Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Thursday, August 04, 2011

Ένας αχταρμάς!

Εχθές είχα γενέθλια. Πάτησα αισίως τα σαράντα και μπορώ για ένα εξάμηνο ακόμα να λέω ότι είμαι 39! Μια μικρή περίοδος χάριτος. Στα αυτιά μου το 39 ακούγεται σαφώς καλύτερα από το 40, οπότε ας είναι.

Τώρα που γράφω είναι πρωί, ενώ τα μικρά κοιμούνται και πριν με εγκαταλείψουν οι δυνάμεις μου, πράγμα σίγουρο πια προς το τέλος της μέρας. Θα αναφέρω επιγραμματικά (τρόπος του λέγειν) τα "νέα" μου από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ μέσα, άσχετα μεταξύ τους και αμφιβόλου ενδιαφέροντος.
Part I - Ευχάριστα
Χάθηκα διαδικτυακά, είναι αλήθεια. Είχα αρχίσει από πολύ πριν αλλά το αποκορύφωμα ήρθε τον προηγούμενο μήνα που είχαμε πάει οικογενειακώς διακοπές και κατάφερα να αποτοξινωθώ κάπως από το διαδίκτυο μιας και η πρόσβαση εκεί που ήμουν ήταν σχεδόν αδύνατη. Αυτό μου έκανε καλό γενικά, με ξεκούρασε και  τώρα απλά χρησιμοποιώ το διαδίκτυο για να συγκρίνω τιμές για κάποια είδη που χρειάζομαι ενόψει χειμώνα, για να διαβάζω καμιά άποψη και να ενημερώνομαι υποτυπωδώς για τα τεκταινόμενα και φυσικά να παίζω το δικό μου εθιστικό παιχνίδι στο  facebook το οποίο ελπίζω να μην καταφέρει μια μέρα να με αποβλακώσει εντελώς. Τι να κάνουμε? Ο καθένας με τα πάθη και τις αδυναμίες του.

Τα μικρά μου μεγαλώνουν και κάθε μέρα που περνά και συνειδητοποιώ ότι από μωράκια έγιναν πλέον παιδάκια χαίρομαι όλο και περισσότερο. Ναι. Προτιμώ σαφώς τα παιδάκια από τα μωράκια  και δεν μου λείπει καθόλου η μωρουδίστικη ηλικία.  Μου αρέσει που μπορώ να συνεννοούμαι μαζί τους, που μπορώ να παίζω μαζί τους (άσχετα που το μπάσκετ δεν είναι το φόρτε μου. Θα προτιμούσα να ντύνω και να χτενίζω κούκλες αλλά τι να κάνουμε? Γούστα είναι αυτά!) που μπορούμε να βολτάρουμε για ώρες χεράκι χεράκι και που πλέον τρώνε μόνα τους! Άμα ανεξαρτητοποιηθούν περισσότερο νομίζω θα περνάμε ακόμα πιο όμορφα. Αυτόν τον μήνα είμαστε σπίτι  και  κάνουμε training  για την τουαλέτα, ξυπνάμε αργά, παίζουμε "μπάλα μπακετ" πάμε για μπάνια στην θάλασσα και λιώνουμε ενίοτε μπροστά από μια τηλεόραση βλέποντας Cars ασταμάτητα. Είναι η νέα μας εμμονή μετά τον Nemo, Shrek, και Bolt. Μέχρι τον Σεπτέμβρη που ξεκινάμε παιδικό και αναγκαστικά η τηλεόραση και ο πρωινός ύπνος θα ελαττωθούν σημαντικά!
Part II - Δυσάρεστα
Οι διακοπές μάλλον μου έκαναν και άλλο καλό γιατί έπαψα να βλέπω τηλεόραση εντελώς. Πριν φύγω έβλεπα περίπου για μία ώρα το πρωί το πρωινό του Σκάι. Ειδήσεις έχω πάψει να βλέπω χρόνια τώρα και μόνο τυχαία ίσως παρακολουθούσα μια στο τόσο. Είχα την εντύπωση λοιπόν από αυτή την ενημέρωση που είχα (όπως έγραφα στο προηγούμενο μου post ) ότι κάτι  καλό πάει να γίνει ανάμεσα στα δεινά που συμβαίνουν καθημερινά. Νόμιζα ότι θα διορθωθεί κάτι στην καθημερινότητα μου. Νόμιζα ότι  είναι καλό να συνεχίσουμε με το ευρώ. Τελικά καταλήγω να λέω ότι δεν με νοιάζει τι νόμισμα θα έχουμε αρκεί ο κόσμος να μπορεί να βγάζει το ψωμί του και να ζει αξιοπρεπώς. Η εικόνα που έχω σήμερα από το άμεσο μου περιβάλλον είναι τραγική και σε καμιά περίπτωση δεν δείχνει ότι κάτι καλό πάει να γίνει. Το αντίθετο. Και είναι ακόμα καλοκαίρι και το νησί είναι πήχτρα στον κόσμο. Από που να ξεκινήσω να λέω? Ότι η ξαδέρφη μου δίπλα έσπασε πριν ενάμιση χρόνο και βάλε το πόδι της και τραβιέται ακόμα γιατί μια οι γιατροί απεργούν και μια τα νοσοκομεία δεν έχουν υλικά? Ο πατέρας μια φίλης μου έμεινε άνεργος στα 60 του γιατί για πρώτη φορά φέτος δεν ανανεώθηκε η σύμβαση του? Ότι σκάνε ακάλυπτες επιταγές μέρα την μέρα? Ότι ο αδερφός μου είναι απλήρωτος εδώ και ένα τρίμηνο? Ότι όλες οι υπηρεσίες του δημοσίου υπολειτουργούν ενώ θα έπρεπε να εργάζονται φουλ? Ότι ανοίγουν τρύπα στον δρόμο και δεν τον φτιάχνουν ξανά? Όχι δεν φταίει η χαλαρότητα του Αυγούστου. Το ίδιο θα είναι και τον Σεπτέμβρη.
Αυτά και άλλα πολλά σε ένα μέρος που σφύζει από ζωή. Και έρχονται μετά τα ελεεινά ΜΜΕ να μου πουν ότι για την κατάντια μας φταίει ο ανάλγητος φορτηγατζής και το ταξιτζής, φταίει ο δημόσιος υπάλληλος με τον παχυλό του μισθό, φταίει ο ελεύθερος επαγγελματίας με την φοροδιαφυγή  του φταίει ο ένας και ο άλλος συνάνθρωπος μου και δεν φταίνε τα μεγαθήρια οι τράπεζες που μας ξεζουμίζουν και δεν φταίνε αυτοί που οργάνωσαν αυτό το πλαίσιο για να μπορεί ο καθένας να συνεισφέρει στο ποσοστό που του αναλογεί στην κατάντια αυτής της χώρας? Στρέφουν τον έναν εναντίον του άλλου. Αυτό κάνουν για να μπορούν αυτοί να κάνουν την δουλειά τους ανενόχλητοι.

Δεν ξέρω  πως ήταν η ζωή στον καιρό της χούντας γιατί ήμουν πολύ μικρή για να θυμάμαι. Όμως το σήμερα δεν μου θυμίζει και πολύ δημοκρατία. Τέλος η ανωνυμία στο διαδίκτυο,  χημικά στις πλατείες μόνο και μόνο για να μην φάει καμιά ξώφαλτση ροχάλα κάποιος από τους αναίσχυντους εκπροσώπους μας που για άλλο πράγμα ψηφιστήκαν και το αντίθετο κάνουν, Ουσιαστική μονοφωνία και προπαγάνδα στα ΜΜΕ κ.α. Τι άλλο ακόμα πιο οφθαλμοφανές?

Part III - Βιβλία
Τώρα το καλοκαίρι με το άπλετο φως του ήλιου λέει πολύ το διάβασμα. Τα απογεύματα λοιπόν που δροσίζει και λίγο πριν ξυπνήσουν τα μικρά από τον μεσημεριανό τους ύπνο, διαβάζω λίγο και αυτήν την εποχή έχω τα εξής που περιμένουν να τα τελειώσω κάποια στιγμή:
1. Πως να μιλήσετε στα παιδιά σας για το σεξ
2. Οι φιλόσοφοι και ο έρωτας
Ωραίος συνδυασμός ε?

Καλό μήνα να έχουμε!