Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Thursday, June 28, 2012

Ιδού η Ρόδος, ιδού και η Τσαμπίκα!


Για όσους δεν ξέρουν γιατί λένε τους Ροδίτες και Τσαμπίκους, να τους ενημερώσω ότι αυτό συμβαίνει γιατί εμείς εδώ έχουμε μια αποκλειστική παναγία που δεν υπάρχει πουθενά αλλού! Εδώ είναι η μόνιμη βάση και κατοικία της. Την λένε επίσης και ψηλή γιατί το ξωκλήσι της βρίσκεται στο πιο ψηλό σημείο του πετρώδους βράχου που βλέπετε στην παρακάτω φωτογραφία. Καταπληκτική θέα και τοποθεσία από εκεί πάνω γι' αυτό είναι  χαλάλι ο κόπος και ο ιδρώτας να ανεβείτε τα 300 τόσα σκαλιά για να φτάσετε εκεί.  Το γεγονός ότι η συγκεκριμένη παναγία ειδικεύεται στην τεκνοποιία, αποτέλεσε το εφαλτήριο για να πάρουν παιδιά το όνομα της με αποτέλεσμα επάνω στην Ρόδο να έχεις πολλούς με το όνομα  Τσαμπίκος και Τσαμπίκα.


Αυτή λοιπόν είναι η πιο αγαπημένη μου παραλία. Ένας μεγάλος κολπίσκος, γεμάτος άμμο, εντός και εκτός θάλασσας, ο μισός σχεδόν, οργανωμένος με ξαπλώστρες, ομπρέλες, καντίνες, jet ski  κτλ και ο άλλος μισός ανεκμετάλλευτος όπου πας με την ομπρελίτσα σου και τα σχετικά σου και απλώνεσαι όπως θες.


Είναι η πιο  baby friendly  παραλία που ξέρω πάνω στο νησί, μιας και όπως έχω ήδη πει, είναι αμμουδερή μέσα έξω, είναι πεντακάθαρη, συνήθως χωρίς καθόλου κύμα, σε θερμοκρασία ιδανική για να μην παγώνεις μπαίνοντας και να δροσίζεσαι τόσο όσο να μην θες να βγεις από μέσα και το βασικό για όλους όσους έχουν μικρά παιδιά ότι είναι τόσο ρηχά για αρκετά μέτρα που δεν φοβάσαι και δεν χρειάζεται να είσαι συνέχεια μέσα μαζί τους.


Περιττό να πω ότι κάθε φορά που πάμε κλείνουμε τουλάχιστον 4-5 ώρες το λιγότερο (με τόσα που κουβαλάμε δεν αξίζει να πας για λιγότερο) και αν δεν ήταν σχετικά μακριά από το σπίτι (μισή ώρα δρόμος περίπου, άρα τρώμε μία ώρα συνολικά στην διαδρομή) και δεν είχαμε και την σχετική λάτρα μετά, σίγουρα θα καθόμασταν περισσότερο.


Στις φώτο δείτε τα μικρά επί τω έργω.  Μέσα και έξω από την θάλασσα, ασταμάτητα για όση ώρα είμαστε εκεί.  Το αντηλιακό πάει σύννεφο και εμείς περνάμε σχετικά χαλαρά. Τόσο χαλαρά που φέτος ευελπιστώ να τελειώσω ένα βιβλίο με διηγήματα (Το εγχειρίδιο του κτηνώδους φόνου για ζωόφιλους της  Πατρίτσια Χάισμιθ) που έχω μέσα στην τσάντα θαλάσσης και σέρνω μαζί τα τελευταία τρία καλοκαίρια!




Καλό καλοκαίρι να έχουμε!








Wednesday, June 27, 2012

Ας σταματήσουμε να φαντασιωνόμαστε....Please!

Αρκάς. Σταθερή αξία και πάντα επίκαιρος. Επικίνδυνα Νερά και Οι συνομήλικοι  είναι  must!
Και τώρα που σωθήκαμε, και ηρέμησαν όλοι ότι δεν θα συμβεί τίποτα αναπάντεχο και απρόσμενο πέρα από το να στραβωθεί ο πρωθυπουργός και να βρεθεί στο νοσοκομείο (ελπίζω όχι από απελπισία) ο (πρώην) υπ.οικονομικών, θέλω να γράψω εδώ μέσα επιγραμματικά αυτά που αντιλήφθηκα να συμβαίνουν σε περίοδο εκλογών και κατόπιν.

Καταρχήν όλοι οι φίλοι και οι γνωστοί που ανταλλάσσαμε σχετικές κουβέντες είχαν ο καθένας άλλες προτεραιότητες. Άλλος φοβόταν μην δεν μπορεί πλέον να καταναλώνει, άλλος μην μας την πέσουν οι Τούρκοι, άλλος πως θα διώξουμε τους μετανάστες, άλλος που το μεγάλο μας δημόσιο θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο, άλλος μην δεν συνεχίσουμε να είμαστε Ευρωπαίοι κ.ο.κ. Κανένας δεν μου εξέφρασε τον φόβο για το αν θα έχει περίθαλψη ο γέρος, αν θα μπορεί να πληρώνει τα φάρμακα του, αν θα υπάρχουν σχολεία, περίθαλψη και συγκοινωνία σε απομακρυσμένες περιοχές κτλ αυτονόητα (θεωρούν προφανώς ότι αυτά ήταν είναι και θα είναι εφικτά ?). Τον συνταξιούχο τον ενδιέφερε να συνεχίσει να παίρνει την σύνταξη του έστω και κουτσουρεμένη, χωρίς να νοιάζεται για τον άνεργο που ίσως να μην μπορέσει να πάρει ποτέ σύνταξη, τον νεοφιλελεύθερο μορφωμένο κατά βάση καλοπληρωμένο πληθυσμό τον ενδιέφερε  να μειωθεί το κράτος, να εξαφανιστεί από προσώπου γης αν είναι δυνατόν, χωρίς να νοιάζεται για όλους τους άλλους που εξαρτώνται από την δημόσια, υγεία, παιδεία, συγκοινωνία κτλ. Όλοι οι υπόλοιποι ανήκαν στην κατηγορία αυτών που κοιτάνε το μικρο συμφέρον τους, τον μικρόκοσμο τους, που θα έδιναν οπουδήποτε αλλού την ψήφο τους, ακόμα και στην ΧΑ, μόνο και μόνο για να μην την δώσουν σε αριστερή παράταξη γιατί για κάποιον περίεργο λόγο που δεν έχω κατανοήσει το θεωρούν επικίνδυνο και χειρότερη επιλογή από αυτό που ζουν επί 30 χρόνια και βάλε τώρα.

Θέλω να πω λοιπόν, έστω και κατόπιν εορτής, σε όλους αυτούς, ότι υπάρχει μια λαϊκή ρήση που λέει ότι "αν καίγεται το σπίτι του διπλανού σου είναι θέμα χρόνου να καεί και το δικό σου", ότι μπορεί να θέλω και εγώ να διορθώσω τα κακώς κείμενα του κράτους που ζω αλλά δεν το κάνω επιλέγοντας αυτούς που τα δημιούργησαν, ότι αυτά όλα δεν λύνονται ως δια μαγείας με μια αλλαγή ηγεσίας, αλλά με αυτούς που ξέρουν, νιώθουν και νοιάζονται με τον λόγο και τις πράξεις τους να αλλάξουν έστω λίγο την κουλτούρα όλων αυτών των συνανθρώπων μας, που συντηρούν όλα αυτά τα κακώς κείμενα και όχι μόνο να ειρωνεύονται, κριτικάρουν και απαξιώνουν. Συμφωνώ απεριόριστα με την ανάρτηση του  συν-blogger  Carulus Polsemanoglou  και ειδικά με την παράγραφο που λέει : Στα κοινωνικά ζητήματα είμαι φιλελεύθερος, αλλά όχι στα οικονομικά. Η ανθρώπινη απληστία και η ανασφάλεια που την τρέφει, είναι πολύ μεγάλες για να αφεθούν αχαλίνωτες, ώστε μέσα από αυτήν την κατάσταση να περιμένει κανείς την αόρατον χείραν της αγοράς να σιάξει πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Κάποια πράγματα οφείλουν να είναι δημόσια και επίσης πρέπει να υπάρχουν ισχυροί ελεγκτικοί μηχανισμοί που δεν θα επιτρέπουν σε διάφορους Ταλιμπάν του "Laissez faire et laissez passer" να προσφέρουν ελαττωματικές υπηρεσίες και προϊόντα ατιμωριτί.

Αν δεν καταλάβουν όλοι ότι πρέπει να αγωνιστούν για να υπάρχει από το κράτος ένα δίχτυ ασφαλείας, για να διασφαλίζει ότι  ο ανήμπορος θα έχει τα προς το ζην,  για μπορώ εγώ από την Ρόδο να έρχομαι στην Αθήνα και εσείς από την Αθήνα στην Ρόδο χωρίς να πληρώνουμε περισσότερα από το να πάμε στο Παρίσι ή  στο Λονδίνο,  για να μπορείς να πηγαίνεις εκδρομές στα Κουφονήσια, στην Σύμη, στο Καστελόριζο και να μην φοβάσαι ότι άμα αρρωστήσει το παιδί σου δεν θα βρεις ούτε γιατρό ούτε φάρμακο, και αν καταλάβεις ότι ακόμα και αν γουστάρεις όπως και εγώ και ο καθένας ίσως,  πολύ περισσότερο τις ιδιωτικές κλινικές από τα δημόσια νοσοκομεία, τα ιδιωτικά σχολεία από τα δημόσια και το αυτοκίνητο από τις δημόσιες συγκοινωνίες ότι δεν θα πάει καμιά ιδιωτική κλινική, κανένα ιδιωτικό σχολείο, καμιά ιδιωτική συγκοινωνία  να ανοίξει πουθενά που δεν έχει κέρδος  τότε θα καταλάβεις πραγματικά γιατί πρέπει όλα αυτά (και ακόμα περισσότερα) να είναι υπό τον έλεγχο ενός κράτους που μεριμνά για το συμφέρον των πολιτών της. Αν δεν γίνει αυτό, τότε θα συνεχίσουμε να κοιτάμε τον θάμνο, και δεν θα βλέπουμε το δάσος, Και μην αρχίσετε να μου αραδιάζεται τα κακώς κείμενα όλων αυτών. Τα ξέρετε και τα ξέρω. Το θέμα είναι να τα διορθώσουμε εκεί που είναι και όχι ξεπουλώντας  και καταργώντας τα.

Τελειώνοντας μου έρχεται μια γλύκα σε κάθε ανάρτηση γκρίνιας όλων αυτών που ζουν με την ψευδαίσθηση ότι η πιστή εφαρμογή του μνημονίου θα μας κάνει "Ευρώπη" να τους ενημερώσω χωρίς να τους τρομάξω, ότι αυτοί που επιλέξαμε να το εφαρμόσουν είναι όλοι αυτοί που χρόνια τώρα έχουν δώσει δείγματα  γραφής της ποιότητας της δουλειά τους  οπότε,  ακόμα και αν δεχτούμε αυτό που είπε ο Πάγκαλος ότι "το μνημόνιο είναι ευλογία", καλό είναι να τελειώνουν με την φαντασίωση  αυτή και να πάνε να κάνουν κανένα μπάνιο καλύτερα.

Πράγμα που όπως καταλαβαίνετε είναι ότι πιο νορμάλ μπορεί να κάνει κανείς αυτή την περίοδο, γι' αυτό και θα ακολουθήσει post με φωτογραφικό υλικό από την πιο αγαπημένη μου παραλία στην Ρόδο. Άλλο μην περιμένετε γιατί παρόλο που είμαι είμαι νησιώτισσα, δεν με λες και θαλασσινό τύπο ;-)