Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι

Ώρα να πω μερικά πράγματα για την γιαγιά μου,( ναι αυτήν που ανέφερα στο προηγούμενο ποστ),η οποία εδώ και μερικές μέρες βρίσκεται στο νοσοκομείο, (καλύτερα πλέον στην υγεία της) για να καταλάβετε περί τίνος φρούτου πρόκειται.

Η γιαγιά μου ήταν απίστευτη κοκέτα στα νιάτα της. Ήταν από αυτές τις γυναίκες που η εμφάνιση μετρά πάνω από όλα και διέθετε ότι μέσο είχε (χρήμα, χρόνο κτλ) για αυτήν.

Όντας μεσήλικη, δεν την θυμάμαι ποτέ κακοντυμένη. Ακόμα και στο σπίτι μέσα όταν έκανε δουλειές.
Όταν εμφανίστηκαν οι πρώτες φωτογραφίες ζήτησε να της κάνουν το πορτραίτο της και φυσικά τσακώθηκε με τον φωτογράφο γιατί λέει δεν την έβγαλε καλή.

Πάντα χτενισμένη στην τρίχα και επιμελής στην καθαριότητα της. Α! ναι! Μόνο όσον αφορούσε τον εαυτό της. Γιατί για το σπίτι της ίσχυε το "καθαρίζουμε μόνο τα απολύτως απαραίτητα". Δηλαδή ότι φαίνεται!

Όταν είδε την πρώτη άσπρη τρίχα την έκοψε και όταν άρχισε να χάνει τον λογ/σμό και δεν απέδιδε το κόψιμο αναγκάστηκε να το ρίξει στις βαφές. Χρώμα? Μαύρο κορατσίνα.
Τα έβαφε ανελλιπώς μέχρι πριν από μερικά χρόνια όταν από την βιασύνης της, στραβοπάτησε και έσπασε την λεκάνη της.

Αυτό το χτύπημα ήταν καταλυτικό τόσο για την ίδια όσο και για τα μαλλιά της. Η ίδια "έπεσε" πολύ από τότε, καθότι δεν ήταν παιδούλα να μπορεί να αντεπεξέλθει εύκολα, και τα μαλλιά της έμειναν πλέον άσπρα μιας και δεν μπορούσε πια να τα βάφει μόνη της και ούτε υπήρχε κανείς άλλος διατεθειμένος να της το κάνει.
Προσπαθήσαμε λοιπόν να την βεβαιώσουμε ότι ήταν εξίσου όμορφη και με τα άσπρα μαλλιά. Ευτυχώς πείστηκε! Καθόλου εύκολα φυσικά αλλά ευτυχώς το δέχτηκε!

Ενώ ακόμα ήταν πονεμένη, ίσα που την είχαν κάνει εισαγωγή στο νοσοκομείο και πρόλαβε να τακτοποιηθεί σε ένα κρεββάτι, τι λέτε ότι ζήτησε πρώτα???
Καθρέφτη και χτένα! ΝΑΙ!! Αν έχετε τον θεό σας! (Γιατί εγώ είπαμε δεν τον έχω!).
Πέρασε αρκετός καιρός από τότε που μπήκε στο νοσοκομείο με την σπασμένη λεκάνη. Εντω μεταξύ και παρόλο που δεν είχε τίποτα παθολογικό να την ταλαιπωρεί (πίεση, καρδιά κτλ) εκτός από μια χρόνια βρογχίτιδα που είχε από νέα, αδυνάτισε πολύ, αλλά γενικά ήταν καλά.
Απλά έκοψε τις πολλές βόλτες γιατί είχε μια ευαισθησία στη μέση της (ποτέ δεν τα πήγαινε καλά με τα κόκκαλα της. Είχε σπάσει ουκ ολιγα κατά την διάρκεια της ζωής της). Τελευταίο κρούσμα με την μέση της ήταν φέτος το Πάσχα όταν θεώρησε καλό να ξεκινήσει μόνη της, κούτσα κούτσα με το μπαστούνι της, να κάνει μια διαδρομή τουλάχιστον 600 μέτρων πήγαινε έλα από την εκκλησία για να κοινωνήσει! Δεν έβλεπε το χάλι της, που κουραζόταν στα 20 μέτρα, μου ήθελε να μεταλάβει! Τελικά όταν κάποιος δεν έχει μυαλό, δεν πρόκειται να αποκτήσει ούτε στα 80 του! Γεγονός αυτό.

Πριν μερικές μέρες την βάλαμε στο νοσοκομείο με πυρετό που δεν έλεγε να πέσει. Ήδη άρχισε να αποκαλύπτει τις "ανδραγαθίες"¨που έκανε και την οδήγησαν στο κρεβάτι του πόνου. Τι ότι ίδρωνε και άφηνε τα ρούχα να στεγνώνουν επάνω της. Τι ότι όταν λέει παραζεστενόνταν πήγαινε στο ψυγείο και έριχνε παγωμένο νερό επάνω της για να δροσιστεί. Αποτέλεσμα? Να τρέχουμε όλοι οικογενειακώς να την κάνουμε καλά.

Το κερασάκι όμως της τούρτας δεν ξέρετε πιο ήταν.
Αυτή η αδύνατη, 80χρονη, ασπρομάλλα γριά, με το που αισθάνθηκε λίγο καλύτερα και της έπεσε λίγο ο πυρετός, τι λέτε ότι ζήτησε?
Ξυραφάκι για να ξυρίσει τις τρίχες των ποδιών της γιατί ντρεπόταν να την βλέπουν έτσι αξύριστη οι γιατροί! Το διανοείστε????

Όταν της το πήραμε (ας κάναμε και αλλιώς άμα μπορούσαμε), το τύλιξε να μην φαίνεται, και σε ανύποπτο χρόνο το πήρε και μπήκε στην τουαλέτα του νοσοκομείου να ξυριστεί!!
Απέξω περίμενε μια άλλη ασθενής υπομονετικά με τον ουροσυλλέκτη στο χέρι της, και η δικιά μας τον χαβά της με τις τρίχες!

Απίστευτο!!

Powered by ScribeFire.