Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Tuesday, July 31, 2007

Πλαστικές εγχειρήσεις αλά Ε! Dr.90210

Κάθε βράδυ σχεδόν, μετά τις 12, τις καθημερινές, την ώρα που συνήθως σερφάρω, ανοίγω την tv στο κουτσομπολίστικο κανάλι E! Entertainment. Με την άκρη του ματιού μου βλέπω και δεν βλέπω ένα reality show που μεταδίδει εκείνη την ώρα και που έχει να κάνει με πλαστικές επεμβάσεις. Δεν είναι σαν εκείνη την εκπομπή με τις πλαστικές που μεταδίδει κάπου κάπου η ΝΕΤ. Σε εκείνη, οι γιατροί είναι απρόσωποι και αποστασιοποιήμενοι από το reality. Εκτίθεται κυρίως και μόνο το άτομο που το παίρνουν μακριά από την οικογένεια του για κάπου έξι μήνες και το επιστρέφουν σχεδόν αγνώριστο πίσω!

Σε αντίθεση λοιπόν με αυτήν την εκπομπή, το εν λόγω reality-show του Ε! που ονομάζεται Dr.90210 (λόγω του ότι οι γιατροί κατά κανόνα χειρουργούν στο Beverly Hills), οι γιατροί εκτίθενται το ίδιο όπως και οι ασθενείς. Καλά, εντάξει, δεν ξεντύνονται μπροστά στον φακό, αλλά εκθέτουν υποτίθεται τα τρέχοντα προβλήματα τους. Σιγά σιγά τους έμαθα όλους. Αλλά θα παρουσιάσω εδώ τα δύο άκρα. Τον πιο ασόβαρο και την πιο σοβαρή!

Ο σταρ γιατρός της σειράς είναι ο Dr. Robert Rey! Έχει μαλλιά με ξανθές ανταύγειες, φοράει ακόμα και όταν χειρουργεί στολή του tae kwon do που είναι η αδυναμία του και όταν δεν χειρουργεί αλλά εξετάζει φοράει κάτι (υποτίθεται τελευταίας μόδας και φιρμάτα) ριγέ κουστούμια συνδυασμένα με φούξια πουκάμισα ή γραβάτες!

Δεν ξέρω, αλήθεια, τι συναισθήματα μπορεί να δημιουργεί η επαφή του ημιναρκωμένου ασθενή, αντικρίζοντας τον γιατρό του ντυμένο σαν να είναι έτοιμος να πάει σε αγώνα tae kwon do αντί να μπει στο χειρουργείο. Πότε πότε ρίχνει και καμιά κλωτσιά στον αέρα (ακριβώς έξω από το χειρουργείο) χάριν της τηλεθέασης!

Είναι παντρεμένος με δυο μικρά παιδιά και δύο σκυλιά.
Το δράμα που ζει είναι
ότι αγόρασε μια βίλα εκατομμυρίων και τώρα για να ξεπληρώσει το δάνειο πρέπει να σταματήσει να αγοράζει ακριβά ρούχα και θα αναγκαστεί να δουλεύει περισσότερες ώρες, και άρα δεν θα βλέπει όσο θέλει την οικογένεια του, και φυσικά θα στερηθεί τις προπονήσεις του στο ταέ! Η γυναίκα του είναι ανορεξική και κάθε φορά που του παραπονιέται ότι κουράζεται με το σπίτι και την φροντίδα των παιδιών αυτός αντί να της πάρει (και καλά) μια οικιακή βοηθό της φέρνει σπίτι και άλλο σκύλο!! Απίστευτος!

Το highlight του ήταν όταν πήγε με μια οργάνωση στο Μεξικό για να προσφέρει εθελοντική βοήθεια σε παιδιά που είχαν από την γέννηση τους δυσμορφίες. Δεν έχετε δει πιο ψεύτικα δάκρυα on screen EVER!
Φυσικά έχει ιστοσελίδα δικιά του, στην διεύθυνση http://www.drrobertrey.com όπου μπορείτε να καταλάβετε και μόνοι σας πόσο μεγάλο ψώνιο είναι!

Παρόλα αυτά κάνει καλή δουλειά όπως βλέπεται!















Μια άλλη γιατρός του show είναι η Dr. Linda Li. Είναι παντρεμένη με ένα επίσης γιατρό, αναισθησιολόγο, με τον οποίο εργάζονται μαζί και μόλις γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι. Το δράμα που ζει είναι ότι θέλει να είναι στο σπίτι με το μωρό πιο πολύ αλλά δεν γίνεται λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων και ότι τους ξενυχτάει κάθε τόσο με αποτέλεσμα να είναι χάλια μαύρα την άλλη μέρα στην δουλεία!

Το highlight της ήταν όταν κάλεσε όλους τους συγγενείς και φίλους να παραστούν στην τελετή περιτομής του νεογέννητου της. Και ενώ καθησύχαζε συνεχώς τον άντρα της (που όπως ήταν λογικό ανησυχούσε) ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα και δεν θα πονέσει καθόλου, το μικρό έμπηξε απίστευτες στριγκλιές όταν του έκοψαν το πετσάκι του! Αναρωτιέμαι αν κοιμήθηκαν εκείνο το βράδυ! Παρεμπιπτόντως το θέμα της περιτομής είναι κάτι που με απασχολεί από καιρό σε καιρό και σκέφτομαι να γράψω για αυτό.

Εχει και αυτή δική της ιστοσελίδα στην διεύθυνση http://www.aestheticperfection.com όπου μπορείτε να δείτε και μόνοι σας την διαφορά από τον προηγούμενο!!

Και αυτή είναι επίσης καλή στην δουλειά της! Παρόλο που ζορίζεται λίγο στις λιποαναρροφήσεις! Θέλει μυική δύναμη όσο να πεις!

Sunday, July 29, 2007

Μικρές σημειώσεις αυτού του Σ/Κ

Μετά από ένα σχετικά ήσυχο σαββατοκύριακο, και αφού τελείωσα με την υποτυπώδη κηπουρική της βεράντας μου (η οποία παρεμπιπτόντως πάει μια χαρά γιατί όλως παραδόξως δεν ξεχνάω πλέον να ποτίζω τις γλάστρες μου σαν άλλες χρονιές), αναρωτιέμαι τι να γράψω γιατί υπάρχει ένα χαρωπό παιδί που με διαβάζει και πληγώνεται όταν καλοκαιριάτικα ανεβάζω κάτι θέματα που άνετα θα τα χαρακτήριζες καταθλιπτικά! Έτσι λοιπόν έχω 2-3 θεματάκια στο νου μου και λέω να τα γράψω. Θα τον συμβούλευα όμως αν θέλει να μείνει στην καλοκαιρινή διάθεση να μείνει στο πρώτο θέμα και στην φωτογραφία που το συνοδεύει! Μετά παίρνω πάλι την κάτω βόλτα!! :-)

Το πρώτο τεράστιο θέμα είναι ότι μου αρέσει το καρπούζι πάρα πολύ! Είναι το τέλειο καλοκαιρινό φρούτο νομίζω! Θέλω να είναι παγωμένο για αυτό αν δεν έχει κλείσει τουλάχιστον οκτάωρο στο ψυγείο δεν με ικανοποιεί! Σε λίγο τελειώνει η εποχή του και μαζί με αυτήν και η νοστιμάδα του. Γι' αυτό και εγώ έχω πέσει με τα μούτρα! Σαν το μωρό στην φώτο! Προχθές έφαγα μόνη μου μισό καρπούζι και δεν ήταν από τα μικρά υπόψη. Συν του ότι αν δεν τρέχουν τα ζουμιά από το στόμα μου καθώς το τρώω δεν το ευχαριστιέμαι αρκετά! Καλύτερα να μην με βλέπεις αν θες να φας και εσύ το δικό σου!


Το δεύτερο θέμα έχει να κάνει με την οδική συμπεριφορά των οργάνων της τάξης! Σήμερα κατά την επιστροφή από το χωριό, το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαινα, βρέθηκε απέναντι από ένα περιπολικό της ελληνικής αστυνομίας το οποίο είχε βρεθεί στην αντίθετη λωρίδα, γιατί ήθελε να προσπεράσει σε δρόμο με διπλή διαγράμμιση! Για να καταλάβετε από ποιους ακριβώς περιμένουμε να μας δώσουν το καλό παράδειγμα. Πόσο μάλλον να μας συμμορφώσουν!
Ο Σπινόλα είχε πει κάποτε (στο περίπου) ότι οι πολίτες μιας χώρας που δεν εφαρμόζουν και δεν υπακούν τους νόμους της είναι χειρότερος εχθρός για αυτή, από ότι οποιαδήποτε άλλη όσο μεγάλη και να είναι, δύναμη που θεωρείται εχθρός. Δυστυχώς, μάλλον είχε δίκιο.

Το τρίτο θέμα έχει να κάνει με κάτι που διάβασα και μου έκανε εντύπωση. Έμαθα ότι τα βερνίκια νυχιών είναι εμβρυοτοξικά. Μέσω του συστήματος ταχείας ανταλλαγής πληροφοριών για ασφάλεια των προϊόντων πλην τροφίμων (RAPEX) διάβασα ότι μια συγκεκριμένη μάρκα που αφορούσε βερνίκι νυχιών αποσύρθηκε από την αγορά της Σλοβενίας και σχετικά πληροφορήθηκε το καταναλωτικό κοινό, με εντολή των αρμοδίων Αρχών.
Το ότι αυτή η πληροφορία δεν είχε να κάνει με την Ελλάδα, δεν νομίζω πως έχει ιδιαίτερη σημασία. Είμαστε όλες με ένα βερνίκι νυχιών στο χέρι. Εδώ ταιριάζει η παροιμία που λέει "φύλαγε τα ρούχα σου να έχεις τα μισά".

Powered by ScribeFire.

Thursday, July 26, 2007

Συζυγική ή αδερφική αγάπη?


Όταν η αγάπη γίνεται βαθιά, τότε οι σύζυγοι γίνονται αδέλφια.
Όταν η αγάπη πηγαίνει βαθύτερα, φεύγει το πάθος, η έξαρση και ο πυρετός.

Αυτή η σχέση μοιάζει δεδομένη.
Κάποια μέρα μέσα από την βαθιά οικειότητα που θα έχει αναπτυχθεί αντιλαμβανόμαστε ότι έχει εκλείψει τελείως από αυτήν την σχέση η σεξουαλικότητα.

Τότε αν κάνεις έρωτα μοιάζει να είναι από συνήθεια.
Αν δεν κάνεις μοιάζει σαν κάτι να λείπει.

Το παρελθόν έχει φύγει και κάθε προσπάθεια να το κάνεις να αναβιώσει θα είναι αποτυχημένη.

Το μόνο που μένει πια είναι να πάει κανείς πιο βαθιά.
Να μείνει με τον άλλον, να τον αγαπήσει ξανά, με έναν καινούργιο τρόπο, σαν να πρόκειται για καινούργιο άνθρωπο.

Αν φυσικά πρόκειται για πραγματική αγάπη...

Photo from: http://www.irenebledelart.com
Powered by ScribeFire.

Tuesday, July 24, 2007

Ηφαιστειακές εκρήξεις και μη...



Σήμερα το απόγευμα, παρακολουθούσα σε ένα από τα κανάλια που εκπέμπουν ντοκιμαντέρ (συγχωρήστε με αλλά δεν θυμάμαι καθόλου ποιο από όλα ήταν), ένα που αφορούσε τα ηφαίστεια και το πόσο καταστροφικά μπορεί να είναι.

Σε κάποιο σημείο, ο αφηγητής, αντιστοίχισε την καταστροφική δύναμη ενός μεγάλου ηφαιστείου με αυτή 500 ατομικών βομβών.

Νομίζω πως υπερέβαλε. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Πρώτα από όλα ένα ηφαίστειο σε προειδοποιεί μήνες πριν για την επικείμενη έκρηξη του. Αν βρίσκεται κοντά σε κατοικημένη περιοχή υπάρχει αρκετός χρόνος για να εγκαταλείψουν την περιοχή οι άνθρωποι. Η λάβα καίει τα πάντα στο πέρασμα της, όμως δημιουργεί ταυτόχρονα εύφορο έδαφος στα γύρω εδάφη. Σε βάθος χρόνου, τα ηφαιστειακά πετρώματα μπορεί να αποτελέσουν μια σημαντική πηγή ορυκτού πλούτου. Η ηφαιστειακή στάχτη απομακρύνεται σχετικά γρήγορα (μέρες ή μερικές εβδομάδες).Αν μιλάμε για μεγάλη έκρηξη τότε ίσως υπάρξει πρόβλημα με τα ηφαιστειακά αέρια (διοξείδιο του θείου και του άνθρακα) που μένουν σαφώς παραπάνω στην ατμόσφαιρα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα κυρίως να μειωθεί η μέση γήινη θερμοκρασία από μισό ως ένα βαθμό. Πλάκα πλάκα έτσι που τα καταφέραμε με την αύξηση της θερμοκρασίας της γης, ευχής έργο θα ήταν να εκραγούν μερικά ηφαίστεια!

Ξαναγυρνώντας στην αρχική μου σκέψη, νομίζω ότι ο αφηγητής κινδυνολόγησε θέλοντας να δείξει πόσο καταστροφικό είναι ένα ηφαίστειο. Δεν συγκρίνεται με τίποτα η όποια καταστροφή μπορεί να επιφέρει η έκρηξη ενός ηφαιστείου γιατί η δυναμική να σκοτώσει ένα εκατομμύριο ανθρώπους π.χ. είναι ουτοπική γιατί κανείς και πόσο μάλλον ένα εκατομμύριο άνθρωποι δεν θα βρεθεί προ απροόπτου όπως θα συμβεί με την ρίψη μιας ατομικής βόμβας, που πέφτει δίπλα σου σε κλάσματα δευτερολέπτου χωρίς να έχεις ιδέα για αυτό και για πάνω από μισό αιώνα να συνεχίζουν να πεθαίνουν άνθρωποι από ασθένειες που προκάλεσε και να γεννιούνται επίσης άλλοι με γενετικές ανωμαλίες.

Η φύση μπορεί να είναι σκληρή, αλλά όχι τόσο πολύ. Ο άνθρωπος την έχει ξεπεράσει.

Εντω μεταξύ... τώρα που το καλοσκέφτομαι... ένας άνθρωπος που είναι πράος, στωικός και ήρεμος, είναι σαν ένα ηφαίστειο ανένεργό... Μέχρι που κάποια στιγμή, φτάνει στα όρια του και χρειάζεται να ξεσπάσει για να αισθανθεί καλύτερα. Καλό όμως είναι εκείνη την ώρα να μην είναι κανείς δίπλα του... Πολλά θα εκτινάσσονται μαζί με την οργή του! Από αντικείμενα ως βαριά λόγια!

Photo from: http://volcano.und.edu
Powered by ScribeFire.

Monday, July 23, 2007

Από το όνειρο στην πραγματικότητα...


Στην αρχή, όταν δύο άνθρωποι συναντιούνται δεν υπάρχουν προσδοκίες. Όλα είναι απροσδόκητα, όλα είναι καταπληκτικά.

Σιγά-σιγά, έρχονται οι προσδοκίες στην σχέση και μαζί και η δυστυχία. Επειδή ποτέ δεν μπορούν να εκπληρωθούν όλες οι προσδοκίες.

Και όταν δεν εκπληρώνονται, αρχίζει ο θυμός, ο πόλεμος με τον άλλον,αρχίζουν να επιρρίπτονται ευθύνες...

Και τότε η όλη ιστορία μοιάζει να είναι για γέλια... ή για κλάματα.
Αναλόγως τι προτιμά ο καθένας.


Photo from: http://www.grownmencry.com
Powered by ScribeFire.

Sunday, July 22, 2007

Επιστροφή στα πάτρια εδάφη!

Από εχθές το βράδυ αναπνέω το δροσερό αεράκι της Ρόδου και μαζί με αυτό κολλάω από την υγρασία της.
Όσοι έχετε έρθει ποτέ εδώ (φαντάζομαι και στα άλλα νησιά έτσι είναι) θα ξέρετε ότι όταν έχει υγρασία νιώθεις μονίμως άπλυτος και ας έχεις κάνει μόλις πριν πέντε λεπτά ντους. Παρόλα αυτά αυτό είναι το λιγότερο που με απασχολεί. Είναι θέμα συνήθειας μάλλον.

Στην ολιγοήμερη άδεια μου, στόχος επετεύχθη! Έκανα τις εξετάσεις μου και τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από καλά. Ελπίζω και τα υπόλοιπα να συνεχίσουν στο ίδιο στυλ! Έκανα τα ψώνια που ήθελα, γιατί είχα την τύχη να κάνω την γύρα μου τις πρώτες μέρες των εκπτώσεων που ακόμα δεν είχε πολύ κόσμο και είδα κάποιους φίλους που ήθελα καθώς και αυτούς που έτσι και αλλιώς ο ένας πηγαινοέρχεται στο σπίτι του άλλου.

Πέρασα πολύ όμορφα γενικά. Και τώρα προετοιμάζομαι για την επόμενη επίσης ολιγοήμερη άδεια μου τον 15αυγουστο. Αυτήν προβλέπω να την περάσω όλη σε μια παραλία παρέα με ένα βιβλίο. Αγόρασα ένα καινούργιο βιβλίο από το αεροδρόμιο με τίτλο "Ακατάλληλοι άντρες" με εξώφυλλο κάτι άντρες με μαγιό σε μια παραλία! Ιδιαίτερα καλοκαιρινό ανάγνωσμα μου φαίνεται!

Κάποια από αυτές τις μέρες που ήμουν Αθήνα είχαμε πάει για φαΐ και για βόλτα στο Λουτράκι. Νωρίς το απόγευμα καθώς βολτάραμε στην παραλία εκεί, μου λέει ο Φαζούλης μου: "Παράξενο... αλλά έτσι όπως βλέπεις με μια ματιά την παραλία, καταλαβαίνεις αμέσως πως οι λουόμενοι είναι Έλληνες... Γιατί άραγε?" Πράγματι. Έτσι ήταν. Επειδή τυγχάνει στην Ρόδο σε άλλες παραλίες οι λουόμενοι να είναι κυρίως Έλληνες και σε άλλες να είναι κυρίως ξένοι, συνειδητοποίησα ότι όντως η διαφορά είναι κάτι παραπάνω από εμφανής! Προσπάθησα να καταλάβω ακριβώς το που και γιατί διαφέρουμε αλλά ... ήταν τόσες πολλές οι διαφορές μας που σταμάτησα να το ψάχνω! Αρκέστηκα στην διαπίστωση!



Friday, July 13, 2007

Time out

Το blog αυτό θα αδρανήσει για κάποιες μέρες γιατί ανεβαίνω Αθήνα για ψώνια , για κάτι εξετάσεις που έχω να κάνω και για να δω κάποιους φίλους.
Ξέρω, θα μου πείτε, άλλοι κάνουν αμάν να φύγουν από την Αθήνα και εσύ έρχεσαι? Ε! τι να κάνουμε? Η αναποδιά δεν πάει στα βουνά!
Θα ήθελα να σας ξαναδώ όλους και ακόμα περισσότερους όπως την προηγούμενη φορά, αλλά, πρώτα από όλα, δεν υπάρχει αρκετός χρόνος και δεύτερο οι περισσότεροι έχετε πάει ήδη διακοπές (είτε πραγματικά είτε νοητικά!).
Μπορεί να μην ανεβάζω post για όσο καιρό θα λείπω αλλά μια βόλτα από τα μέρη σας θα την κάνω μάλλον! :-)

Επ' ευκαιρίας να πω εδώ, πόσο πολύ χαίρομαι που μέσα από την αυτήν μου την ενασχόληση με τα blog "γνώρισα" πολλούς αξιόλογους ανθρώπους που με κάποιους από αυτούς κρατάμε μια έστω υποτυπώδη επικοινωνία και εκτός σχολίων και post των blog μας.

Ορίστε και τι αποτέλεσμα μου έβγαλε το test που κάνει διάγνωση του τι είδους blogger είμαι! Της κακιά ώρας αλλά λέμε τώρα! :-)


You Are a Life Blogger!

Your blog is the story of your life - a living diary.
If it happens, you blog it. And make it as entertaining as possible.




Thursday, July 12, 2007

Κάποιες φορές...

... είναι παραπάνω από απαραίτητο να μπορεί κανείς, να φωνάξει με όση ένταση θέλει στην φωνή του...

Tuesday, July 10, 2007

Για πάντα...


Πάντα!! Τι τρομερή λέξη.
Με κάνει να ανατριχιάζω κάθε φορά που την ακούω.
Οι γυναίκες τρελαίνονται να την χρησιμοποιούν. Καταστρέφουν κάθε ρομαντική σχέση, προσπαθώντας να την κάνουν να διαρκέσει για πάντα.

Είναι μια λέξη χωρίς νόημα άλλωστε.
Η μόνη διαφορά ανάμεσα σ' ένα καπρίτσιο και σ΄ένα παθητικό αίσθημα είναι πως το καπρίτσιο διαρκεί κάπως περισσότερο.


Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέυ - Οσκαρ Ουάιλντ.

Saturday, July 07, 2007

Τον τελευταίο καιρό είμαι λίγο...


...στον κόσμο μου...
Δεν έχω όρεξη για πολλά πράγματα. Θα έλεγα δεν έχω όρεξη για τίποτα που να αξίζει τον κόπο. Είμαι στην φάση που αναλώνομαι με το να φροντίζω τα απολύτως απαραίτητα της καθημερινότητας και τον ελεύθερο μου χρόνο τον διαθέτω σε εντελώς πεζές δραστηριότητες όπως π.χ. το να βάφω και να ξεβάφω τα νύχια μου. Ακόμα και τις περιηγήσεις μου στα blogs τις έχω αραιώσει αρκετά.
Φταίει και μια απίστευτη κακοκεφιά που πέρασα πριν λίγες μέρες, μαζί με μια επίσης απίστευτη γκαντεμιά που την διαδέχθηκε.
Αφού κατάφερα να στεναχωρήσω και να στεναχωρηθώ, με όλα (μα εντελώς όλα) τα πιο κοντινά μου άτομα, διαπίστωσα για άλλη μια φορά πόσο εύκολα χαλάνε οι σχέσεις των ανθρώπων.
Κάθε μέρα που περνά χτίζουμε τις σχέσεις μας με κόπο, με θυσίες πολλές φορές, με χαρές και λύπες και φτάνει μια στιγμή μόνο για να θεωρηθούν όλα αυτά άχρηστα. Σαν να είναι το μυαλό μας ένας σκληρός δίσκος, ο οποίος μαζεύει ήχους, πονάει, προσβάλλεται και είναι προγραμματισμένος να μην τα σβήνει ποτέ όλα αυτά. Σβήνουν μόνο αν συνειδητοποιήσουμε οι ίδιοι πόσο βλακεία είναι να κρατάμε μούτρα στον άλλον, συνήθως για ασήμαντο λόγο.

"Όλα μας τα χρόνια, μαζεύουμε πληγές, αλλά σπάνια τους δίνουμε την ευκαιρία να θεραπευτούν.
Ένας άνθρωπος μπορεί να σε αγαπούσε για χρόνια, μπορεί να ήταν συμπονετικός και ευγενικός και λέει μόνο ένα πράγμα που σε πληγώνει και εξαφανίζονται χρόνια αγάπης και φιλίας. Αυτό το ένα πράγμα γίνεται πιο σημαντικό και πιο βαρύ από όλα όσα έχει κάνει όλα τα χρόνια. Ξεχνάς όλη την αγάπη του και τη φιλία του και όλες τις θυσίες που έχει έχει κάνει για σένα. Θυμάσαι μόνο εκείνο το ένα πράγμα..."

Osho

Photo from: http://www.artshole.co.uk

Thursday, July 05, 2007

Κατά τ'αλλα, λέει...Emotions in check!

You Have Your Emotions in Check

You are an incredibly stable and happy person.
Ever consider being a therapist?
You have figured out how to keep a positive outlook, no matter what.
You don't have an easier life than anyone else. You just have figured things out a little more.


Αν έχω εγώ τα emotions μου in check, τότε μάλλον κάτι δεν πάει καλά με αυτά τα test! Και πάνω που είχα πειστεί ότι βγάζουν σωστά συμπερασμάτα!

Wednesday, July 04, 2007

Δεν μπορώ....

Δεν μπορώ να είμαι ευτυχισμένη όταν αλλάζω

Μόνο και μόνο για να ικανοποιήσω τον εγωισμό σου.

Ούτε μπορώ να νιώσω ήρεμη

όταν με κριτικάρεις που δεν σκέφτομαι σαν εσένα.

Ή που δε βλέπω όπως εσύ.

Με φωνάζεις επαναστάτρια.

Κι όμως κάθε φορά που απέρριψα τα πιστεύω σου

Εσύ επαναστάτησες ενάντια στα δικά μου.

Δεν προσπαθώ να διαμορφώσω το μυαλό σου.

Ξέρω πως είναι δύσκολο να είσαι απλά εσύ.

Και δεν μπορώ να σου επιτρέψω να μου υπαγορεύσεις τι θα είμαι –

Γιατί βάζω όλη μου την προσοχή να είμαι εγώ.


Photo from: http://www.artvisions.org

Από το βιβλίο του Λεό Μπουσκάλια - Να ζεις να αγαπάς να μαθαίνεις.

Great disappointment


Μερικές απογοητεύσεις είναι πιο απογοητευτικές από κάποιες άλλες...

(Συγνώμη για όλα... για αυτά που είπα και κυρίως για αυτά που άφησα να εννοηθούν...)

Tuesday, July 03, 2007

Αναζητήται coctail dress κατεπειγόντως!



































































Ναι! Σιγά και μην βρούμε τέτοια στην Ρόδο και 5 μέρες πριν το event!!
Ας ονειρευτούμε καλύτερα!

Αλλά καμιά φορά που ξέρεις? Μπορεί να είμαστε και τυχερές!
Εσάς πιο στυλ σας αρέσει καλύτερο φορεμένο? Υπόψη πάμε σε βάπτιση!! Δεν πάμε σε κλαμπ!

Monday, July 02, 2007

Θυσία


Το ζήτημα είναι πως ζεις αυτή τη στιγμή, όχι πως επιβιώνεις. Η ιδέα της επιβίωσης κάνει το αύριο πιο σημαντικό από το σήμερα, κάνει πιο εύκολο για σένα να θυσιάσεις το σήμερα για το αύριο. Και το αύριο δεν έρχεται ποτέ. Όποτε έρχεται, είναι σήμερα. Και αν ο νους σου είναι προγραμματισμένος να θυσιάσει το σήμερα για το αύριο, εξακολουθείς να θυσιάζεις ολόκληρη τη ζωή σου.
Οι γονείς θυσιάζουν τη ζωή τους για τα παιδιά τους. Τα παιδιά, με τη σειρά τους, θα θυσιάσουν την δική τους ζωή για τα παιδιά τους και πάει λέγοντας. Και κανένας ποτέ δεν ζει.

Osho

Photo from: http://www.lastplace.com/

Sunday, July 01, 2007

Μια ώρα να προσμένεις -είναι πολύ-


Μια ώρα να προσμένεις -είναι πολύ-
Αν η Αγάπη είναι πέρα κείθε-
Μια Αιωνιότητα να προσμένεις-λίγο είναι-
Αν στο τέλος σ' ανταμείψει η Αγάπη

Έμιλι Ντίκινσον 1863

Photo:http://eu.art.com