Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Thursday, December 27, 2007

Βλαστικά κύτταρα & κέρδος ασύστολο!


Τον τελευταίο καιρό άρχισε να με απασχολεί το θέμα των βλαστικών κυττάρων μιας και θα χρειαστεί να πάρω μια απόφαση, όσον αφορά την φύλαξη βλαστικών κυττάρων από το αίμα του ομφάλιου λώρου, σχετικά σύντομα.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση καταρχήν είναι ότι τα τελευταία χρόνια βλέπω διαφημιστικά φυλλάδια διαφόρων ιδιωτικών εταιρειών οι οποίες αναλαμβάνουν την φύλαξη αυτών των βλαστικών κυττάρων στο ιατρείο του γυναικολόγου μου. Συναντώ επίσης πληθώρα αντίστοιχων διαφημίσεων είτε σε σχετικά με την εγκυμοσύνη sites στο internet είτε ακόμα και σε καταστήματα βρεφικών ειδών. Γενικότερα οπουδήποτε μπορεί μια έγκυος ή ένας υποψήφιος γονιός να πέσει πάνω.

Τελευταία δε ακούω ότι όλο και πιο πολλοί γονείς προχώρησαν σε φύλαξη βλαστικών κυττάρων.
Αυτό με παραξενεύει ταυτόχρονα γιατί δεν υπάρχει καμιά ενημέρωση σχετικά με το θέμα παρά μόνο από τις ιδιωτικές αυτές εταιρείες που αναλαμβάνουν την φύλαξη και τους γιατρούς-μαιευτήρες που σαφώς δεν παρέχουν αντικειμενική ενημέρωση για ευνόητους λόγους.

Πριν λοιπόν ακούσω τι έχει να μου πει ο γιατρός μου για το θέμα ήθελα να ξέρω περί τίνος πραγματικά πρόκειται, μιας και όλα όσα έφθαναν στα αυτιά μου ήταν "αγγελικά πλασμένα". Η περισσότεροι μου δίνουν την εντύπωση ότι θεωρούν ότι η μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων είναι το λιγότερο πανάκεια.

Καταρχήν ζήτησα πληροφορίες από 2-3 από τις διαφημιζόμενες εταιρείες που έπεσα ήδη πάνω τους. Για όλες πάνω κάτω ισχύουν τα ίδια. Αναλαμβάνουν με ένα αρκετά μεγάλο κόστος την φύλαξη βλαστικών κυττάρων που βρίσκονται στο αίμα του ομφάλιου λώρου για όσο διάστημα επιθυμεί ο γονιός (και μπορεί φυσικά να πληρώσει) μέχρι το ανώτερο τα 20 χρόνια. Το κόστος κυμαίνεται μεταξύ των 1.800 € και 3.200 € περίπου. Δεν είναι και λίγα έτσι?

Επειδή μπορεί μεν να θέλω ότι καλύτερο για τα παιδιά που θα φέρω στον κόσμο, (και τι περισσότερο να θέλω από το να έχουν την υγεία τους), αλλά δεν μου τρέχουν από τα μπατζάκια για να πάρω μια απόφαση χωρίς να εξετάσω τα δεδομένα έτσι ώστε να αξίζει καταρχήν τον "κόπο" και κατά δεύτερο τα χρήματα που θα δώσω, είπα να το ψάξω λίγο.

Ψάχνοντας λοιπόν το αν αξίζει τον "κόπο" διάβασα ότι μέχρι σήμερα οι έρευνες που έχουν γίνει σχετικά με την θεραπευτική χρήση των βλαστικών κυττάρων κατέληξαν ότι εκτός από το πλεονέκτημα που έχουν τα βλαστικά κύτταρα του ομφάλιου λώρου έναντι των βλαστικών κυττάρων του μυελού του οστών (στον οποίον υπάρχουν επίσης αλλά σε μικρότερο αριθμό) να μπορούν να αφομοιωθούν ευκολότερα χωρίς να αντιδράσει το ανοσοποιητικό σύστημα του
λήπτη, υπάρχουν και οι εξής περιορισμοί:

  1. Για να είναι αποτελεσματική η θεραπεία πρέπει η περιεκτικότητα σε βλαστικά κύτταρα να είναι μεγάλη γι' αυτό και μέχρι σήμερα η εφαρμογή της γίνεται μόνο σε παιδικής ηλικίας (άντε και λίγο μεγαλύτερα) άτομα.
  2. Οι έρευνες για να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα των βλαστικών κυττάρων μετά από 18 χρόνια κατάψυξης δεν έχουν καταλήξει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα.
  3. Οι μέχρι σήμερα μεταμοσχεύσεις βλαστικών κυττάρων έχουν γίνει σε συμβατό λήπτη και όχι στο ίδιο παιδί- ασθενή από τον οποίο προέρχονται τα βλαστικά κύτταρα καθότι υπάρχει φόβος αν υφίσταται κληρονομική νόσος να επανεμφανιστεί.
(Για αυτό το τελευταίο υπάρχουν κάποιες ενστάσεις)

Όσον αφορά το αν αξίζει το χρήμα εδώ τα πράγματα είναι σχετικά. Μπροστά στην υγεία τα χρήματα σαφώς και δεν έχουν καμιά αξία. Πέρα όμως από αυτή την οπτική γωνία, υπάρχει και μια άλλη που λέει ότι είναι ανήθικο να γίνονται αντικείμενο κερδοσκοπίας μέρη του ανθρώπινου σώματος.

Γιατί με τα σημερινά δεδομένα φαίνεται να μην έχει νόημα η φύλαξη βλαστικών κυττάρων του αίματος του ομφάλιου λώρου σε ιδιωτική εταιρεία από την στιγμή που είναι πρώτον αμφίβολο αν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ (αν δεν νοσήσει το παιδί ή παιδί της ίδιας οικογενείας με ασθένεια τέτοια που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί-πιθανότητες δηλαδή μικρές, της τάξεως του 1 στις 10000 στην καλύτερη των περιπτώσεων και φτάνουν μέχρι τις 1 στις 200000) και φυσικά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για επιστημονικές έρευνες των οποίων τα συμπεράσματα θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμα μελλοντικά. Εξάλλου το γεγονός ότι αυτές οι ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης βλαστικών κυττάρων εδώ στην Ελλάδα λειτουργούν ανεξέλεγκτα σχεδόν μιας και δεν έχει θεσμοθετηθεί νομοθετικό πλαίσιο σχετικά με την λειτουργία τους με κάνει ακόμα πιο δύσπιστη απέναντι τους.

Το ιδανικό θα ήταν αν η φύλαξη των βλαστικών κυττάρων από το αίμα του ομφάλιου λώρου αντιμετωπιζόταν το ίδιο όπως και η εθελοντική αιμοδοσία. Να γίνεται δωρεάν και να είναι στην διάθεση οποιουδήποτε έχει ανάγκη καθώς επίσης και την ίδιας της επιστήμης. Στο εξωτερικό υπάρχουν τέτοιες δημόσιες τράπεζες, και οργανισμοί μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που αναλαμβάνουν την φύλαξη και την διαχείριση βλαστικών κυττάρων παρέχοντας ανώνυμα πληροφορίες για να διευκολύνουν την εύρεση συμβατού δότη.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν στην Ελλάδα δημόσιες τράπεζες φύλαξης βλαστικών κυττάρων και πως ακριβώς λειτουργούν. Υποθέτω πως ακόμα και αν υπάρχουν, είναι σίγουρο ότι θα υπολειτουργούν μιας και κανείς δεν γνωρίζει για αυτές. Αν κάποιος γνωρίζει κάτι σχετικά θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω.

Εν κατακλείδι, ένας γονιός ή έστω ένας υποψήφιος γονιός, όσον αφορά την απόφαση του για ένα τέτοιο θέμα αισθάνεται τέτοια ευθύνη απέναντι στην νέα ζωή που φέρνει στον κόσμο, που πολλές φορές η απόφαση του είναι αποτέλεσμα κυρίως συναισθηματικής φόρτισης, και πολύ λιγότερο ορθολογικής σκέψης. Προς το παρόν είμαι ακόμα στο ψάξιμο...

Friday, December 21, 2007

Το τι είναι εύκολο είναι σχετικό! - Updated!



Μια γυναίκα επέστρεφε σπίτι της από την αγορά με ένα ταξί. Αλλά ο ταξιτζής έτρεχε σαν τρελός. Πήγαινε ζικ ζακ και ανά πάσα στιγμή μπορούσε να γίνει δυστύχημα.
Πήγαινε πολύ γρήγορα και η γυναίκα ήταν πολύ ανήσυχη. Καθόταν στην άκρη του καθίσματος και του έλεγε κάθε τόσο "Πρόσεχε! Μην τρέχεις τόσο! Φοβάμαι!"
Εκείνος όμως δεν έδειχνε να συγκινείται.

Όταν είδε και απόειδε, του λέει : " Άκου! Στο σπίτι με περιμένουν δώδεκα παιδιά. Αν συμβεί κάτι τι θα γίνουν τα δώδεκα παιδιά?"

Τότε γυρνά ο ταξιτζής και της λέει : " Και μετά λες εμένα απρόσεκτο!"


Δεν ξέρω αν είναι τόσο εύκολο να κάνει κανείς παιδιά όσο ακούγεται, αλλά προφανώς θα είναι πιο εύκολο από το να τα μεγαλώσεις!!
(Την φώτο μου την έστειλε με mail πριν καιρό η φίλη μου η Μαρία !! Απίστευτη δεν είναι?)
Τον τελευταίο καιρό έχω παραμελήσει το blog γιατί δεν αντέχω σχεδόν να γράψω ένα ποστ και να απαντήσω τα σχόλια που μου έχουν αφήσει. Και όποτε νιώθω να έχω αρκετές δυνάμεις για κάτι τέτοιο, ίσως να μην έχω την διάθεση. Αυτό η αλήθεια, δεν φανταζόμουν να μου συνέβαινε. Έτσι το έχω ρίξει στο διάβασμα μόνο κάποιων προσφιλών blog και μόλις κουραστώ από τον υπολογιστή το ρίχνω στο διάβασμα βιβλίων! (Thanks again Philos!!). Εννοείται ότι εξαιρούνται τα μεγάλα και βαριά βιβλία! Κουράζονται τα χέρια μου να τα κρατάω!

Το τελευταίο δε διάστημα ο ύπνος μου είναι αρκετά διαταραγμένος κυρίως λόγου του πόνου στην πλάτη που δεν μου επιτρέπει να κοιμηθώ κάπως αλλιώς εκτός από ανάσκελα. Το να σηκωθώ από το κρεβάτι αρχίζει να γίνεται μια καινούργια δοκιμασία κάθε φορά. Πλησιάζω την φάση που πρέπει να αποφεύγω να κάθομαι χαμηλά γιατί για να σηκωθώ μετά θα θέλω οπωσδήποτε κάποιον να με τραβήξει!

Για περπάτημα ούτε λόγος. Με το παραμικρό λαχανιάζω! Το να ανεβώ τα σκαλιά μέχρι τον πρώτο όροφο που είναι το σπίτι μου αρχίζει και γίνεται άθλος. Μου κόβεται η αναπνοή. Σε λίγο θα πρέπει να κάνω και στάσεις για να μην πέσω λιπόθυμη κάτω προτού φτάσω την πόρτα μου!

Εντω μεταξύ όσο περνά ο καιρός, οι κινήσεις των μικρών γίνονται όλο και περισσότερο ορατές. Μερικές φορές κάθομαι και χαζεύω την κοιλιά μου και νιώθω όλο και πιο παράξενα κάθε φορά που την βλέπω να κουνιέται και δεν ευθύνεται για αυτό το κούνημα η αναπνοή μου!!
Σε αυτήν την φάση θυμήθηκα την Tassoula που μου είχε πει ότι σε λίγο καιρό θα ξεσαλώνουν όταν κάνω κάτι που τους αρέσει! Εχθές που είχα πάει να κάνω κάποιες από τις καθιερωμένες πλέον μικροβιολογικές εξετάσεις, έπρεπε να κάνω και για το σάκχαρο το οποίο στις εγκυμοσύνες συνήθως ανεβαίνει. Από την στιγμή λοιπόν που ήπια την γλυκόζη και μετά, ήταν τόσο έντονες οι κινήσεις του ενός που νόμιζα ότι θα τις δουν από απέναντι! Έτσι μέχρι τώρα έχω αντιληφθεί ότι στον δεξί αρέσουν τα γλυκά και στον αριστερό οι μουσικές και τα γέλια!Update!!

Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας, Χριστουγεννιάτικες και μη!
Δυστυχώς βρίσκομαι στο χωριό και η dial up σύνδεση εδώ με κάνει να νομίζω ότι έχω γυρίσει κάτι χρόνια πίσω τον χρόνο και μου καθιστά αδύνατο το να μπω έστω στου καθενός σας τα blog και να του αφήσω τις ευχές μου. Μιλάμε ότι σέρνεται στην κυριολεξία!! Ήδη για να γράψω αυτό το update πλησιάζει να εξαντληθεί η υπομονή μου!! Ευτυχώς και το bloglines και μπορώ τουλάχιστον να σας διαβάζω!

Εύχομαι σε όλους σας, να περάσετε χαρούμενες γιορτές και ο καινούργιος χρόνος να κάνει πραγματικότητα έστω μια ευχή σας όπως μοιάζει να έχει δρομολογήσει και για μένα με την περσινή ευχή μου!
Φιλιά πολλά σε όλους σας!

Monday, December 17, 2007

Πόθος


Πόθος σημαίνει ότι το σεξ είναι το επίκεντρο, το κέντρο των πραγμάτων. Δεν έχεις καμία αίσθηση ομορφιάς, δεν έχεις καμία αισθητική.

Μπορείς να φανταστείς έναν άντρα με αισθητική να πηγαίνει σε μια πόρνη? Αδύνατον. Μπορείς να φανταστείς έναν άντρα με αισθητική να βιάζει μια γυναίκα? Αδύνατον!
Μπορείς να φανταστείς έναν άντρα με αισθητική να χτυπάει μια γυναίκα ή έστω να ακουμπά μέσα στο πλήθος το σώμα μιας γυναίκας με τέτοιο τρόπο, σαν να μην το ήθελε, σαν να συνέβη τυχαία?

Αυτό δεν είναι έρωτας, αυτό δεν είναι ευαισθησία, αυτό είναι πόθος. Πόθος σημαίνει ότι δεν σέβεσαι καθόλου τον άλλο άνθρωπο. Έχεις μια βαθιά καταπιεσμένη επιθυμία, μια καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, η οποία βγαίνει με πολλούς διεστραμμένους τρόπους.

Τότε τα μάτια σου καλύπτονται και χρωματίζονται μόνο με σεξουαλικότητα...


Photo from: http://d.j.keller.home.att.net/

Wednesday, December 12, 2007

Ταυρομαχίες=Bullshit!


Κάποτε, τουλάχιστον 10 χρόνια πριν, είχα βρεθεί στην Μαγιόρκα όπου και έτυχε να παρακολουθήσω live μια ταυρομαχία. Ειλικρινά αυτό είναι από τα λίγα γεγονότα της ζωής μου που με ντροπιάζουν ακόμα. Αλλά θα μου πείτε… δεν ήξερα. Δεν ρώταγα?

Όπως και να έχει έγινε. Το γκρουπ μου αποφάσισε να συμμετέχει σε μια εκδρομή που περιλάμβανε και μια ταυρομαχία και εγώ ακολούθησα. Ίσως γιατί δεν ήξερα τι θα επακολουθούσε. Μέσα στην βλακεία μου νόμιζα ότι θα έβλεπα ένα αγώνα που θα διεξαγόταν με ίσους όρους. Έμεινα με τη βλακεία και την αγωνία να δω το "θαύμα" να νικάει ο ταύρος! Γιατί περί θαύματος πρόκειται όταν αντί για έναν άνθρωπο όπως περίμενα είχαν πέσει πάνω του τουλάχιστον 5-6.

Καταρχήν σε Ισπανία, Πορτογαλία και μερικές άλλες χώρες η ταυρομαχία έχει πλέον εξευτελιστεί σε τέτοιο βαθμό όπως και οι δικές μας ελληνικές βραδιές. Θεωρείται entertainment! Κάθε χαζό-ξενοδοχείο μπορεί να οργανώσει μία ελληνική βραδιά φέρνοντας μια υποτυπώδη ορχήστρα της κακιάς ώρας, ένα "χορευτικό συγκρότημα" των 3 ατόμων και να στήσει μια ψησταριά για το απαραίτητο σουβλάκι. Τουλάχιστον αυτό κάνουν εδώ στην Ρόδο για τους τουρίστες. Ε! Μια αντίστοιχη μορφή έχει πάρει και η ταυρομαχία στις αντίστοιχες χώρες. Οργανώνεται με προχειρότητα, με άπειρους ταυρομάχους ( ο θεός να τους πει) και με κίνητρο πλέον το χρήμα. Τι παράδοση και κουραφέξαλα. Εξάλλου τι χρειάζεται μια παράδοση που το μόνο που προσφέρει στον κόσμο είναι το απαίσιο θέαμα του να σκοτώσεις βασανίζοντας ένα ζώο?

Που λέτε μας βάλανε σε μια αρένα και όταν άρχισε το show είδα τα απίστευτα και όμως αληθινά και αναρωτιόμουν τι ενδιαφέρον βρίσκει ο κόσμος και μπορούν και διατηρούνται αυτές οι ανοησίες μέχρι σήμερα. Πέρα δηλαδή από το ηθικό κομμάτι που σαφώς είναι το σημαντικότερο, ακόμα και αν κάποιος δεν χαμπαριάζει από αυτό, πάλι δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον. Είναι παντελώς ψεύτικο.


(Montemor's forcados bullfighters hang onto a bull during a bullfight in Lisbon's Campo Pequeno arena July 13, 2006. [Reuters])

Πρώτα από όλα το ζώο προτού το βγάλουν στην αρένα το έχουν ήδη μέρες νηστικό, χωρίς νερό, μέσα στο σκοτάδι. Προτού βγει δε πιθανόν να το χτυπάνε για να το αγριέψουν. Γιατί υπό φυσιολογικές συνθήκες ο ταύρος δεν είναι επιθετικό ζώο. Παρά μόνο όταν απειλείται αυτός ή το κοπάδι του. Βγαίνει λοιπόν ο ταύρος και είναι ήδη εξοντωμένος και ταλαιπωρημένος. Αν δεν είναι ήδη "τσαντισμένος" μετά από όλα όσα έχει περάσει αναλαμβάνουν 3-4 τύποι να τον τσαντίσουν. Για να μην τους μπερδέψει κανείς με τον ταυρομάχο, αυτοί αντί για κόκκινο πανί κρατάνε ροζ, φούξια κτλ. Και αρχίζουν να τον "πειράζουν" και οι τέσσερις ταυτόχρονα. Όπου και να γυρίσει το ζώο έχει και έναν μπροστά του να τον τσιγκλάει.

Τελικά, βγαίνει και ο ταυρομάχος της κακιάς ώρας αλλά οι άλλοι δεν την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Βρίσκονται stand by μην τυχόν και πάει τίποτα στραβά. Έτσι συνεχίζει το έργο του τσιγκλίσματος ο ταυρομάχος και καλά και με την βοήθεια των άλλων που κρατάνε τα φούξια πανιά μπήγει μαχαίρια στο ζώο που όσο πάει αιμορραγεί και χάνει τις αισθήσεις του. Όταν πλέον σχεδόν δεν βλέπει μπροστά του το καημένο από τα αίματα που τρέχουν στα μάτια του , τρεκλίζει και είναι λίγο προτού πέσει λιπόθυμο, πάει ο εξαιρετικός αυτός ταυρομάχος και του δίνει θριαμβευτικά την χαριστική βολή τρυπώντας την καρδιά του με μια ξιφολόγχη. Φοβερή μαγκιά και θάρρος ε???

Και καλά να είναι κανένας έμπειρος και να ξέρει και που να καρφώσει!!! Που συνήθως, στην πλειοψηφία των ταυρομαχιών που διεξάγονται, είναι κανένα μικρό βλαμμένο που φιλοδοξεί να γίνει μεγάλος και τρανός ταυρομάχος και τρυπάει στην τύχη με αποτέλεσμα το ζώο να υποφέρει χωρίς να μπορεί να ξεψυχήσει. Ναι το είδα και αυτό… Με έπιασε μια απελπισία σε εκείνη την φάση άλλο πράγμα. Σιχτίριζα την ώρα και την στιγμή που ήμουν εκεί.


Από τότε και μετά, εκτός από το να ντρέπομαι, όταν ακούω στις ειδήσεις ότι κάποιος ταυρομάχος βρέθηκε στο νοσοκομείο εξαιτίας του ταύρου (για τον ταύρο δεν το συζητάμε. Η καταδίκη του είτε έτσι είτε αλλιώς ήταν προδιαγεγραμμένη) χαίρομαι ιδιαιτέρως! Θα χαιρόμουν ακόμα περισσότερο δε αν απαγορεύονταν οι ταυρομαχίες δια παντός, αλλά αυτό μου φαίνεται περισσότερο σαν όνειρο θερινής νυχτός! Είναι πολλά τα λεφτά...

"Μένει ο Θεός του κόσμου ίδιας λογής
πάντα παράξενος ως ήταν εξαρχής
ίσως (* ο κόσμος) μπορούσε πιο καλά να ζήσει
μια σπίθα ουράνιο φώς αν δεν Του'χες χαρίσει
Την λέγει Νου, και τον βοηθά να γίνει
μόνο "κτήνος", χειρότερο απ τα κτήνη..."
Φάουστ - Γκαίτε





"The cruel wild beast is not behind the bars of the cage. He stands in front of it."
Axel Munthe



Monday, December 10, 2007

Casino Royal

Εχθές μετά κόπων και βασάνων κατάφερα επιτέλους να δω το Casino Royal, την τελευταία James Bond ταινία που γυρίστηκε και βγήκε στους κινηματογράφους πέρσι τον Νοέμβριο αν δεν κάνω λάθος. Θα μου πείτε, σιγά την ταινία που έκατσες να δεις.

Ήθελα να δω αυτή την ταινία για αρκετούς λόγους με κυριότερο αυτόν των κριτικών που άκουσα από άτομα του στενού μου περιβάλλοντος που αφορούσαν είτε την εμφάνιση του νέου James Bond ("Απορώ πως διάλεξαν αυτόν τον ηθοποιό"), είτε το ύφος της ταινίας, το οποίο διέφερε από τα προηγούμενα, και τα υποννοούμενα ήταν ότι διέφερε προς το χεριρότερο. Ήθελα λοιπόν και εγώ να δω με τα μάτια μου αυτήν την καινούργια αμφιλεγόμενη (μετά από πολλά χρόνια) ταινία που γυρίστηκε με θέμα τον πράκτορα 007.
Και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην ευχάριστα. Σε αντίθετη περίπτωση προφανώς δεν θα έγραφα αυτό το post τώρα. Η ταινία ήταν όντως διαφορετική από ότι έχουμε συνηθίσει στα τελευταία 5-6 James Bond.

Πρώτα απ' όλα δεν ήταν τόσο δραματικά "ψεύτικη" και "gadget-ιάρικη" καταρχήν. Όχι ότι στις σκηνές δράσης δεν αντιλαμβανόσουν το ψέμα. Έβλεπες ας πούμε ένα ανελέητο κυνηγητό αλλά κανένα να λαχανιάζει. Έβλεπες να πηδάνε υπό αντίξοες συνθήκες απ΄τα 15 και βάλε μέτρα και δεν πάθαιναν τίποτα. Και διάφορα άλλα τέτοια που συνηθίζονται στις ταινίες δράσης. Έπειτα δεν είχε τόσα τεχνολογικά gadgets καθώς έχω την εντύπωση ότι είχε πολύ λιγότερα εφέ γενικότερα.

Μια άλλη διαφορά που πρόσεξα, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος λόγω της κατάστασης μου, είναι ότι υπήρχε πολύ περισσότερη ωμή βία από ότι συνηθιζόταν μέχρι τώρα. Έχω την εντύπωση ότι έπαιξε λίγο παραπάνω αίμα σε αυτήν την ταινία.

Η πλοκή από την άλλη ήταν ενδιαφέρουσα. Γιατί μέχρι το τέλος ακόμα προσπαθούσες να κατατάξεις ποιος ήταν "καλός" και ποιος "κακός"!

Έπειτα νομίζω ότι ο πρωταγωνιστής Daniel Graig ταίριαξε μια χαρά σε αυτήν την αλλαγή. Παρόλο που είναι ,ξανθός ήταν υπέρ το δέον αρρενωπός!(Ετσι που πάω σε λίγο θα αλλάξω και γούστα στους άντρες!) Ειδικά στις σκηνές που ήταν ντυμένος! Γιατί αλίμονο αν χαράμιζαν τέτοιο κορμί και δεν τον δείχνανε γυμνό! Αν και νομίζω ότι τελικά αυτό που σε κέρδιζε σε αυτόν ήταν περισσότερο ο τύπος που πουλούσε, απ' ότι η εμφάνιση του! (Αχ! Αυτά τα πεταχτά αυτάκια!)

Αυτό όμως που με έκανε να εκπλαγώ ήταν η ερωτική ιστορία που πλαισίωσε την ταινία. Ήταν η πρώτη φορά που είδα σε ταινία James Bond ο ήρωας να "δένεται" και να "ανοίγεται" τόσο πολύ με την αγαπημένη του. Συνήθως ο εκάστοτε James Bond είναι αποστασιοποιημένος αν και ψυχοπονιάρης στις γυναίκες που του αρέσουν και οι σχέσεις του είναι κυρίως επιφανειακές.






Αυτή την φορά, παρόλο που η ταινία ήταν κατεξοχήν δράσης σε έβαζε άνετα στο ερωτικό mood! (Ελπίζω και πάλι να μην κάνω λάθος και είμαι επηρεασμένη από την κατάστασή μου!!) Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που δεν άρεσε ιδιαίτερα σε αρκετούς άντρες. Τους χαλούσε το τέμπο!







Που λέτε είχε και έρωτα! Και παρόλο που σε μια σκηνή (βλέπε φώτο αριστερά) ο James απεκάλεσε την on screen αγαπημένη του ΗΛΙΘΙΑ, και αυτό ακόμα μέτρησε υπέρ!!

Επιτέλους ένας James Bond που τρέχει αίμα στις φλέβες του!

Επιτέλους ένας James Bond που μια γυναίκα τον κάνει να χάνει την ψυχραιμία του!!




Photo from: http://www.allocine.co.uk & http://www.thecinemasource.com

Saturday, December 08, 2007

Λέτε να την πάθω έτσι???

Την φωτογραφία μου την έστειλε το ξαδερφάκι μου στο facebook και με έκανε να βάλω τα γέλια!
Έχε γούστο να φάει τέτοιο φτύσιμο το βυζί μου!!

Tuesday, December 04, 2007

Family & non family men!

Τελικά οι άντρες χωρίζονται χονδρικά σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που είναι για σπίτι και σε αυτούς που δεν είναι. Και όταν λέω "άντρας για σπίτi" εννοώ τον άντρα που έχει σαν προτεραιότητα το σπίτι του, την οικογένεια του και όλα όσα έχουν να κάνουν με αυτή. Γιατί υπάρχουν και οι άλλοι που είναι αιώνιοι έφηβοι και θεωρούν όλα αυτά εντελώς δευτερεύοντα μπροστά στον εαυτό τους.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι, αν γεννιόμουν άντρας σε αυτήν την δεύτερη κατηγορία θα άνηκα μάλλον. Αλλά δεν γεννήθηκα άντρας. Και για καλή μου τύχη ο Φαζούλης μου που γεννήθηκε άντρας δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Ίσως αυτό το "τα ετερώνυμα έλκονται" να έχει εφαρμογή και εδώ. Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλα ζευγάρια αλλά έχω την εντύπωση πως ο σύντροφος που επιλέγουμε είναι αυτός που σκοπό έχει να μας φέρει σε μια ισορροπία στην ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήμουν αν ο σύντροφος που επέλεγα δεν ήταν "για σπίτι". Υποθέτω πως ότι σπίτι ανοίγαμε θα το κλείναμε νωρίς νωρίς μάλλον.

Για αυτό το ποστ αφορμή στάθηκε ο Φαζούλης μου και η όλη στάση του τον τελευταίο καιρό. Όχι πως δεν ήξερα τι ήταν πριν. Απλά τώρα το αντιλήφθηκα σε όλο του το μεγαλείο μιας και εγώ κάθε μέρα που περνά γίνομαι όλο και πιο άχρηστη. Κάνει ότι μπορεί για να με ξεκουράσει, ασχολείται με το σπίτι μας μόνος του σχεδόν, θυσιάζοντας τον λιγοστό ελεύθερο του χρόνο και εκτός από ηλεκτρολόγος που είναι (Ναι! Ναι! Μου αλλάζει πολλές φορές τα φώτα!) είναι γενικότερα πολυτεχνίτης. Τον τελευταίο καιρό τον έχω δει να κάνει ως και τον υδραυλικό, τον ξυλουργό, τον χτίστη και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο! Που αν ήθελα για κάθε μερεμέτι μέσα στο σπίτι να ψάχνω να βρω τεχνίτη και να περιμένω να έρθει τίποτα δεν θα είχε γίνει μέχρι τώρα! Σίγουρα θα είχα γεννήσει και όλο και κάποιος ακόμα "θα ερχόταν"!! Και τώρα με τις ετοιμασίες για το δωμάτιο των μικρών θα έχουμε πολλά να αντιμετωπίσουμε ακόμα και κυρίως εκείνος γιατί εγώ όπως είπαμε όσο πάω και αχρηστεύομαι.

Για να στολίσω για Χριστούγεννα δεν το συζητώ καν ακόμα γιατί το σπίτι μου θυμίζει εργοτάξιο ώρες ώρες. Ελπίζω εκεί κοντά στις γιορτές να έχει συμμορφωθεί έτσι ώστε να στολίσω κάτι τις για το καλό.
Κατά τ' άλλα όλα πάνε καλά. Έχω σταματήσει την δουλειά λόγω του πόνου στην πλάτη που τελικά κατέληγε αφόρητος αν δεν ξάπλωνα σε τακτά χρονικά διαστήματα και έτσι η κατάσταση πλέον είναι υποφερτή.
Οι κινήσεις των μικρών είναι τώρα πιο έντονες από ποτέ και οι κλωτσιές τους πιο συχνές. Ειδικά του ενός κάποιες φορές είναι ιδιαίτερα απότομες και ανατριχιαστικές! Είναι δε τόσο δυνατές που σε αρκετές περιπτώσεις φαίνονται κιόλας!! Και αυτό μπορεί να ανατριχιάζει εμένα κάνει όμως τον Φαζούλη μου όλο και πιο χαζομπαμπά!

Sunday, December 02, 2007

Εμπειρία...


Ποτέ μην χάνεις μια ευκαιρία που μπορεί να σου δώσει κάτι με το οποίο δεν είσαι εξοικειωμένος.
Ποτέ μην προσκολλάσαι στο παρελθόν.
Να μένεις πάντα ανοιχτός, έτοιμος να περπατήσεις στο μονοπάτι που δεν περπάτησες ποτέ πριν.
Ποιος ξέρει? Ακόμη και αν αποδειχθεί άχρηστο, θα είναι μια εμπειρία.
Osho

Tuesday, November 27, 2007

I believe in respect...

Ένας λαγός, ένα πουλί, ένα ψάρι, ένας σκίουρος, μια πάπια και διάφορα άλλα ζώα αποφάσισαν να ανοίξουν ένα σχολείο. Κάθισαν όλοι κάτω να οργανώσουν το πρόγραμμα. Ο λαγός επέμεινε ότι στο πρόγραμμα έπρεπε να συμπεριληφθεί το τρέξιμο. Το πουλί επέμεινε για το πέταγμα. Το ψάρι επέμεινε για το κολύμπι. Ο σκίουρος επέμεινε για το κάθετο σκαρφάλωμα στα δέντρα. Κι όλα τα άλλα ζώα ήθελαν να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα η ειδικότητα τους, κι έτσι έβαλαν. τα πάντα και έκαναν το ανεπανόρθωτο σφάλμα να επιμείνουν να παρακολουθήσουν όλα τα ζώα όλα τα μαθήματα.Ο λαγός έτρεχε υπέροχα, κανείς δεν έτρεχε τόσο γρήγορα σαν τον λαγό. Οι άλλοι όμως επέμειναν ότι ήταν απαραίτητο για τη διανοητική και συγκινησιακή πειθαρχία να μάθουν στον λαγό να πετάει. Επέμειναν λοιπόν να μάθει να πετάει και τον ανέβασαν σε ένα κλαδί και του είπαν: "Πέτα, λαγέ!" Το κακόμοιρο το ζωάκι πήδησε και έσπασε το πόδι του και το κεφάλι του. Έπαθε ζημιά ο εγκέφαλος του και μετά ούτε να τρέξει καλά δεν μπορούσε. Έτσι αντί για Α στο τρέξιμο πήρε Γ. Πήρε και ένα Δ στο πέταγμα για την καλή του προσπάθεια. Και όλοι στην επιτροπή του προγράμματος ήταν ευχαριστημένοι.
Το ίδιο έγινε και με το πουλί. Πέταγε σαν τον άνεμο εδώ κι εκεί, έκανε τούμπες και κόλπα και έπαιρνε Α στο πέταγμα. Οι άλλοι όμως επέμειναν ότι έπρεπε να μάθει να σκάβει τρύπες σαν τυφλοπόντικας. Βέβαια το πουλί έσπασε τελικά τα φτερά του και το ράμφος του και πολλά ά
λλα και δεν μπορούσε πια ούτε να πετάει. Όλοι όμως ευχαριστήθηκαν και του έβαλαν ένα Γ στο πέταγμα και ούτω καθεξής.
Και ξέρετε ποιος ήταν ο αριστούχος αυτού του σχολείου; Ένα διανοητικά καθυστερημένο χέλι, γιατί μπορούσε να κάνει τα πάντα σχεδόν αρκετά καλά.



Αυτή είναι η ιστορία του εκπαιδευτικού συστήματος που ισχύει όπως την βρήκα γραμμένη στο βιβλίο του Λεό Μπουσκάλια, Να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις.


Αλλά σε τίποτα δεν φταίει το εκπαιδευτικό αυτό σύστημα για τα αίσχη που συνέβησαν με τις καταλήψεις. Για να πω την αλήθεια, δεν παραξενεύτηκα καθόλου που συνέβησαν όλα αυτά τα έκτροπα και που καταστράφηκε τόση δημόσια περιουσία χωρίς λόγο και αιτία. Αφού έτσι μεγαλώνουν τα σημερινά παιδιά. Η πλειοψηφία εκπαιδεύεται από τους γονείς ότι είναι όλα δικά τους, έχουν παντού δικαίωμα, έτσι, χωρίς λόγο και αιτία.


Εύχομαι εγώ τουλάχιστον, ως μέλλων γονιός να φερθώ πιο συνειδητοποιημένα και να μάθω στα παιδιά μου να σέβονται πρώτα από όλα τον εαυτό τους για να μπορούν να σεβαστούν και όλους και όλα γύρω τους...

Wednesday, November 21, 2007

Και να που έφθασα στον 5ο μήνα....


Και αυτό που κατάλαβα είναι ότι ένα πράγμα είναι σίγουρο. Μια εγκυμοσύνη σε καταβάλει ολοκληρωτικά σε κάθε επίπεδο.

Πρώτα από όλα διαπιστώνεις ότι οι συζητήσεις σου και κυρίως οι ανησυχίες σου περιτριγυρίζουν όλες γύρω από αυτό το θέμα. Είτε το θέλεις είτε όχι. Ακόμα και αν θες να αλλάξεις το θέμα υπάρχει πάντα μια κοιλιά μπροστά σου να στο θυμίζει και μια δυσφορία για να σε επαναφέρει στην πραγματικότητα, η οποία είναι μία. Είσαι έγκυος.

Έπειτα σε σωματικό επίπεδο μια γυναίκα την εξουθενώνεται στην κυριολεξία. Καταπονεί τον οργανισμό της στο έπακρο. Όσο πάει μειώνονται οι αντοχές της, χώρια που αλλάζει δραματικά το σώμα.
Σε αυτήν την φάση βρίσκομαι εδώ και λίγο καιρό. Εδώ και μερικές μέρες υποφέρω από πόνους στην πλάτη. Το πρωί είμαι καλά βέβαια, το απόγευμα μετά την δουλειά νιώθω άβολα και μέχρι να φτάσει το βραδάκι υποφέρω και χρειάζομαι επειγόντως ξάπλα! Για αυτό όλο το συμβάν, λένε τα γραφτά, φταίει η προγεστερόνη, μια ορμόνη που εκκρίνουν οι έγκυες με σκοπό την χαλάρωση των μυών της μήτρας. Μαζί με αυτούς όμως τους μυς χαλαρώνουν και όλοι οι υπόλοιποι! Και λόγω του ότι μεγαλώνει η κοιλιά σιγά σιγά αλλάζει και το κέντρο βάρους του σώματος και δεν θέλει και πολύ να αρχίσεις να πονάς. Ειδικά αν υπερεκτιμάς τις δυνάμεις και την ενέργεια που (νομίζεις ότι) έχεις!

Η κοιλιά μου πλέον είναι εμφανής παρόλο που πριν μερικές μέρες ένας συνάδερφος ο οποίος με βλέπει καθημερινά δεν την είχε πάρει χαμπάρι! Προφανώς νόμιζε ότι είχα πάρει βάρος απλά και εξεπλάγην όταν του το είπα με αφορμή το γεγονός ότι κάποια στιγμή θα σταματήσω από την δουλειά!

Το ότι πήρα κάποια κιλά τα πήρα! Και περιμένω πως και πως να πάω στον γιατρό την επόμενη εβδομάδα για να ζυγιστώ και να μου πει αν το έχω παρακάνει ή όχι γιατί όσο να πεις τον τελευταίο καιρό μου έχει ανοίξει η όρεξη κυρίως ως προς τα γλυκά εδέσματα και όχι μόνο φυσικά! Και μιας και ούτε προ εγκυμοσύνης κρατιόμουν σε αυτά, τώρα το βρίσκω απείρως πιο δύσκολο! Πως ξεχνάει μια έγκυος ότι κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο χοντρή? Πως λέμε πίνει για να ξεχάσει? ΕΕ!! Αυτό!! Τρώει για να ξεχάσει!

Αφήστε που πάνω που είχα αρχίσει να χαίρομαι που επιτέλους είχα το στήθος των ονείρων μου, μέσα σε χρόνο dt άρχισε να προεξέχει από αυτό η κοιλιά μου και μου έφυγε όλη η χαρά!!!

Παρόλα αυτά βέβαια, θα ήμουν αχάριστη αν έλεγα ότι έχουν μεγαλύτερη σημασία αυτές οι ταλαιπωρίες μπροστά στην σπουδαιότητα του όλου γεγονότος. Επιμένω όμως πάντα ότι αυτό που σε αποζημιώνει είναι το μετά και όχι η διαδρομή μέχρι να φτάσεις σε αυτό το μετά. Η μητρότητα αρχίζει και βιώνεται μετά τον τοκετό νομίζω.

Τα μικρά υποθέτω ότι είναι καλά! Το ότι μεγαλώνει η κοιλιά είναι καλό σημάδι! Νιώθω να κουνιούνται κάθε τόσο, κυρίως όποτε βρίσκομαι σε ηρεμία! Το ένα βρίσκεται κάτω αριστερά και το άλλο πάνω δεξιά! Οπότε ξεχωρίζω ποιο είναι ποιο όταν κουνιέται και ήδη έχω σταμπάρει ποιος από τους δυο είναι πιο "ταραξίας"!!
Κάποιες φορές νιώθω ένα "σπρώξιμο" και όταν βάζω το χέρι μου εκεί νιώθω την κοιλιά μου πολύ σκληρή! Και αν χαϊδέψω λίγο εκείνο το σημείο μαλακώνει! Και μετά σκέφτομαι ότι μάλλον κάποιο σπρώχνει να κάνει χώρο να βολευτεί και εγώ το πειράζω και του χαλάω την βόλεψη!! Ελπίζω να μην το πάρουν προσωπικά και προσπαθούν μετά να κάνουν την δική μου ζωή δύσκολη! :-)

Photo from: http://pregnancy.baby-gaga.com

Tuesday, November 20, 2007

Πίστη στο είδωλο


Αυτοί που μένουν πιστοί στο είδωλο τους
γνωρίζουν απλώς την επιπόλαιη όψη του έρωτα.

Μονάχα οι άπιστοι είναι σε θέση
να γνωρίζουν τις τραγωδίες του.

Oscar Wilde
Photo from: http://www.cahlil.com

Sunday, November 18, 2007

Όπως λέμε πολιτισμένος λαός? Ε! Καμία σχέση!

Γύρισα μόλις πριν λίγο στο σπιτάκι μου μετά από ένα σύντομο ταξιδάκι κατά την διάρκεια του σαββατοκύριακου. Μετά από όσα είδα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τελικά αυτή η ιδέα ότι έχουμε γίνει πολιτισμένοι είναι πολύ επικίνδυνη. Μας αποτρέπει από το να είμαστε όντως πολιτισμένοι, επειδή από την στιγμή που αποδεχθήκαμε ότι είμαστε πολιτισμένοι, δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να κάνουμε κάτι για τον πολιτισμό.
Έχουμε αποδεχθεί πλήρως την ιδέα είμαστε πολιτισμένοι και έχουμε ξεχάσει ότι πρέπει να δούμε αν αυτό είναι αλήθεια ή όχι. Και ασφαλώς δεν είναι αλήθεια.

Γιατί αν ήταν δεν θα έβλεπα ένα τύπο στα φανάρια να καθαρίζει το αυτοκίνητο του και να πετάει μέσα στην μέση του δρόμου τα σκουπίδια του εκ των οποίων και η εφημερίδα του που προφανώς διάβασε αισθανόμενος ικανοποίηση που ως πολιτισμένος κάτοικος ενός πολιτισμένου κράτους έχει την δυνατότητα, την ικανότητα και τον χρόνο να την διαβάζει!

Δεν θα έβλεπα την άλλη να αφήνει το καροτσάκι με τα ψώνια της στην ουρά και εκείνη να συνεχίζει να κάνει τα ψώνια της και να έχει την απαίτηση να κρατηθεί η σειρά της, και να σπρώχνουν οι άλλοι τα ψώνια της, χωρίς προηγουμένως να τους το έχει ζητήσει. Και φυσικά αυτή η πολιτισμένη κυρία δεν είχε την υποτυπώδη ευγένεια να πει ούτε ένα ευχαριστώ κατόπιν.

Δυστυχώς είδα και άλλα πολλά τα οποία όμως είμαι υπερβολικά κουρασμένη (και πονεμένη επίσης- με πεθαίνει η πλάτη μου) για να τα απαριθμήσω!
Ήθελα απλά να μας το πω, για να μην νομίζουμε ότι είναι δεδομένος ο "πολιτισμός". Δεν επαναπαυόμαστε. Προσπαθούμε για αυτόν κάθε μέρα.
Ειδάλλως μπορούμε να θεωρούμε εαυτούς απολίτιστους και να μην έχουμε την λανθασμένη εντύπωση ότι είμαστε καλύτεροι από τους άλλους.

Wednesday, November 14, 2007

Ομοιοπαθητική και λοιπές μη επιστημονικες μεθόδοι ιατρικής

Με αφορμή το πρόσφατο post της X-psilikatzoy, αποφάσισα να γράψω την άποψη μου περί της ομοιοπαθητικής και των λοιπών μη επιστημονικών μεθόδων ιατρικής (π.χ. βελονισμός, ρεφλεξολογία κτλ) μιας και δεν το είχα κάνει ποτέ στο παρελθόν σε αυτό εδώ το blog παρά μόνο σε σχόλια μου σε post άλλων blog.

Η ομοιοπαθητική - το λιγότερο που μπορεί να ειπωθεί υπέρ της είναι ότι δεν μπορεί να κάνει κανένα κακό. Τα φάρμακα της είναι ακίνδυνα σε αντίθεση με αυτά της κλασικής ιατρικής που πολλές φορές η λάθος χρήση τους μπορεί να αποβεί ως και μοιραία.

Ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο που δεν βλάπτει κανένα μπορεί παρόλα αυτά να βοηθήσει. Θεραπεύει τους ανθρώπους χωρίς να τους βλάπτει. Και όλοι όσοι θεραπεύτηκαν με την ομοιοπαθητική δεν είναι βλαμμένοι που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Και αν κάνουν μόνο για ελαφριές αρρώστιες ενώ δεν θεραπεύουν τις σοβαρές πάλι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Γιατί όταν με ταλαιπωρούν αλλεργίες και πονοκέφαλοι για μένα είναι κάτι πολύ σοβαρό. Δεν θα πω. Α! Καλά. Αφού δεν είναι καρκίνος εντάξει. Και το ότι δεν μπορούν τα αποτελέσματα τους να αποδειχθούν με πειράματα κτλ επιστημονικούς τρόπους εμένα προσωπικά δεν μου λέει τίποτα. Γιατί απλά δεν μου κάνει κακό. Ενώ αν πιω ένα κουτί ασπιρίνες για τον πονοκέφαλο μου μπορεί να πάθω διάτρηση στομάχου π.χ. ή να χρειαστώ πλύση στομάχου για να συνέλθω.

Όλες οι μέθοδοι ιατρικής που υπάρχουν αυτή την στιγμή στον κόσμο συνεχίζουν να υπάρχουν απλά γιατί και αυτές κάπου βοηθούν. Δεν υπάρχουν γιατί αυτοί που τις εφαρμόζουν είναι απαραίτητα απατεώνες. Βοηθούν όλες και η βοήθεια τους αυτή δεν είναι καθόλου αμελητέα.

Είδαμε και τις επιστημονικές μεθόδους. Επιστημονικές my ass είναι μερικές φορές. Θεραπεύουν το σύμπτωμα (όχι την ίδια την αρρώστια) και ξεχνούν ότι ο άνθρωπος είναι μια ολότητα. Όταν πηγαίνω σε γιατρό αισθάνομαι σαν χαλασμένο αυτοκίνητο που με πάω για σέρβις. Που θέλω αλλαγή στα ανταλλακτικά και σέρβις για να πάρω μπρος. Ο κάθε άνθρωπος μετά από μια επίσκεψη σε ένα γιατρό αισθάνεται συνήθως πιο άρρωστος από ότι ήταν πριν πάει. Και αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά.

Δεν αντιλέγω ότι η κλασική ιατρική έχει κάνει φοβερά άλματα, και είναι απολύτως απαραίτητη στον άνθρωπο. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι άλλες μη επιστημονικές μέθοδοι πρέπει να εξαφανιστούν με μόνο επιχείρημα ότι δεν είναι επιστημονικές! Γιατί να μην έχω δηλαδή την επιλογή αυτή? Γιατί πρέπει εκ προοιμίου η επιλογή μου αυτή να υποβαθμίζεται? Γιατί αυτά που πληρώνω κάθε μήνα να μην καλύπτουν όποια ιατρική θέλω να ακολουθήσω? Αν υποθέσουμε ότι το να πληρώνει για την ομοιοπαθητική κάποιος που δεν την παραδέχεται ως ιατρική είναι άδικο. Άλλο τόσο άδικο όμως είναι και για μένα, και το λιγότερο που θα έπρεπε να ισχύει για να είναι όλοι ευχαριστημένοι είναι να διαλέγει ο καθένας το τι θέλει να πληρώνει. Πράγμα που πολύ θα με βόλευε γιατί δεν θα πλήρωνα τα μαλλιοκέφαλα μου τόσα χρόνια για να καταλήγω όταν θέλω να θεραπευτώ να πληρώνω πάλι από την τσέπη μου. Και δεν εννοώ ότι πληρώνω για ομοιοπαθητική ε??

Όπως λέει ο αγαπημένος μου Osho: "Πολλές φορές, η διάγνωση ενός γιατρού μπορεί να είναι εντελώς λανθασμένη για τον απλό λόγο ότι η οπτική δεν είναι αρκετά πλατιά. Ο γιατρός καταλαβαίνει μόνο την ύλη - και εξαιτίας της απόρριψης της συνειδητότητας του ανθρώπου η προσέγγιση του γιατρού καταλήγει να έχει την δεισιδαιμονία του φανατικού.

Η επιστήμη δεν έχει δικαίωμα να αρνείται τη συνειδητότητα, εκτός και αν έχει εξερευνήσει τον εσωτερικό ουρανό της ανθρώπινης συνειδητότητας και έχει βρει ότι είναι απλώς ένα όνειρο, μια σκιά.

Δεν έχουν εξερευνήσει. Απλώς το υποθέτουν. Ο υλισμός είναι η αλαζονεία, η δεισιδαιμονία του επιστημονικού κόσμου, όπως ακριβώς ο θεός, η κόλαση και ο παράδεισος είναι η δεισιδαιμονία του θρησκευτικού κόσμου."


Tuesday, November 13, 2007

To be or not to be (married!)


Ένας άντρας πήγε στον Σωκράτη και τον ρώτησε.
"Θα ήθελα να παντρευτώ. Είμαι νέος. Τι προτείνεις, γιατί έχω ακούσει πολλές ιστορίες για την γαμήλια ζωή σου. Είσαι ο πιο έμπειρος άνθρωπος σχετικά με τον γάμο. θέλω τις συμβουλές σου. Τι θα έπρεπε να κάνω; Τι είναι πιο απολαυστικό;"
Ο Σωκράτης του είπε: "Καλύτερα θα ήταν να παντρευτείς"
Ο νέος τότε του είπε: "Με μπερδεύεις!"
Και ο Σωκράτης είπε: "Δεν χρειάζεται να μπερδεύεσαι, είναι απλό. Αν πάρεις μια γυναίκα σαν την δικιά μου, θα γίνεις μεγάλος φιλόσοφος. Από την άλλη αν πάρεις μια καλή σύζυγο, θα γίνεις ευτυχισμένος. Και στις δύο περιπτώσεις κερδισμένος θα βγεις. Παντρέψου!"

Αφιερωμένο στον Ασκάρ που είναι αμετανόητος εργένης και του αρέσουν οι ιστορίες με τον Σωκράτη!

Sunday, November 11, 2007

Καλό μας χειμώνα!

Το σαββατοκύριακο στο χωριό πέρασε εν μέσω κακοκαιρίας, με διακοπές ρεύματος (οι οποίες επέβαλαν αναγκαστικά και μη, ρομαντική ατμόσφαιρα με κεριά!), κάστανα ψημένα στην σόμπα, παρέα με την γιαγιά και τον παππού μου και μια γενικότερη αποχαύνωση.


Την εικόνα του πως θα ήθελα να περάσει αυτός ο χειμώνας μου την έδωσαν δυο από τα γατιά μου όπως φαίνονται στην φώτο πιο κάτω. Το μεγαλόσωμο είναι το αρσενικό και το μικρόσωμο (και πιο περιποιητικό) είναι το θηλυκό. Τα οποία γατιά μου εξαντλήθηκαν όλο το σ/κ σε ξάπλες στον καναπέ τους, σε φροντίδα το ένα προς το άλλο, σε παιχνίδια αναμεταξύ τους και τέλος σε μοιρασμένο ύπνο όντας αγκαλιά.



Κάπως έτσι ήταν τα γούστα μου βέβαια από πάντα, όπως πολύ σωστά λέει το τεστάκι από κάτω.
Λέει βέβαια και μερικά άλλα που δεν με συμφέρουν καθόλου, αλλά μάλλον είναι αλήθεια και αυτά οπότε δεν τα ξεχωρίζω από το όλο αποτέλεσμα!

Καλό χειμώνα να έχουμε!




The True You



You want your girlfriend or boyfriend to be more relaxed, calm, and composed.



With respect to money, you spend as little as possible.



You think good luck doesn't exist - reality is built on practicalities.



The hidden side of your personality tends to be satisfied to care for things with a minimal amount of effort.



You are the type of person who assumes that the world revolves around yourself.



When it comes to finding a romantic partner, you don't have any particular type in mind, but you are inclined to look for someone who will say yes when you ask him / her out.

Thursday, November 08, 2007

Δεν ξέρω εσείς τι λέτε...

...αλλά εμένα ο Brad Pitt δεν μου πολυαρέσει. Όσους κοιλιακούς και να δείξει, καρφί δεν μου καίγεται! Δεν ξέρω αν είναι επειδή είναι ξανθός και δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα για τους ξανθούς αλλά μάλλον δεν έχει να κάνει με αυτό.

Γιατί και ο Gerard Butler που έπαιξε τον Λεωνίδα στους 300 στην πραγματικότητα είναι ξανθός και παρόλο που απογοητεύεσαι όσο να πεις, όταν βλέπεις την διαφορά από το μελαχρινό στο ξανθό, παρόλα αυτά, συνεχίζει να μου αρέσει έστω και έτσι.

Πως μου ήρθε τώρα αυτό? Στο άσχετο.


Εχθές βράδυ έπαιζε στο Filmnet την ταινία Inside Man και μέσα έπαιζε ο Clive Owen που μου αρέσει πολύ! Και σαν ηθοποιός αλλά και σαν εμφάνιση. Και στο Closer μου άρεσε, και στο άλλο, το Derailed με την Aniston μου άρεσε και γενικά όπου τον έχω δει μου άρεσε.

Προφανώς έχω αδυναμία στους Ευρωπαίους και πρασινομάτηδες ηθοποιούς!

Και απλά ήθελα να το πω. Γιατί σήμερα έχω κέφια! Γενικώς!

Wednesday, November 07, 2007

Μυστικά, αλήθειες & ψέματα...

Μυστικά, αλήθειες...
Είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις τις φλόγες του φόβου και της άγνοιας να καίνε έτσι άσκοπα και ανελέητα ο,τι οι φλόγες του πάθους δρόσιζαν και πότιζαν μέσα στην έρημο της μοναξιάς. Της μοναξιάς μιας αγάπης που αμβλώθηκε πριν καλά καλά γεννηθεί...


Είναι κρίμα να θάβεις τον εαυτό σου μέσα στη λάσπη που έφτιαξες για να χτίσεις κάτι που θα 'θέλες να κρατήσει για πάντα...

Είναι κρίμα να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι η αγάπη πιέζει ασφυκτικά την ελευθερία σου όταν αυτήν την έχεις εδώ και πολύ καιρό δεσμεύσει στο βωμό της σταθερότητας και της αναλγησίας έτοιμη προς σφαγή καθημερινά λίγο λίγο....

Είναι κρίμα να αφήνεις τις αλλαγές σου να επηρεάζουν την κρίση σου από τον φόβο ότι δεν θα τις αντέξεις...

Είναι κρίμα να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό την μία μέρα γιατί βρήκες τον άνθρωπο που πιστεύεις ότι σε ζωντανεύει πίσω από το γυαλί του ενυδρείου που ζεις και σου δείχνει την ανοιχτή θάλασσα...
και την αμέσως επόμενη να τον κατηγορείς ότι προσπαθεί να σε ρίξει στα δόντια του καρχαρία που λέγεται άγνωστο...

Είναι κρίμα να στρουθοκαμηλίζεις στην έρημο για να μην αντιμετωπίσεις τις φοβίες σου , όπως επίσης κρίμα είναι να κατηγορείς ένα χαμαιλέοντα γιατί αλλάζει χρώματα όταν η φύση του είναι αυτή και δεν το έκρυψε ποτέ από το ταίρι του ακόμη και αν αυτό δεν τον βλέπει.....

... και ψέματα...
Δεν άλλαξα εγώ μωρό μου...

Εσύ αλλάζεις...

Θέλω να είμαι μαζί σου στην δύσκολη φάση που περνάς γιατί σε θέλω σε πονώ και σε σκέφτομαι ασταμάτητα καθημερινά...

Απλά θέλω να με θέλεις...

Αν η φροντίδα σου προς μια σχέση περιορίζεται καθημερινά σε 2 μηνύματα από το κινητό τότε σημαίνει ότι δεν την χρειάζεσαι...

Είναι κρίμα να κλειδώσεις κάτι ζωντανό που σε αγαπάει...

Αν δεν το αντέχεις... μην πληγώνεις άλλο τον εαυτό σου και αυτόν που επίσης θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που σε βρήκε ακόμη και αν δεν σου το έχει πει...

Θέλω να ξέρεις πως μου λείπεις πολύ περισσότερο από τον πρώτο καιρό απλά όσο μου δίνεις κάτι από εσένα τόσο πιο εύκολα εθίζομαι σε εσένα...

Σε θέλω καθημερινά όλο και πιο πολύ... Δεν το αντέχεις όμως...
Κάπου, κάπως, κάποτε...

Photo from: http://www.angelartist.com

Monday, November 05, 2007

Η ελευθερία δεν είναι εμπόρευμα.


Αν δεν έχεις κάνει ποτέ μια ελεύθερη επιλογή, πως μπορείς να έχεις ελευθερία;

Η ελευθερία είναι το αποτέλεσμα της συγκέντρωσης όλων των επιλογών που έχεις κάνει στην ζωή σου.

Photo from: http://www.int-review.org

Friday, November 02, 2007

Με ή χωρίς παιδί...


Μην βλέπετε που ίσως δείχνω πολύ ενθουσιασμένη από την εγκυμοσύνη μου. Νομίζω ότι θα μπορούσα να είμαι και περισσότερο ενθουσιασμένη από όσο είμαι. Αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι να φτάσω τα 35 μου ούτε κατά λάθος δεν είχα ξαναμείνει έγκυος.
Από την μια πάντα πρόσεχα, και από την άλλη δεν ήθελα από πάντα παιδί. Αργότερα ο ασυνείδητος φόβος που μπορεί να είχα μπροστά στο ενδεχόμενο να κάνω παιδί νομίζω πως ήταν ένα πολύ αποτελεσματικό αντισυλληπτικό.

Και μπορεί κοινωνικά, η άτεκνη γυναίκα να μην περιθωριοποιείται πλέον όπως στο παρελθόν, όμως δεν παύει να πρέπει να παλέψει μέσα της πολύ για να μπορέσει να ισορροπήσει σε ένα κόσμο που η τεκνοποιία θεωρείται το δώρο των δώρων.
Ήδη τα τελευταία χρόνια, όταν μου έκαναν την ερώτηση "έχεις παιδιά?" και συνέχιζαν με την αμέσως επόμενη "και πόσον ετών είσαι?" ένιωθα ότι κάπου είμαι λάθος. Ότι δεν προσπαθώ αρκετά, ότι δεν το θέλω αρκετά, ότι κάτι τέλος πάντων πάει στραβά. Και ανάμεσα σε όλα αυτά να προσπαθώ να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι μπορεί και να μην είχα ποτέ την τύχη να κάνω παιδί. Δεν ήταν και ότι καλύτερο μπορεί να ζήσει κανείς. Όλο αυτό το συναισθηματικό μπάχαλο πρέπει να έχεις πολύ μεγάλο σθένος για να μπορέσεις να το κουμαντάρεις και να μην το αφήσεις να σε πάρει από κάτω.

Δεν μπορώ να ξεχάσω λοιπόν τώρα όλα αυτά τα χρόνια που πέρασα με την αμφιβολία αν μπορέσω ποτέ να μείνω έγκυος και να φέρω στον κόσμο ένα παιδί. Δεν μπορώ να εξιδανικεύσω αυτές τις στιγμές που ζω έναντι όλων όσων προηγήθηκαν. Δεν ήταν οι προηγούμενες συναισθηματικές καταστάσεις που ζούσα ρηχές και είναι αυτές εδώ, ή οι επόμενες πιθανόν, αυτές που πραγματικά αξίζουν τον κόπο. Είναι νομίζω απλά διαφορετικές. Δεν παίζει το μωρό τον ρόλο του σωτήρα στην ζωή μου και ούτε έχω καμιά προσδοκία ότι η ζωή μου θα αλλάξει ντε και καλά προς το καλύτερο. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι το ότι θα αλλάξει.

Ήδη ο τρόπος σκέψης μου έχει επηρεαστεί πάρα πολύ από την εγκυμοσύνη αυτή. Αλλά το βρίσκω λογικό. Είναι κάτι που συντελείται μέσα μου. Όπως σε επηρεάζει ένας πονοκέφαλος, έτσι ακριβώς σε επηρεάζει και η κυοφορία (στο πολλαπλάσιο). Μόνο που αυτή διαρκεί πολύ πολύ περισσότερο από έναν πονοκέφαλο!

Photo from: http://fineartamerica.com

Wednesday, October 31, 2007

Στα λόγια...


Στα λόγια όλοι καλοί είμαστε...
Στις πράξεις πάσχουμε...

Όταν φτάνει στο επί ταύτα το θέμα τότε αποκτούν αξία τα λόγια.

Αλλιώς...περαστικά μας!

Monday, October 29, 2007

Συγνώμη αν...

...σας πρήζω με τα μωρά μου αλλά ακόμα για σήμερα συγχωρήστε με. Πριν μερικές ώρες επέστρεψα από τον γιατρό μου και δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο.
Το πρώτο πράγμα που κοίταξε στον υπέρηχο ήταν να επιβεβαιώσει το φύλο και κατέληξε για άλλη μια φορά στο αρχικό συμπέρασμα ότι τα μωρά θα είναι αγοράκια. Για του λόγου του αληθές μου τράβηξε δύο φωτογραφίες στον υπέρηχο, μια για το καθένα, στις οποίες φαίνονται τα τσουτσουνάκια τους και και μου έγραψε επάνω τους την λέξη SOVRAKO! Πολύ τον πάω τον γιατρό μου!!
Μετά που γύρισα αφού πρώτα πήρα το καθιερωμένο πια ημερήσιο τηλέφωνο στην Ηλιαχτίδα μου, άρχισα να ψάχνω στο net για τίποτα widgets να βάλω στο blog. To ένα από αυτά το βρήκα από το blog της άλλης συν-εγκυμονούσας Jojo και το στόλισα αριστερά στο sidebar του blog.
Αλλά αυτό που είναι όλα τα λεφτά είναι η γελιογραφία που βρήκα στο http://pregnancy.baby-gaga.com στην σελίδα της εβδομάδας που έχω ήδη κλείσει!! Έριξα το γέλιο!!

Friday, October 26, 2007

Και ναι!


Προχθές το βράδυ ένιωσα για πρώτη φορά το ένα από τα δύο ζουζουνάκια μου! Νομίζω δηλαδή γιατί δεν έχω προηγούμενη εμπειρία για να ξέρω. Ένιωσα κάτι σαν χάδι, σαν φτερούγισμα πεταλούδας το οποίο κράτησε ίσα ίσα 1-2 δευτερόλεπτα και επαναλήφθηκε 2-3 φορές. Ποτέ πριν δεν είχα ξανανιώσει κάτι τέτοιο. Και μιας και διέφερε εντελώς σαν αίσθηση από ότι αισθάνθηκα ποτέ να συμβαίνει στο εσωτερικό του σώματος μου, και εφόσον στην εβδομάδα που διανύω τώρα, (την 17η) είναι σύνηθες να ξεκινάνε οι έγκυες να νιώθουν τις κινήσεις των μωρών τους, πήγε εκεί το μυαλό μου.

Δεν ξέρω πως να περιγράψω το τι αισθάνθηκα εκείνη την ώρα. Δεν ανυπομονούσα να συμβεί και ούτε το περίμενα και μου ήρθε κάπως ξαφνικό. Ήταν παράξενη σαν αίσθηση και μου φάνηκε επίσης κάπως ανατριχιαστική! Ίσως γιατί ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Ίσως αν την συνηθίσω να μην μου φαίνεται έτσι! Αν και αφού πλέον δεν περνά μέρα να μην τα νιώσω έστω και μια φορά μάλλον θα το συνηθίσω θέλοντας και μη! Η μαμά μου, πάντως μου λέει ότι ως μωρό οι κινήσεις μου στην κοιλιά της ήταν απότομες και ιδιαίτερα νευρικές σε σημείο που να την κάνουν να νομίζει πως δεν είχε μωρό μέσα της αλλά ένα alien που προσπαθούσε να βγει έξω κλωτσώντας όπου έβρισκε! Σε αντίθεση με τον αδερφό μου που οι κινήσεις του ήταν ήρεμες και αραιές!

Ο Φαζούλης μου τρελάθηκε όταν του είπα ότι κάτι ένιωσα, και έβαλε το χέρι του πάνω στην κοιλιά μου μήπως μπορέσει να αισθανθεί κάτι! Μάταια βέβαια γιατί ακόμα είναι πολύ νωρίς για να μπορεί να αισθανθεί οτιδήποτε εξωτερικά!

Κατά τ' άλλα, όλα πάνε καλά μέχρι στιγμής. Η κοιλιά αρχίζει και φαίνεται πια. Σε μένα φαίνεται τεράστια (άσχετα που ακόμα δεν είναι) σε αυτούς που ξέρουν ότι είμαι έγκυος τους φαίνεται χαριτωμένη, ενώ αυτοί που δεν το ξέρουν, δεν φαίνεται να είναι ικανή να τους κάνει να το καταλάβουν!

Πλέον δεν μπορώ να κάνω απότομες κινήσεις όπως συνήθιζα, και νιώθω άβολα όταν σκύβω. Το πιο δύσκολο κομμάτι της εγκυμοσύνης θα είναι αυτό νομίζω. Το να ζητάω βοήθεια και να εξαρτώμαι από τους άλλους, κάτι που δεν έκανα σχεδόν ποτέ. Πάντα ήθελα να νιώθω ανεξάρτητη και αυτάρκης. Πράγμα που πρέπει να αρχίσω να το ξεχνάω σιγά σιγά μάλλον!

Photo from: http://www.omresort.ca

Wednesday, October 24, 2007

Πλυντήρια πιάτων και περιβάλλον

Σήμερα το απόγευμα, περιμένοντας τον Φαζούλη μου να έρθει σπίτι για να φάμε, μου την βάρεσε και άνοιξα την τηλεόραση να παίζει και έπιασα το εργόχειρο μου για να περάσει η ώρα.
Κάποια στιγμή άκουσα σε μια διαφήμιση ενός υγρού απορρυπαντικού πιάτων να προτρέπει τους καταναλωτές να χρησιμοποιούν πλυντήριο πιάτων για το πλύσιμο των πιάτων τους αντί να τα πλένουν με το χέρι, όχι φυσικά για να έχουν ανάγκη και το δικό τους προϊόν (αυτό εξυπακούεται) αλλά γιατί αυτό θα σήμαινε πολλά για το περιβάλλον. Για την ακρίβεια έλεγε ότι το πλύσιμο των πιάτων στο χέρι καταναλώνει 7 φορές περισσότερο νερό και 2 φορές περισσότερο ηλεκτρικό ρεύμα από ότι το πλύσιμο αντίστοιχα στο πλυντήριο πιάτων.
Ειλικρινά δεν ξέρω αν όντως ισχύουν αυτά. Αν και δεν μου φαίνεται καθόλου παράλογο το να είναι όντως έτσι.
Ένα όμως έχω να πω. Το πλυντήριο πιάτων είναι η δεύτερη πιο χρήσιμη ηλεκτρική συσκευή μετά το πλυντήριο ρούχων! Όταν πριν αρκετά χρόνια αγόρασα ένα μικρούλι πλυντήριο πιάτων δεν φανταζόμουν ότι θα με εξυπηρετούσε τόσο πολύ! Κυριολεκτικά μου έλυσε τα χέρια (για να ασχολούμαι με το εργόχειρο μου ντε!). Καταρχήν απαλλάχτηκα από μια αγγαρεία καθημερινή. Δεύτερο διαπίστωσα ότι το πλυντήριο έπλενε καλύτερα από εμένα τα πιάτα. Τρίτο και βασικό απολαμβάνω πλέον την μετά φαγητό ώρα! Εκείνη που απλά την αράζεις και χαλαρώνεις νιώθοντας χορτάτος και ευχαριστημένος!
Άσε που όταν έρχονταν φίλοι στο σπίτι δεν με ένοιαζε πλέον καθόλου πόσα ποτήρια, πιατάκια και φλυτζάνια θα λερωθούν!!
Και επειδή υπάρχουν ακόμα κάποιοι που θεωρούν το πλυντήριο πιάτων περιττό ή το πλύσιμο των πιάτων απόλαυση (!!!!!) να ξέρουν ότι αν το αποκτήσουν κάποτε θα βρεθούν σε απίστευτη αμηχανία αν τους χαλάσει! Όπως ακριβώς συμβαίνει και με το πλυντήριο ρούχων!

Όχι τίποτα άλλο, αλλά να... όση ώρα θα έπλενα πιάτα μπορώ να φτιάξω κανένα εργόχειρο σαν αυτό το μισοτελειωμένο της φώτο από κάτω!

Monday, October 22, 2007

Η γυναίκα...


Η γυναίκα του χθες ήταν μια ευτυχισμένη σύζυγος, αλλά η γυναίκα του σήμερα είναι μια δύστυχη ερωμένη.

Στο παρελθόν, η γυναίκα προχωρούσε τυφλά μέσα στο φως, αλλά τώρα προχωρά με ανοιχτά μάτια μέσα στο σκοτάδι...


Kahlil Gibran-Τα σπασμένα φτερά.

Friday, October 19, 2007

Μόλις έμαθα...


... ένα πολύ δυσάρεστο νέο. Ένας μακρινός μου ξάδερφος πέθανε σήμερα σε ηλικία 30 ετών από ναρκωτικά...

Αυτό μου έφερε στην μνήμη και πάλι το περιστατικό με το "after" εκείνο που είχα πάει στα νιάτα μου με μια κοπέλα που κάναμε παρέα και που ήταν χρήστρια. Θυμάμαι μόνο ότι ήταν εκεί και αυτός ο μακρινός ξάδερφος και ότι όλοι εκεί μέσα ήταν στον κόσμο τους.

Εμένα φυσικά τότε δεν πήγε ο νους μου ότι εκείνο το "after" ήταν κυρίως γνωστό σε χρήστες και πιθανότατα χρησίμευε στις δοσοληψίες τους. Αυτό το αντιλήφθηκα πολύ αργότερα όταν η φίλη μου εκείνη μου εκμυστηρεύτηκε (αφού δεν έλεγα να χαμπαριάσω από μόνη μου) ότι έκανε χρήση πολλών και διάφορων ναρκωτικών.

Από αυτόν μου έμεινε αυτή η θύμηση και άλλη μία πιο ευχάριστη, όταν μερικά χρόνια πριν το after διασκεδάσαμε μαζί ένα βράδυ κάτι Χριστούγεννα στο χωριό. Παράξενο μου φαίνεται που τον βλέπω στην φωτογραφία να χαμογελά...

Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, οι γονείς του, δυο άνθρωποι μάλαμα, να ξεπεράσουν τον χαμό του το συντομότερο δυνατό... Τίποτα άλλο δεν μπορώ να πω...

Photo from: http://www.technion.ac.il
Powered by ScribeFire.

Ισότητα...


Κάθε άτομο γεννιέται με ένα συγκεκριμένο ταλέντο, με μια συγκεκριμένη ευφυΐα. Κανένας δεν έρχεται χωρίς ένα δώρο. όλοι φέρνουν μια συγκεκριμένη δυνατότητα.
Η ιδέα της ισότητας όμως είναι επικίνδυνη, επειδή το τριαντάφυλλο πρέπει να είναι τριαντάφυλλο, η τσουκνίδα, τσουκνίδα και ο λωτός πρέπει να είναι λωτός. Αν αρχίσεις να προσπαθείς να τα κάνεις όλα ίσα, θα τα καταστρέψεις όλα. Τα τριαντάφυλλα, οι λωτοί, οι τσουκνίδες, όλα θα καταστραφούν.
Μπορείς να πετύχεις να φτιάξεις πλαστικά λουλούδια, που όλα θα είναι ίσα, θα είναι όμως νεκρά.

Osho

Thursday, October 18, 2007

Από εκεί που ερχόμαστε, εκεί πάμε...


Όταν πέθαινε ο Νασραντίν, κάποιος τον ρώτησε: "Τι νομίζεις, Νασραντίν; Όταν γεννιούνται οι άνθρωποι, από που έρχονται;"

Ο Νασραντίν απάντησε: "Έχω δει όλα τα παιδιά να κλαίνε όταν γεννιούνται και όλοι μοιάζουν να κλαίνε τη στιγμή που πεθαίνουν. Έτσι, συμπεραίνω ότι δεν είναι καλό το μέρος απ' όπου έρχονται οι άνθρωποι ούτε πηγαίνουν σε καλό μέρος. Όταν έρχονται, κλαίνε. Όταν φεύγουν πάλι κλαίνε."

Wednesday, October 17, 2007

Είμαι ένα ερείπιο!

Έχω το μαύρο μου το χάλι! Αρχής γενομένης από το σαββατοκύριακο που άλλαξε ο καιρός, πάω από το κακό στο χειρότερο.

Πήγα με το ξώφτερνο στο χωριό και καθότι εκεί είναι βουνό, και κάνει όσο να πει κανείς λίγο παραπάνω ψύχρα από ότι εδώ στην πόλη, τα κατάφερα να αρπάξω ένα υποτυπώδες συνάχι.

Μετά από αυτό σε μια κρίση τακτοποίησης που με έπιασε να μαζέψω τα καλοκαιρινά ρούχα προς αποθήκευση, κοπάνησα το πόδι μου πάνω στο κρεββάτι με αποτέλεσμα να το πονάω όταν περπατάω.

Το κερασάκι της τούρτας ήρθε και συμπληρώθηκε με την υποψία επιχείλιου έρπη που είχα εχθές το πρωί και κατάφερε να γίνει βεβαιότητα μέχρι το μεσημέρι. Μέχρι να βραδιάσει είχε βγει και σε άλλα 2-3 σημεία! Από μακριά τα χείλη μου πλέον μοιάζουν με αυτά της Αντζελίνας Τζολί! Απο κοντά, δεν το συζητάμε. Δεν βλέπονται!

Α! Και φυσικά συνεχίζει να υπάρχει και το κωλόδοντο! Που μπορεί να μην με πονάει αλλά κάτι πρέπει να γίνει και με αυτό το συντομότερο δυνατόν!

Παλιοκατάσταση!
Powered by ScribeFire.

Tuesday, October 16, 2007

Που ακριβώς οφείλεται αυτή η κινητικότητα στο Hi5?


Μπορείτε να μου εξηγήσετε που ακριβώς οφείλεται αυτή η κινητικότητα στο Hi5?
Πριν χρόνια, και κατόπιν παραίνεσης του ξαδερφούλη μου ο οποίος ζει στο Λονδίνο, δημιούργησα ένα profile στο Hi5 ίσα για να έχουμε μια επιπλέον επικοινωνία. Πρόσθεσα και περί τους τρεις φίλους (ένας εκ των οποίων ο εν λόγω ξάδερφος) και αυτό ήταν. Έκτοτε ησυχία στο Hi5. Μέχρι που τους τελευταίους μήνες παίρνω κάθε μέρα τουλάχιστον μία πρόσκληση να γίνω φίλη με κάποιον που φυσικά δεν τον γνωρίζω καν.
Και αναρρωτιέμαι τι συνέβη και έτσι ξαφνικά άρχισε αυτό το νταβαντούρι. Ή μήπως απλά έκανε τόσο ώστε να μάθει και η κουτσή Μαρία στην Ελλάδα ότι υπάρχει και μια υπηρεσία που λέγεται Hi5?
Powered by ScribeFire.

Monday, October 15, 2007

Blog Action Day



Κάτι νομίζω πως μπορώ να κάνω εγώ... εκτός από το να ακολουθήσω την ιδέα του Manifesto και να μην ανοίξω τον υπολογιστή μου όλο το σ/κ! Σιγά το δύσκολο θα μου πει κανείς! Έτσι σκέφτομαι να κάνω μερικά ακόμα πράγματα που μου είναι λίγο πιο ζόρικα από αυτό.
Αυτό που θα κάνω σίγουρα για να βοηθήσω το περιβάλλον είναι κυρίως οικιακή οικονομία. Οπουδήποτε μπορώ. Από το ρεύμα και το νερό, μέχρι τα καθαριστικά και τα τρόφιμα.
Έτσι λέω να αρχίσω να:
  • μην αφήνω ανοιχτά φώτα, ούτε ηλεκτρικές συσκευές που δεν είναι απαραίτητες όταν λείπω από το σπίτι.
  • κάνω σύντομα ντους, και να πλένω λιγότερο τις βεράντες. Εξάλλου δεν κάθομαι πλέον έξω.
  • χρησιμοποιώ όσο περισσότερο μπορώ φυσικά καθαριστικά (ξύδι, σόδα κτλ) και όσο λιγότερο μπορώ χημικά καθαριστικά. Εξάλλου αυτά κάνουν κακό και στην υγεία μας άμεσα με την επαφή και τις αναθυμιάσεις τους. Δεν χρειάζεται καν να κάνουν τον κύκλο τους καταστρέφοντας το περιββάλλον με τα απόβλητα τους για να μας κάνουν έμμεσα κακό.
  • φροντίζω να προμηθεύομαι τα ελάχιστα δυνατά τρόφιμα που χρειάζομαι έτσι ώστε να μην μου μένουν και να τα πετάω.
Τουλάχιστον αυτά και σιγά σιγά στην πορεία ίσως βρω και άλλα... που θα με ξεβολέψουν περισσότερο και από αυτά και από το να έχω κλειστό τον υπολογιστή!

Friday, October 12, 2007

Ποια είναι η διαφορά?


Ποια η διαφορά μεταξύ κοριτσιών ηλικίας:

8, 18, 28, 38, 48, 58, 68?


Στα 8:
Την πηγαίνεις στο κρεβάτι και της λές ένα παραμύθι.




Στα 18:
Της λές ένα παραμύθι και την πηγαίνεις στο κρεβάτι.




Στα 28:
Δεν χρειάζεται να της πεις ένα παραμύθι για να την πας στο κρεβάτι.




Στα 38:
Σου λέει ένα παραμύθι και σε πηγαίνει στο κρεβάτι.




Στα 48:
Της λες ένα παραμύθι για να αποφύγεις να πας στο κρεβάτι.



Στα 58:
Μένεις στο κρεβάτι για να αποφύγεις το παραμύθι της.


Στα 68:
Αν την πας στο κρεβάτι, αυτό θα είναι ένα παραμύθι!!

 
Μου το έστειλαν με mail και μου άρεσε πολύ!!