Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Saturday, May 19, 2007

Η γνώση των Αγγέλων

Μια φορά και ένα καιρό αρχές Φεβρουαρίου ο Jason είχε κάνει ένα post σχετικά με ένα βιβλίο, το Η γνώση των αγγέλων της Τζίλ Πέιτον-Γουόλς το όποίο όταν το διάβασα, με έκανε να ενδιαφερθώ για αυτό.
Πράγματι, σε πρώτη ευκαιρία το απέκτησα και περίμενε και αυτό την σειρά του στο ράφι. Και ναι, μόλις εχθές κατάφερα να το τελειώσω. Βοήθησε σε αυτό και το γεγονός ότι λόγω βλάβης της γραμμής του ΟΤΕ για περίπου 2 μέρες δεν είχαμε νετ στο γραφείο. Τα απογεύματα (και τα βράδια) έτσι και αλλιώς αυτήν την εποχή δεν είχα ιδιαίτερο χρόνο να αφιερώσω στο διάβασμα (και στο νετ) οπότε καλό μου έκανε!
Για την περίληψη του βιβλίου και τα λοιπά σχόλια, μπορείτε να δείτε το post του Jason. Με καλύπτει σε μεγάλο βαθμό αν και εκτός του ότι στο βιβλίο έχει γίνει μια πρόχειρη, θα έλεγε κανείς, μετάφραση, μιας και βρίσκει κανείς συχνά εμφανή λάθη, απ' την άλλη δεν αποτελεί κανένα συγγραφικό αριστούργημα. Η γραφή της συγγραφέως είναι θα έλεγε κανείς "απλοϊκή" χωρίς καμιά ιδιαίτερη χροιά που να την κάνει να ξεχωρίζει. Όλα αυτά βέβαια υποθετικά γιατί δεν μπορώ να κρίνω το πρωτότυπο και η μετάφραση όπως είπα είναι σχετικά άθλια. Παρόλα αυτά, το θέμα και η πλοκή (είναι λέει βασισμένο σε μια κατά κάποιο τρόπο αληθινή ιστορία που αναφέρει ο Ρουσό στην Δεύτερη επιστολή για τον άνθρωπο) είναι τέτοια που αξίζει κανείς να το διαβάσει και να προβληματιστεί.
Εγώ θα παραθέσω απλά ένα απόσπασμα το οποίο περιγράφει την χώρα στην οποία ζούσε ο άθεος του βιβλίου μέσα από τα λόγια του ιεροεξεταστή που έχει αναλάβει να τον "εξετάσει" :
"Μιλάει για μια χώρα όπου κανείς δεν υπερασπίζεται την αλήθεια. Όπου οι φτωχοί και οι αγράμματοι βρίσκονται στο έλεος κάθε τσαρλατάνου, μιας και ο καθένας αποφασίζει μόνος του τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέμα. Για μια χώρα όπου υπάρχουν πολλές θρησκείες και όλες έχουν δικαίωμα να κηρύξουν και να προσηλυτίσουν και να κερδίσουν οπαδούς, σαν τους χωριάτες που έρχονται στο παζάρι και στήνουν ο καθένας τον πάγκο του να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Για μια χώρα , όπου κάθε πόλη μπορεί να έχει τρεις και τέσσερεις επισκόπους, διαφορετικού δόγματος ο καθένας, όπου ο κόσμος αλλάζει εκκλησίες όπως εμείς εδώ αλλάζουμε άλογα πολλές φορές κατά την διάρκεια ενός ταξιδιού. Αν ένας παπάς αρνηθεί να σε παντρέψει, είπε, θα βρεθεί κάποιος άλλος να το κάνει. Ούτε η ελπίδα του Παραδείσου, ούτε ο φόβος της Κολάσεως μπαίνουν στην ζυγαριά για να βοηθήσουν τους άρχοντες αυτής της χώρας. Λέει ότι υπερτιμώ και την ελπίδα της ανταπόδοσης και το φόβος της τιμωρίας. Λέει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σέβονται τους νόμους αυτού του κόσμου για λόγους που πρέπει να τους ψάξουμε σε αυτόν τον κόσμο. Στην χώρα του υπάρχει ένα λαϊκό σώμα υπερασπιστών του νόμου. Τον ρώτησα αν σημειώνονται ταχτικά εξεγέρσεις και επαναστάσεις, εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ των οπαδών των διαφόρων θρησκειών και μου απάντησε πως μερικές φορές έχει συμβεί πράγματι κάτι τέτοιο. Οι φασαρίες στους δρόμους είναι συνηθισμένο φαινόμενο μου είπε, μα τις περισσότερες φορές ο κόσμος τσακώνεται για κάποιο παιχνίδι που παίζεται ανάμεσα σε ομάδες πολιτών. Τα αποτελέσματα αυτών των αγώνων εξάπτουν τα πνευματα πολύ περισσότερο από ό,τι οι αλήθειες της θρησκείας. Μιλάει με αμετανόητη περηφάνια για την ελευθερία με την οποία ο κάθε άνθρωπος στη χώρα του δίνει μορφή και περιεχόμενο στη συνείδηση του. μια ελευθερία που, κατά την γνώμη μου, θυμίζει την ελευθερία του τυφλού να πέσει στον γκρεμό."
Κάπως έτσι, ίσως να ήταν ένας ιδανικός κόσμος. Και ναι, ευτυχώς εμείς και πολλοί άλλοι έχουμε πάψει από καιρό να ζούμε στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης που περιγράφει το βιβλίο, όμως απέχουμε πάρα πολύ από το να ζουν όλοι οι άνθρωποι σε ένα τέτοιο ιδανικό κόσμο. Παρατηρήστε, ότι όπου υπάρχει φτώχεια και ανελευθερία, υπάρχουν επίσης και φανατικοί θρησκευτικοί ηγέτες οι οποίοι στο όνομα της θρησκείας τους, περιορίζουν τον άνθρωπο από το να προοδεύσει.

Υ.Γ. Σοκαρίστηκα πραγματικά για το γεγονός ότι λιθοβολήσαν μέχρι θανάτου ακόμα και συγγενείς της ένα 17χρονο κορίτσι επειδή σύναψε σχέση με αλλόθρησκο. Τράνο παράδειγμα ότι ακόμα και σήμερα γίνονται απίστευτα εγκλήματα στο όνομα των θρησκειών.

Σας παρακαλώ όλους, δώστε ΕΣΕΙΣ το παράδειγμα, ΕΜΠΡΑΚΤΑ, και πιστέψτε όπου θέλετε αλλά ΠΑΝΤΑ μα ΠΑΝΤΑ σεβόμενος τον συνάνθρωπο σας, τις ελευθερίες του και τα δικαιώματα του, που είναι άσχετα απο οποιαδήποτε θρησκεία και δεν μπορεί σε καμιά περιπτώση να καθορίζονται από αυτήν...

12 comments:

Μικρός Πρίγκιπας said...

Πολύ σημαντικό post.Ειδικά η παραίνεση που κάνεις στο τέλος........

tassoula said...

Είναι τραγικό...Μόνο που σκέφτομαι αυτό το κορίτσι.Δεν θα μπορούσα ποτέ να χωρίσω ανθρώπους σε κατηγορίες με βάση την θρησκεία τους.Σε ευχαριστώ για αυτό το πόστ.

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ said...

Kαλημέρα & καλή εβδομάδα να έχουμε!
Μια που αναφέρεις το μεγάλο διαφωτιστή της Ευρώπης Ρουσσό, θα επαναλάβω μια φράση του που έχει μείνει βαθειά χαραγμένη μέσα μου: "Θα υπερασπίζω & με τη ζωή μου ακόμη, το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου ελεύθερα να πιστεύει όπου εκείνος θέλει"!!!... Γιατί πάνω από κάθε θρησκευτική πίστη πρέπει να τοποθετήσουμε την ελευθερία της προσωπικής επιλογής! Θα συμπληρώσω όμως εδώ κι ένα λόγο του δικού μας φιλόσοφου Αριστοτέλη, που πάντοτε μου έρχεται στο νου όταν η συζήτηση αναφέρεται σε τέτοια θέματα: "Εκείνος που δε νιώθει την ανάγκη να πιστεύει σε κανένα θεό είναι ο ίδιος, είτε θεός, είτε θηρίο"...
Φιλάκια

Debby said...

Καλημέρα!

Μικρέ Πρίγκηπα, είχα σκοπό να γράψω για το βιβλίο ασχέτα από την είδηση που κατά λάθος πήρε το μάτι μου (ανεκδίήγητες οι εικόνες που έδειξαν). Ήρθε όμως και (δυστυχώς) έδεσε με το θέμα του βιβλίου...
Πραγματικά λυπήθηκα για την στενομυαιά που υπάρχει ακόμα στον κόσμο.

Τassoula... τι να πεις. Είναι πραγματικά τραγικό, όταν φθάνει ο άνθρωπος σε τέτοια σημεία εξευτελισμού και δεν υπάρχει κανείς να βάλει φρένο... Για κάτι που στην ουσία δεν έχει καμιά μα καμιά σημασία κιόλας...

Ηλιαχτίδα μου, το ξέρω ότι για σένα έτσι είναι και το έχεις δείξει και στην πράξη.
Πάντως μέχρι σήμερα αποδείκνύεται παρά τα όσα είπε ο Αριστοτέλης μια φορά και ένα καιρό που οι θρησκευτικές διαμάχες ήταν ανύπαρκτες σχεδόν, ότι αυτοί που είναι περισσότερο θηρία, είναι μάλλον αυτοί που "πιστεύουν" στον δικό τους ένα και μονάδικό θεό...

leila said...

και μένα τράβηξε την προσοχή μου ο λιθοβολισμός της κοπέλας.. μα πού ζούμε τελοσπάντων; είναι να απορεί κανείς.. και έδεσε με το βιβλίο που διάβασες..

cho2499 said...

συμφωνω με τη leila στο μα που ζουμε τεσπα η απάντηση θα μπορούσε να είναι: σ ένα κόσμο που νομίζει ότι αλλάζει αλλά κατά βάση μένει στα ίδια. Και στην εποχή του Χριστού,τα ίδια έκαναμ στις "αμαρτωλές" γυναίκες. Το μόνο που λεώ εγώ είναι Eleoc...

Debby said...

Leila, έτυχε να το ακούσω γιατί σπανίως βλέπω ειδήσεις πια. Σήμερα είδα ότι το είχε κάνει post και ο Klearchos.

Το συσχέτισα, γιατί και το βιβλίο αναφέρεται σε μια εποχή που τα εγκλήματα στο όνομα του Θεού ήταν κοινή πρακτική. Να που πέντε αιώνες μετά συνεχίζει να είναι για κάποιους ανθρώπους.

Cho2499, ευτυχώς κάτι αλλάζει. Αλίμονο αν έμενε το ίδιο. Στην περίπτωση της αυτής της αδικοχαμένης κοπέλας, δεν είχε να κάνει με ηθικά κριτήρια ο θάνατος της τόσο, όσο με θρησκευτικά. Δυστυχώς...

resident said...

Πράγματι Debby, πριν την άνοδο του χριστιανισμού οι θρησκευτικές διώξεις ήταν άγνωστες.Αυτή την εξυπνάδα του Αριστοτέλη πρώτη φορά την διαβάζω!Αν ζούσε και έβλεπε τις θηριωδίες των θρησκειών και των πιστών θα έτρεχε να κρυφτεί.Τι ήταν αυτό που είπε ο άνθρωπος?!!

Ασκαρδαμυκτί said...

Θρησκευτικές διαμάχες πάντα υπήρχαν, αλλά είναι αλήθεια πως κορυφώθηκαν με την εμφάνιση του μονοθεϊσμού!
Μια από τις σημαντικότερες ιστορικά θρησκευτικές διαμάχες της αρχαιότητας έλαβε χώρα στην Αίγυπτο περί το 1350 π.Χ. όταν ο Φαραώ Ακενατόν επιχείρησε για πρώτη φορά στην ιστορία να επιβάλει τη λατρεία του Θεού Ατόν (ήλιου)... που αποτέλεσε το πρώτο στάδιο του μονοθεϊσμού! Κάποιοι ιστορικοί υποστηρίζουν πως τέκνο της θρησκευτικής αυτής μεταρρύθμισης ήταν ο Μωυσής...

Debby said...

Καλησπέρα!

Resident! Θα το είπε αυτό ο Αριστοτέλης για να το γράφει η Ηλιαχτίδα. Παρόλα αυτά ούτε εγώ το είχα ξανακούσει για να ξέρω αν βγαίνει το ίδιο νόημα ανάμεσα στα υπόλοιπα συμφραζόμενα του. Οπως και να έχει, μην ξεχνάς ότι ο Αριστοτέλης ζούσε σε μια εποχή που υπήρχαν πληθώρα θεών και στην Ελλάδα και στα γειτονικά κράτη. Θεωρούνταν αδιανόητο να μην έχεις κάπου να πιστεύεις εφόσον υπήρχαν θεοί για όλα τα γούστα! :-)

Ασκαρ! Είναι λογικό η διαμάχες να κορυφώθηκαν με τον μονοθεισμό. Γιατί οι μονοθειστικές θρησκείες δεν θα είχαν νόημα αν παραδέχονταν την ύπαρξη άλλων θεών άλλων θρησκειών. Γι΄αυτό και σφάχτηκε πολύς κόσμος για αυτές ανά τους αιώνες για να μπορέσουν να επικρατήσουν και όπως βλέπουμε συνεχίζουν να χάνονται ζωές για αυτόν τον χαζό λόγο.

Jason said...

Debby, είχα καιρό να περάσω από εδώ, τώρα είδα το post.
Εμένα μου άρεσε πολύ το βιβλίο ακριβώς για τη δωρική του γραφή, γιατί έτσι αποτύπωνε καθαρά τις σκέψεις των πρωταγωνιστών. Και εκεί έβρισκα το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, στις σκέψεις και τους διαλόγους. Όσο για τη μετάφραση, καθόλου δεν το θυμάμαι.
Πάντως, χαίρομαι πολύ που τελικά το διάβασες, στο είχα πει και τότε, εσένα είχα στο μυαλό μου με εκείνο το post!

Debby said...

Jason! Οταν λέω κάτι συνήθως το εννοώ! Δεν το λέω μονο για να το πω!!
Και εμένα πάντως μου άρεσε το βιβλίο, αλλά όχι τόσο από λογοτεχνικής άποψης. Δεν βρήκα στο γράψιμο κάτι το ξεχωριστό. Παρόλα αυτά ο τρόπος που προχωρούσε η πλοκή και ο τρόπος που ήταν δομημένοι οι διάλογοι μου άρεσαν πάρα πολύ!
Η μετάφραση ήταν όντως άθλια. Σε άλλο πρόσωπο ξεκινά η πρόταση και σε άλλο τελειώνει π.χ. και μένεις να αναρρωτιέσαι αν σου έφυγε καμιά γραμμή στο διάβασμα!
Δεν ξέρω αν φάνηκε απο την κριτική μου ότι δεν μου άρεσε το βιβλίο. Δεν μου άρεσε η συγγραφέας απλά! Τουτέστιν δεν θα αναζητήσω άλλο βιβλίο της!