Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Wednesday, February 28, 2007

Πώς να αποτύχετε στον έρωτα.

Η Ηλιαχτίδα μου έκανε δώρο ένα ημερολόγιο του 2007 με comics. Στον μήνα Φεβρουάριο τα comics είχαν θέμα το "Πως να αποτύχετε στον έρωτα" και συνοδεύονταν από το πιο κάτω κείμενο.
Παρόλο που οι συμβουλές απευθύνονται στο γυναικείο κοινό, άνετα νομίζω μπορείτε να αναγνωρίσετε ότι μπορούν κάλλιστα να απευθυνθούν και στο ανδρικό. Προσωπικά έχω βρεθεί αποδέκτης κάποιων από τα παρακάτω όπως επίσης υπήρξα (και ίσως πρόκειται να υπάρξω ξανά στο μέλλον) στην θέση του θύτη.

Ορίστε λοιπόν οι οδηγίες για να αποτύχετε στον έρωτα:

  1. Να είστε ασαφής. Δεν εννοώ την φθηνή ασάφεια του «δεν ξέρω» αλλά μια επιδέξια αντιδιαμετρική αμφισημία που θα κάνει τον άλλον να εκλάβει το θετικό μήνυμα, κι εσάς να μπορείτε – με ατράνταχτα επιχειρήματα- να δηλώσετε ότι το μήνυμα ήταν αρνητικό.
  2. Να φοβάστε τον άλλον που κάνει πράξεις για εσάς και δεν μένει στα λόγια. Διότι αυτό θα υποχρεώσει κι εσάς να πράξετε. Όσο μεγαλύτερη είναι η πράξη που κάνει, τόσο μεγαλύτερη οφείλει να είναι η αδιαφορία σας.
  3. Δεσμεύστε τον άλλον με λόγια που δεν θα γίνουν ποτέ πράξεις, αλλά που θα τον κάνουν να ελπίζει συνεχώς. Συμβουλή: Πρώτα πρέπει να τον κάνετε να απελπιστεί πλήρως. Περιμένετε το ξέσπασμα του και μετά κάντε τον πάλι να ελπίζει.
  4. Κάθε τόσο να εφευρίσκετε ένα καινούργιο πρόβλημα που σας απασχολεί και στέκεται εμπόδιο ανάμεσα σας. Το πρόβλημα αυτό οφείλει να είναι ασαφές, σοβαρό και άλυτο. Όταν παραπονεθεί ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα, πείτε του πόσο σας στεναχωρεί που δεν σας καταλαβαίνει.
  5. Φτάστε τον στα όρια του. Οδηγήστε τον να σπάσει. Όταν το κάνει πάρτε τον πιο γλυκό σας τόνο, και με απαλή φωνή εξηγήστε του πόσο παράλογη είναι η συμπεριφορά του. Και με μια υγρή ειλικρίνεια στα μάτια, κάντε τον να αισθανθεί απελπιστικά μαλάκας.
  6. Μετά από οποιαδήποτε σωματική σας επαφή πρέπει να του γίνεται σαφες με τις πράξεις σας πως δεν σας συγκινεί σαν άντρας. Αυτή η ακύρωση του στο επίπεδο του ανδρισμού – πιστέψτε με – θα τον κάνει σιγά σιγά να μην σας αντιμετωπίζει σεξιστικά σαν γυναίκα, αλλά – επιτέλους- σαν ένα άχρωμο, αποκρουστικό ευνουχισμένο δίποδο.
  7. Ότι πρόβλημα προκύπτει στις όποιες συναναστροφές σας, στη δουλειά ή στην καριέρα σας, μην το λύνετε μην αποφορτίζεστε και προπαντός μην το εκλογικεύετε. Φέρτε το ακριβώς όπως είναι και φορτώστε του το. Να τον χρησιμοποιείται σαν ένα μαξιλάρι πάνω στο οποίο θα ξεσπάτε όλο τον θυμό σας για τον οποίο ουδεμία ευθύνη φέρει.
  8. Να αφήνετε πάντα το περιθώριο στους άντρες να σας φλερτάρουν κυρίως όταν ο άλλος είναι παρών. Όσο εμφανές είναι ότι κάποιος σα την πέφτει, τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η απορία σας όταν ο άλλος θα σας το επισημαίνει. Προσπαθήστε να τον πείσετε ότι είστε εντελώς ηλίθια κι αυτός αθεράπευτα ζηλιάρης.
  9. Να αντιμετωπίζεται την πραγματικότητα ενός σφάλματος σας σαν φαντασίωση του άλλου. Όταν θα σας εξιστορεί τα γεγονότα που αποδεικνύουν το ατόπημα σας, εσείς - επιθετικά - θα αρνείστε ακόμα και τα πιο προφανή. Όσο πιο αυτονόητο είναι αυτό που σας λέει, τόσο μεγαλύτερη πρέπει να είναι η απορία σας. Φερθείτε του σαν να είναι τρελός. Όταν απελπισμένος θα αρχίσει να αναρωτιέται μήπως όντως είναι τρελός πείτε του πως δεν πειράζει που είναι έτσι, γιατί έχετε κατανόηση.
  10. Προς θεού μην ενθουσιάζεστε! Ακόμα και αν αυτό που συμβαίνει είναι πέρα για πέρα καταπληκτικό. Μη δείξετε το παραμικρό. Αυτό θα τον κάνει σύντομα να παραιτηθεί από αυτές τις παιδιάστικες εκδηλώσεις. Στην τελική, ποιος νομίζει πως είναι που θα σας ενθουσιάσει κιόλας;
  11. Προσοχή! Οποιαδήποτε στιγμή αντιληφθείτε πως ήρθατε συναισθηματικά κοντά με τον άλλον, τραβηχτείτε αμέσως! Είναι γνωστό πως ό,τι δημιουργείτε είναι καταδικασμένο κάποτε να καταστραφεί. Γιατί λοιπόν να ζείτε με τον φόβο? Σας αξίζει όλη αυτή η ανασφάλεια; Στην τελική γιατί να το αφήσετε να καταστραφεί από μόνο του την στιγμή που μπορείτε να το καταστρέψετε εσείς?
  12. Το παράλογο: Αποτελεί την κορωνίδα των όπλων μιας γυναίκας και κανένας άνδρας δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει. Μπορεί πολύ εύκολα να τρελάνει οποιονδήποτε. Μοναδικός τρόπος αντιμετώπισης του από τους άνδρες είναι η φυγή. Μην τον αφήσετε να αποδράσει, μην κάνετε μισές δουλειές. Κρατήστε του τα ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά μέχρι να εισχωρήσει το παράλογο από όλους του τους πόρους. Όταν πια δεν θα έχει καμιά όρεξη να ακούει ή να βλέπει οτιδήποτε, τότε - και μόνον τότε - κατηγορήστε τον ότι δεν σας δίνει σημασία.
Σκιτσογράφος (και ας μην έχω βάλει κανένα σκίτσο του!) : Δημήτρης Τιμπιλής

Tuesday, February 27, 2007

Η τακτική του Συγνώμη...


Πόσες φορές μας έχει τύχει να ζητήσουμε συγνώμη; Πολλές φαντάζομαι. Τι είναι όμως αυτό το συγνώμη τελικά για αυτόν που το λέει; Είναι άραγε μια ειλικρινής δήλωση μεταμέλειας όπως αυτομάτως μας έρχεται στο μυαλό ή απλά είναι μια τακτική για να χειραγωγούμε ανθρώπους και καταστάσεις;
Ίσως μπορούν να συμβαίνουν και τα δύο αν και συνήθως αυτό που συμβαίνει είναι το δεύτερο. Δεν αλλάζουμε καθόλου πραγματικά και σε πρώτη ευκαιρία ξανακάνουμε το ίδιο λάθος και ξανασυζητάμε συγνώμη. Δεν αναμορφώνουμε τον εαυτό μας, παρά μόνο την εικόνα μας.
Με μια συγνώμη που λέμε, προλαβαίνουμε να αναλάβουμε το μέρος της ευθύνης που μας αναλογεί όταν έχουμε κάτι στραβό, αναγνωρίζουμε το λάθος μας και θέλουμε από τους άλλους να μας συγχωρέσουν για αυτό, για να συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε. Η εικόνα μας τοποθετείται πάλι στο βάθρο της.
Το ίδιο πράγμα που γίνεται με την εξομολόγηση. αναγνωρίζουμε τα λάθη μας και ειδικά εκεί δεν χρειάζεται να μας επιβεβαιώσει κανείς ότι μας συγχωράει. Εννοείται αυτό!
Όσα συγνώμη και να πούμε δεν έχουν καμιά σημασία.
Είναι σαν να κάνουμε πολιτική...
Το μόνο που αποδεικνύει ότι όντως μετανοήσαμε για αυτό που κάναμε, είναι το να μην επαναλάβουμε ξανά το λάθος μας.

Monday, February 26, 2007

Ενέχυρο η ζωή...

Σήμερα έμαθα ότι κάποιος γνωστός αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει λόγω οικονομικών προβλημάτων. θα άφηνε δύο μωρά παιδιά να μεγαλώσουν χωρίς πατέρα και την γυναίκα του αβοήθητη.
Κάτι το χρηματιστήριο τότε, κάτι τα δάνεια που σε δελεάζουν να αποκτήσεις διάφορα υλικά αγαθά που στην ουσία μπορείς άνετα να ζήσεις και χωρίς αυτά, κάτι που η ρευστότητα του χρήματος όσο πάει και ελαττώνεται... τον έφεραν σε ένα σημείο να σκεφτεί τον θάνατο για να"σωθεί".
Γι' αυτό, δεν πρέπει ποτέ να φθάνουμε στο σημείο να χρωστάμε την ίδια μας την ζωή. Γιατί όταν χρωστάς, όσο πιο πολύ χρωστάς, είναι σαν να έχεις βάλει ενέχυρο την ίδια την ζωή σου και πολεμάς να την πάρεις πίσω ξεπληρώνοντας την...


Ο καθένας χώρια μαζεύει πλούτη και σκέφτεται : Τι δυνατός που είμαι τώρα και πόσο εξασφαλισμένος και δεν το ξέρει ο ανόητος πως τόσο περισσότερο βουλιάζει και χάνεται μέσα στην αδυναμία του. Και τούτο γιατί συνήθισε να υπολογίζει μοναχά τον εαυτό του, αποσπάστηκε από το σύνολο και έμεινε μονάχος, έμαθε την ψυχή του να μην πιστεύει στην ανθρώπινη βοήθεια, στους ανθρώπους και στην ανθρωπότητα, και το μόνο που σκιάζεται είναι μην τυχόν και χάσει τα λεφτά του και τα δικαιώματα που απέκτησε. Ο ανθρώπινος νους αρχίζει να ερωτεύεται και να μην καταλαβαίνει πως δεν πρόκειται να σωθεί η προσωπικότητα με τις ατομικές μεμονωμένες προσπάθειες, μα με την πανανθρώπινη αλληλεγγύη. Μα θα έρθει το δίχως άλλο και το τέλος αυτής της φοβερής απομόνωσης και θα καταλάβουν όλοι με μιας πόσο αφύσικα χώρισαν ο ένας από τον άλλον. Και θα ‘ναι τέτοιο το πνεύμα της εποχής που θα απορούν που τόσο καιρό βρίσκονταν στο σκοτάδι και δεν βλέπανε το φως.

Αδερφοί Καραμαζόφ – Φ.Ντοστογιέφσκι

Saturday, February 24, 2007

Κοντά σου...



Κοντά σου δεν αχούν άγρια οι ανέμοι.
Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
Ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.

Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κ’ αν κάποτε μιλάμε, αναφτεριάζει,
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.

Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι’ ανύποπτα περνά μέσ’ στη ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκά κι’ όλα σα χνούδι,
σα χάδι, σα δροσούλα, σαν πνοή.

Κοντά σου - Μαρία Πολυδούρη

Πάντα αγαπημένο ποίημα...

Picture from : http://photo.net/photodb

Friday, February 23, 2007

I could be anything you like!

Εχθές το βράδυ στο συνηθισμένο μου βραδινό σερφάρισμα στα blogs έμεινα λίγο παραπάνω στο blog του Μάνου Αντώναρου διαβάζοντας μερικά post μαζεμένα που είχα χάσει τον τελευταίο καιρό και ταυτόχρονα άκουγα και τα τραγούδια που είχε επιλέξει.
Ανάμεσα σε αυτά ήταν και το παρακάτω για το οποίο παραθέτω τους στίχους και link για κατέβασμα! Ελπίζω ο Philos να μην χάσει πάσα ιδέα μια για πάντα!!!
Τι να κάνω? Μου έφτιαξε το κέφι αυτό το κομμάτι! Αυτό μου φτάνει!

Do I attract you?
Do I repulse you with my queasy smile?
Am I too dirty?
Am I too flirty?
Do I like what you like?

I could be wholesome
I could be loathsome
I guess I'm a little bit shy
Why don't you like me?
Why don't you like me without making me try?

I try to be like Grace Kelly
But all her looks were too sad
So I try a little Freddie
I've gone identity mad!

I could be brown
I could be blue
I could be violet sky
I could be hurtful
I could be purple
I could be anything you like
Gotta be green
Gotta be mean
Gotta be everything more
Why don't you like me?
Why don't you like me?
Why don't you walk out the door!

How can I help it
How can I help it
How can I help what you think?
Hello my baby
Hello my baby
Putting my life on the brink
Why don't you like me
Why don't you like me
Why don't you like yourself?
Should I bend over?
Should I look older just to be put on the shelf?

I try to be like Grace Kelly
But all her looks were too sad
So I try a little Freddie
I've gone identity mad!

I could be brown
I could be blue
I could be violet sky
I could be hurtful
I could be purple
I could be anything you like
Gotta be green
Gotta be mean
Gotta be everything more
Why don't you like me?
Why don't you like me?
Why don't you walk out the door!

Say what you want to satisfy yourself
But you only want what everybody else says you should want

I could be brown
I could be blue
I could be violet sky
I could be hurtful
I could be purple
I could be anything you like
Gotta be green
Gotta be mean
Gotta be everything more
Why don't you like me?
Why don't you like me?
Why don't you walk out the door!



Artist : Mika
Album : Life in Cartoon Motion
Title : Grace Kelly

Ζήτω!! Βρήκα πως μπαίνουν τα video από το YouTube! Τι επιστήμη κι αυτή!

Thursday, February 22, 2007

Πόσο μετράει η γνώμη των άλλων τελικά;


Πως ήταν δυνατόν κάποιος που είχε τόσο κακή ιδέα για τους άλλους να εξαρτάται τόσο πολύ από την γνώμη τους;

Αναρρωτιέται ο Κούντερα και εγώ μαζί του...

Wednesday, February 21, 2007

Army of Lovers! Το πρώτο μου CD!


Τις απόκριες ήθελα να γράψω για το πρώτο cd που είχα αγοράσει, αλλά δυστυχώς μετά από ένα ξενύχτι ανευ προηγουμένου το Σάββατο βράδυ και ένα κάργα ανακατωμένο στομάχι την Κυριακή δεν τα κατάφερα! Ο λόγος για το cd με τα greatest hits των Army of lovers! Οπως θα δείτε και μόνοι σας είναι άκρως αποκριάτικοι! Και τα τραγούδια τους το τέλειο soundtrack για τις απόκριες μετά τα λάτιν και τις σάμπα! Και όχι μόνο! Είναι τόσο τρελιάρικά τραγούδια που όποτε και να τα ακούσω μου φτιάχνουν το κέφι.

Οι Army of lovers είναι ένα σουηδικό γκρουπ, το οποίο μια φορά και ένα καιρό είχε εμφανιστεί σε ένα από τα show της Ρούλας Κορομηλά τότε που μεσουρανούσε το είδος αυτών των εκπομπών και η ίδια επίσης. Ήταν πραγματικά σοκαριστική η εμφάνιση τους για το ελληνικό κοινό τότε. Εξάλλου η λέξη κιτς μπροστά τους αποκτά νόημα!
Κρίμα που ούτε τους ακούμε ούτε τους βλέπουμε πια!

Πάρτε μια μικρή γευση. Έχω ανεβάσει δυο από τα πιο "αποκριάτικα" κομμάτια τους, τα οποία μπορείτε να τα κατεβάσετε αν θέλετε και έχω βρει τα αντίστοιχα VideoClip τους στο YouTube. Δεν ξέρω όμως πως να τα βάλω να παίζουν απευθείας από εδώ οπότε μάλλον αν θέλετε να τα δείτε θα πάτε εκεί!!


Give_My_Life και το video του

La_Plage_de_Saint_Tropez και το video του

Tuesday, February 20, 2007

Ιλιάδα: Ένας ύμνος στον πόλεμο...

... και ταυτόχρονα ένας ύμνος στην ειρήνη.
Είναι το πιο πρόσφατο βιβλίο που τελείωσα και αφορμή για να το αρχίσω στάθηκε η προτροπή του Thrass για τον συγκεκριμένο συγγραφέα (Αλεσσάντρο Μπαρίκκο). Δεν περίμενα ποτέ ότι το αποτέλεσμα από ένα κόψε ράψε θα ήταν τόσο καλό.
Από ότι λέει στον πρόλογο ο ίδιος ο συγγραφέας ήταν επιθυμία του να μπορέσει να διαβάσει δημόσια την Ιλιάδα αλλά αφού βρήκε χρηματοδότη για να το κάνει πραγματικότητα διαπίστωσε ότι ήταν αδυνατο μιας και η Ιλιάδα στην πρωτότυπη της μορφή χρειαζόταν πάνω από 40 ώρες για να διαβαστεί πράγμα που το καθιστούσε αδύνατο το εγχείρημα. Ετσι απόφάσισε να πάρει μια ήδη έτοιμη μετάφραση της Ιλιάδας και να την προσαρμόσει 'ετσι ώστε να είναι εφικτή αυτή η δημόσια ανάγνωση της.

Η πρώτη παρέμβαση που έκανε για να το πετύχει ήταν χωρίς να κόψει καμιά σκηνή από τις ήδη υπάρχουσες να τις μικρύνει όσο το δυνατόν περισσότερο, να παραλείψει τις επαναλήψεις όπου υπήρχαν, και όλα αυτά μόνο με ατόφια αποσπάσματα του πρωτοτύπου. Αυτό που παρέλειψε όμως εντελώς από την όλη πλοκή ήταν οι θεικές παρεμβάσεις. Και αυτό το έκανε όταν διαπίστωσε ότι σε τίποτα δεν χάνει το όλο έργο χωρίς αυτές. Για την ακρίβεια μοιάζει να τονίζεται περισσότερο ο ανθρώπινος παράγοντας και αυτό είναι ιδιαίτερα γοητευτικό.

Η δευτερη του παρέμβαση έχει να κάνει με το ύφος και την γλώσσα που χρησιμοποιεί, με αποτέλεσμα να έχεις την αίσθηση ότι διαβάζεις ένα σύγχρονο έργο.

Η τρίτη του παρέμβαση είναι ότι μετέτρεψε την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο. Πραγματικά έξυπνο, γιατί σε μπάζει πολύ περισσότερο μέσα στην ψυχοσύνθεση του κάθε προσώπου.

Η τέταρτη παρέμβαση του (την οποία βρήκα εξαιρετικά εμπνευσμένη) ήταν ότι με το διακριτικών των πλάγιων γραμμάτων πρόσθεσε μερικές λίγες δικές του παραγράφους που υποστήριζαν την πλοκή ή υποδήλωναν με λίγα λόγια όλα αυτά που Ιλιάδα είχε κρυμένα μέσα στους στίχους της, είτε προσθεταν πληροφοριές σχετικές από άλλα μεταγενέστερα αναγνώσματα.

Κάπως έτσι το συγκεκριμένο βιβλίο κατάφερε να διαβαστεί μπροστά σε ευρύ κοινό στην Ρώμη, το οποίο αριθμούσε πάνω από 10.000 άτομα που πλήρωσαν εισιτήριο για αυτό.

Ετσι έφθασε (όπως λέει και ο συγγραφέας στον πρόλογο του) ένα ελληνικό κείμενο, να μεταφραστεί σε ιταλικό κείμενο, η προσαρμογή του να οδηγήσει σε ένα άλλο ιταλικό κείμενο το οποίο επίσης μεταφράστηκε ξανά στα ελληνικά (ή όπου αλλού!).

Στο τέλος του βιβλίου ο συγγραφέας σχολιάζει:
"Ένα από τα πιο συγκλονιστικά στοιχεία της Ιλιάδας είναι η δύναμη, η συμπόνια θα έλεγα, με την οποία έφθασε ως εμάς η φωνή των ηττημένων. Είναι μια ιστορία γραμμένη από τους νικητές, κι όμως στη μνήμη μένουν και- για να μην πω πάνω από όλες- οι ανθρώπινες μορφές των Τρώων."

"...οι Έλληνες μέσα στην Ιλιάδα μεταβίβασαν μέσα στους στίχους ενός μνημείου για τον πόλεμο, τη θύμηση μια ακαταβλητης αγάπης για την ειρήνη."


"...το να λέμε και να διδάσκουμε ότι ο πόλεμος είναι μια κόλαση, τελεία και πάυλα, είναι ένα καταστροφικό ψέμα. Οσο αποτρόπαιο και να ακούγεται, είναι αναγκαίο να θυμόμαστε ότι ο πόλεμος είναι μια κόλαση: όμορφη ωστόσο. Ανέκαθεν οι άνθρωποι ρίχνονταν σε αυτόν σαν φάλαινες γοητευμένες από το θανατερό φως της φωτιάς"

"Μοίρα μας είναι η θλίψη: όμως γι' αυτό ακριβώς οι ζωές μας θα τραγουδιούνται αιώνια απ' τις γενιές που θα 'ρθουν" δια στόματος Ωραίας Ελένης


Σειρά παίρνει ο Jason με την βιβλιοπρόταση του! Μόλις με το καλό ξεμπερδέψω από όλα αυτά που μάζεψα τον τελευταίο καιρό!

Monday, February 19, 2007

Τα εφτά που δεν πρέπει να έχεις

Πλούτο χωρίς μόχθο.
Γνώση χωρίς χαρακτήρα.
Πολιτική χωρίς αρχές.
Απόλαυση χωρίς συναίσθημα.
Εμπόριο χωρίς ήθος.
Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.
Αγάπη χωρίς θυσία.

Μαχάτμα Γκάντι
(1869 - 1948)

Τελικά αυτοί οι Ινδοί, μ' αρέσουν όλο και πιο πολύ!

Saturday, February 17, 2007

Απόκριες forever!

Ηρθαν λοιπόν και οι απόκριες! Είναι η μόνη γιορτή που πάντα διασκεδάζω είτε ντυθώ είτε όχι! Φέτος εφοδιάστηκα με μάσκα, χαρτοπόλεμο και σερπαντίνες μιας και το όνειρο μου είναι να ντυθώ μια μέρα σαν αυτήν την γαλάζια οπτασία ακριβώς από κάτω! (με το συγκεκριμένο χαμόγελο απαραίτητα!)


Αλλά δεν μπορώ να πω! Η ιδέα του ζευγαριού από κάτω ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και πρακτική! Συμφωνείται??

Καλά να περάσουμε όλοι! Είναι μια ευκαιρία να ξεδώσουμε, να χορέψουμε και προπάντων να γελάσουμε με την καρδιά μας! Η γιορτή αυτή προσφέρεται για όλα αυτά! Μένει να προσφέρουμε και εμείς τον εαυτό μας!!

Friday, February 16, 2007

Τεστ τεκνοποιίας!!!


Είστε έτοιμοι να κάνετε παιδάκι ; Ρητορικό το ερώτημα φαντάζομαι!!
Λοιπόν, το παρακάτω μου το έστειλαν με mail και λύθηκα στο γέλιο όταν το διάβασα!

Αφιερωμένο εξαιρετικά στην Ηλιαχτίδα, την Tassoula, την Avra που είναι ήδη μαμάδες με μικρά παιδιά και τον Hlia και τον Philo που από όσο ξέρω είναι φρέσκοι μπαμπάδες!

Μην σας αποθαρρύνει το αποτέλεσμα γιατί η ανταπόδοση είναι μεγάλη. Σε αντίθετη περίπτωση θα είχαμε καθημερινές καταρρεύσεις!

Ξεκινήστε τα test λοιπόν!

Τεστ Βρωμιάς: Αλείψτε το χαλί και τις κουρτίνες με μερέντα. Τοποθετήστε ένα σουβλάκι πίσω από τον καναπέ και αφήστε το εκεί όλο το καλοκαίρι.
Τεστ παιχνιδιών:
Αγοράστε μία κούτα και γεμίστε τη με Lego (εναλλακτικά, χρησιμοποιείστε στυλό ή βίδες). Παρακαλέστε ένα φίλο ή φίλη να τα σκορπίσει σε όλο το σπίτι. Κλείστε τώρα τα μάτια και προσπαθήστε να πάτε στο μπάνιο ή την κουζίνα χωρίς να βγάλετε άχνα, μην ξυπνήσετε το παιδί!
Τεστ αγοράς:
Πάρτε ένα ή δύο ζώα, κατά προτίμηση κατσίκες, και πάρτε τις μαζί στην επόμενη επίσκεψη στο σούπερ-μάρκετ. Προσέχετε τις όλη την ώρα και πληρώστε ό,τι φάνε ή καταστρέψουν!
Τεστ ντυσίματος:
Προμηθευθείτε ένα μεγάλο ζωντανό χταπόδι και προσπαθήστε να το βάλετε σε μια τσάντα από δίχτυ. Σιγουρευτείτε ότι έχετε βάλει όλα τα πλοκάμια μέσα στο δίχτυ!
Τεστ φαγητού:
Πάρτε ένα μεγάλο πλαστικό φλιτζάνι και γεμίστε το μέχρι την μέση με νερό. Στηρίξτε το φλιτζάνι σε μία κούνια, κρεμάστε την κούνια από το ταβάνι και σπρώξτε την. Προσπαθήστε τώρα να γεμίσετε με ένα κουτάλι το φλιτζάνι με μουλιασμένα κορν-φλέικς, παριστάνοντας παράλληλα το αεροπλάνο. Μετά, χύστε το περιεχόμενο του φλιτζανιού στο πάτωμα και μείνετε ήρεμοι!
Τεστ νύστας:
Γεμίστε μια μαξιλαροθήκη με 3-4 κιλά υγρής άμμου. Ξεκινήστε στις 6 μ.μ. να περπατάτε με την μαξιλαροθήκη στην αγκαλιά, κάνοντας παράλληλα την κίνηση του νανουρίσματος. Κάντε το παραπάνω μέχρι τις 9 μ.μ. Τοποθετείστε τη μαξιλαροθήκη στο κρεβάτι και βάλτε ξυπνητήρι στις 2 π.μ. Σηκωθείτε στις 2 και ξανακάντε πήγαινε-έλα τη μαξιλαροθήκη για μία ώρα μέσα στο σπίτι. Αυτή τη φορά, τραγουδήστε και τρία τραγουδάκια. Βάλτε ξυπνητήρι στις 5 και επαναλάβετε τα ίδια (θυμηθείτε όμως άλλα τραγουδάκια νανουρίσματος). Βάλτε ξυπνητήρι στις 7 και ετοιμάστε πρωινό, έχοντας δίπλα μια μυρωδάτη πετσέτα με ακαθαρσίες. Επαναλάβετε τα παραπάνω, με υπομονή, κάθε νύχτα για τρία χρόνια!
Τεστ επιδεξιότητας για το νηπιαγωγείο και το δημοτικό:
Πάρτε ένα κουτί αυγών και προσπαθήστε να το μετατρέψετε με ένα ψαλίδι και νερομπογιές σε κροκόδειλο. Τώρα μετατρέψτε ένα χαρτόνι σε ένα ελκυστικό κηροπήγιο. Μετά, κατασκευάστε με σελοτέιπ και αλουμινόχαρτο ένα ακριβές αντίγραφο του πύργου του Άιφελ!
Τεστ αυτοκινήτου:
Πουλήστε το διθέσιο σπορ και αγοράστε ένα στέσιον-βάγκον. Ππάρτε ένα παγωτό ξυλάκι σοκολάτα και τοποθετήστε το στο ντουλαπάκι. Αφήστε το εκεί για τουλάχιστον 24 ώρες. Πάρτε ένα κέρμα των 100 δραχμών και βάλτε το στο κασετόφωνο. Λιώστε μια σακούλα με μπισκότα βουτύρου και σκορπίστε την στο πίσω κάθισμα. Χαράξτε τα δερμάτινα καθίσματα με μια καρφίτσα και ανοίξτε τους μια-δυο τρυπούλες μ΄ ένα μαχαιράκι για αερισμό!
Τεστ σωματικής ικανότητας (για γυναίκες):
Πάρτε ένα σακί με φασόλια και δέστε το γύρω από την μέση σας για 9 μήνες! Μετά, αφαιρέστε τα φασόλια, αλλά αφήστε το σακί στη θέση του!
Τεστ οικονομικής ικανότητας (για άντρες):
Πηγαίνετε στην τράπεζα και αναθέστε πάγια εντολή με τα λεφτά του μισθού σας, σε 3 ίσα μέρη για μαγαζιά παιχνιδιών, σούπερ-μάρκετ και εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Τελικό τεστ:
Βρείτε ένα φιλικό ζευγάρι που έχει ήδη ένα ή δύο παιδιά. Δώστε τους συμβουλές για τα θέματα ανατροφής των παιδιών, όπως διάλογος, συνεννόηση, υπομονή, ανεκτικότητα, τάξη κλπ. Εξηγείστε τους ότι η αυστηρότητα δημιουργεί "ψυχολογικό" πρόβλημα στο παιδί και, γι΄ αυτό, αντενδείκνυται. Τονίστε τους πως μόνο η φιλελεύθερη και δημοκρατική παιδαγωγική βγάζει σωστούς πολίτες με προσωπικότητα (που θα σας φτύνουν και θα σας αποκαλούν συμπαθητικά "οι γέροι μου"). Προσέξτε το πείραμα, γιατί μάλλον θα είναι η τελευταία φορά που αντικρίζετε αυτό το ζευγάρι! Αν δεν πετύχει, μην πτοείστε: επαναλάβετε με άλλο ζευγάρι!

Αυτό είναι το τέλος των τεστ. Αν καταφέρατε και περάσατε όλες τις δοκιμές με επιτυχία και νιώσατε συναισθήματα ηδονής, τότε είστε γεννημένοι με ταλέντο για να γίνετε "ευτυχισμένοι" γονείς!

Thursday, February 15, 2007

Blogo-Πυραμίδα

Προχθές Τρίτη και 13, έλαβα μια πρόσκληση από τον Philos , τον Sakis και τον Mogwai για να συμμετέχω στην Blogo-πυραμίδα, ένα παιχνίδι που ο σκοπός του είναι να γνωριστούμε όλοι εμείς ακόμα καλύτερα και ίσως να γνωρίσουμε καινούργια blogs ακολουθώντας τα links που προτείνει ο καθένας. Οι όροι του παιχνιδιού είναι απλοί. Αφού δεχτείς την πρόσκληση, πρέπει να κάνεις ένα post στο οποίο θα αναφέρεις (5) πέντε πράγματα για τον εαυτό σου και θα προτείνεις άλλα (5) άτομα να το συνεχίσουν.
Εγώ λοιπόν όπως είπα δέχτηκα 2 προσκλήσεις την ίδια μέρα, από δύο άτομα που είχαν δεχτεί την εν λόγω πρόσκληση από το ίδιο άτομο, τον Κλέαρχο! Συγνώμη αλλά αν συμβούν πολλά τέτοια μόνο πυραμίδα δεν θα είναι στο τέλος! Μάλλον προς το «γύρω γύρω όλοι» θα θυμίζει!!
Όπως και να έχει να τα πέντε πράγματα για μένα, που δεν έχω πει ακόμα μέσα από τα post μου μέχρι τώρα.
  1. Καλύτερα να με ντύνεις παρά να με ταΐζεις. Είμαι απίστευτα λιγούρα. Στα πάντα. Είτε φαγητό είναι αυτό, είτε γλυκό, είτε ακόμα και ποτό. Έτσι και μου κάνει κανείς το τραπέζι έχει ανεβεί στην εκτίμηση μου! Είτε το μαγειρέψει είτε το πληρώσει!
  2. Το επάγγελμα που ζηλεύω είναι του χορευτή. Μικρή ήθελα να γίνω χορεύτρια αλλά διαπίστωσα πολύ νωρίς ότι δεν έχω κανένα ταλέντο σχετικά οπότε απλά απολαμβάνω τους άλλους να χορεύουν πράγμα το οποίο δεν με χαλάει καθόλου.
  3. Δεν ξεχνάω και κατ’ επέκταση δεν χάνω ποτέ κλειδιά, πορτοφόλια, κινητά κτλ. Γενικότερα δεν χάνω πράγματα. Και αν συμβεί αυτό είναι παροδικό. Τα ξαναβρίσκω σύντομα χωρίς να τάξω «φανουρόπιτα» (ξέρετε τι είναι ε??) !!!
  4. Εκτιμώ την διάρκεια! Στα πάντα!
  5. Όσα χρόνια και να περάσουν θα θυμάμαι πάντα πως ένιωσα όταν ανέβηκα στο τρενάκι του Space Mountain στην Eurodisney, όταν ένα άλογο βρέθηκε μπροστά μου ξαφνικά, όταν με μαλλιοτράβηξε μία τρελή-ζηλιάρα μέσα σε ένα μπαρ και την διαδρομή που κάναμε μαζί με τον καλό μου με το λεωφορείο από Κατερίνη για Αθήνα.
Προτείνω με την σειρά μου τους εξής αγαπητούς να συνεχίσουν το θεάρεστο αυτό έργο! Βασική προϋπόθεση για την επιλογή ήταν να έχω την αίσθηση ότι ο παραλήπτης θα το συνεχίσει. Εκτός από την Ηλιαχτίδα που θα την "υποχρεώσω" να το κάνει για όλους τους υπόλοιπους δεν είμαι σίγουρη!! Ελπίζω απλά να το δούν θετικά! Ιδού λοιπόν:

Γράψτε λοιπόν 5 πράγματα για τον εαυτό σας που θεωρείται ότι σας χαρακτηρίζουν ή απλά νιώθεται να θέλετε να τα πείτε.
Ετσι και αλλιώς ένα παιχνίδι είναι! Γιατί όχι?

Wednesday, February 14, 2007

Κρίση πανικού & κεραυνόβόλος έρωτας

Με αφορμή την σημερινή μέρα που είθισται να γιορτάζουν οι ερωτευμένοι, και μιας και δεν πρόκειται να "γιορτάσω", λέω απλά να πω δυο λόγια για τον καλό μου και το τι σημαίνει για μένα.
Τον γνώρισα ένα βράδυ Σαββάτου, σε ένα μπαρ στην Κρήτη όπου είχα πάει για μία εβδομάδα λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων. Μία μέρα προτού φύγω μου είχε πει μια συνάδερφος μου που καταγόταν από εκεί να βγαίναμε το βράδυ έξω μαζί. Μετά από μιας εβδομάδας σκληρής δουλειάς (πάντα δούλευα στο ρελαντί και σχεδόν ποτέ στο φουλ) σκέφτηκα ότι ήταν μια καλή ιδέα.
Πήγαμε λοιπόν σε ένα μπαρ, απελπιστικά κλειστοφοβικό, που ήταν και καλά in τότε. Ήταν μακρόστενο. Μιλάμε για αρκετά μακρύ και πολύ στενό, και στο βάθος έκανε μια στροφή. Ένα ανάποδο Γ φανταστείτε. Η στροφή ήταν αντί δεξιά, αριστερή. Όταν πήγαμε, ήταν επίσης απελπιστικά γεμάτο με αποτέλεσμα να βρούμε να καθίσουμε στο εντελώς βάθος. Εκεί που δεν είχε άλλο. Πήραμε τα ποτάκια μας, ακούγαμε την μουσικούλα μας (είχε καλή μουσική τουλάχιστον) και περιμέναμε τον αδερφό της συναδέρφου για να πάμε όλοι μαζί κάπου αλλού.
Μετά από λίγο, μπήκε μέσα μια παρέα 5-6 ατόμων. Ανάμεσα σε αυτούς και ο καλός μου.Κάποια στιγμή, με κάποια αφορμή που δεν θυμάμαι, μου έπιασε την κουβέντα. Τα κλασικά που ξέρετε όλοι. Πως σε λένε, από που είσαι, τι κάνεις εδώ, πόσον ετών είσαι κτλ. Μου ήταν σχετικά ευχάριστη η κουβέντα μας, αλλά είχε ημερομηνία λήξης. Ήταν τετριμμένη. Ο ίδιος μου άρεσε, αλλά όσο και να σου αρέσει κάποιος, όταν φεύγεις την επόμενη μέρα δεν ελπίζεις να τον γνωρίσεις καλύτερα.

Εντελώς ξαφνικά, και ενώ αισθανόμουν περίφημα, είχα μόλις πιει 2-3 γουλιές από το ποτό μου, άρχισα να μην αισθάνομαι καθόλου καλά. Άρχισα να ζαλίζομαι. Τον παράτησα σύξυλο εκεί που μιλούσαμε και πήγα να καθίσω σε ένα σκαμπό λίγο παραπέρα γιατί ένιωθα συνεχώς να χειροτερεύω. Μέσα σε μερικά λεπτά αισθάνθηκα πραγματικά να είμαι στα πρόθυρα της λιποθυμίας και αναγκάστηκα να ζητήσω την βοήθεια της φίλης μου για να μπορέσω να βγω έξω. Για μια στιγμή σχεδόν δεν μπορούσα να δω μπροστά μου.

Βγήκαμε έξω και πήγα και κάθισα σε ένα παγκάκι που είχε εκεί κοντά όντας σε ημιλυπόθυμη κατάσταση, και να έχω καταϊδρώσει . Δεν είχα κάτι. Είχα πάθει μια από τις συνηθισμένες για μένα πλέον κρίσεις πανικού και χρειαζόμουν να ξαπλώσω, να φάω κάτι γλυκό και να περιμένω να πάψω να ιδρώνω για να συνέλθω. Ο καλός μου βγήκε έξω μαζί μας και έμεινε δίπλα μου όλη την ώρα που χρειάστηκε να γίνω καλά.

Όταν συνήλθα κάπως και τον είδα δίπλα μου ένιωσα αυτό που λένε κεραυνοβόλος έρωτας. Ένιωθα να μην θέλω να φύγω στιγμή από δίπλα του. Τον είδα με άλλα μάτια. Όχι με τα ίδια που τον κοίταζα 10 λεπτά πριν. Παράξενο, αλλά έτσι ήταν. Σαν να έγινε ένα κλικ και άλλαξαν τα πάντα. Για πρώτη φορά στην ζωή μου κατάλαβα γιατί λένε ότι ο έρωτας είναι τυφλός. Δεν έβλεπα τίποτα και κανέναν εκτός από αυτόν. Ήταν η μόνη μου σκέψη αυτός.

Είναι αυτός που μέχρι σήμερα στέκεται στο πλάι μου, με φροντίζει και με αγαπάει κάθε μέρα που περνά.

Είναι αυτός που έζησα τον απόλυτο έρωτα μαζί του. Είναι αυτός που έζησα επίσης και την απόλυτη πτώση του έρωτα.
Κάθε μέρα που περνά, νιώθω να θέλω να είμαι μαζί του όλο και πιο πολύ. Θέλω να ζήσω και άλλες χαρές και λύπες μαζί του. Όπως κάθε μέρα…Είναι αυτός που θέλω να ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου μαζί του.


Pictures from : http://www.art-of-love.net/

Tuesday, February 13, 2007

Η αγάπη άργησε μια μέρα και η ελευθερία πολύ περισσότερο.

Το ότι λογοκρίθηκε το βιβλίο της Λιλής Ζωγράφου «Η αγάπη άργησε μια μέρα» ως άσεμνο και ακατάλληλο για ανήλικους είναι γεγονός.

Το ότι αυτό το γεγονός έλαβε χώρα σε ιδιωτικό σχολείο έμοιαζε να μην αφορούσε την πλειοψηφία του κόσμου.

Το ανησυχητικό όμως είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που σκέφτονται κατ΄ αυτόν τον τρόπο. Και δεν είναι λίγοι. Κάποιος πρέπει να τους πει ότι δεν υπάρχουν «βρώμικα» βιβλία παρά μόνο «βρώμικα» μυαλά.
Πρόκειται για μια παντελώς φασιστική συμπεριφορά.
Εξαιτίας αυτού του γεγονότος θυμήθηκα μια κουβέντα που είχαμε κάποτε εδώ στο γραφείο και τέθηκε το εντελώς υποθετικό ερώτημα : «Τι θα προτιμούσατε να είναι ο γιος σας; Φασίστας ή ομοφυλόφιλος;»
Τι νομίζεται ότι απάντησε η συντριπτική πλειοψηφία;

Εσείς τι θα απαντούσατε άραγε?

Monday, February 12, 2007

Λιγότερη λογική, περισσότερη διαίσθηση.


Να σκέφτεσαι λιγότερο να αισθάνεσαι περισσότερο. Να έχεις λιγότερη λογική, να έχεις περισσότερη διαίσθηση.
Η σκέψη είναι πολύ παραπλανητική διαδικασία. Σε κάνει να νιώθεις πως κάνεις σπουδαία πράγματα. Το μόνο που κάνεις όμως είναι να χτίζεις πύργους στον αέρα.

Οι αισθήσεις είναι περισσότερο υλικές, περισσότερο ουσιαστικές. Σε μεταμορφώνουν. Το να σκέφτεσαι σχετικά με τον έρωτα, δεν πρόκειται να σε μεταμορφώσει, το να αισθάνεσαι όμως ερωτευμένος, είναι αναπόφευκτο να σε αλλάξει.
Το εγώ αγαπάει πολύ τη σκέψη, επειδή το εγώ τρέφεται από το πλασματικό. Το εγώ δεν μπορεί να χωνέψει καμία πραγματικότητα και η σκέψη είναι μια πλασματική διαδικασία…
Άλλαξε από το νου στην καρδιά, από τη σκέψη στην αίσθηση, από τη λογική, στην αγάπη.
Osho

Saturday, February 10, 2007

Ξέρετε τι είναι το Σ.Α.Σ.?


Προχθές, στο γραφείο, συζητούσαμε για μια αποχώρηση ενός εργαζομένου η οποία μας φάνηκε ξαφνική και αδικαιολόγητη κατά κάποιο τρόπο. Με τα πολλά αφού είπε ο καθένας την δική του εκδοχή επί του θέματος καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι σε μια εργασιακή σχέση χρειάζεται και οι δύο πλευρές να είναι καλώς κείμενες η μια απέναντι στην άλλη. Και η επιχείρηση δηλαδή θα πρέπει να σέβεται τον εργαζόμενο και να τον στηρίζει όπου μπορεί και ο εργαζόμενος από την μεριά του να κάνει ότι μπορεί για το καλό της επιχείρησης και να μην εργάζεται με την αίσθηση ότι του χρωστάει κανείς.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο, είπε κάποιος συνάδερφος εκεί για το Σ.Α.Σ. Ρώτησα τι είναι αυτό μιας και δεν το είχα ξανακούσει πιο πριν. Τελικά μου είπε γελώντας ότι πρόκειται για τα αρχικά του "Συμπεριφορά Αναπαράγει Συμπεριφορά". Δεν ξέρω αν ήταν δική του έμπνευση ή κάπου το είδε ή το άκουσε, το βρήκα πάντως πολύ σωστό.
Και φυσικά αυτό δεν ισχύει μόνο στις εργασιακές σχέσεις. Για κάθε σχέση ισχύει.
Ας το έχουμε κατά νου. Εκτός από την στραβή μέρα που μπορεί να είχε ο άλλος και να φέρθηκε όπως φέρθηκε, ίσως να έπαιξε τον ρόλο του και αυτό.
Λίγη κατανόηση ποτέ δεν έβλαψε κανένα.

Picture from: http://www.javierlopezbarbosa.com/

Thursday, February 08, 2007

Προσδοκία...


Πάψε να προσδοκάς, και θα έχεις τα πάντα.
Βούδας
Το γράφω για να το εμπεδώσω...
Picture from: http://www.art.net/


Wednesday, February 07, 2007

Αγάπη δίχως ανταπόκριση


Όποιος αγαπάει δίχως ανταπόκριση, μπορεί να δαμάσει το πάθος του γιατί ο ίδιος είναι δημιουργός του πόνου του. Αν δεν το κατορθώσει υποφέρει τουλάχιστον από δικό του λάθος.
Όποιος αγαπιέται δίχως να αγαπάει, δεν έχει σωτηρία, γιατί το μέτρο και το όριο αυτού του πάθους δεν βρίσκεται στα χέρια του, μα πέρα από τη δύναμη του και καμιά θέση δεν είναι αρκετά δυνατή μπροστά στην επιθυμία ενός άλλου.
Το αδιέξοδο αυτού του δεσμού, μονάχα ίσως ένας άντρας, μπορεί πραγματικά να το νιώσει, γιατί μονάχα γι΄αυτόν η ανάγκη της αντίστασης που χρειάζεται σε τέτοια περίπτωση είναι μαζί μαρτύριο και έγκλημα. Όταν η γυναίκα αμύνεται απέναντι σε έναν ανεπιθύμητο έρωτα, υπακούει κατά βάθος στο νόμο του φύλου της.
Ανυπόμονη Καρδιά - Στέφαν Τσβάιχ.

Tuesday, February 06, 2007

Οι διδασκαλίες του Δον Χουάν


«Ο δον Χουάν μου είπε ότι όλοι ερχόμαστε στον κόσμο με μια συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας που καθορίζεται από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η σύλληψή μας. Αν η συνουσία ήταν βαρετή, χωρίς οργασμό, το νέο ον θα έχει λιγοστή ενέργεια.»
Έφερε ως παράδειγμα την περίπτωσή του: «Η μητέρα μου ήταν δεκαπέντε ετών. Η επαφή της με τον πατέρα μου έγινε πίσω από μια πόρτα. Εκείνη δεν τελείωσε. Γι' αυτό, ο δον Χουάν με συμβούλευσε να μην σπαταλώ τη σεξουαλική μου ενέργεια. Η σεξουαλική πράξη -συνέχισε με διδακτικό ύφος- έχει τεράστια σημασία. Καταναλώνει μεγάλη ποσότητα ενέργειας και αποτελεί γεγονός για την τεκνοποίηση. Δεν μπορείς να τη σπαταλάς με χυδαίο τρόπο.»
Υπάρχουν και άλλα θέματα σχετικά με την τεκνοποίηση, που επίσης μου εξήγησε: «Το παιδί όταν γεννιέται παίρνει από τη δική μας ενέργεια, και στο φωτεινό αυγό το οποίο είμαστε μπορεί να παρατηρηθεί η ύπαρξη τόσων σκοτεινών κηλίδων όσα παιδιά έχουν γεννηθεί. Όταν ανησυχούμε μήπ
ως χτυπήσουν τα παιδιά, στην πραγματικότητα ανησυχούμε για την ενέργεια την οποία τους έχουμε παραχωρήσει.»
Και διαβεβαιώνει: «Δεν πρέπει να αγκαλιάζουμε τα παιδιά από μπροστά, γιατί τα αποδυναμώνουμε στην ασυνείδητη επιθυμία μας να ανακτήσουμε αυτή την ενέργεια και να ξαναγίνουμε πλήρεις.»
Οι διδασκαλίες του Δον Χουάν
Κάρλος Καστανέντα

Monday, February 05, 2007

Το δικό μας κομμάτι ουρανού


Υπήρχε ένα σπουργιτάκι που, όταν άκουγε τη βροντή της θύελλας, ξάπλωνε στη γη και σήκωνε τα μικροσκοπικά πόδια του προς τον ουρανό.
– Γιατί το κάνεις αυτό; το ρώτησε μια αλεπού.
Για να προστατέψω τη γη, που έχει τόσα ζωντανά πλάσματα! απάντησε το σπουργιτάκι. Σηκώνω τα πόδια μου για να συγκρατήσω τον ουρανό, σε περίπτωση που φανούμε άτυχοι και ο ουρανός πέσει πάνω μας.
– Τα καχεκτικά ποδαράκια σου να συγκρατήσουν τον απέραντο ουρανό;! με απορία και ειρωνεία ρώτησε η αλεπού.
– Ο καθένας εδώ κάτω στη γη έχει το δικό του κομμάτι ουρανού να συγκρατήσει, απάντησε το σπουργίτι.

Sunday, February 04, 2007

Φταίω που αρρωσταίνω.


Πολλές φορές νιώθω, βαθιά μέσα μου, πως εγώ ευθύνομαι για κάθε τι που μου συμβαίνει ακόμα και για τις αρρώστιες μου. Και για τον κοινό πονοκέφαλο ακόμα που θα έρθει να με βρει νιώθω ότι εγώ φταίω. Κάτι έχω κάνει. Κάτι μου συμβαίνει οπωσδήποτε και μου εκδηλώνεται με αυτόν τον τρόπο. Η λειτουργία του σώματος μας είναι τόσο πολύ πολύπλοκη και τόσο ακριβής που αν κάποιος ήθελε να φτιάξει ένα ομοίωμα αυτών όλων των λειτουργιών θα ήταν σχεδόν αδύνατο και αν τελικά μπορούσε να το κάνει το πιθανότερο είναι να μην μπορούσε να φανεί αντάξιο. Αντάξιο στο κάθε σώμα που έχει ο καθένας από εμάς. Αυτό το σώμα λοιπόν, όταν κάτι δεν πάει καλά, με διάφορα συμπτώματα, προσπαθεί να μας το δείξει.
Νιώθω λοιπόν ότι εγώ φταίω για όλα όσα μου συμβαίνουν. Μην νομίζεται ότι μου συμβαίνει κάτι φοβερό. Ότι συμβαίνει στον καθένα μας πάνω κάτω. Δεν μετράω την σπουδαιότητα αυτών που μου συμβαίνουν αλλά κυρίως την συχνότητα και ίσως υπερβάλω και λίγο μιας και επικεντρώνομαι πολλές φορές να σκέφτομαι αυτήν και μόνο την πλευρά. Παρόλα αυτά αλλού θέλω να καταλήξω. Μέχρι κάποια στιγμή οτιδήποτε μου συνέβαινε δεν το σκεφτόμουν δεύτερη φορά. Υπήρχε η λύση. Αναλόγως την σπουδαιότητα. Συνήθως πήγαινα στον φαρμακοποιό όπου μου έδινε κάποια μαγικά χαπάκια ή αλοιφές ή σιρόπια ή οτιδήποτε άλλο μπορούσε να με θεραπεύσει. Στην συνέχεια αν έκρινα σκόπιμο πήγαινα σε γιατρό ο οποίος και εκείνος με την σειρά του μου συνταγογραφούσε τα δικά του χαπάκια, αλοιφές κτλ. Δεν μπορούσα να αντέξω τον πόνο σχεδόν καθόλου. Ούτε δευτερόλεπτο αν ήταν δυνατόν.
Κάποια στιγμή όμως όλα αυτά άλλαξαν. Όχι. Δεν έπαψα να αρρωσταίνω! Δυστυχώς. Που σημαίνει ότι κάτι συνεχίζει να μην πάει καλά. Μπορώ όμως να αντέχω τον πόνο και αισθάνομαι πλέον πως οτιδήποτε μου συμβαίνει, συμβαίνει για κάποιο λόγο. Κατέληξα σε αυτό το συμπέρασμα όταν σκεπτόμενη αναδρομικά τα highlights των ασθενειών μου διαπίστωσα ότι μου συνέβαιναν κυρίως όταν δεν ήμουν στα καλύτερα μου ψυχολογικά και όταν ετοιμαζόμουν να κάνω κάτι που ίσως δεν ήμουν τόσο σίγουρη βαθιά μέσα μου ότι πράγματι το ήθελα.
Προς το παρόν όλα αυτά τα κατανοώ μόνο εκ των υστέρων. Περιμένω να έρθει εκείνη η μέρα που θα μπορώ να τα κατανοώ και εκ των προτέρων.
Ίσως όμως τότε να είμαι ένας εντελώς άλλος άνθρωπος.
----------------------------------------------------------------------------------------------
Ο Αλλάχ μάζεψε τον κόσμο και άρχισε να διανέμει τις τιμωρίες για την παραβίαση των νόμων του σαριάτ και στον γιατρό έδωσε την πιο σκληρή τιμωρία. Ο γιατρός αγανάκτησε:
- Γιατί; Εγώ είμαι εκείνος που βοηθάω τους ανθρώπους και προσπαθώ να τους απαλλάξω από τις αρρώστιες.
Ο Αλλάχ απάντησε:
- Εγώ τους στέλνω τις αρρώστιες για τις αμαρτίες τους και εσύ τους εμποδίζεις να το κατανοήσουν.
Picture from: http://www.joaniemitchell.com

Friday, February 02, 2007

Ζήλια. Μια άλλη κοινή ασθένεια.


Πολλές φορές ακούω να μου λένε ότι η ζήλια χωρίζεται σε διάφορα είδη. Ότι η ζήλια χρειάζεται. Κάποιοι την θεωρούν αποδεχτή και κάποιοι άλλοι ακόμα και απαραίτητη.
Στα μόνα είδη που νομίζω ότι μπορεί να χωρίσει κανείς την ζήλια είναι σε "ερωτική" και "προσωπική". Όπως και να το κάνουμε όμως σε κάθε περίπτωση η βάση της ζήλιας είναι η σύγκριση.
Η ερωτική ζήλια είναι γνωστή. Η ζήλια αυτή απευθύνεται στο αντικείμενο του πόθου μας και αφορά την σύγκριση του εαυτού μας με τους άλλους. Η διάθεση μας να κατέχουμε ολοκληρωτικά το αντικείμενο του πόθου μας είναι τέτοια που προκειμένου να είναι μαζί μας προτιμούμε να μην το αφήσουμε να έχει μέτρο σύγκρισης καταρχήν και επιλογή κατά δεύτερο. Η σύγκριση με όλους τους άλλους θεωρείται άνιση και είναι προτιμότερο να αποφεύγετε. Αυτή είναι η στάση του ζηλιάρη ανθρώπου. Του ανασφαλή ανθρώπου. Καταλήγω λοιπόν ότι όσο λιγότερο ζηλεύουμε στις ερωτικές μας σχέσεις τόσο λιγότερο ανασφαλείς είμαστε.
Ο Ρόλαν Μπαρτ αναφέρει σχετικά με τον άνθρωπο που είναι ζηλιάρης.
Σαν ζηλιάρης υποφέρω τέσσερις φορές. Γιατί είμαι ζηλιάρης, γιατί τα βάζω με τον εαυτό μου που είναι ζηλιάρης, γιατί φοβάμαι ότι η ζήλια μου θα πληγώσει τον άλλον, γιατί αφήνω τον εαυτό μου να υποκύψει σε κάτι κοινότυπο. Υποφέρω από το γεγονός ότι είμαι αποκλεισμένος, βίαιος, τρελός και κοινός.
Η προσωπική ζήλια είναι αυτή που απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους που μπορεί να κατέχουν κάτι που εμείς δεν έχουμε. Και πάλι η βάση της είναι η σύγκριση αλλά αφορά κυρίως αγαθά και καταστάσεις. Κάποιος άλλος έχει καλύτερο σπίτι, άλλος έχει πιο όμορφο σώμα, άλλος έχει περισσότερα χρήματα και άλλος πιο χαρισματική προσωπικότητα. Στην προσωπική ζήλια απλά δεν υπάρχει ο άλλος άνθρωπος, ο αποδέχτης αυτής της ζήλιας. Αυτός που υποφέρει είναι μόνο ο ίδιος ο ζηλιάρης.
Όλοι μας έχουμε υποφέρει κάποτε από ζήλια. Κάποιοι υποφέρουμε ακόμα. Και ίσως ζηλεύουμε και οι ίδιοι. Άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο. Το έχω ζήσει και το ζω, ευτυχώς αραιά και που πλέον. Σημασία έχει νομίζω να κατανοήσουμε ότι τίποτα καλό δεν βγαίνει από μια τέτοια στάση. Το αντίθετο συμβαίνει μάλιστα...
Picture from: http://impression.alloilpaint.com/gauguin/

Thursday, February 01, 2007

Παρωπιδισμός. Η πιο κοινή "ασθένεια"!


Παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Τομ Ρόμπινς, Ο Τρυποκάρυδος. Νομίζω ότι είναι επίκαιρο (πάντα πρέπει να ήταν) και άκρως ψυχαναλυτικό!
Αν αναγνωρίσετε τον εαυτό σας μην το πάρετε προσωπικά. Όταν το πρωτοδιάβασα, τον δικό μου εαυτό αναγνώρισα πρώτο πρώτο.
Εξάλλου το κείμενο είναι γραμμένο με χιούμορ.


Υπάρχει μια ιδιαίτερα απεχθής και απελπιστικά κοινή ασθένεια που λέγεται παρωπιδισμός και που προκαλεί τόσα κακά που θα έπρεπε να βρίσκεται πάνω πάνω στον κατάλογο ασθενειών του Διεθνούς Οργανισμού Υγείας.
Ο παρωπιδισμός είναι μια ασθένεια όπου η αντίληψη περιορίζεται από την άγνοια και διαστρεβλώνεται από τα συμφέροντα. Προκαλείται από ένα μύκητα του οπτικού, που πολλαπλασιάζεται όταν ο εγκέφαλος είναι λιγότερο δραστήριος από τον εγωισμό. Παρουσιάζει επιπλοκές όταν εκτίθεται στην πολιτική.
Όταν μια καλή ιδέα υποχρεώνεται να περάσει μέσα απ΄τα φίλτρα και τα κομπρεσέρ ενός κοινού παρωπιδισμού, όχι μόνο βγαίνει σε μειωμένη κλίμακα και αξία, αλλά η καινούργια δειγματική της υπόσταση φέρνει το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα από ‘κείνο για το οποίο δημιουργήθηκε.
Τομ Ρόμπινς - Ο Τρυποκάρυδος