Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Friday, August 31, 2007

Μεγάλη εφεύρεση...


...τελικά οι ωτασπίδες.

Σε απαλλάσσουν από το να ακούς αηδίες και γενικότερα οτιδήποτε άλλο ενοχλητικό!

Είναι μεγάλη υπόθεση να βρίσκεις την ησυχία σου...
Powered by ScribeFire.

Thursday, August 30, 2007

Το βασικό πρόβλημα είναι το ανθρώπινο είδος


Η οικολογία είναι πολύ καλή. Δούλεψε για αυτήν, ψάξε όμως και για την εσωτερική οικολογία. Επειδή έτσι όπως το βλέπω, η εξωτερική οικολογία καταστρέφεται επειδή έχει καταστραφεί η εσωτερική οικολογία.
Αυτό είναι απλώς μια συνέπεια.

Όταν ο άνθρωπος δεν είναι πια ολόκληρος μέσα του, αλλά διαιρεμένος, σε διαμάχη, αυτός ο άνθρωπος προκαλεί διαταραχή επίσης και στην φύση. Γιατί το κάθε τι είναι αλληλένδετο.
Η φύση του ανθρώπου έχει την θέση της στην φυσική λειτουργία του κόσμου.


Το βασικό πρόβλημα όμως είναι το ανθρώπινο είδος.


Αυτά λέει ο αγαπημένος μου Οsho... και βρίσκω να έχει αρκετό δίκιο...


Powered by ScribeFire.

Tuesday, August 28, 2007

Γιατί καίνε δέντρα αντί να καίνε ανθρώπους?


"Γιατί",γκρίνιαξε ο Τανούκι, "κόβουν δέντρα αντί να κόβουν ανθρώπους?" αναρωτιέται ο Τομ Ρόμπινς στο βιβλίο του Villa Ingognito?
Και συνεχίζει: "Τα δέντρα είναι πολύ πιο χρήσιμα από τους ανθρώπους, αυτό το ξέρει όλος ο κόσμος - οι μόνοι που δεν το ξέρουν είναι οι άνθρωποι".
Μπορεί να είχε κάποιο δίκιο.
Τα δέντρα τουλάχιστον παράγουν οξυγόνο, ενώ οι άνθρωποι το καταναλώνουν, το βρομίζουν και γενικά το κακομεταχειρίζονται.
Τα δέντρα κρατούν το έδαφος στην θέση του, οι άνθρωποι συνεχώς το μετακινούν.
Τα δέντρα προσφέρουν άσυλο και προστασία σε αμέτρητα είδη, οι άνθρωποι απειλούν την ύπαρξη αυτών των ειδών.
Τα δέντρα ρυθμίζουν την ατμοσφαιρική θερμοκρασία, ενώ οι άνθρωποι θέτουν τον πλανήτη σε κίνδυνο ανατρέποντας αυτές τις ρυθμίσεις.
Δεν μπορείς να ξεκουραστείς στον ίσκιο ενός ανθρώπου, ακόμη και αν είναι χοντρός.
Και δεν είναι αναζωογονητικό το γεγονός ότι τα δέντρα μπορούν να υφίστανται περιοδικές αλλαγές χωρίς να παθαίνουν νευρικό κλονισμό?
Και ποιος έχει μεγαλύτερη αξιοπρέπεια, πιο ήρεμη πνευματική παρουσία, ένα δέντρο ή ένας τυπικός Homo Sapiens?
Το κυριότερο όμως είναι άλλο: έχετε συναντήσει ποτέ πλάτανο ή κυπαρίσσι που να προσπαθήσει να σου πουλήσει κάτι που δεν θέλεις?

Και εγώ παραφράζω το πρώτο ερώτημα του και λέω: Γιατί να καίνε δέντρα αντί να καίνε ανθρώπους??

Μετά από τόσα ποστ αγανάκτησης για τις πυρκαγιές που διάβασα, μετά από τόσα που είδα και άκουσα στα κανάλια, μετά από τόσα σχόλια που άκουσα στο στενό μου περιβάλλον, λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να ασχολούμαι με ευθύνες, με τιμωρίες, με αναδασώσεις, με κινητοποιήσεις με, με , με...

Νιώθω να με εκφράζει καλύτερα το "καλύτερα να καίμε ανθρώπους αντί για δέντρα".

Photo from: http://commons.wikimedia.org
Powered by ScribeFire.

Saturday, August 25, 2007

Εχω εκνευριστεί πολύ!

Μα πάρα πολύ όμως!
Πέντε μέρες χρειάστηκαν, που λείψαμε από το σπίτι στο χωριό λόγω του ότι τρέχαμε οικογενειακώς στο νοσοκομείο για την γιαγιά μου, για να βρω τα μισά σχεδόν γατιά μου τραυματισμένα και την αυλή του σπιτιού γεμάτη πολύχρωμα μπιλάκια.
Αυτές τις πέντε μέρες στο σπίτι δεν ήταν κανείς όλη μέρα, εκτός από τον πατέρα μου, ο οποίος δεν φημίζεται για τα φιλοζωικά του αισθήματα (με απειλές τον πείσαμε να ταΐζει τα γατιά με ξηρή τροφή που του είχαμε αφήσει) και ο οποίος έφευγε το πρωί για την δουλειά και γυρνούσε αργά το απόγευμα.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τα παιδιά ενός ζευγαριού που είναι γειτόνοι μας εδώ στο χωριό, τα οποία συνηθίζουν να τα ξεφορτώνονται για να παίζουν έτσι ώστε να μην ενοχλούν τους ίδιους με τις φωνές τους, όλο το καλοκαίρι (και όχι μόνο), στον δρόμο μπροστά από την αυλή του σπιτιού μας, να πάρουν κάτι παιχνίδια-όπλα και να εξασκούνται στην σκοποβολή στα γατάκια μου.
Τα καημένα εκείνα όντας ήμερα, δεν διαισθάνθηκαν τον κίνδυνο και δεν έφυγαν, αλλά τους φάνηκαν μάλλον διασκεδαστικά τα πολύχρωμα μπιλάκια που εκτοξεύονταν και κυλούσαν στο έδαφος στις άστοχες βολές των ηλίθιων αυτών παιδιών!

Η δύναμη αυτών των οπλο-παιχνιδιών είναι αρκετά μεγάλη γιατί κατάφεραν να κάνουν 2-3 γατιά να κουτσαίνουν και σε ένα να του έχουν δημιουργήσει πληγή στο σημείο ακριβώς ανάμεσα στα μάτια.(τα πειστήρια του εγκλήματος!)

Τα ηλίθια λοιπόν αυτά παιδάκια βρήκαν ευκαιρία να αλωνίζουν όσο λείπαμε στην αυλή μας και να πυροβολούν τα γατιά που ήταν εκεί. Βέβαια αυτά τα ηλίθια παιδιά έχουν φυσικά δύο ακόμα πιο ηλίθιους γονείς που απλά τα έφεραν στον κόσμο και δεν έκαναν τίποτα άλλο να τα αναθρέψουν όπως πρέπει έτσι ώστε να γίνουν σωστοί άνθρωποι. Τα έκαναν αναίσθητα, ασεβή και κακομαθημένα. Και δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να ήταν έτσι απέναντι τους.
Είναι όμως έτσι απέναντι σε όλο τον κόσμο. Ανθρώπους και ζώα χωρίς εξαίρεση.

O Τομ Ρόμπινς στο βιβλίο του που διαβάζω τώρα, το Villa Incognito, λέει : "Το να φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο, χωρίς να έχεις προετοιμάσει εκ των προτέρων την ασφάλεια και την ευτυχία του είναι εγκληματική πράξη, και οι γονείς που την διαπράττουν θα 'πρέπε να τιμωρούνται με αφαίρεση των γεννητικών οργάνων".
Εγώ θα προσέθετα ότι θα έπρεπε να ισχύει η ίδια ποινή και σε αυτούς που φέρνουν στον κόσμο παιδιά αλλά δεν είναι ικανοί να προσφέρουν τίποτα στην ύπαρξη και στον κόσμο γιατί μεγαλώνουν παιδιά που γίνονται ενήλικες χειρότεροι από ότι ήταν οι ίδιοι που δεν σέβονται την ύπαρξη του συνάνθρωπου τους και τα ζώα.

Αν υπήρχε δικαιοσύνη θα έπρεπε πρώτα να τραυματίζονταν οι ίδιοι και τα παιδιά τους με τα παιχνίδια που τους αφήνουν να παίζουν και μετά τα καημένα τα ζωντανά που δεν φταίνε σε τίποτα.

Αν υπήρχε δικαιοσύνη σε αυτόν τον κόσμο θα έπρεπε όλοι αυτοί που δεν ξέρουν και οι ίδιοι γιατί ζουν, που δεν σέβονται την ελευθερία του δίπλα τους και το δικαίωμα των ζώων να
ζουν σε αυτήν την γη όπως και αυτοί, να μην αξιώνονται να φέρνουν παιδιά στον κόσμο.

Αλλά που? Μετά λέει υπάρχει θεός...

Μπορεί να τα βρείτε υπερβολικά αυτά που λέω εδώ, και τις εκφράσεις μου προσβλητικές, κυρίως εσείς που όταν τα διαβάσετε αισθανθείτε ένα τσίμπημα γιατί δεν συμπαθείτε και πολύ αυτά τα βρωμερά ζώα που είναι γεμάτα αρρώστιες και μικρόβια κ.τ.λ.

Αν είστε από αυτούς που δεν έχουν μάθει να ζουν με αυτά, το καλύτερο που θα έχετε να κάνετε είναι πρώτα από όλα να τα αφήσετε στην ησυχία τους (δεν έχω απαίτηση να τα αγαπήσετε) και αν έχετε παιδιά να μην τους μεταφέρετε την ΔΙΚΗ σας απέχθεια για αυτά, αλλά να τα αφήσετε μόνα τους να χτίσουν την όποια σχέση τους με τα ζώα.


(Η τραυματισμένη "χοντρούλα" μου. Που δεν είναι πια και τόσο χοντρούλα!)

Powered by ScribeFire.

Friday, August 24, 2007

Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι

Ώρα να πω μερικά πράγματα για την γιαγιά μου,( ναι αυτήν που ανέφερα στο προηγούμενο ποστ),η οποία εδώ και μερικές μέρες βρίσκεται στο νοσοκομείο, (καλύτερα πλέον στην υγεία της) για να καταλάβετε περί τίνος φρούτου πρόκειται.

Η γιαγιά μου ήταν απίστευτη κοκέτα στα νιάτα της. Ήταν από αυτές τις γυναίκες που η εμφάνιση μετρά πάνω από όλα και διέθετε ότι μέσο είχε (χρήμα, χρόνο κτλ) για αυτήν.

Όντας μεσήλικη, δεν την θυμάμαι ποτέ κακοντυμένη. Ακόμα και στο σπίτι μέσα όταν έκανε δουλειές.
Όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες φωτογραφίες ζήτησε να της κάνουν το πορτραίτο της και φυσικά τσακώθηκε με τον φωτογράφο γιατί λέει δεν την έβγαλε καλή.

Πάντα χτενισμένη στην τρίχα και επιμελής στην καθαριότητα της. Α! ναι! Μόνο όσον αφορούσε τον εαυτό της. Γιατί για το σπίτι της ίσχυε το "καθαρίζουμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα". Δηλαδή ότι φαίνεται!

Όταν είδε την πρώτη άσπρη τρίχα την έκοψε και όταν άρχισε να χάνει τον λογ/σμό και δεν απέδιδε το κόψιμο αναγκάστηκε να το ρίξει στις βαφές. Χρώμα? Μαύρο κορατσίνα.
Τα έβαφε ανελλιπώς μέχρι πριν από μερικά χρόνια όταν από την βιασύνης της, στραβοπάτησε και έσπασε την λεκάνη της.

Αυτό το χτύπημα ήταν καταλυτικό τόσο για την ίδια όσο και για τα μαλλιά της. Η ίδια "έπεσε" πολύ από τότε, καθότι δεν ήταν παιδούλα να μπορεί να αντεπεξέλθει εύκολα, και τα μαλλιά της έμειναν πλέον άσπρα μιας και δεν μπορούσε πια να τα βάφει μόνη της και ούτε υπήρχε κανείς άλλος διατεθειμένος να της το κάνει.
Προσπαθήσαμε λοιπόν να την βεβαιώσουμε ότι ήταν εξίσου όμορφη και με τα άσπρα μαλλιά. Ευτυχώς πείστηκε! Καθόλου εύκολα φυσικά αλλά ευτυχώς το δέχτηκε!

Ενώ ακόμα ήταν πονεμένη, ίσα που την είχαν κάνει εισαγωγή στο νοσοκομείο και πρόλαβε να τακτοποιηθεί σε ένα κρεββάτι, τι λέτε ότι ζήτησε πρώτα???
Καθρέφτη και χτένα! ΝΑΙ!! Αν έχετε τον θεό σας! (Γιατί εγώ είπαμε δεν τον έχω!).
Πέρασε αρκετός καιρός από τότε που μπήκε στο νοσοκομείο με την σπασμένη λεκάνη. Εντω μεταξύ και παρόλο που δεν είχε τίποτα παθολογικό να την ταλαιπωρεί (πίεση, καρδιά κτλ) εκτός από μια χρόνια βρογχίτιδα που είχε από νέα, αδυνάτισε πολύ, αλλά γενικά ήταν καλά.
Απλά έκοψε τις πολλές βόλτες γιατί είχε μια ευαισθησία στη μέση της (ποτέ δεν τα πήγαινε καλά με τα κόκκαλα της. Είχε σπάσει ουκ ολιγα κατά την διάρκεια της ζωής της). Τελευταίο κρούσμα με την μέση της ήταν φέτος το Πάσχα όταν θεώρησε καλό να ξεκινήσει μόνη της, κούτσα κούτσα με το μπαστούνι της, να κάνει μια διαδρομή τουλάχιστον 600 μέτρων πήγαινε έλα από την εκκλησία για να κοινωνήσει! Δεν έβλεπε το χάλι της, που κουραζόταν στα 20 μέτρα, μου ήθελε να μεταλάβει! Τελικά όταν κάποιος δεν έχει μυαλό, δεν πρόκειται να αποκτήσει ούτε στα 80 του! Γεγονός αυτό.

Πριν μερικές μέρες την βάλαμε στο νοσοκομείο με πυρετό που δεν έλεγε να πέσει. Ήδη άρχισε να αποκαλύπτει τις "ανδραγαθίες"¨που έκανε και την οδήγησαν στο κρεβάτι του πόνου. Τι ότι ίδρωνε και άφηνε τα ρούχα να στεγνώνουν επάνω της. Τι ότι όταν λέει παραζεστενόνταν πήγαινε στο ψυγείο και έριχνε παγωμένο νερό επάνω της για να δροσιστεί. Αποτέλεσμα? Να τρέχουμε όλοι οικογενειακώς να την κάνουμε καλά.

Το κερασάκι όμως της τούρτας δεν ξέρετε πιο ήταν.
Αυτή η αδύνατη, 80χρονη, ασπρομάλλα γριά, με το που αισθάνθηκε λίγο καλύτερα και της έπεσε λίγο ο πυρετός, τι λέτε ότι ζήτησε?
Ξυραφάκι για να ξυρίσει τις τρίχες των ποδιών της γιατί ντρεπόταν να την βλέπουν έτσι αξύριστη οι γιατροί! Το διανοείστε????

Όταν της το πήραμε (ας κάναμε και αλλιώς άμα μπορούσαμε), το τύλιξε να μην φαίνεται, και σε ανύποπτο χρόνο το πήρε και μπήκε στην τουαλέτα του νοσοκομείου να ξυριστεί!!
Απέξω περίμενε μια άλλη ασθενής υπομονετικά με τον ουροσυλλέκτη στο χέρι της, και η δικιά μας τον χαβά της με τις τρίχες!

Απίστευτο!!

Powered by ScribeFire.

Tuesday, August 21, 2007

Ακατάλληλο για ανηλίκους

Το παρακάτω απόσπασμα που ακολουθεί είναι ακατάλληλο για ανηλίκους και διαβάζει όποιος το επιθυμεί με δική του ευθύνη."Δυστυχώς έχουμε κατασκευάσει μια ηθική όπου είναι απαγορευμένο μια γυναίκα που αισθάνεται τον κόλπο της υγρό, να ορμήξει σ' έναν άντρα και να πάρει το πέος του στα χείλη της, αδιαφορώντας για το αν βρίσκονται στην μέση μιας πλατείας. Κι ένας νεαρός άνδρας που νιώθει την στύση του να τον βασανίζει, τι κάνει? Αντί να ελευθερώσει το ορθωμένο πέος του και καθισμένος σε μια γωνία να αυνανιστεί το ίδιο εύκολα και ανώδυνα όπως θα έπαιρνε ένα πρόχειρο πρόγευμα, κρύβει το ερεθισμένο μέλος του στριμώχνοντας το μέσα στο παντελόνι.
Η ερωτική επαφή θα αποτελούσε την σπουδαιότερη εφεύρεση του ανθρώπινου πνεύματος, αν η διαπίστωση της ύπαρξης των άλλων στο χώρο όπου συμβαίνει ήταν για μας η λυτρωτική ανακάλυψη συντρόφων, κι όχι ο φόβος απέναντι σ' ανύπαρκτους διώκτες."


Το παραπάνω απόσπασμα το μετέφερα από το βιβλίο του Αυγουστου Κορτώ, Ραμπαστέν του οποίου την ανάγνωση τελείωσα εχθές. Για τον συγκεκριμένο συγγραφέα δεν είχα ξανακούσει τίποτα πιο πριν, παρά μόνο έβλεπα διάφορα βιβλία του να περιφέρονται στους πάγκους του βιβλιοπωλείου που συχνάζω. Στην πρόσφατη επίσκεψη μου εκεί, εφοδιάστηκα με διάφορα βιβλία προς ανάγνωση (μιας και το ευνοεί η εποχή) και ένα από αυτά ήταν και αυτό.

Απίστευτα αλληγορικό βιβλίο, άκρως ερωτικό και συνίσταται σε όλους όσους δεν ενοχλούνται από τους συχνά ιδιόρρυθμους ήρωες και τις ρεαλιστικές περιγραφές διεστραμμένων καταστάσεων.

Μου άρεσε αρκετά. Νομίζω ότι θα αποτολμούσα να πάρω και ένα δεύτερο βιβλίο του ίδιου. Αν και δεν ήταν και ότι πιο "ανάλαφρο" μπορούσα να διαβάσω. Σε κάποια σημεία η ατμόσφαιρα που σου δημιουργούσε, εκτός από ερωτική, ήταν και άκρως τρομακτική...

Και αυτό ήταν το μόνο που δεν χρειαζόμουν. Τουλάχιστον όχι αυτήν την περίοδο!


Powered by ScribeFire.

Sunday, August 19, 2007

Έχετε προσέξει...

...ότι τα νεογέννητα και οι γέροι έχουν γαλαζωπά μάτια?
Θα έλεγε κανείς κάπως θολά.
Στα μεν νεογέννητα το χρώμα τον ματιών τους δεν έχει καθοριστεί από την αρχή της ζωής τους όπως δεν έχει καθοριστεί καλά καλά και η ίδια τους η όραση.

Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο στον άνθρωπο. Έτσι γαλάζια μοιάζουν να είναι και τα ματάκια στα νεογέννητα γατιά. Και όχι μόνο. Όπως φαίνεται στην αμέσως παρακάτω φωτογραφία αυτού του νεογέννητου κούγκαρ.

Στους, δε, γέρους αρχίζουν τα μάτια τους να δείχνουν όλο και πιο γαλάζια μέρα με την μέρα, και χάνουν την σπιρτάδα και την οξύτητα του βλέμματος τους. Μοιάζει να θολώνουν...

Εδώ και κάτι χρόνια το διαπίστωσα αυτό να συμβαίνει σε διάφορους ηλικιωμένους του στενού μου περιβάλλοντος...συνειδητοποίησα ότι όσο γερνάνε οι άνθρωποι ανεξάρτητα τι χρώμα μάτια έχουν, σιγά σιγά, όσο περισσότερο πλησιάζουν στον θάνατο, αρχίζουν να γίνονται όλο και πιο ανοιχτόχρωμα απ' έξω προς τα μέσα.

Τελευταία το παρατηρώ και στην γιαγιά μου. Έχουν αρχίσει τα μάτια της να γίνονται μέρα με την μέρα όλο και πιο γαλανά...

Powered by ScribeFire.

Thursday, August 16, 2007

Ένα...


... δεν είναι ποτέ αρκετό! Ένα ίσον κανένα!

Αυτή την φράση την αναφέραμε σε μια φιλική κουβέντα. Συμφωνήσαμε και οι δυο. Ένα δεν είναι ποτέ αρκετό.
Όντως.
Μόνο που δεν περίμενα να έχει εφαρμογή και σε άλλους τομείς εκτός από αυτόν που συζητούσαμε!!
Photo from: http://www.postershop.com

Powered by ScribeFire.

Wednesday, August 15, 2007

Αν έχεις μέσα σου την ιδέα...



...ότι οι γονείς σου εξακολουθούν να είναι το κέντρο της οικογένειας σου, δεν θα μπορέσεις ποτέ να φτιάξεις μια πραγματική οικογενειακή ζωή δικιά σου...

Picture from: http://marleensartwork.com
Powered by ScribeFire.

Sunday, August 12, 2007

Ψυχή και σώμα...


Ψυχή και σώμα, σώμα και ψυχή.
Τι μυστηριώδης πράγματα αλήθεια.
Υπήρχε σίγουρα κάτι ζωώδες στην ψυχή, αλλά το σώμα είχε και αυτό στιγμές πνευματικότητας.
Οι αισθήσεις μπορούσαν να εξευγενιστούν και η διάνοια να ξεπέσει.
Ποιος ήταν σε θέση να πει που σταματάει η σαρκική παρόρμηση και που αρχίζει η ψυχική?

Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ – Οσκαρ Ουάιλντ



Thursday, August 09, 2007

Αυτή είναι η περίθαλψη μας! Ανύπαρκτη.

Σήμερα το πρωί διάβασα σε μια τοπική εφημερίδα της Ρόδου ότι θα γίνει επανάληψη της δίκης που αφορούσε τον θάνατο από αμέλεια ιατρών ενός Άγγλου τουρίστα και μου ήρθε στο νου και πάλι η περίπτωση της Αμαλίας.

Το ιστορικό έχει ως εξής μέσες άκρες, (αν και μπορείτε πάντα να διαβάσετε λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα της εφημερίδας ή στην ιστοσελίδα της Αγγλικής κυβέρνησης):

Ένας νεαρός Άγγλος ονόματι Christopher Rochester, έπεσε από τον 3ο όροφο του ξενοδοχείου όπου διέμενε (προφανώς μεθυσμένος) τον Ιούνιο του 2000 και διακομίσθηκε μετά από 40 λεπτά στα επείγοντα του Νοσοκομείου της Ρόδου όπου εκεί ο ειδικευόμενος γιατρός, του παρείχε τις πρώτες βοήθειες. Δηλαδή τίποτα. Μια καρέκλα να κάτσει και τον παρέπεμψε να βγάλει μια ακτίνα αντί για τρεις που ήταν αναγκαίες ώστε να γίνει σωστή διάγνωση. Το αποτέλεσμα ήταν παρά τα μη εμφανή του τραύματα ο νεαρός να έχει υποστεί εσωτερική αιμορραγία με αποτέλεσμα να πεθάνει μετά από 4 ώρες από την εισαγωγή του στο νοσοκομείο.

Κατηγορούνται τρεις γιατροί για αμέλεια.

Ο Σέργιος Παυλίδης (ειδικευόμενος) ο οποίος δεν θεώρησε σοβαρή την κατάσταση του νεαρού και έδωσε εντολή να βγει μόνο μία ακτίνα η οποία δεν έδειξε το πρόβλημα (σημείωση ο νεαρός πονούσε αφόρητα).
Ο Γεώργιος Kαραβόλιας, Διευθυντής της A' χειρουργικής κλινικής του νοσοκομείου, και εφημερεύων ιατρός, γιατί δεν ήταν στην θέση του και δεν ανευρεθεί όταν τον αναζήτησαν.
Ο Mιχαήλ Σοκορέλος Διευθυντής της Oρθοπεδικής Kλινικής του Nοσοκομείου, επίσης εφημερεύων και επίσης απών και επίσης εξαφανισμένος γενικώς.

Στην πρώτη δίκη που έγινε στις 9/2/2005 από το Τριμελές Εφετείο Ρόδου οι τρεις παραπάνω ιατροί αθωώθηκαν (πράγμα που εξαγρίωσε τους συγγενείς του άτυχου νεαρού και δικαίως).
Θέλετε να ξέρετε με τι εξηγήσεις δεν τους απεύθυναν ευθύνες?

Ο μεν Παυλίδης, ισχυρίστηκε ότι λόγω του ότι έκανε ότι μπορούσε και δεν είχε την δυνατότητα να διαγνώσει καν το τραύμα.

Ο δε Καραβόλιας ισχυρίστηκε ότι ούτως ή άλλως δεν μπορούσε να πραγματοποιήσει την εγχείρηση που απαιτείτο για το συγκεκριμένο τραύμα, το οποίο δεν ήταν δυνατόν να διαγνωσθεί, απουσία αγγειολόγου και ουρολόγου χειρουργού ιατρού.

Ο δε Σοκορέλος ισχυρίστηκε ότι ούτως ή άλλως δεν θα μπορούσε να χειρουργήσει τον τραυματία και ότι από τις σχετικές ιατρικές γνωματεύσεις ο θάνατος από το συγκεκριμένο τραύμα επέρχεται σε λίγη ώρα και η θνησιμότητα είναι της τάξεως του 95%.

Με λίγα λόγια....
Ολόκληρο νοσοκομείο είχε μόνο ένα ειδικευόμενο γιατρό στα επείγοντα. ΑΧΡΗΣΤΟΣ κατά τα φαινόμενα. Αλλά τουλάχιστον παρόν.
Δυο μεγαλογιατροί που εφημέρευαν ήταν απόντες και κανείς δεν μπορούσε να τους βρει πουθενά. Αλλά και εκεί να ήταν δηλώνουν ΑΧΡΗΣΤΟΙ επίσης.
Το νοσοκομείο είχε (και έχει) ελλείψη βασικών ιατρών (αγγειολόγου και ουρολόγου).
Δηλαδή όταν λέμε νοσοκομείο εννοούμε ντουβάρια με άχρηστους.

Να αναφέρω και το γεγονός ότι στην αγγλική ιστοσελίδα μας κάνουν ρόμπα διεθνώς γιατί αναφέρουν ότι όταν ο ασθενής διψούσε έντονα και ζητούσε νερό δεν υπήρχε κανείς να του πάει με αποτέλεσμα να τρέχει ο φίλος του να του βρει και στην διαδρομή να βλέπει άτομα του προσωπικού του νοσοκομείου να κάνουν το τσιγαράκι τους ατάραχα και να κουβεντιάζουν.

Αλλά το άλλο το ανεκδιήγητο??? Που στείλανε το σώμα του νεκρού παιδιού στην μητέρα του έχοντας αφαιρέσει προηγουμένως το νεφρό του!!!!!
Και όταν η μητέρα το ζήτησε της έστειλαν ένα άλλο που δεν άνηκε στον γυιο της (κατόπιν εξέτασης DNA που προέβηκε με δικά της έξοδα)!!!!

Στην νέα δίκη θα έπρεπε μαζί με αυτούς τους τρεις γιατρούς να δικάζονται και η διοίκηση του νοσοκομείου για αμέλεια! Και να καταμεριστεί η ευθύνη που αναλογεί στον καθένα.
Γιατί για αυτό το 5% πιθανότητα (μα και 1% να ήταν) να ζήσει κάποιος, πληρώνονται όλοι αυτοί.
Αν ήταν να τους αφήνουμε να πεθαίνουν δεν τους είχαμε ανάγκη.
Ξέραμε και μόνοι μας.

Wednesday, August 08, 2007

Πειραματίσου...


Τις προάλλες πάνω σε μια κουβέντα που είχαμε με την φίλη μου την Μαρία σχετικά με το θέμα του σταυρού που δεν θέλω να φορέσω, με ρώτησε ανησυχώντας αν η "απιστία" μου αυτή, μου προέκυψε στην μετά Osho εποχή. Παρεμφερή ανησυχία εκφράζουν κατά καιρούς και διάφοροι άλλοι φίλοι, εκλαμβάνοντας λανθασμένα το γεγονός ότι πολλά από αυτά που είπε ο Osho με βρίσκουν σύμφωνη μια και τα αναφέρω συχνά στις κουβέντες μας, όπως επίσης και εδώ στο blog.

Φυσικά δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας σχετικά! Το ότι είμαι "άπιστη" είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων που προηγήθηκαν χρόνια πριν διαβάσω οτιδήποτε του Osho. Όσοι με ξέρουν χρόνια, ξέρουν ότι σχεδόν από πάντα δεν πίστευα και συνήθως αμφισβητούσα αυτά που μου έδιναν έτοιμα.

Επιπλέον θεωρώ ότι το θέμα του προσηλυτισμού δεν είναι καν θέμα. Ο καθένας μπορεί να κάνει ότι θέλει και να πιστεύει όπου του κάνει κέφι!

Το θέμα πίστη εξάλλου είναι κάτι πολύ προσωπικό. Αυτός που βλέπει με μισό μάτι εμένα που βρίσκω μια αλήθεια στα λόγια του Osho, ας κοιτάξει με ειλικρίνεια τον εαυτό του και ας δει με μάτια καθαρά ότι και εκείνος κάπου βρίσκει την δική του αλήθεια. Και τίποτα στον κόσμο δεν κάνει την μια αλήθεια καλύτερη από την άλλη, γιατί απλά είναι υποκειμενικές. Ο καθένας πιστεύει αυτό που του κάνει σαν άνθρωπο.

Για την ιστορία να πω (ή να ξαναπώ ίσως) ότι τον Osho τον "γνώρισα" πριν 2 χρόνια περίπου εντελώς τυχαία όταν σε μια από τις συνήθεις βόλτες μου στο αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο, αποφάσισα να πάρω ένα βιβλίο του να διαβάσω. Το οποίο ακολούθησαν μερικά άλλα ακόμα. Μέσα σε αυτά βρήκα απλά την δική μου αλήθεια γραμμένη και ειπωμένη από κάποιον άλλον. Έκτοτε νιώθω να είμαι καλύτερος άνθρωπος και πιο ήρεμη μέσα μου. Και αυτό που φτάνει.

Ορίστε τι λέει ο ίδιος σχετικά με αυτό το θέμα:

Δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε θρησκευτικός ηγέτης. Διδάσκω μια ζωή ολόκληρη, μια ζωή πλήρη.
Ένας άθεος μπορεί να είναι μαζί μου, ένας χριστιανός μπορεί να είναι μαζί μου, ένας Εβραίος μπορεί να είναι μαζί μου.
Δεν κάνω κανένα διαχωρισμό-ούτε έθνη ούτε θρησκείες ούτε διακρίσεις. Και δεν λέω ότι για να είσαι μαζί μου πρέπει να πιστεύεις σε κάτι. Λέω, πειραματίσου, και αν βρεις κάτι που είναι αληθινό, τότε είναι στο χέρι σου να πιστέψεις ή όχι. Πάντως εγώ δεν είμαι εκείνος που θα σου δώσει πίστη., εγώ μπορώ να σου δώσω μόνο μια μέθοδο έρευνας, μια μέθοδο πειραματισμού.
Osho

Photo from: http://www.oshoketan.de

Tuesday, August 07, 2007

Η κιβωτος του Νωε στην σύγχρονη εποχή.


Mου το έστειλαν σήμερα με mail και μου άρεσε πολύ!!

Ο Κύριος φανερώθηκε στον Νώε και του είπε:
- Σε ένα χρόνο θα ρίξω βροχή και θα σκεπάσω ολόκληρη τη Γη με νερό και θα καταστρέψω τα πάντα. Αλλά θέλω εσύ να σώσεις τους δίκαιους και ευσεβείς ανθρώπους και δύο ζώα από κάθε είδος που υπάρχει στη Γη. Σε προστάζω να χτίσεις μία Κιβωτό.
Και ο Θεός παραδίδει στον Νώε τα σχέδια για την Κιβωτό. Με φόβο Κυρίου ο Νώε παίρνει τα σχέδια και συμφωνεί να φτιάξει την Κιβωτό.
- Θυμήσου, είπε ο Κύριος, Πρέπει να έχεις τελειώσει την Κιβωτό και να έχεις μαζέψει όλα τα ζώα σε ένα χρόνο.
Ένα χρόνο αργότερα, αρχίζει να σχηματίζεται μια καταιγίδα και όλες οι θάλασσες της Γης έχουν φουρτούνα. Ο Θεός κοιτάει τι γίνεται και βλέπει τον Νώε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει.

- Νώε! Ανακράζει, Που είναι η Κιβωτός;

- Συγχώρεσε με Κύριε, παρακαλά ο Νώε, έκανα ό,τι μπορούσα αλλά αντιμετώπισα μεγάλα προβλήματα.
  • Πρώτα - πρώτα έπρεπε να πάρω άδεια για την κατασκευή και τα σχέδια που μου έδωσες δε συμφωνούσαν με τον ισχύοντα κανονισμό. Χρειάστηκε να προσλάβω ναυπηγό και να ξαναγίνουν τα σχέδια από την αρχή.
  • Μετά βρέθηκα σε διαμάχη με το Λιμενικό για το αν χρειαζόταν η Κιβωτός σύστημα πυρασφάλειας, βάρκες και σωσίβια.
  • Μετά μου έκανε καταγγελία ο γείτονας μου, γιατί παραβίαζα λέει τα όρια δόμησης χτίζοντας την Κιβωτό στην αυλή μου, και έτσι χρειάστηκα άδεια και από την Πολεοδομία.
  • Είχα πρόβλημα και να βρω ξύλα για την Κιβωτό γιατί υπήρχε απαγόρευση υλοτόμησης για την προστασία της Πιτσιλωτής Κουκουβάγιας. Τελικά κατάφερα να πείσω την Υπηρεσία Προστασίας Δασών πως χρειαζόμουν το ξύλο για να σώσω τις κουκουβάγιες.
  • Αλλά όμως ο Οργανισμός Προστασίας Ζώων δεν με άφηνε να πιάσω κουκουβάγιες. Και έτσι δεν έχουμε κουκουβάγιες.
  • Μετά οι ξυλουργοί κατέβηκαν σε απεργία, αλλά κατάφερα να έρθω σε συμφωνία με το σύλλογο τους. Τώρα έχω 16 ξυλουργούς να δουλεύουν στην Κιβωτό, αλλά δεν έχω κουκουβάγιες.
  • Όταν άρχισα να μαζεύω τα υπόλοιπα ζώα, μου έκανε μήνυση μία ομάδα ακτιβιστών, γιατί θα έπαιρνα μόνο δύο από κάθε είδος.
  • Όταν ξεμπέρδεψα με αυτή τη μήνυση με ενημέρωσαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ ότι δεν γινόταν να συνεχιστούν οι εργασίες αν δεν κάνω δήλωση για την επίδραση στο περιβάλλον του σχεδιαζόμενου κατακλυσμού. Δεν τους αρέσει η ιδέα ότι δεν έχουν αρμοδιότητα στις αποφάσεις του Δημιουργού του Σύμπαντος.
  • Μετά οι τοπογράφοι τους Στρατού απαίτησαν χάρτη της προτεινόμενης ροής των υδάτων του κατακλυσμού. Εγώ τους έστειλα μία υδρόγειο.
  • Αυτές τις μέρες προσπαθώ να λύσω ένα ζήτημα με την Επιτροπή Ισότητας, που λένε ότι κάνω διακρίσεις επειδή δεν θα πάρω ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε Εσένα, Κύριε.
  • Μου έστειλαν και αυτή την ειδοποίηση με δικαστικό επιμελητή ότι οφείλω φόρο και πρόστιμο γιατί δεν δήλωσα την Κιβωτό ως σκάφος αναψυχής. Τώρα η εφορία έχει παγώσει τις καταθέσεις μου γιατί πιστεύουν ότι φτιάχνω την Κιβωτό για να φύγω από την χώρα για να μην πληρώσω φόρους.
  • Και ακόμη δεν έχει αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας αν ο Κατακλυσμός είναι αντισυνταγματικός, αφού πρόκειται για θρησκευτική πράξη.
Πραγματικά, δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσω για τουλάχιστον 5 - 6 χρόνια.

Και τότε άρχισε να καθαρίζει ο ουρανός, να λάμπει ο ήλιος και να ηρεμούν οι θάλασσες. Το ουράνιο τόξο στόλισε τον ορίζοντα. Ο Νώε κοίταξε τον Θεό με ελπίδα.

- Κύριε, αυτό σημαίνει ότι δεν θα καταστρέψεις τη Γη;

Κι ο Θεός:
- Δε βαριέσαι. Ας το κάνει η κυβέρνηση...

Monday, August 06, 2007

Έχει το μονοπάτι καρδιά?


Το κάθε μονοπάτι είναι ένα από εκατομμύρια μονοπάτια. Γι’ αυτό πρέπει πάντα να θυμάσαι ότι ένα μονοπάτι, δεν είναι παρά ένα μονοπάτι. Αν αισθάνεσαι πως δεν μπορείς να το ακολουθήσεις, δεν χρειάζεται να το ακολουθήσεις κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Κάθε μονοπάτι δεν είναι παρά ένα μονοπάτι. Δεν προσβάλλεις ούτε τον εαυτό σου ούτε τους άλλους αν το παρατήσεις, αφού έτσι σου λέει η καρδιά σου να κάνεις. Όμως η απόφαση σου να μείνεις στο μονοπάτι ή να φύγεις πρέπει να είναι ελεύθερη από φόβο ή φιλοδοξία.
Σε προειδοποιώ: Κοίταξε καλά και προσεκτικά το κάθε μονοπάτι. Δοκίμασε το όσες φορές το νομίζεις απαραίτητο. Μετά κάνε στον εαυτό σου και μόνο στον εαυτό σου αυτό το ερώτημα: Έχει καρδιά αυτό το μονοπάτι? Όλα τα μονοπάτια ίδια είναι. Δεν οδηγούν πουθενά. Υπάρχουν μονοπάτια που οδηγούν μέσα από τον λόγγο ή κάτω από τον λόγγο. Το μόνο ερώτημα είναι αν αυτό το μονοπάτι έχει καρδιά. Αν έχει, τότε είναι καλό. Αν δεν έχει, είναι άχρηστο.

Κάρλος Καστανέντα

Sunday, August 05, 2007

Άλλα ρωτάς....

και άλλα μαθαίνεις!

Αφιερωμένο σε όλους όσους έχουν μικρά παιδιά για ευνόητους λόγους!

Friday, August 03, 2007

Α! Και Χρόνια μας πολλά....

...για σήμερα!
Σε εμένα και σε μια άλλη ψυχή που έχουμε μαζί γενέθλια αλλά δεν κάνει πάρτι φέτος γιατί παραθερίζει!!!

Thursday, August 02, 2007

Υπάρχει ένα είδος άντρα...


.. που αντιπαθώ και αυτοί είναι οι λεγόμενοι "μουνόδουλοι". Είναι αυτοί που προκειμένου να είναι με μια γυναίκα (πάντα υπάρχει μια γυναίκα που θέλουν) ενεργούν βάση και μόνο των επιθυμιών της σε βαθμό που να παύουν να έχουν ενδιαφέρον οι ίδιοι.

Το είδος των γυναικών από την άλλη που όχι απλά αντιπαθώ αλλά με αηδιάζει επιπλέον είναι οι λεγόμενες "πουλόδουλες". Αυτές που όλη τους η ζωή καθορίζεται από ένα "πουλί"! Και δεν μπορούν να ζήσουν λεπτό χωρίς τουλάχιστον ένα τέτοιο να είναι διαθέσιμο ή πιθανά διαθέσιμο στο περιβάλλον τους.

Αν θες ερωτικό σύντροφο, καλό είναι να τον έχεις επειδή πράγματι τον θες, και όχι γιατί δεν μπορείς να ζήσεις μόνος σου!
Powered by ScribeFire.

Wednesday, August 01, 2007

Ένας άνθρωπος...

...με πολύ ασήμαντο παρουσιαστικό, λεπτοκαμωμένος, αρρωστιάρης και πολύ ταπεινός, μπήκε σε ένα γραφείο που είχε βάλει αγγελία για νυχτοφύλακα.
Τους λέει: "Έμαθα ότι χρειάζεστε νυχτοφύλακα."
Ο διευθυντής τον κοίταξε διστακτικά και είπε: "Ναι, χρειαζόμαστε νυχτοφύλακα, αλλά έχουμε ανάγκη από έναν άνθρωπο που να είναι ανήσυχος, ιδιαίτερα την νύχτα, έναν άνθρωπος να μην πιστεύει κανέναν. Χρειαζόμαστε έναν σκεπτικιστή που ότι και να κάνεις να μην σου έχει ποτέ εμπιστοσύνη. Θα πρέπει να είναι άνθρωπος που συνεχώς ψάχνει για φασαρία και που πάντα προσέχει τι συμβαίνει γύρω του, που να είναι σχεδόν νευρωτικός και που αν ερεθιστεί, γίνεται ένας πραγματικός δαίμονας."
Τότε σηκώθηκε από την θέση του εκείνος ο ασήμαντος και ταπεινός άνθρωπος και είπε: "Τότε θα σας στείλω την γυναίκα μου."!