Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Thursday, June 02, 2011

Ω! Ναι! Χρωστάμε παντού τα πάντα όλα

Αναλογιζόμενη  το θέμα του προηγούμενου μου post  σκεφτόμουν πως δεν κολλάει καθόλου  με το γενικό κλίμα που διαμορφώνεται γύρω μου. Το οποίο είναι ένα μείγμα από μείωση εσόδων, περικοπή εξόδων και "ειρηνικές" διαδηλώσεις.
Δεν γίνεται να με απασχολούν άλλα κι άλλα όταν εδώ ο κόσμος χάνεται. Δεν είμαι εγώ ΓΑΠ να τρέχω σε διεθνή ημερίδες με θέμα τα ναρκωτικά και το κατά πόσο πρέπει να νομιμοποιηθούν κάποια από αυτά όταν υποτυπωδώς κυβερνά κάτι μήνες τώρα την χώρα αυτή. Αισθάνομαι λίγο ανεύθυνα. Το μόνο ίσως πράγμα για το οποίο νομιμοποιούμε να ομιλώ χωρίς να παρεξηγούμε, είναι για μωρουδίστικα, παιδιάστικα και λοιπά θέματα που έχουν να κάνουν με τα μπουμπούκια μου και τα κατορθώματα τους.

Σκεπτόμενη απαισιόδοξα (ή μήπως να πω ρεαλιστικά) από την φύση μου, δεν μπορώ παρά να κάνω μερικές αρνητικές σκέψεις σχετικά με τις συγκεντρώσεις στις πλατείες ανά την Ελλάδα.
Αναρωτιέμαι τι το διαφορετικό συνέβηκε και αποφάσισε όλος αυτός ο κόσμος να βγει αυτήν την δεδομένη στιγμή  έξω στις πλατείες.
  • Ανακοινώθηκαν περισσότερα μέτρα  που έθιγαν μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού? Μάλλον όχι
  • Ζέστανε επιτέλους ο καιρός (μας έβγαλε την πίστη φέτος)? Μάλλον ναι
  • Πλήθυναν οι φήμες,ότι δεν θα πάρουμε την δόση του Ιουλίου και το ενδεχόμενο στάσης πληρωμών ήρθε πιο κοντά? Μάλλον ναι
  • Συνειδητοποίησαν πλέον και αυτοί που δεν το θεωρούσαν πιθανό ότι θα πουλήσουν όλη τη δημόσια περιουσία μας όσο και αν απεργούν οι συνδικαλιστές?  Μάλλον ναι
Έπειτα σκέφτομαι τον σκοπό και το αποτέλεσμα που επιδιώκουν να έχουν όλοι αυτοί οι αγανακτισμένοι.
Τι περιμένουν να συμβεί όντας στις πλατείες κάθε απόγευμα? Υπάρχει κάποιος κοινός στόχος? Κάποιο ελάχιστο σημείο επαφής κοινό για όλους?


Δεν απαξιώνω και σε καμιά περίπτωση δεν είμαι εναντίον αυτών των κινητοποιήσεων. Ίσα ίσα. Περιμένω όμως να δω πως θα εκφραστεί όλο αυτό έμπρακτα στις πρώτες εκλογές που θα κληθεί ο κόσμος να ψηφίσει. Εκεί θα φανεί το τι πραγματικά σημαίνει.

Και μετά σκέφτομαι την θέση που βρισκόμαστε ως κράτος. Είμαστε ένα χρεωμένο κράτος μέχρι το λαιμό. Τα δάνεια τα πήραμε όλοι μας.  Μπορεί εγώ να μην πήρα π.χ δάνειο αλλά μπορώ να απαρριθμήσω πάρα πολλούς στο στενό μου περιβάλλον που χρεώθηκαν για να πάρουν ένα σπίτι-γήπεδο. Οχι γιατί δεν είχαν σπίτι να μείνουν και έμεναν στο νοίκι ή τους φιλοξενούσε κάποιος. Οχι. Απλά γιατί ήθελαν ένα καινούργιο, μεγάλο σπίτι. Με αυτήν την λογική πήγαν και χρεώθηκαν.  Με μια άλλη αντίστοιχη λογική χρεώθηκε και συνέχισε να χρεώνεται το κράτος. Δεν χρεώθηκε για να επενδύσει σε κάτι που θα απέφερε κέρδος μακροπρόθεσμα. Χρεώθηκε για την βραχυπρόθεσμη ευημερία  Συνεχώς έδινε, συνεχώς προσλάμβανε και δεν έδινε σημασία που το ισοζύγιο έσοδα μείον έξοδα ήταν αρνητικό. Μου θυμίζει την περίπτωση μιας φίλης μου παλιά που μου ζήτησε δανεικά (εμένα και κάποιων άλλων) γιατί βρισκόταν σε μια πολύ δύσκολη θέση με κάποια καταναλωτικά δάνεια που είχε πάρει (για να κάνει κάποια ταξίδια, να αγοράσει ρούχα και να αλλάζει κινητά) τα οποία δεν μπορούσε να ξεπληρώσει και δεν ήταν να περάσουν 2-3 μήνες  και ήρθε μια μέρα σπίτι μου, όχι φυσικά για να μου επιστρέψει τα δανεικά αλλά για να μου δείξει την καινούργια βιντεοκάμερα που πήρε με δόσεις των 20 ευρώ τον μήνα για δεν ξέρω και εγώ πόσα χρόνια!
Και λέω εγώ τώρα... Καλά, εγώ είμαι βλάκας και θύμα. Και καλά να πάθω τώρα.  Θα πληρώσω τον λογ/σμό μαζί με όλους τους άλλους. Θα πέσει και το δικό μου βιοτικό επίπεδο πιο κάτω από ότι ήδη είναι. Ο Γερμανός πολίτης όμως και ο κάθε Γερμανός, (εννοώντας όλους όσους τσοντάρουν για να μην κηρύξουμε στάση πληρωμών και τους πάρει και αυτούς η μπάλα) όμως τι φταίει να πληρώνει για μας?  Και μας φταίει και από πάνω! Αυτό είναι το αστείο!

Εν κατακλείδι. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να έχουμε ένα δυνατό νόμισμα στην τσέπη μας νομίζω πως πρέπει να προσαρμοστούμε στην νέα πραγματικότητα που μας επιβάλλεται.  Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Εγώ θα ήθελα να τα καταφέρουμε προς αυτήν την κατεύθυνση  αν και δεν το βλέπω.

Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που θεωρούν πως το να φύγουμε από το ευρώ είναι η καλύτερη λύση. Όπως λέει και ένας από τους πιο ενδιαφέροντες blogger  που ξέρω ο Νewmanifesto, καλύτερα ένα φρικτό τέλος παρά μια φρίκη δίχως τέλος.
Γιατί όμως νομίζω ότι φρίκη δίχως τέλος θα είναι να μείνει ίδιο το χάλι που έχουμε ήδη και να φύγει και το ευρώ μαζί... Μετά την φρίκη και το φρικτό τέλος θα ακολουθήσει το ΔΡΑΜΑ.