Κάτι το χρηματιστήριο τότε, κάτι τα δάνεια που σε δελεάζουν να αποκτήσεις διάφορα υλικά αγαθά που στην ουσία μπορείς άνετα να ζήσεις και χωρίς αυτά, κάτι που η ρευστότητα του χρήματος όσο πάει και ελαττώνεται... τον έφεραν σε ένα σημείο να σκεφτεί τον θάνατο για να"σωθεί".
Γι' αυτό, δεν πρέπει ποτέ να φθάνουμε στο σημείο να χρωστάμε την ίδια μας την ζωή. Γιατί όταν χρωστάς, όσο πιο πολύ χρωστάς, είναι σαν να έχεις βάλει ενέχυρο την ίδια την ζωή σου και πολεμάς να την πάρεις πίσω ξεπληρώνοντας την...
Ο καθένας χώρια μαζεύει πλούτη και σκέφτεται : Τι δυνατός που είμαι τώρα και πόσο εξασφαλισμένος και δεν το ξέρει ο ανόητος πως τόσο περισσότερο βουλιάζει και χάνεται μέσα στην αδυναμία του. Και τούτο γιατί συνήθισε να υπολογίζει μοναχά τον εαυτό του, αποσπάστηκε από το σύνολο και έμεινε μονάχος, έμαθε την ψυχή του να μην πιστεύει στην ανθρώπινη βοήθεια, στους ανθρώπους και στην ανθρωπότητα, και το μόνο που σκιάζεται είναι μην τυχόν και χάσει τα λεφτά του και τα δικαιώματα που απέκτησε. Ο ανθρώπινος νους αρχίζει να ερωτεύεται και να μην καταλαβαίνει πως δεν πρόκειται να σωθεί η προσωπικότητα με τις ατομικές μεμονωμένες προσπάθειες, μα με την πανανθρώπινη αλληλεγγύη. Μα θα έρθει το δίχως άλλο και το τέλος αυτής της φοβερής απομόνωσης και θα καταλάβουν όλοι με μιας πόσο αφύσικα χώρισαν ο ένας από τον άλλον. Και θα ‘ναι τέτοιο το πνεύμα της εποχής που θα απορούν που τόσο καιρό βρίσκονταν στο σκοτάδι και δεν βλέπανε το φως.
Αδερφοί Καραμαζόφ – Φ.Ντοστογιέφσκι
8 comments:
Ειναι θέμα μέτρου debby
Και σε αυτά που ζητάς από την ζωή και σε αυτά που είσαι διατεθημένος να πληρώσεις για να τα αποκτήσεις!
@ ralou :
το πρόβλημα είναι αν αξίζουν το κόστος που καλείσαι να πληρώσεις γι΄αυτά που επιθυμείς ν' αποκτήσεις ;)
@ debby;
Ο Φιοντορ προβλέπει και βλέπει σωστά. Αλλά μάλλον ήταν και είναι ακόμη πολύ μπροστά, όχι μόνο από την εποχή του αλλά και από την δική μας...
Καλησπέρα στα παιδιά.
Ralou έτσι είναι, μόνο που σπανίως σκέφτονται το "συνολικό" κόστος αυτών που αγοράζουν!
Caesar, πράγματι, όταν τον διάβασα αυτό σκέφτηκα. Μετά σκέφτηκα ότι μπορεί να ήταν βαθιά επηρεασμένος από τον Ιησού και για αυτό του προέκυψε... Πράγμα που δεν είναι καθόλου κακό.
Kαλημέρα! Ούφ, ανατρίχιασα & μόνο στη σκέψη... Προσωπικά μου φαίνεται αδιανόητο! ΠΟΛΥ΄ σωστά τα λες φιλενάδα: ενέχυρο η ζωή! Φιλιά
πωπω! Και εγώ ανατρίχιασα και μόνο στην ιδέα της "λύσης" του θανάτου!
Είναι αδιανόητο το πόσο έχουμε πουλήσει την ζωή μας για υλικά αγαθα κ στο τέλος μας πνίγουν.
Ενέχυρο η ζωή... :(
Άσχημες καταστάσεις.
Και πολύ σωστά τα έγραψες όλα αυτά σημερα.
Ολα στη ζωη μας ειναι καταρχην θεμα επιλογων.Επιλεγεις αν και ποσο θα υποθηκευσεις τη ζωη σου και το μελλον σου.Δεν καταλαβαινω αυτους που χρεωνονται οσο δεν παει γαι ενα σπιτι πχ, αλλα στη συνεχεια δεν μπορουν να πανε μεχρι το σουπερ μαρκετ να ψωνισουν τα απαραιτητα....Δεν ειναι θλιβερο ?
Καλημέρα!
Ηλιαχτίδα! Και όμως η απόγνωση μερικές φορές οδηγεί στις πιο απίστευτες σκέψεις...
Jim, και όμως ελάχιστοι βλέπω να το συνειδητοποιούν αυτό. Το μότο τους είναι (για να δικαιολογήσουν τις αγορές τους), ότι το περιβάλλον στο οποίο ζούμε επηρεάζει το μέγιστο την ψυχολογία μας. Αυτό τους συμβαίνει... Και οι άνθρωποι τελικά τι ρόλο παίζουν σε αυτό όλο?
Philos... εγώ μια σπάταλη γενικώς, έχω καταλήξει ότι η υπερβολή ποτέ δεν φέρνει καλά αποτελέσματα. Αν εξαρτάτε η ποιότητα της ζωής μας από τα υλικά που αποκτούμε, κάτι έχουμε κάνει λάθος οπωσδήποτε...
Avra, έχεις δίκιο. Το να φτιάξεις ένα σπίτι για να ζεις είναι θεμιτό. Το να υπερχρεωθείς όμως για αυτό το σπίτι όχι...
Εντω μεταξύ όλοι αυτοί που κλαίγονται ότι δεν έχουν χρήματα κτλ. αυτοί οι ίδιοι έχουν μια ασύστολη καταναλωτική μανία... Είναι ψυχολογικό μάλλον...
Μου συμβαίνει και εμένα όταν δεν κρατάω χρήματα να μου έρχονται στον νου διάφορα πραγματα που θέλω να πάρω και δεν τα θυμάμαι ποτέ όταν έχω!
Post a Comment