Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Tuesday, December 18, 2012

Η Χιονάτη (ο θεός να την κάνει) και ο Κυνηγός

Θυμάμαι όταν ήμουν μικρό κοριτσάκι ακόμα που διάβαζα το παραμύθι της Χιονάτης με τους 7 νάνους και εξαιτίας της εικονογράφησης που είχε φανταζόμουν την Χιονάτη  να είναι μια πολύ γλυκιά κοπελίτσα εμφανισιακά όμορφη αν και όχι εκθαμβωτική, με  λευκό φωτεινό δέρμα και μαύρα πιασμένα μαλλιά.  

Προχθές λοιπόν είδα την ταινία Η Χιονάτη και ο Κυνηγός  ( Snow White and the Huntsman) η οποία είναι κατά κάποιο τρόπο η κινηματογραφική μεταφορά του παραμυθιού. 


Δεν μπορώ να πω... μου άρεσε το στόρι έτσι όπως το διαμόρφωσαν, το σενάριο, τα σκηνικά, τα κοστούμια, όλο το πακέτο γενικά. 

Μου άρεσε πολύ η Charlize Theron η οποία έπαιζε την κακιά μητριά που ήταν μάγισσα. 




Μου άρεσε επίσης και ο Chris Hemsworth που έπαιζε τον ρόλο του κυνηγού του οποίου την Αυστραλέζικη προφορά βρήκα εξαιρετικά χαριτωμένη! 

Aυτή όμως που δεν μου πάει κάτω ήταν η Χιονάτη την οποία υποδυόταν η Kristen Stewart (Αυτή ντε, η πρωταγωνίστρια των Twilight - βρικολάκων!).  Πραγματικά δεν μπόρεσα να καταλάβω αν η ερμηνεία της ήταν πειστική! Δεν μπορούσε να με πείσει η φάτσα της και το όλο στήσιμο της! Και παρόλο που  η ταινία ήταν μέσα στην φαντασία και απίστευτα συμβάντα συνέβαιναν (είπαμε, για παραμύθι πρόκειται), το γεγονός ότι υπήρξε μια στιγμή όπου ο καθρέφτης στην ερώτηση ποια είναι η πιο όμορφη  στον κόσμο υποδεικνύει το μπάζο έναντι της Θερόν, ΕΕΕΕ!!! Αυτό πια ξεπερνούσε κάθε όριο φαντασίας!!!!!!!!!!

Tuesday, December 04, 2012

Εγώ ο Ζάχος Ζαχαρής

Μια από τις χρήσεις αυτού laptop που πατάω τώρα τα πλήκτρα, εκτός από το να ασχολούμαι με τους Μικρούς Μεγάλους, να κάνω καμιά δουλίτσα, να γράφω τα δικά μου και να τριγυρνώ στο διαδίκτυο δεξιά και αριστερά  είναι να το χρησιμοποιώ ως μέσo ψυχαγωγίας. Όταν λοιπόν είμαι μακριά από το σπιτάκι μου και την ρουτίνα του (και αυτό συμβαίνει συχνά πυκνά) το φορτώνω ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, το παίρνω μαζί  απέναντι μου στον καναπέ ή το κρεβάτι και λιώνω... Όλα αυτά βέβαια αφού πάνε για ύπνο τα μικρά! Αν αρχίσω νωρίτερα έχω το πλεονέκτημα να πατήσω το  space  να σταματήσω αυτό που βλέπω ακαριαία και να το επανεκκινήσω όποτε εγώ θελήσω πάλι (ελπίζω σύντομα για να μην χρειαστεί να γυρίσω πιο πίσω στην σκηνή για να θυμηθώ που είχα μείνει). 
Σε ένα τέτοιο λοιπόν ταξιδάκι το λαπτοπάκι μου τα έπαιξε. Πρώτη η μπαταρία και μετά το τροφοδοτικό. Για να μην τα πολυλογώ, το θέμα ακόμα δεν λύθηκε και υποψιάζομαι ότι κάτι πιο σοβαρό του συμβαίνει. Ο χρόνος θα δείξει.
Σε μια τέτοια λοιπόν περίπτωση όντας μακριά από το σπίτι μου και την τεχνολογία επιπλέον, τι μπορούσα να κάνω τις ατέλειωτες βραδυνές ώρες που τα μικρά κοιμούνται στο δίπλα δωμάτιο? Ένιωσα τέτοια απελπισία που έκανα κάτι που δεν είχα ξανακάνει ποτέ πριν στην ζωή μου! Αγόρασα βιβλίο από σούπερ μάρκετ! Μαζί λοιπόν με τα γιαούρτια και τα αφροντούς έριξα μέσα στο καλάθι μου και ένα βιβλίο από αυτά που βρίσκονταν στο σταντ λίγο πιο κει από τα ταμεία.  Πάντα απορούσα ποιος μπορεί να αγοράζει βιβλία από την λιγοστή και αμφιβόλου ποιότητος γκάμα  των σούπερ μάρκετ αντί να επισκεφθεί ένα βιβλιοπωλείο ή όταν μπορεί να τα παραγγείλει και να έρθουν στην πόρτα του. Κάπως έτσι μου λύθηκε η απορία.

Ευτυχώς για μένα, αυτή η πρώτη φορά στέφθηκε με επιτυχία, γιατί το βιβλίο που άρπαξα εκείνη την φορά ήταν το "Εγώ ο Ζάχος Ζαχαρής" της Λένας Διβάνη. Οι λόγοι που με έκαναν να διαλέξω αυτό το βιβλίο ανάμεσα από τα άλλα (που ούτε θυμάμαι ποια ήταν) ήταν δύο. Πρώτο ότι είχα ακουστά την συγγραφέα. Είχα διαβάσει ότι επρόκειτο για αξιόλογη συγγραφέα και είχα κατά νου να θυμηθώ στην επόμενη αγορά βιβλίων που θα έκανα να αγόραζα κάτι δικό της για να διαπιστώσω του λόγου το αληθές.  Και δεύτερος λόγος το γεγονός ότι είμαι γατόφιλη και εσαεί γατοθαυμάστρια παρόλο που στην μετά παιδιών εποχή οι σχέσεις μου με τις γάτες έχουν αισθητά αραιώσει. 

Έμεινα κατενθουσιασμένη. Τόσο που δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ένα βιβλίο μπόρεσε να με συνεπάρει και να με συγκινήσει τόσο πολύ.  Ήταν απίστευτο πόσο λίγες προσδοκίες είχα από  αυτό το βιβλίο όταν το αγόραζα  (να έφταιγε άραγε το σούπερ μάρκετ?) και πόσο πολύ γέμισε το είναι μου με έντονα συναισθήματα και συγκίνηση! Τόσο πολύ που το τέλος του με έκανε να δακρύσω εξαιτίας της υπερχειλίζων τρυφερότητας που ανέδυε.  Ένα βιβλίο που καθ όλη την διάρκεια που το διάβαζα με έκανε να χαμογελώ με το έξυπνο χιούμορ του. Δεν πρέπει να υπάρχει άλλο βιβλίο που να περιγράφει με τόσο ιλαρό τρόπο το πως μπορεί να βλέπει μια γάτα την συγκατοίκηση με έναν άνθρωπο! Ειδικά οι  γατόφιλοι δεν πρέπει να χάσουν την ευκαιρία να το διαβάσουν. Ακόμα και Η ΓΑΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ του διάσημου γατόφιλου Μπάροουζ δεν μου έκανε τέτοια εντύπωση. Άλλο πράγμα εκείνο βέβαια αλλά μου ήρθε στο νου και το αναφέρω. Εν τω μεταξύ μέσα το βιβλίο είναι γεμάτο γατοαποφθέγματα Μ.Ι.Α.Ο. (Μάθημα Ισχύον Αποδεδειγμένα και Οπωσδήποτε) του γατούλη Ζάχου μερικά από τα οποία μεταφέρω παρακάτω.

ΜΙΑΟ Νο 4567 Μην πείθεστε από την κλάψα φίλτατοι. Δεν υπάρχουν δυνατότεροι απ' αυτούς που παριστάνουν τους αδύναμους.
ΜΙΑΟ Νο 679 Αγαπητέ Μωάμεθ μην αυταπατάσαι. Το βουνό δεν το κουνάει ρούπι. αν επιθυμείς θέα αφ' υψηλού ανέβα.
ΜΙΑΟ Νο 980 Δραστική η ιδεολογία, φίλτατοι, αλλά η πραγματικότης δραστικοτέρα.
ΜΙΑΟ  Νο 562 Οι εχθροί σε κρατάνε σε φόρμα 
ΜΙΑΟ Νο 777 Δεν πρέπει να αφήνεις καμιά ευκαιρία για χάδι να πάει χαμένη. 
Μαθαίνεις μόνο κάτι που κατά βάθος ξέρεις ήδη.

Μετά από αυτό ξαμολήθηκα στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο και αναζήτησα και άλλα βιβλία της. Πήρα το Οι γυναίκες της ζωής της και το  Ψέμματα η αλήθεια είναι  και τα δύο εξαιρετικά. Και τα δύο τα χαρακτηρίζει η πρωτοτυπία στο τρόπο που παρουσιάζεται η ιστορία. Το πρώτο, που είναι μυθιστόρημα, αφορά την ιστορία μιας γυναίκας όπου μόνο το πρώτο μέρος  μοιάζει να γράφτηκε από την ίδια. προχωρώντας χρονικά η ιστορία περιγράφεται κάθε φορά από την ματιά ενός από τα πρόσωπα που πλαισιώνουν την ζωή της πρωταγωνίστριας του βιβλίου. Όλα γυναίκες. Το δεύτερο πάλι, το οποίο είναι διηγήματα των οποίων οι πρωταγωνιστές του ενός πλέκονται με τους χαρακτήρες κομπάρσους του άλλου, αποκτούν ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον όταν δίνετε η ευκαιρία να μάθουμε την πραγματική πηγή έμπνευσης πίσω από αυτά! 
Δεν γινόταν να μην γράψω για αυτό το τόσο αξιόλογο βιβλίο όταν έκατσα και έγραψα για το προηγούμενο που ήταν μια απίστευτη πατάτα!