθέως για όλα αυτά. Είναι παράξενο που κάθε παιδίατρος ακολουθεί άλλη σειρά για τα εμβόλια και άλλη συχνότητα. Ήδη τον ρώτησα μια φορά γιατί μου φάνηκαν απίστευτα πολλά τα εμβόλια αλλά η απάντηση που πήρα μπορεί να με κάλυψε τότε αλλά μετά από όλα αυτά που διάβασα δεν με καλύπτει πλέον.
Θα κλείσω αυτό το post με τον επίλογο του υπογράφοντα των παραπάνω αποσπασμάτων που παραθέτω κ.Μπολάνη Παντελή - Βιοπαθολόγου . Νομίζω ότι κλείνει ιδανικά αυτό το θέμα.
Η γνώση πρέπει να ελέγχεται. Δεν λέω να πιστεύουμε κάθε θεωρία συνωμοσίας αλλά λέω να μην είμαστε εύπιστοι και να ελέγχουμε αυτό που μαθαίνουμε. Ούτε σε μένα να πιστέψετε αλλά θα σας πρότεινα να μελετήσετε περισσότερο χωρίς να νομίζετε ότι γνωρίζετε επειδή διαβάσατε κάτι στο βιβλίο του λυκείου. Αναζητείστε στοιχεία και σκεφθείτε πάνω σε αυτά και σταματήστε να ψάχνετε όταν σας το πει η καρδιά σας. Η καρδιά μπορεί να ελέγχει τη γνώση, αν είναι άγρυπνη.

Σαν γενική αρχή: δεν μπορεί το σάπιο δένδρο να παράγει υγιείς καρπούς. …

Update: Εδώ άλλο ένα σχετικό post από το blog μιας ακόμα μαμάς που άφησε σχόλιο.

Saturday, April 18, 2009

Η αλήθεια για το Aids

Ενάμιση χρόνο πριν έγραφα τις ενστάσεις μου σχετικά με την πληροφόρηση που έχουμε γύρω από το Aids. Και να που τώρα μετά από αυτήν την μαρτυρία της κ.Μαρία Παπαγιαννίδου - Σεν Πιερ δικαιώθηκαν οι αντιρρήσεις μου.
Τελικά η προσωπική εμπειρία ενός και μόνο ανθρώπου μπορεί να σε πείσει ευκολότερα για μια αλήθεια από οποιαδήποτε επίσημη θέση οργανισμών που κατά βάση χρηματίζονται για να μας κρατάνε στο σκοτάδι, να μας φοβίζουν και κατ' επέκταση να μας ελέγχουν.

Παρόλο που δεν είναι ευρέως γνωστό και δεν προβλέπεται να γίνει έτσι όπως έχει η κατάσταση είναι παρήγορο και μόνο που ξέρω ότι το Aids είναι μια πλάνη. Ας είναι. Κάτι είναι και αυτό.

Το παρακάτω βίντεο είναι εξίσου ενδιαφέρον.



Εύχομαι σε όλους Καλή Ανάσταση, κυρίως πνευματική!





Thursday, April 16, 2009

Ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος...

Θέλω απλά να πω για έναν άνθρωπο που εκτιμώ πάρα πολύ μέσα από τα blog και αυτός δεν είναι άλλος από την Maria-maria. Μια μάνα που πραγματικά θαυμάζω για το κουράγιο της, την δύναμη της, τις αντοχές της, την ψυχοσύνθεση της και γενικά όλο της το είναι που πραγματικά δεν έχω λόγια να το περιγράψω...

Αυτό το post θα μπορούσα να το είχα γράψει χρόνια πριν αλλά δεν θα είχε την βαρύτητα που έχει τώρα που ξέρω από πρώτο χέρι πόσο δύσκολο, ψυχοφθόρο και κουραστικό είναι να μεγαλώνεις παιδιά και ιδιαίτερα δύο ταυτόχρονα.
Φαντάζομαι πόσο δύσκολο θα είναι για την Maria-Maria που μεγαλώνει τρία μαζί τα δύο εκ των οποίων δίδυμα.

Αν μη τι άλλο της αξίζει μια αναγνώριση.

Είναι ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος.

Monday, April 06, 2009

Έλλειψη αγάπης...


Όλα όσα είναι άρρωστα μέσα στους ανθρώπους εμφανίζονται εξαιτίας της έλλειψης αγάπης. Όλα όσα είναι λανθασμένα στον άνθρωπο, συνδέονται κάπου με την αγάπη - δεν είναι σε θέση να αγαπήσει ή δεν είναι σε θέση να πάρει αγάπη ή δεν είναι σε θέση να μοιραστεί την οντότητα του.

Αυτό είναι η δυστυχία.
Αυτό προκαλεί όλα τα είδη των συμπλεγμάτων μέσα του.

Αυτές οι πληγές μπορούν να βγουν στην επιφάνεια με πολλούς τρόπους. Μπορούν να γίνουν σωματικές αρρώστιες, μπορούν να γίνουν νοητικές αρρώστιες, κατά βάθος όμως, οι άνθρωποι υποφέρουν από έλλειψη αγάπης.

Osho


Photo from: http://www.artbywicks.com

Sunday, March 29, 2009

Αυτό με το να σβήσουμε τα φώτα...


...δεν το κατάλαβα καθόλου! Τι ακριβώς πέτυχαν όλοι όσοι ακολούθησαν της προσταγές της "Ώρα της γης" και συντονίστηκαν να κλείσουν τα φώτα εχθές το βράδυ εκτός ίσως από το να κάνουν οικονομία στην τσέπη τους? Άντε και να κάνουν ίσως ρομαντική ατμόσφαιρα!
Γιατί νομίζω ότι ήταν μια παντελής ανούσια κίνηση εφόσον τα εργοστάσια της ΔΕΗ ανά την Ελλάδα συνέχιζαν να καίνε καύσιμο για να λειτουργούν? Ακόμα και αν η συμμετοχή ήταν καθολική, το μόνο που θα συνέβαινε θα ήταν να ζημιωθεί η ΔΕΗ μιας και τα εργοστάσια θα συνέχιζαν να λειτουργούν αλλά χωρίς να έχουν καθόλου έσοδα για εκείνη την ώρα. Δεν ξέρω. Ίσως να κάνω λάθος, αλλά δεν νομίζω. Εκτός και αν η λάμπα που καίει σπίτι μου προκαλεί κάποια ρύπανση και δεν το ξέρω!

Αξίζει να αναφέρω πως ενημερώθηκα για το γεγονός. Ήρθε περιχαρής να με ενημερώσει η ξαδερφούλα μου που μένει δίπλα μου. Της είπα ότι επειδή έχω τα μωρά και εκείνη την ώρα λίγο προτού την πέσουν για ύπνο, παίζουν μάλλον δεν θα συντονιστώ. Το αποτέλεσμα ήταν να μείνει σπίτι μας, στο άπλετο φως, παίζοντας με τα μικρά! Είναι και αυτός ένας τρόπος για να συντονιστείς!!!

Tuesday, February 10, 2009

The mom song

Το παρακάτω βίντεο μου το έστειλαν με mail και προέρχεται από μια εκκλησία, την Northland Church, μια από τις εκατοντάδες που υπάρχουν στις Η.Π.Α., η οποία ούτε ξέρω τι πρεσβεύει και ούτε θέλω να μάθω για την ακρίβεια.
Παρόλο που είναι γνωστή η απέχθεια μου για τις παντώς είδους εκκλησίες ανά τον κόσμο, αυτή εδώ φαίνεται αν μη τι άλλο τουλάχιστον να έχει χιούμορ, γι' αυτό και είπα να μοιραστω το βίντεο αυτό.


Α! Και γιατί σε λίγο καιρό μάλλον θα με εκφράζει απόλυτα!

Monday, February 02, 2009

Σαν όμορφος άλλος θεός...

Γι' αυτό λατρεύω το internet!
Πριν μερικές ώρες ήμουν μέσα στο αυτοκίνητο, στον δρόμο για το σπίτι και έτυχε να ακούσω στο ραδιόφωνο ένα τραγούδι του οποίου ένας στίχος του μου έκανε κλικ. Με το που έφτασα σπίτι τον σημειώνω κάπου για να μην τον ξεχάσω και αρχίζω να ετοιμάζω τα μωρά για ύπνο. Με το που ησύχασε το σύμπαν, ανοίγω τον γκούγκλη και πληκτρολογώ "πονάς άγγελε μου" και περιμένω να δω τα αποτελέσματα για να μάθω επιτέλους ποιο τραγούδι ήταν αυτό που άκουγα. Ένα από τα αποτελέσματα ήταν από μια σελίδα με στίχους και μεταφράσεις τραγουδιών, ποιημάτων κτλ την http://www.stixoi.info.

Από εκεί έμαθα ότι το τραγούδι ήταν το
Ξέχασε το των C:Real το οποίο μπορείτε να ακούσετε πατώντας το play στο Gcast στο πλάι ή να το κατεβάσετε από εδώ.
Το επίσημο βιντεοκλιπ του τραγουδιού το οποίο είδα στο youtube μου φάνηκε άθλιο, γι΄αυτό και δεν το βάζω και εδώ. Λίγο έλειψε να μου ακυρώσει όλη την καλή εντύπωση που μου έκαναν οι στίχοι του τραγουδιού. Παρόλα αυτά όποιος θέλει να το δει μπορεί να το κάνει πηγαίνοντας εδώ.Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό που με κάνει να λέω ότι λατρεύω το Internet! Ανάμεσα στα υπόλοιπα αποτελέσματα που βγήκαν για το τραγούδι ήταν και ένα που προερχόταν από το http://www.polyvore.com μια σελίδα τύπου social media tool στην οποία μπορεί κανείς να "δημιουργήσει" κολάζ συνθέσεων που έχουν σαν βάση τα ρούχα και τα αξεσουάρ αλλά περιλαμβάνουν ταυτόχρονα αποφθέγματα, φωτογραφίες και κείμενα κάθε είδους που πλαισιώνουν και εμπλουτίζουν το κολάζ.


Βρήκα λοιπόν εκεί μέσα αυτήν τη σύνθεση την οποία έχει δημιουργήσει η Dakota Swan και η οποία εκτός από τους στίχους του περί ο λόγος τραγουδιού, περιλαμβάνει ως και φωτογραφία του χειρόγραφου love letter που έστειλε ο Βασιλιάς της Αγγλίας Henry VIII, γνωστός για τους έξι γάμους του, στην Anne Boleyn δεύτερη κατά σειρά σύζυγο του.

The letter, above, is a love letter written by Henry VIII to Anne Boleyn,
scanned from The Six Wives of Henry VIII, by Alison Weir.

Γι' αυτό λατρεύω το internet! Γιατί ψάχνεις κάτι απλό και καταλήγεις να βρίσκεις μαζί με αυτό και χιλιάδες άλλα πράγματα που μπορεί απλά να σου φανούν ενδιαφέροντα μέχρι ακόμα και να σε συγκινήσουν!

Monday, January 19, 2009

Έχεις υπόσταση σαν άτομο?


Πόσο αγαπώ την αρχή των πραγμάτων: το πρώτο φέγγος της μέρας, την πρώτη λέξη σε μια άδεια σελίδα, το πρώτο χαμόγελο ενός παιδιού, όλες εκείνες τις στιγμές που η ζωή μοιάζει γεμάτη δυνατότητες και νιώθει κανείς πως μπορεί να κάνει τα πάντα, σχεδόν τα πάντα, για να παρατείνει το θαύμα. Verweile doch, du bist so schon! "Αν πω προς τη στιγμή που περνά: Μη φεύγεις, μείνε' είσαι τόσο ωραία!" όπως έλεγε ο Φάουστ.

Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Stephen Mitchell, "Κάποτε υπήρχαν πρίγκηπες - Ένα παραμύθι για συναινετικούς ενηλίκους" * το οποίο έτρωγε η σκόνη σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης μου από τον Δεκέμβρη του 2000 που το αγόρασα μέχρι τώρα που αξιώθηκα να αρχίσω να το διαβάσω! Η πρώτη εντύπωση πάντως είναι εξαιρετικά θετική!


Λοιπόν αυτόν τον καιρό είμαι πηγμένη θα έλεγε κανείς στις πρωτιές των μωρών μου, τόσο που δεν υπάρχει χώρος άλλος στην ζωή μου για οτιδήποτε άλλο. Αυτό μου φέρνει στον νου κάθε φορά την ερώτηση που μου έκανε μια διαδικτυακή φίλη μια φορά και ένα καιρό σε κάποιο chat...:Έχεις υπόσταση σαν άτομο ή πλέον πας πακέτο με τα μικρά?"

Νομίζω ότι όσο και αν προσπαθώ να δω τον εαυτό μου μόνο του έστω και για λίγο, δεν το καταφέρνω. Είναι πολύ νωρίς ακόμα και τα μικρά είναι ακόμα εντελώς εξαρτημένα από την παρουσία μου. Φαντάζομαι ότι όσο μεγαλώνουν και ανεξαρτητοποιούνται, τόσο θα μου αφήνουν χώρο να δω τον εαυτό μου ως άτομο. Αυτός είναι και ένας λόγος που δεν γράφω πια σε αυτό το blog γιατί έχω δεν έχω ότι και αν γράψω θα έχει να κάνει με αυτά. Θα προσπαθήσω να επανέλθω με όσο το δυνατόν πιο γενικού περιεχομένου θέματα.


* Όσο και αν έψαξα δεν μπόρεσα να βρω ελληνικό link για το βιβλίο, ούτε ακόμα και στις εκδόσεις Λιβάνη του οποίου είναι έκδοση το συγκεκριμένο βιβλίο.

Wednesday, December 24, 2008

Ο χρόνος είναι...


... πολύ αργός για όσους περιμένουν
πολύ γρήγορος για όσους φοβούνται

πολύ μακρύς για όσους υποφέρουν

πολύ σύντομος για όσους χαίρονται

και αιώνιος για όσους αγαπούν.

Henry Van Dyke

Το βρήκα στην τελευταία σελίδα του ημερολογίου που αγόρασα για το 2009, μου άρεσε και θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.

Τα φετινά Χριστούγεννα είναι πολύ διαφορετικά για μένα από άλλες χρονιές. Έχουν άλλο νόημα πλέον. Σίγουρα δεν περιμένω ούτε να ξεκουραστώ ούτε να διασκεδάσω. Αλλά δεν με νοιάζει καθόλου αυτό. Εύχομαι να 'μαι καλά και έχω χρόνια μπροστά μου για αυτά.

Εύχομαι να περάσετε όλοι σας όμορφα αυτές τις γιορτές, με αυτούς που αγαπάτε πιο πολύ, και ο καινούργιος χρόνος να πραγματοποιήσει τα όνειρα σας.

Χρόνια μας πολλά!

Monday, November 24, 2008

Cell Block Tango (Chicago)

Αφιερωμένο σε όλες όσες σκέφτονται κατά καιρούς να δολοφονήσουν τους άντρες τους!
Είμαι σίγουρη πως δεν είναι λίγες!

Για να μην είναι παραπονεμένοι οι άντρες μπορούν να απολαύσουν το οφθαλμόλουτρο ξένοιαστοι μη δίνοντας σημασία στους στίχους!





Πέρα από την πλάκα είναι μια καταπληκτική χορογραφία της ταινίας Chicago η οποία είναι ένα από τα πιο πετυχημένα μιούζικαλ που έχω δει!

Ορίστε και οι στίχοι εδώ:

Cell Block Tango Lyrics

Saturday, November 01, 2008

Τα μωρά μου ξεκαρδίζονται...




... και εγώ συνεχίζω να λέω "κακά λόγια"!


"Φτου κακά¨ χαζομαμά!

Καλό μήνα σε όλους μας!

Monday, October 27, 2008

Όλοι μου λένε... ... "Είσαι τυχερή,...


...γιατί τα μωρά σου είναι ήσυχα". Αυτοί όμως δεν ήταν εδώ όταν εγώ τα μεγάλωνα μόνη μου. Το να ακούς το κλάμα ενός μωρού σε καταρρακώνει ψυχικά. Πόσο μάλλον να το ακούς εις διπλούν!
Δεν υπάρχει μωρό που να μην κλαίει. Όλα κλαίνε. Το θέμα είναι πόσο πολύ κλαίνε, γιατί κλαίνε και τι κάνουμε εμείς οι γονιοί για αυτό.

Μεγαλώνοντας δίδυμα, έπεσα στα βαθιά και ευτυχώς κατάφερα την ασχετοσύνη μου στο θέμα "φροντίδα μωρών" να την μετατρέψω γρήγορα σε γνώση. Κατέληξα τελικά στα εξής συμπεράσματα:

  • Η επικοινωνία με τα μωρά και ειδικά με τα βρέφη είναι πολύ δύσκολη, πράγμα που κάνει την σωστή μαντεψιά το Α και το Ω για να μπορείς να περνάς καλά. Πολλά μπορεί να κάνουν ένα μωρό να κλαίει. Με εξαίρεση τον πόνο (τον οποίο μπορούμε να ξεχωρίσουμε από τον τρόπο που κλαίει) τα δύο βασικά και πιο συνηθισμένα είναι ή να πεινάει ή να νυστάζει. Μια σωστή μαντεψιά μας γλυτώνει από το πολύ κλάμα Αν αυτό πεινάει και εσύ προσπαθείς να το κοιμήσεις την έβαψες. Πολλές φορές κοιτούσα το ρολόι και έλεγα ότι μάλλον δεν πεινάει γιατί πέρασε λίγη ώρα από το προηγούμενο γεύμα του και εκεί έκανα το μοιραίο λάθος! Δυστυχώς τα μωρά, και ιδιαίτερα όταν είναι ακόμα βρέφη που μερικές μέρες πριν η συνήθεια τους μέσα στην κοιλιά ήταν να τρώνε όποτε ήθελαν και όσο ήθελαν, δεν κοιτάνε ρολόι. Μέχρι να το συνειδητοποιήσω πέρασα αρκετές δύσκολες ώρες ακούγοντας το κλάμα τους. Αν πάλι νυστάζει και εσύ κρατάς μπιμπερό ή το κουτάλι πάλι την έβαψες, αλλά λιγότερο αυτή την φορά μιας και κάποιο τρόπο θα βρει το μωρό να σου δείξει τι πραγματικά θέλει. Αρκεί να έχεις τις κεραίες τεντωμένες να πιάσεις το σήμα.
  • Όλα τα μωρά δεν είναι ίδια. Άλλα σου κάνουν την ζωή εύκολη και με άλλα πρέπει να προσπαθήσεις για να κάνεις την ζωή σου (και τους) εύκολη. Τρανό παράδειγμα τα δικά μου. Μπορεί να βγήκαν από μια κοιλιά αλλά είναι τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Ο ένας ο μεγάλος είναι ένα παιδί που σχεδόν μεγαλώνει μόνο του. Έχει ελάχιστες απαιτήσεις και είναι αύταρκες. Συνήθως είναι ικανοποιημένο όπου και αν είναι. Αν εξαιρέσουμε το τελευταίο διάστημα που λόγω δοντιών είναι πιο γκρινιάρικο από ότι συνήθως, κατά τα άλλα είναι ένα παιδί που ελάχιστα ζορίζει τους γονιούς του. Σε αντίθεση με τον μικρό μου που ακόμα και όταν βαρεθεί, τσιρίζει. Όντας βρέφος αυτός ο μικρός ήταν ένα δράμα. Γεννήθηκε ελλιποβαρής και έπρεπε να πίνει γάλα για να αναπληρώσει. Έλα όμως που δεν του άρεσε το γάλα. Το όποιο γάλα. Ποτέ δεν ήπιε, μέχρι τώρα ακόμα, σημαντικές ποσότητες γάλα. Φαντάζεστε να μεγαλώνετε ένα παιδί που η μόνη του τροφή είναι το γάλα και αυτού να μην του αρέσει? Άλλα μωρά κλαίνε όταν πρέπει να μάθουν να τρώνε με το κουτάλι. Ο δικός μου έκλαιγε με το που έβλεπε το μπιμπερό! Ξεφύσηξα με ανακούφιση όταν άρχισε να τρώει με το κουτάλι! Ήρθαμε στα συγκαλά μας!
  • Τα όρια και οι κανόνες θέτονται από πολύ νωρίς. Αν σκεφτούμε μόνο το ότι από 7 μηνών τα μωρά καταλαβαίνουν το ΟΧΙ φαντάζεστε πόσα άλλα πράγματα καταλαβαίνουν? Που σημαίνει ότι άσχετα που είναι μωρά, δείχνω τα συναισθήματα μου. Αν την ώρα που εγώ προσπαθώ να το ταΐσω εκείνο παίζει, σε σημείο που να μην τρώει, του δείχνω την δυσαρέσκεια μου. Και ναι, υψώνω και την φωνή μου για να βάλω την τάξη. Σίγουρα δεν καταλαβαίνουν επακριβώς τι τους λέω, ούτε και γίνονται άγγελοι αυτομάτως, αλλά να είστε σίγουροι το γενικό νόημα το πιάνουν. Εγώ απλά μένω πιστή στην τακτική μου και μακροπρόθεσμα έχω το αποτέλεσμα που θέλω. Γι' αυτό και ο μεγάλος μου, που στην αρχή το κουτάλι δεν του άρεσε καθόλου σε σημείο να έχουμε κάποιου είδους δράματα στα πρώτα μας γεύματα, έχει γίνει υπόδειγμα παιδιού όταν τρώει. Έχει φθάσει στο σημείο να έχουμε γεύματα που δεν λερώνει καν την ποδίτσα του! (Να 'σαι καλά ρε Jojo! Πολύ καιρό θα σε μακαρίζω! ;-))
  • Είναι νόμος: Ποτέ μην ενοχλείς ένα παιδί όταν είναι ήσυχο! Πάει να πει, όταν εκείνο κάθετε κάπου ήσυχο, ακόμα και αν δεν κάνει τίποτα, δεν του μιλάμε, δεν προσπαθούμε να το παίξουμε, δεν το σηκώνουμε αγκαλιά. Όλα αυτά είναι πολύ καλά, αλλά έρθει η στιγμή που ούτως η άλλως θα τα ζητήσει μόνο του και τότε είναι η ιδανική στιγμή να του τα προσφέρουμε. Δεν έχει νόημα να ξεσηκώνουμε ένα παιδί με όλες τις καλές μας προθέσεις και όταν έρθει η ώρα που εκείνο θα θέλει να ξεσηκωθεί να θυμηθούμε ότι έχουμε να κάνουμε άλλες δουλειές, ότι είμαστε κουρασμένοι, ότι δεν έχουμε διάθεση κτλ. Όπως επίσης το να είσαι πάντα διαθέσιμος σε ότι και αν σου ζητήσουν οποιαδήποτε ώρα είναι εξίσου λάθος.


Παρόλα αυτά ανησυχώ μήπως κάτι που κάνω σήμερα χωρίς να το σκέφτομαι, έχει κάποια αποτελέσματα στο μέλλον που μου κάνουν δύσκολη την ζωή. Γι' αυτό και ότι και αν κάνω το σκέφτομαι ξανά πάντα με γνώμονα το μέλλον.

Για την ώρα so far so good. :-)

Thursday, October 23, 2008

Το νησί της Hislop και το μυστήριο που έμεινε μυστήριο!

Μόλις εχθές βράδυ τελείωσα το διάβασμα του μυθιστορήματος "Το νησί" της Victoria Hislop.

Η ιστορία έχει να κάνει με την ζωή μιας οικογένειας που ζούσε σε ένα χωριό της Κρήτης, την Πλάκα, το οποίο βρισκόταν απέναντι ακριβώς από την Σπιναλόγκα το νησί στο οποίο απομόνωναν όσους έπασχαν από λέπρα, προτού ανακαλυφθεί η θεραπεία της.

Είναι καλογραμμένο, ρεαλιστικό και συγκινητικό κατά βάση. Σε άλλους κατάφερε να προκαλέσει δάκρυα. Σε μένα που βαδίζω στην ολική αναισθητοποίηση, δεν κατάφερε σπουδαία πράγματα. Για να μπορέσει κανείς να συγκινηθεί πρέπει να ταυτιστεί σε τέτοιο σημείο με τον ήρωα έτσι ώστε ο πόνος του να γίνει δικός του. Δεν ταυτίστηκα με κανένα από τα πρόσωπα του βιβλίου. Κάθε πρόσωπο ήταν στο προσκήνιο για λίγο, έτσι ώστε πριν προλάβεις να το "νιώσεις", χανόταν και την θέση του έπαιρνε ένα άλλο.

Περιγράφει μια πραγματικότητα πολύ γνώριμη σε εμάς τους Έλληνες και ιδιαίτερα τους νησιώτες. Τα ήθη και τα έθιμα είναι ίδια σχεδόν με σήμερα και περιγράφονται με ακρίβεια.
Διαβάζοντας το αισθανόμουν ότι διαβάζω την περίληψη των ζωών 3 γενεών ανθρώπων. Ο χρόνος εκεί μέσα κυλούσε την μια πολύ αργά και την άλλη πολύ γρήγορα.
Ήταν ένα καθαρά "γυναικείο" βιβλίο. Ένας άντρας διαβάζοντας το, πολύ πιθανόν να έπληττε.

Εν τω μεταξύ, όσο με ενθουσίασε η αρχή του, άλλο τόσο με απογοήτευσε το τέλος του. Με απογοήτευσε τελικά γιατί μου φάνηκε ότι ο πρόλογος στον οποίο δινόταν η αφορμή να ειπωθεί η κυρίως ιστορία και κατ' επέκταση και ο επίλογος ήταν περιττός. Με τον πρόλογο μου δημιουργήθηκε η ατμόσφαιρα ενός μυστηρίου η οποία με τον επίλογο ξεφούσκωσε τόσο απότομα που σου άφηνε ένα κενό που ακόμα και η δύναμη που κουβαλούσε το κυρίως θέμα του βιβλίου δεν μπορούσε να το καλύψει. Τόσο ατυχές ήταν νομίζω.

Παρόλα αυτά σε κερδίζει με την αμεσότητα του, είναι παραστατικό και ευκολοδιάβαστο. Ότι πρέπει για χαλάρωμα.
Τι και αν δεν πρόκειται για αριστούργημα λογοτεχνίας?

Thursday, October 09, 2008

Δεν ξέρω τι τιμωρία...

... θα προτείνατε εσείς για τους βλάκες που αφαιρούν τις εξατμίσεις από τα μηχανάκια τους και προσφέρουν άπλετη "ήχο" και "καυσαέριο" ρύπανση. Μην μου πείτε για τίποτα τιμωρίες τους στυλ, αφαίρεση διπλώματος, κατάσχεση οχήματος κτλ. Δεν πιάνουν σε βούρλα!

Για αρχή προτείνω να κλείνονται σε ένα απομονωμένο δωμάτιο για μια ολόκληρη μέρα και να ακούνε συνεχώς τον ηχογραφημένο θόρυβο που δημιουργούν και ενίοτε να αναπνέουν και λίγη από την βρώμα που εκπέμπουν! (Το "λίγη" γιατί είμαι φιλεύσπλαχνη!!!)

Έχω την εντύπωση ότι είναι η πιο δίκαιη και παραδειγματική τιμωρία που μπορεί να τους επιβληθεί!

Tuesday, October 07, 2008

Είμαι εντελώς ενθουσιασμένη!!



Με την τηλεοπτική σειρά Weeds! Τόσο που στο τσακ δεν έψαξα να βρω φούντα!
Μέχρι πρότινος προβαλλόταν η τρίτη σαιζόν της σειράς σε κάποιο από τα NovaCinema κανάλια της Nova. Εγώ μόλις παρακολούθησα και το τελευταίο επεισόδιο της τελευταίας μέχρι στιγμής τέταρτης σαιζόν το οποίο κατέβασα από εδώ μέσω torrent και περιμένω ήδη ανυπόμονα να βγουν τα καινούργια επεισόδια!
Δεν έχω ξαναδεί πιο έξυπνη, σέξι, σαρκαστική και πιο ευρηματική μαύρη κωμωδία! Επίσης δεν είναι καθόλου σεμνότυφη! Γι' αυτό και ένα επεισόδιο στην 2η σαιζόν έχει τίτλο "MILF Money"! Ούτε σεξιστική. Τουτέστιν δεν βλέπεις μια στο τόσο μόνο γυναικείους κώλους αλλά συχνά πυκνά και αντρικούς!
Η σεναριογράφος Jenji Kohan είναι πραγματικά απίστευτη! Καταφέρνει σε κάθε επεισόδιο να σου κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο, να σου κάνει το χαμόγελο όλο και πιο πλατύ, να σε προβληματίζει χωρίς να σε ψυχοπλακώνει καθώς σε κάνει να βρίσκεις τις βωμολοχίες εξαιρετικά χαριτωμένες για να μην πω εμπνευσμένες!!






Αυτή η σειρά σε κάθε σαιζόν γίνεται όλο και καλύτερη! Το στόρυ έχει να κάνει με την ζωή μιας νέας χήρας μητέρας δυο αγοριών στην προεφηβική και εφηβική ηλικία, της Νάνσυ, που μετά το θάνατο του άνδρα της, αρχίζει να πουλάει μαριχουάνα σε γνωστούς και φίλους για να συντηρήσει την οικογένειά της. Έτσι κάπως ξεκίνησε και μετά έπεσε στα βαθιά. Αλλά πόσο όμορφα πέφτει κάθε φορά! Οι υπόλοιποι χαρακτήρες της σειράς είναι όλοι τους φοβερά ενδιαφέροντες και παρόλο που διαφέρουν πολύ δένουν απίστευτα όμορφα όλοι μαζί κάνοντας την σειρά εξαιρετικά απολαυστική
.
Η μουσική επένδυση της σειράς είναι εξίσου πολύμορφικη.Το 5ο επεισόδιο της τέταρτης σαιζόν με τίτλο "No Man is Pudding" τελειώνει με μουσική υπόκρουση το Borino Oro των Mucca Pazza, το οποίο έπαιξε αρχικά στην ταινία "Ο καιρός των τσιγγάνων" και διασκεύασε με τρομερή επιτυχία η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Μπορείτε να ακούσετε το πρωτότυπο ή να το κατεβάσετε αν θέλετε, εδώ.

Τελειώνοντας, θα ήθελα να προτείνω σε όλους όσους δεν έχετε παρακολουθήσει την σειρά να το κάνετε σύντομα! Θα εθιστήτε!
Μπορείτε να κατεβάσετε την σειρά με όποιο πρόγραμμα torrent θέλετε (εγώ χρησιμοποίησα το μtorrent) από εδώ. Ελληνικούς υπότιτλους θα βρείτε, σε διάφορα site όπως το subs4u, το greektvsubs κ.α.

Περισσότερες πληροφορίες για την σειρά μπορειτε να βρείτε www.sho.com, στο www.imdb.com και στο Facebook από όπου βούτηξα και τις φώτο που πλαισίωσα αυτό εδώ το post!

Στο μεταξύ μπορείτε να απολαύσετε ένα 8λεπτο βιντεάκι με σκηνές από την σειρά εδώ και να δείτε την Nancy Botwin "να τα παίζει" εδώ εδώ!!



Monday, October 06, 2008

Δεν ζηλεύω τίποτα...

... στον κόσμο,



εκτός από αυτούς,
που έχουν βρει,
το άλλο τους μισό...


Friday, October 03, 2008

Τον τελευταίο καιρό...


... νιώθω απίστευτα κουρασμένη.Τα μωρά "τραγουδάνε" αυτήν την ώρα στο δωμάτιο τους και βρήκα την ευκαιρία να γράψω μερικές γραμμές. Ελπίζω μετά το τραγούδι να ρίξουν και ένα υπνάκο μπας και ησυχάσει το σύμπαν.

Μετά από δύο εβδομάδες συνεχής κλεισούρας από το πρωί ως το βράδυ με τα μικρά, μάλλον μου βγαίνει η κούραση... Ξυπνάω το πρωί και νιώθω να είμαι πιασμένη σχεδόν παντού, λες και την προηγούμενη μέρα έσκαβα και παρόλο τον ύπνο δεν κατάφερα να ξεκουραστώ. Αυτή η κούραση είναι πολύ διαφορετική από την κούραση των πρώτων ημερών. Είναι κυρίως σωματική. Και καθόλου ευκαταφρόνητη!

Ο καιρός άλλαξε εν τω μεταξύ και παρόλο που συνεχίζει να είναι ακόμα ζέστη, ο ουρανός πλέον στολίζεται καθημερινά από συννεφάκια και κάποιες μέρες όπως η σημερινή είναι μες την μαυρίλα έτοιμος να αδειάσει επάνω μας τόνους βροχή. Ευκαιρία να ποτιστούν και τα λουλούδια στην βεράντα μου που είναι σχεδόν παρατημένα μιας και τα ποτίζω όποτε το θυμηθώ. Οχι ότι πριν τα πότιζα συχνότερα αλλά τουλάχιστον είχα μια δικαιολογία ότι έλειπα από το σπίτι αρκετές ώρες. Τώρα που είμαι όλη μέρα σε αυτό? Φανταστείτε ότι και στο μπαλκόνι βγαίνω αραιά και που πλέον! Ίσως γιατί αν το κάνω συχνότερα θα θυμάμαι ότι έχω και άλλες δουλειές που έχω να κάνω! Όπως το να ποτίσω τα λουλούδια και να το καθαρίσω. Λες και έχω ήδη λίγες! Μόνο να ταΐζω τα μικρά φτάνει! Πάει η μισή μέρα!

Δεν μου έφταναν όλα αυτά, ξεκίνησα να διαβάζω το Νησί της Victoria Hislop και κόλλησα! Παρόλο που του αντιστάθηκα όταν το είδα στο ράφι του βιβλιοπωλείου αρκετές φορές, επιλέγοντας κάποιο άλλο στην θέση του, τελικά έμελλε να το δανειστώ για να το διαβάσω. Ο λόγος που το άρχισα ήταν η προτροπή της ξαδέρφης μου που μου το δάνεισε. Και παρόλο που στην αρχή μου φαινόταν να μοιάζει λίγο με ιστορία άρλεκιν, καθώς προχωρούσα στο διάβασμα του, κατάφερε να με κερδίσει. Και όταν ένα βιβλίο μου αρέσει από την αρχή του δεν υπάρχει περίπτωση να μην το τελειώσω. Θα επανέλθω σε αυτό όταν με το καλό το τελειώσω και βρω χρόνο να γράψω πέντε πράγματα. Ο Κούντερα μάλλον μου πέφτει βαρύς για αυτήν την εποχή!! Εγώ τώρα θέλω παραμυθάκια! Και ας μην έχουν καλό τέλος!



Η εικόνα είναι ένας πίνακας του αγαπημένου ζωγράφου της γιαγιάς μου! Ναι έχει αγαπημένο ζωγράφο! Είναι αυτός ο τύπος με τα αφρο μαλλιά που ζωγραφίζει κάθε μεσημέρι στην ΝΕΤ αν δεν κάνω λάθος και τον λένε Bob Ross! Προφανώς αν της ζωγράφισε κάτι τέτοιο δεν θα συντονιζόταν καθημερινά στην συχνότητα που εκπέμπει για να τον παρακολουθήσει! Έλα όμως που σε ένα τέταρτο της ώρας της έχεις φτιάξει ένα τοπίο που πολύ θα ΄θέλε να επισκεφθεί! Να, σαν και αυτό εδώ!


Μέχρι να τελειώσω αυτό εδώ το post, τα μικρά και κοιμήθηκαν και ξύπνησαν! Πέρασαν 2 ώρες και δεν το κατάλαβα για πότε! Σας αφήνω γιατί το καθήκον με καλεί!




Saturday, September 27, 2008

Ψάχνω αλλά δεν βρίσκω!


Μ' αυτά και μ' αυτά πέρασε κοντά μισός χρόνος που σταμάτησα να διαβάζω άλλα blogs πέρα από αυτά που έχω στον reader μου (και αυτά όχι επιμελώς οφείλω να ομολογήσω). Είπα όμως να αρχίσω να ρίχνω μια ματιά τι γίνεται παραέξω. Έτσι λοιπόν άνοιξα 1-2 aggregators από αυτούς που συνεχίζουν να λειτουργούν (αρκετοί από αυτούς που είχα υπόψη μου έχουν κλείσει) και άρχισα να διαβάζω τίτλους και σε κάποιες περιπτώσεις την πρώτη παράγραφο των posts.

Απογοητεύτηκα οικτρά. Στην πλειοψηφία των blogs είχα την αίσθηση ότι διάβαζα ένα και μοναδικό blog το οποίο γκρίνιαζε μονίμως για την εγχώρια πολιτική σκηνή, λες και ήταν κανένας λαϊκιστής Παπαδάκης και Αυτιάς. Και να πεις ότι η πολιτική και οι πολιτικοί μας αξίζουν να ασχολούμαστε τόσο μαζί τους, θα έλεγα τέλος πάντων. Είναι όμως τόσο "μπάζο" η όλη κατάσταση. Τόσο αδιάφορη, που ότι και να γραφεί δεν κάνει πλέον αίσθηση. Κάποτε ρώτησαν τον Χατζηνικολάου γιατί αποφάσισε να παίρνει συνεντεύξεις από ηθοποιούς και τραγουδιστές στην εκπομπή που παρουσίαζε και θυμάμαι είχε απαντήσει ότι πολύ θα ήθελε να μην χρειαζόταν να το κάνει αλλά δυστυχώς γι' αυτόν οι συνεντεύξεις των πολιτικών προσώπων και γενικά οι πολιτικές συζητήσεις δεν παρουσίαζαν αντίστοιχο ενδιαφέρον και φυσικά δεν είχαν αντίστοιχη τηλεθέαση. Θέλω να πω, του άλλου (του Χατζηνικολάου ντε) που ήταν και η δουλειά του αυτή είπε να βάλει φρένο. Μετά από τόσα χρόνια, με την κατάσταση να έχει επιδεινωθεί, δεν περίμενα τόσα blog να έχουν αυτήν την "αντί-τουριστική" θεματολογία!
Ίσως βέβαια να κάνω λάθος και να μου φάνηκαν πολλά τα blog με αυτήν την θεματολογία. Και πως να μην μου φανούν πολλά όταν το καθένα έστελνε 5-10 posts μαζεμένα. Προφανώς λοιπόν εργάζονται πολλά άτομα στο καθένα από αυτά. Μιλάμε πλέον για επαγγελματική προσέγγιση.
Κατέληξα να ψάχνω να βρω, σαν τον ψύλλο στα άχυρα, posts που να τα έχουν γράψει άνθρωποι, με ευαισθησία, με πραγματικές ανησυχίες, με σκέψεις απλές, χωρίς ατέρμονη γκρίνια, με γραφή που σε καθηλώνει, με χιούμορ, που σε κάνει να χαμογελάς. Έψαχνα να βρω ένα post που πίσω του κρύβεται ένας άνθρωπος. Όχι ένας επίδοξος δημοσιογράφος. Δυστυχώς δεν βρήκα. Δεν είχα και πολύ χρόνο να διαθέσω. Ίσως χρειαζόταν να πάω μερικές σελίδες ακόμα πιο πίσω. Ίσως μια άλλη φορά.
Τουλάχιστον μου λύθηκε η απορία γιατί κλείνουν σιγά σιγά ένας ένας οι aggregators. Με αυτήν την νέα τάξη πραγμάτων, δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν ιδιαίτερα τον απλό αναγνώστη.

Κρίμα. Γιατί μια φορά και ένα καιρό ήταν εξαιρετικά χρήσιμοι...