Η θρησκοληψία κυριαρχεί... δυστυχώς.

Με αφορμή ένα post του Phivou «Oι μαλακίες σου, μου ρημάζουν τη ζωή!» το οποίο ασχολείται με το ότι «ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει ό,τι θέλει», θυμήθηκα ένα περιστατικό που μου συνέβη αυτό το Πάσχα που μας πέρασε.

Επειδή αυτά που πιστεύω εγώ έρχονται συνήθως σε αντιπαράθεση, με αυτά που πιστεύει η πλειοψηφία αυτών που σχετίζομαι, προσπαθώ να μην προκαλώ συζητήσεις σχετικές με τα πιστεύω του καθενός μας γιατί σχεδόν πάντα καταλήγουν σε κάτι πραγματικά παράλογες εικασίες των δε και σε μένα να βρίσκομαι στην δυσάρεστη θέση να προσπαθώ να συγκρατήσω τα γέλια μου για να μην δείξω αγένεια.

Το τελευταίο τέτοιο περιστατικό μου συνέβη σε μια οικογενειακή επίσκεψη την Μ.Παρασκευή σε κάποιο σπίτι συγγενών μου. Καταλαβαίνεται πόσο δύσκολο είναι μετά το μισάωρο τέτοια μέρα να αποφύγεις την θρησκευτικού περιεχομένου συζήτηση. Εκεί λοιπόν χωρίς να το προκαλέσω σας το ορκίζομαι, ήρθε η συζήτηση στον επιτάφιο και άρχισε να μου λέει η κυρία του σπιτιού, ότι έχει θαυματουργές ιδιότητες σε συνδυασμό με κάποια λόγια που ψέλνει ο παπάς. Τι θαυματουργές ιδιότητες? Άμα λέει ανακατέψεις νερό με αλεύρι, το διαβάσει ο παπάς και μετά το βάλεις κάτω από τον επιτάφιο και το αφήσεις, αυτό αντί να γίνει στόκος όπως είναι φυσικό ή κόλλα στην καλύτερη των περιπτώσεων, φουσκώνει και γίνεται ζυμάρι!

Προσπάθησα πολύ ήρεμα να της πω, ότι ένα τέτοιου είδους θαύμα χωρίς καμιά χρησιμότητα, μου είναι το λιγότερο αδιάφορο. Και ότι φυσικά δεν πιστεύω με τίποτα ότι το μίγμα αυτό δεν έχει μέσα επίσης και μερικούς κόκκους ξηρή μαγιά! Μην τρελαθούμε κιόλας! Η κατά τ’ άλλα συμπαθέστατη αυτή κυρία προσπαθούσε να με πείσει για την αλήθεια όσων μου έλεγε, και με προκαλούσε να δοκιμάσω για να πειστώ. Τι μπορούσα να κάνω εγώ για να την κάνω να σκεφτεί λίγο λογικά?

Δεν ξέρω αν γελάτε με αυτά ή αν εκνευρίζεστε. Αλλά αν το σκεφτείτε καλύτερα και διαβάσετε και το post του Phivou ίσως τα πράγματα δεν φαίνεται να είναι τόσο γελοία όσο μοιάζει να είναι… γιατί συνήθως αποκτούν πολιτικές προεκτάσεις οι οποίες αφορούν όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο αυτούς που στηρίζουν αυτές τις ιδέες...

Εκτροφή μεταξοσκώληκων για χόμπυ!

Μια συζήτηση που έπιασε το αυτί μου το σ/κ μου θύμισε ότι σαν ήμουν παιδί στο χωριό που μεγάλωσα υπήρχαν πολλές μουριές που τώρα πια δεν υπάρχουν. Δεν θυμάμαι και εγώ πόσα χρόνια έχω να δοκιμάσω αυτό το φρούτο. Τώρα πια η μια και μοναδική μουριά που υπάρχει ακόμα, δυστυχώς είναι εδώ και χρόνια άκαρπη.


Μαζί με τις μουριές και τα μούρα τους μου ήρθαν στον νου και οι μεταξοσκώληκες, λόγω του ότι τα φύλλα της μουριάς είναι η μόνη και αποκλειστική τους τροφή. Είναι η μόνη "κάμπια- σκουλήκι" που άνετα το έπιανα και δεν σιχαίνομαι να πιάσω και τώρα. Είναι ένα πανέμορφο για τα σκουληκίσια δεδομένα, σκουλήκι!

Όταν ήμουν μικρή συνήθιζα να εκτρέφω μερικούς μεταξοσκώληκες. Κάποιος κάποτε μου είχε δώσει μερικούς, τους οποίους μεγάλωνα κρατώντας τους κλεισμένους σε ένα κουτί, σε κάποιο δροσερό μέρος, μακρία από τον ήλιο. Τους διάλεγα τρυφερά φύλλα μουριάς και πετούσα αυτά που ξεραίνονταν. Οταν μεγάλωναν αρκετά και έβλεπα πως ερχόταν η ώρα τους να κάνουν το κουκούλι τους, τους τοποθετούσα μέσα ένα κλαδί θυμάρι για να μπορέσουν να το πλέξουν επάνω του.


Όταν τελείωναν με το πλέξιμο του κουκουλιού τους , καμάρωνα πια, που τα προστατευόμενα μου εξετέλεσαν την απόστολή τους. Και μετά περίμενα υπομονετικά ...


Να βγουν από μέσα οι πεταλούδες που θα μου έκαναν αυγά από μέσα από τα οποία θα ξεπηδούσαν μικροσκοπικά σκουληκάκια για την νέα μου συγκομιδή από μεταξοσκώληκες!
Ούτε λόγος να δώσω τα κουκούλια μου για να τα ψήσουν και να τα κάνουν κάποιο χαζό στόλισμα για τον τοίχο. Το θεωρούσα πολύ μακάβριο για να το έχω στον τοίχο μου. Άσε που ήμουν ήδη συναισθηματικά δεμένη με αυτό που θα έβγαινε μια μέρα από μέσα!

Έλπιζα μόνο να μου βγει μια καλή αντιστοιχία θηλυκών και αρσενικών πεταλούδων, και να έχουν καλή χημεία αναμεταξύ τους για να μου κάνουν πολλά και καλά αυγά!Κατά την διάρκεια της αναμονής, καθαρίζαμε την μουριά από τα μούρα που οι μεταξοσκώληκες μας σνόμπαραν κανονικά!

Θα ήθελα να είχα μερικά τέτοια σκουληκάκια και τώρα. Που θα έβρισκα όμως φύλλα μουριάς να τα ταΐζω?

Τα γατάκια μου μεγάλωσαν και παίζουν!

Τα γατάκια μου μεγάλωσαν! Πλέον στο τρίπτυχο μαμ-κακά και νάνι προστέθηκε και το παιχνίδι! Κυνηγιούνται, δαγκώνονται κυλιούνται χάμω κτλ χαριτωμένα που κάνουν όλα τα μικρά γατάκια! Δεν χορταίνω να τα βλέπω!

Εδώ η "χοντρούλα" μου! Δεν ξέρω αν είναι τέτοιος ο σωματότυπος της ή αν τρώει παραπάνω από τους άλλους αλλά είναι αυτή που τους ρίχνει σε μπόι! Έχει και πιο μακριά και μαλακή τρίχα από τους άλλους. Εδώ φόντο με ένα τριαντάφυλλο που πνέει τα λοίσθια και την κούτα του νουνου που εκτελεί χρέη κρυψώνας!

Εδώ ο "άντρας" της ιστορίας. Είναι αδύνατος σχετικά με τις άλλες δυο μιας και δεν φαίνεται να τον ενδιαφέρει ιδιαίτερα το φαγητό! Τον έβγαλα με φόντο τα λουλούδια μπας και ομορφύνει και αυτός λίγο μιας και όποιος τον βλέπει μαζί με τις άλλες δυο σπανίως τον προσέχει!

Και η τελευταία "κόρη" που σε σχέση με την άλλη μοιάζει να προσέχει περισσότερο την σιλουέτα της! Όσο πειραχτήρι είναι και δεν αφήνει τους άλλους σε ησυχία άλλο τόσο της αρέσουν οι ξάπλες!

Αχ! Τι όμορφα που περνάνε (-με) εκεί στην εξοχή!

Καλλιτεχνικές ανησυχίες!

Διάβαζα στο blog της Aphrodite το αφιέρωμα που έκανε για την παράσταση Jesus Christ Superstar στην Αθήνα. Μου άρεσε πάρα πολύ, με έκανε να θέλω να το δω, και απελπίστηκα για άλλη μια φορά που ζω εδώ στην άκρη του κόσμου που οι πολιτιστικές επιλογές που έχω είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων αδιάφορες.

Στο τέλος του post αυτού παραθέτει ένα φυλλάδιο που μοίραζαν απ' έξω από το θέατρο το οποίο αναρωτιέται αν είναι για γέλια ή για κλάματα!

Είναι κρίμα να χαντακωθεί στα ψιλά γράμματα αυτού του καθόλα καλλιτεχνικού post! Είναι ένα ποστ από μόνο του αυτό! Μπορεί να γελάσει ο κάθε πικραμένος!
Κάντε κλικ επάνω τους για μεγέθυνση! Και προσέξτε παρακαλώ το πολυτονικό!

Απολαύστε το!

Αν ο θεός δημιούργησε τον κόσμο, τότε ποιος δημιούργησε τον θεό?

Όλες οι θρησκείες θεωρούν ότι το κάθε τι πρέπει να έχει δημιουργηθεί, αλλιώς από πού έχει έρθει; Δεν σκέφτονται όμως: «Από πού έρχεται ο Θεός;» Αν ο θεός δημιούργησε τον κόσμο, τότε ποιος δημιούργησε τον θεό? Και αν ο Θεός μπορεί να είναι αδημιούργητος, τότε ποιος ο λόγος να εισαχθεί αυτή η μη αναγκαία υπόθεση?
Αυτή είναι η βασική αρχή όλης της επιστημονικής έρευνας: Μην εισάγεις μη αναγκαίες υποθέσεις. Επεξεργάσου την με το ελάχιστο των υποθέσεων.

Η ύπαρξη είναι αρκετή. Γι’ αυτό και διδάσκω τη θεϊκότητα, όχι όμως τον θεό. Ο θεός είναι μια εφεύρεση των παπάδων. Ο θεός είναι ένα πλάσμα της φαντασίας, για να σε παρηγορεί, για να σε κάνει να φοβάσαι, για να σε κάνει ένοχο. Όλες οι θρησκείες στηρίζονται στην ενοχή σου, στο φόβο σου. Αυτό όμως δεν είναι αυθεντική θρησκευτικότητα .
Η αυθεντική θρησκευτικότητα θα σε κάνει άφοβο, όχι σκλάβο, όχι μαριονέτα στα χέρια κάποιου άγνωστου θεού, κάποιου πλάσματος της φαντασίας.

Osho

Photo from : http://heaventoearth.com

Η Τατιάνα αναδεικνύει το ηθος των ιερέων μας!

Τι ακούει κανείς στις μεσημεριανές εκπομπές τύπου Τατιάνας δεν φαντάζεστε! Ούτε εγώ φανταζόμουν. Γυρνώντας όμως σήμερα σπίτι μετά την δουλειά, προκειμένου να τρώω μόνη, είπα ας φάω παρέα με την τηλεόραση.
Πάνω στο ζάπινγκ έπεσα πάνω στην Τατιάνα η οποία διαπραγματευόταν το μείζον πρόβλημα ενός πρώην ιερέα που τον χώρισε η πρεσβυτέρα αλλά δεν μπορούσε να παντρευτεί άλλη παρόλο που είχε παραιτηθεί από παπάς.
Βγαίνει στο τηλέφωνο η πρώην γυναίκα του η οποία ήταν σαν να γλύτωσε από του χάρου τα δόντια χωρίζοντας από τον παπά-σύζυγο της που ούτε καν το συζητούσε να να ξαναγυρίσει πίσω. Σε εκείνο το σημείο που η πρώην σύζυγος επέμενε στο ότι δεν ξαναγυρνάει στην συζυγική εστία, σημειώστε ότι ο μέχρι τότε καλοκάγαθος και για λύπη αυτός παρατημένος σύζυγος, λίγο έλειψε να την σκυλοβρίσει από τα νεύρα του.
Συνεχίζει η εκπομπή και βγαίνει σε παράθυρο ο Μητροπολίτης Λαγκαδά (με το ένα πόδι ξέρετε που) ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ απεύθυνε ένα λογύδριο άπειρου κάλους στο τηλεοπτικό κοινό λες και απευθυνόταν σε νήπια πέντε χρονών. Μα τι λέω. Αυτά μπορούν και μιλάνε. Όλο και ένα σκασμό θα του έλεγαν να βγάλει. Λες και μιλούσε σε δίχρονα ήταν. Ο σκοπός της εμφάνισης του ήταν για να απαντήσει αν θα δώσει τελικά το σινάφι του την άδεια να παντρευτεί ξανά ο πρώην παπάς. Φυσικά δεν έδωσε καμιά απάντηση παρά μόνο απεκάλεσε την πρώην γυναίκα του παπά "κοινή", είπε ότι δεν έπρεπε αυτές οι δυσάρεστες ιστορίες να βγαίνουν στα κανάλια, και όταν ο "καλοκάγαθος" παπάς στο στούντιο άρχισε να τα παίρνει, και με σύμμαχο την κ.Τατιάνα που τον προέτρεπε χαμηλόφωνα "μιλήστε μιλήστε", άρχισε να του τα χώνει κανονικά, τότε ο κ. Μητροπολίτης αναφώνησε "σε αγαπάμε σε αγαπάμε"! Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Ιστορίες για αγρίους δηλαδή!

Μα τι νοιάζει τον κόσμο αν δεν μπορεί να παντρευτεί ξανά ένας παπάς αν χωρίσει! Ας πρόσεχε!
Εν τέλει, ας συζήσει. Ας κάνει την υπέρβαση να παντρευτεί πολιτικά!
Στην τελική ας κάνουν ότι νομίζουν όλοι αυτοί, αρκεί να μην μας ζαλίζουν με τα προβλήματα τους!!

κ.Τατιάνα! Χάρηκα που στο πρόσωπο του χουφταλιασμένου αυτού Μητροπολίτη βρήκατε τον παραπάνω σας! Δεν έβαλε γλώσσα μέσα, δεν άκουσε λέξη από ότι ρωτήσατε και στο τέλος είδατε και πάθατε να τον ξεφορτωθείτε μιας και σας είχε γραμμένη. Ευτυχώς για σας τα καταφέρατε προτού σας αποκαλέσει και εσάς "κοινή" άνευ λόγου και αιτίας, απλά και μόνο γιατί υπήρξατε και εσείς μια φορά και ένα καιρό χωρισμένη.


Υ.Γ. Αν δεν έχετε έμπνευση του τι να γράψετε στα blog σας μπορείτε κάλλιστα να παρακολουθήσετε μια τέτοια εκπομπή. Έχει άπειρα θέματα που ανήκουν φυσικά στην σφαίρα του εξωπραγματικού!

Όταν μια γυναίκα...

…Όταν μια γυναίκα αποφασίζει να πλαγιάσει μ’ έναν άντρα, δεν υπάρχει φράχτης που να μην πηδάει, ούτε κάστρο που να μην ρίξει, ούτε κάποια ηθική αρχή που να μην είναι διατεθειμένη ν’ αγνοήσει εντελώς, δεν υπάρχει θεός που να μπορεί να τη σταματήσει.

Gabriel Garcia Marquez- Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας

Μια κουβέντα που είχα το μεσημέρι μου έφερε αυτό στο νου. Το μόνο που μου έμεινε βασικά στο νου γιατί μέχρι προ ολίγου δούλευα (σερί από το πρωί) και αδυνατώ να σκεφτώ οτιδήποτε.

Photo from: http://www.opuseditions.com

Γιατί παντρευόμαστε?

Την ταινία Shall we dance την ξέρετε φαντάζομαι. Πιθανότατα αρκετοί από εσάς την έχετε δει επίσης. Εγώ την είχα δει με το που βγήκε σε DVD και μπορώ να πω ότι το μόνο που θυμόμουν από αυτήν ήταν ότι έπαιζε ο Γκηρ και ότι το σενάριο ήταν εντελώς γλυκανάλατο και εξωπραγματικό θα τολμούσα να πω. Προχθές έτυχε να την ξαναδώ να παίζει στο filmnet και θυμήθηκα ξανά ότι είχα ξεχάσει ότι ήταν και αστεία κάπου κάπου καθώς και πόσο άθλια ηθοποιός είναι η Λοπέζ.

Παρόλα αυτά, θυμήθηκα επίσης ότι η Σούζαν Σαραντον που υποδύεται την σύζυγο του Γκήρ στην ταινία κάνει την εξης ερώτήση:

-Με όλες αυτές τις υποσχέσεις που δίνουμε και αθετούμε, γιατί παντρευόμαστε άραγε;
και απαντάει:
'Οχι, από πάθος. Γιατί χρειαζόμαστε ένα μάρτυρα στη ζωή μας. Υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη. Τι σημαίνει η ζωή ενός και μόνο;
Αλλά στο γάμο, υπόσχεσαι να φροντίζεις για τα πάντα. Τα καλά τα δύσκολα, τα φρικτά , τα πεζα πράγματα. Για όλα, για τα πάντα, κάθε μέρα.
Λες στον άλλον "Η ζωή σου δεν θα περάσει απαρατήρητη γιατί την παρατηρώ εγώ. Η ζωή σου δεν θα περάσει απαρατήρητη, γιατί εγώ θα ειμαι ο μάρτυρας σου."

Είναι ό,τι πιο κοντά στην πραγματικότητα έχω ακούσει σχετικά με τον γάμο.

Photo from: http://www.witnesschange.org

Ψηλά τακούνια!

Στην αρχαία Κίνα στα κορίτσια , από τα παιδικά τους ακόμα χρόνια, τους φορούσαν σιδερένια παπούτσια έτσι ώστε να μην μεγαλώνουν τα πόδια τους ποτέ. Εκείνη την εποχή σε εκείνη την κοινωνία τα μικρά πόδια θεωρούνταν πολύ όμορφα. Δεν μπορούσαν να περπατήσουν σωστά, αλλά αυτό δεν είχε καμιά σημασία. Ήταν δε, αδύνατο κάποια που φορούσε αυτά τα σιδερένια παπούτσια να δουλέψει οπότε ήταν και κατά κάποιο τρόπο σύμβολο αριστοκρατίας. Όπως ήταν και το λευκό δέρμα τον 17^ο αιώνα περίπου αν δεν κάνω λάθος. Για ευνόητους λόγους θεωρούνταν σημάδι καλοπέρασης. Σήμερα το ακριβώς αντίθετο θεωρείται σημάδι καλοπέρασης. Αν δούμε κάποιον μαυρισμένο, ξέρουμε ότι έχει άπλετο χρόνο να τρέχει στα σολάριουμ του ή να λιάζεται στις παραλίες.

Τι; Τα σιδερένια παπούτσια δεν είναι το ίδιο;

Ακριβώς το ίδιο είναι. Όταν εμείς που ζούμε σε δυτικού τύπου κοινωνίες φοράμε παπούτσια με 12 πόντους και βάλε τακούνι και πάμε σαν την βάρκα με τα πανιά, προσπαθώντας να ισορροπήσουμε πάνω σε τόσο ψηλά παπούτσια γιατί θεωρείται φυσιολογικό ενώ λογικά θα έπρεπε να θεωρείται παράλογο και αφύσικο?

Ναι. Η γυναίκα μοιάζει να είναι πιο ελκυστική και πιο σεξουαλική φορώντας ψηλά τακούνια. Μιας γυναίκας οι γλουτοί, όντας πάνω σε αυτά, προεξέχουν και κουνιούνται σαφώς περισσότερο από ότι αν φορούσαν μονόπατα παπούτσια. Χάριν της αισθητικής, που προστάζει η κοινωνίας μας την σημερινή εποχή, αγνοούμε επιδεικτικά την πρακτικότητα και την άνεση.

Και ενώ όσον αφορά το δέρμα, και παρόλο που ζω σε νησί, δεν χαμπαριάζω μία και με βρίσκει το μεσοκαλόκαιρο να είμαι κάτασπρη σαν το γάλα (καλά όχι όσο η Μαντόνα! Δεν μπαίνω στην θάλασσα με μακρυμάνικα ρούχα!) στο θέμα των παπουτσιών εκτός από τα αθλητικά παπούτσια δεν μου αρέσει να φοράω μονόπατα! Μου αρέσουν πολύ τα ψηλά παπούτσια και τα βρίσκω πολύ πιο όμορφα αισθητικά και αρκετές φορές πιο άνετα (!!!) από τα ίσια! Γενικά έχω την εντύπωση πως αν η κατασκευή του παπουτσιού είναι καλή, θα είναι άνετο και ας είναι ψηλό!

Να τους χαιρόμαστε...

Εχθές το μεσημέρι μπήκε στο γραφείο ένας μηχανικός, και άρχισε να μου λέει τα απίστευτα και όμως αληθινά που συνέβησαν το πρωί στον τόπο του έργου που εκτελεί.

Το έργο αφορά αγωγούς που πρέπει να τοποθετηθούν σε κατοικημένη περιοχή και η έκταση του είναι αρκετά μεγάλη. Κατ’ εντολή του δημάρχου το έργο καθορίζεται να ξεκινήσει από ένα συγκεκριμένο σημείο, ένα δρόμο διπλής κυκλοφορίας, που όμως είναι πολυσύχναστος (προφανώς έχει φιλαράκια με μαγαζάκια στον δρόμο, και θέλουν να είναι τζιτζί τώρα που ανοίγει η τουριστική σαιζόν). Ο δήμαρχος επιμένει να ξεκινήσει άμεσα η εκσκαφή του δρόμου, γιατί βιάζεται φυσικά να τελειώσει το έργο, και να ανοιχθεί ένα χαντάκι πλάτους 2 μέτρων σε ένα επαρχιακό δρόμο που μετά από αυτό θα μείνουν όλα και όλα 5 μέτρα για να κινούνται τα οχήματα σε διπλή κατεύθυνση!

Ο υπεύθυνος μηχανικός του έργου προσπαθεί να πείσει τον δήμαρχο ότι δεν είναι σωστό να ξεκινήσει το έργο από εκεί αλλά αν επιμένει, θα πρέπει προηγουμένως να φωνάξουν την τροχαία, για να δώσει έγκριση ότι οι σημάνσεις είναι σωστές, γιατί ο δρόμος κατά την διάρκεια εκτέλεσης του έργου, θα είναι άκρως επικίνδυνος. Ο δήμαρχος χτυπιόταν και ωρυόταν ότι δεν χρειάζεται να φέρουν καμιά τροχαία, γιατί όλο αυτό θα απαιτήσει γραφειοκρατία και θα καθυστερήσει πολύ.

Εν κατακλείδι, ο μηχανικός του έργου επιμένει και φέρνει την τροχαία, γιατί ξέρει πολύ καλά, ότι αν συμβεί κάποιο ατύχημα, πέρα από την ανάδοχο εταιρεία που θα τραβάνε στα δικαστήρια, θα είναι και ο ίδιος συνυπεύθυνος για το συμβάν, γιατί εν τέλει τίποτα δεν είναι απρόσωπο.

Αυτό όμως που μου κάνει εντύπωση, είναι η ανευθυνότητα που διακρίνει τους διοικούντες μας. Είναι απίστευτη. Και όχι μόνο αυτό. Διαπιστώνεις και το εξής παράλογο γεγονός όσον αφορά τους δημοσίους υπαλλήλους, που πληρώνουμε όλοι μας ( γιατί και οι δήμαρχοι είναι τέτοιοι): ότι αδιαφορούν για το αν κινδυνεύουν οι ζωές μας, από κακοτεχνίες και παραλείψεις τους, απλά και μόνο γιατί δεν έχουν αυτοί την ευθύνη, και παράλληλα, αν θες να διορθώσεις στο μητρώο της εφορίας τον αριθμό της ταυτότητας σου, που θα μπορούσε με μια απλή επίδειξη της νέας σου ταυτότητας να καθαρίσεις, σου ζητάνε, να βγάλεις φωτοαντίγραφο την ταυτότητα, να το επικυρώσεις ως γνήσιο φωτοαντίγραφο, να πας ο ίδιος στην εφορία, ή αν στείλεις άλλον στην θέση σου, να κάνεις εξουσιοδότηση με το γνήσιο της υπογραφής σου, και να συμπληρώσεις μια αίτηση μεταβολής ατομικών στοιχείων για να την καταθέσεις.

Δεν ξέρω εσείς τι λέτε, εγώ λέω ότι κάνουμε εμείς την δουλειά τους, ταλαιπωρούμαστε με όλη αυτή την γραφειοκρατία για να αποδείξουμε ότι δεν είμαστε ελέφαντες και για να απαλλάξουμε με όλα αυτά τα χαρτιά, με τις υπογραφές απάνω, τον υπάλληλο στον γκισέ, από την ευθύνη να ελένξει ο ίδιος αν είναι σωστά. Αν κάτι δουλεύει τελικά σε αυτή την χώρα οφείλεται σε κάποιους ευσυνείδητους πολίτες και κάποιους λίγους τυπικά σωστούς και εξυπηρετικούς δημοσίους υπαλλήλους.

Η πλειοψηφία είναι τεμπέληδες και ευθυνόφοβοι. Για να μην πω τίποτα χειρότερο.

Τα ακούς Onomatodosia?

Συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες...

Εχθές είδα την ταινία Curse of the golden flower ...
Δεν ξέρω αν την έχετε δει αλλά ένα έχω να σας πω. Συμβαίνει και στις καλύτερες (αυτοκρατορικές) οικογένειες.
Τι συμβαίνει? Η μάνα-μητριά να την πέφτει στον γιο του άντρα της από την πρώτη του γυναίκα. Ο γιος από την άλλη μάνα που λέγαμε, να υποκύπτει τελικά στον πειρασμό αλλά να μην μπορεί να κρατήσει το στόμα του κλειστό και τα ξεφουρνίζει όλα στον πατέρα του. Ο άντρας-αυτοκράτορας να προσπαθεί να δηλητηριάσει την γυναίκα του όταν μαθαίνει τα κατορθώματα της. Ο εν λόγω πρωτότοκος γιος, (συνεχίζει τα κατορθώματα) και συνάπτει σχέση (όχι πλατωνική) χωρίς να το ξέρει με την πραγματική του αδερφή. Επίσης ανακαλύπτει οτι ο πατέρας του, επί σειρά ετών του έλεγε ψέμματα ότι η φυσική του μητέρα είχε πεθάνει δήθεν ενώ αυτή ζούσε και βασίλευε. Για την ακρίβεια δεν βασίλευε όπως αυτός και ο πατέρας του ο Αυτοκράτορας αλλά προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να ζήσει γιατί ο πολυαγαπημένος της αυτοκράτορας αφού της πήρε το γιο την άφησε στο έλεος της να σαπίσει μέσα σε μια φυλακή. Ο μικρός γιος της αυτοκράτειρας επαναστατεί ενάντια στον πρωτότοκο γιο (από την άλλη μάνα) για την διαδοχή του θρόνου και τον σκοτώνει και στην συνέχεια τα βάζει με τον πατέρα του αυτοκράτορα όπου εκεί όμως την πατάει γιατί είναι καλυτερος του στο σπαθί και τον σκοτώνει αυτός.
Το τέλος είναι και αυτό τραγικό, αλλά ήταν τόσο τραγικά όλα αυτά που ωχριούσε μπροστά τους στην κυριολεξία.
Οποιοι γουστάρουν οικογενειακά δράματα ας το δουν. Εμένα πάντως πέρα από τα κουστούμια και τα σκηνικά δεν με ενθουσίασε τίποτα άλλο.
Δεν είχε ούτε έναν όμορφο πρωταγωνιστή βρε παιδί μου. Τι να το κάνεις?

Η ειλικρίνεια στις σχέσεις...

Τις προάλλες με πήρε τηλέφωνο μια φίλη μου γιατί ήθελε να συζητήσουμε ένα θέμα που την απασχολούσε.
Είχε γραφτεί σε μια από αυτές τις σελίδες γνωριμιών και είχε γνωρίσει μέσω ίντερνετ έναν τύπο, με τον οποίο αλληλογραφούσε καθημερινά. Όπως ήταν φυσικό έφθασε κάποια στιγμή η ώρα που θα συναντιόνταν.
Και πράγματι συναντήθηκαν και όλα πήγαν πολύ καλά. Ανακάλυψαν ότι είχαν πολύ περισσότερα κοινά από όσα είχαν προλάβει να εντοπίσουν με την αλληλογραφία τους.
Ενώ πέρασαν ένα 10ημερο πολύ όμορφα, έμεναν μαζί, έβγαιναν έξω κτλ, όταν η φίλη γύρισε πίσω την έτρωγε το σαράκι γιατί (αν είχε και εκείνος την πρόθεση να συνεχίσουν μαζί), δεν της είπε λεπτομέρειες για την προηγούμενη προσωπική του ζωή του. Είχε μάθει ότι ήταν χωρισμένος με παιδί. Εκείνος όμως δεν της το εξομολογήθηκε αυτό. Αλλά και εκείνη δεν τον ρώτησε.

Το μόνο που θεώρησε σωστό να κάνει ήταν στο επόμενο ταξίδι που έκανε μετά από 2 εβδομάδες να του πετάει σπόντες σχετικές προσπαθώντας να τον κάνει να της μιλήσει γι' αυτό το θέμα. Πράγμα που τελικά αυτός δεν έκανε. Και εκείνη τότε απογοητεύτηκε, αλλά και πάλι δεν του άνοιξε το θέμα αυτό ανοιχτά.
Απλά υπέθεσε ότι αυτός της ήταν ανειλικρινής. Και προτίμησε την άδεια που είχε να πάει ένα ταξίδι μαζί με κάποιους γνωστούς της, το οποίο κανονίστηκε τελευταία στιγμή.

Όταν όμως επέστρεψε πίσω, και διαπίστωσε ότι η επικοινωνία τους δεν είχε πια την θέρμη που είχε πριν, και ενώ ήταν πεπεισμένη ότι η ίδια ήταν σωστή απέναντι του (όπως την διαβεβαίωναν οι "φίλες" της), αποφάσισε ότι ήταν καλή ιδέα να του πιάσει κουβέντα ξανά με άλλο ψευδώνυμο.

Μου ζήτησε να της πω την άποψη μου εφ' όλης της ύλης. Ήθελε μια κριτική επί του θέματος. Ποιος έκανε το πρώτο λάθος από τους δυο τους, γιατί κατέληξε να πάρει αυτή την τροπή η σχέση κτλ.

Ο' τι της είπα την έκανε τουλάχιστον να δει την πραγματική διάσταση των γεγονότων. Πράγμα που την έκανε να συνειδητοποιήσει κάποια πράγματα.
Αυτό που την ρώτησα εγώ και δεν έλαβα ικανοποιητική απάντηση, ήταν, γιατί προτίμησε να είναι ειλικρινής για ένα θέμα που λίγη σημασία είχε κατ' εμέ ( το θέμα του ταξιδιού με τους γνωστούς της) , ενώ δεν ήταν ειλικρινής ως όφειλε για ένα θέμα άκρως σημαντικό όπως φάνηκε για την ίδια και για την σχέση τους (το θέμα της προηγούμενης του προσωπικής ζωής).

Εσείς τι νομίζετε?

Photo from : http://www.pages.drexel.edu

How Honest Are You?

You Are Somewhat Honest

You do tend to tell the truth a lot But you also stretch the truth on occasion You figure a little lie isn't a big deal As long as it doesn't hurt anyone too much!

How Honest Are You?

Όλα πήγαν καλά, ο Φαζούλης μου βάφτισε το πρώτο του παιδί, ένα πανέμορφο κοριτσάκι τριών μηνών, και ο παπάς τελικά, ευτυχώς, είχε νορμάλ σχέση με τα λάδια! Το μωράκι δεν έκλαψε καθόλου κατά την διάρκεια της βάπτισης κυρίως γιατί ήταν πολύ μικρό για να καταλαβαίνει. Είναι ακριβώς σε αυτήν την φάση που είναι αυτό που λέμε "Μαμ, κακά και νάνι"!!

Εκεί που δεν ήμουν ειλικρινής, για να δικαιολογήσω και την ορθότητα του τεστ, ήταν όταν μου έδειξε η μαμά του μωρού τα ρούχα που θα φορούσε στην βάπτιση. Δεν μου άρεσαν καθόλου, και τα βρήκα ακόμα πιο άθλια όταν άκουσα την τιμή τους! Εάν υπήρχε χρόνος να πάρει άλλα, θα της έλεγα την αλήθεια και θα την έτρεχα στα μαγαζιά. Δεν υπήρχε όμως και δεν ήθελα να αισθάνεται άσχημα και απλά δεν της είπα την γνώμη μου. Εχετε υπόψη αυτό το κατακίτρινο που έχει κατακλύσει τις βιτρίνες?? Ε! Τέτοιο ήταν. Και επίσης απαράδεκτο σχέδιο!

Σε αυτό θα σας είμαι ειλικρινής. Ταξίδευα ξημερώματα για την επιστροφή μου και τώρα νιώθω κομμάτια και έτοιμη να γύρω το κεφάλι μου πάνω στο πληκτρολόγιο και να κοιμηθώ!
Όταν με το καλό ξυπνήσω όμως, θα κάνω μια γύρα να σας διαβάσω όλους, γιατί μου λείψατε πραγματικά δυο μέρες τώρα!!
Τι εξάρτηση και αυτή!

Ξεμύρωμα! Τι είναι πάλι τούτο??

Μου αρέσει η ελαστικότητα στα τελετουργικά που έχει η Χριστιανική εκκλησία!

Πέρσι είχε βαφτίσει το κοριτσάκι της μια ξαδέρφη στην βόρειο Ελλάδα. Το ξεμύρωμα (Το πλύσιμο από τα λάδια που θα πασαλείψει το μωρό ο παπάς κατά τη διάρκεια της βάφτισης) είθισται να γίνεται 3 μέρες μετά την βάπτιση (τουλάχιστον εδώ στην Ρόδο). Η εν λόγω ξαδέρφη θεώρησε καλό μέσα στο κατακαλόκαιρο που είχε βαφτίσει να αφήσει το μωρό άπλυτο με τα λάδια πάνω του για μία εβδομάδα γιατί λέει όσο περισσότερο τόσο καλύτερο (δικό της συμπέρασμα αυτό)! Και να ήταν τίποτα αρωματικά λάδια πάει καλά! Εχετε υπόψη φαντάζομαι πως βρωμάει το ελαιόλαδο!

Την Κυριακή αυτή λοιπόν, βαφτίζει ο Φαζούλης μου, και το ξεμύρωμα λέει θα γίνει την επομένη της βάφτισης! Κάτι είναι και αυτό.
Ελπίζω μόνο ο παπάς που θα βαφτίσει να μην είναι κανένας από αυτούς που μοιάζει να έχουν άχτι τα μωρά και παίρνουν με την χερούκλα τους μπόλικο λάδι και το ρίχνουν άτσαλα στο κεφάλι και στα μάτια του μωρού γιατί θα του πω καμιά κουβέντα!

Έτσι λοιπόν, πρωί πρωί (καλά όχι και τόσο πρωί, στις 10:00) θα μπούμε στο καράβι που θα μας πάει στην Κω όπου και θα γίνει η βάφτιση. Ελπίζω να έχουμε καλό καιρό και στο πήγαινε και στο έλα, γιατί δεν φημίζομαι για το "ανθεκτικό" μου στομάχι. Άσε που το απόγευμα, έτυχε να δείχνει το National Geographic ένα ντοκιμαντέρ για το Σάμινα, τότε, που έπνιξε ογδόντα τόσους ανθρώπους και αυτοκτόνησε έναν, και σκιάχτηκα όσο να πεις...

Απατεώνες και απατεωνιές

Ένα πρωινό καθώς ετοιμαζόμουν για να πάω στην δουλειά μου, είδα σε μια πρωινή εκπομπή ένα και καλά ρεπορτάζ κατά το οποίο, μια ρεπόρτερ κατέβασε επίτηδες τις ασφάλειες του σπιτιού της και κατόπιν κάλεσε ηλεκτρολόγο για βλάβη. Πράγματι πάει ο ηλεκτρολόγος, ψάχνει ο άνθρωπος να βρει τι φταίει, βλέπει την ασφάλεια κατεβασμένη, και αρχίζει να δοκιμάζει να δει τι συμβαίνει ανεβοκατεβάζοντας ασφάλειες. Τελικά, δεν διαπιστώνει (προφανώς) κανένα πρόβλημα και όταν τον ρωτάει η ρεπόρτερ τι έφταιγε της λέει ότι έφταιγε η ασφάλεια, ότι την άλλαξε και ότι όλο αυτό κόστιζε 35€. Η ρεπόρτερ αφήνει ένα επιφώνημα έκπληξης όταν ακούει την τιμή και αναφωνεί : «Τόσα πολλά για μια ασφάλεια?»

Το ρεπορτάζ κατέληξε να αφήνει να αιωρείται ένα υπονοούμενο ότι όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες τεχνίτες είναι εν δυνάμει απατεώνες.

Και ρωτάω εγώ…
Αν, αντί να πει ψέμα, ότι άλλαξε την ασφάλεια, έλεγε την αλήθεια, τι θα έπαιρνε για τον κόπο του? Τι θα έπρεπε να πάρει δηλαδή? Είναι υπερβολικά μεγάλο αυτό το ποσό, υπολογίζοντας ότι αυτός ο άνθρωπος χασομέρησε μισή ώρα και αν μιλάμε για Αθήνα πάνω από 45 λεπτά για να πάει και να έρθει από το σπίτι της ρεπόρτερ? Όταν οι εταιρείες πλέον που αναλαμβάνουν βλάβες, επισκευές και εγκαταστάσεις χρεώνουν βάση εργατοώρας αδρά και εξτρά για τα ανταλλακτικά.

Που ξέρουμε ότι ήταν ο πρώτος που κάλεσαν? Και αν είχαν καλέσει άλλους 10 πιο πριν και απλά εκείνοι δεν έκαναν για το θέμα, μιας και (ίσως) δεν πήραν δραχμή και είπαν την αλήθεια, το συμπέρασμα θα ήταν το ίδιο? Που είναι η αξιοπιστία και η εντιμότητα του ρεπορτάζ?

Γιατί η δαιμόνια αυτή ρεπόρτερ (κατά τ’ άλλα) δεν ζήτησε αυτό που θα ζητούσε ο καθένας από εμάς αν του συνέβαινε κάτι τέτοιο? Το πιο απλό δηλαδή, την παλιά ασφάλεια που αντικατέστησε? Προφανώς γιατί ήθελε να εξαπατηθεί και όχι μόνο αυτό, αλλά γιατί ή δική της απατεωνιά ήταν ακόμα μεγαλύτερη!

Εμένα στο χωριό μου, με έχουν μάθει ότι αν κάτι δεν μπορώ να το κάνω μόνη μου και χρειάζομαι κάποιον να το κάνει για μένα πρέπει να του δώσω ότι μου ζητήσει. Μα ας είναι και μια βίδα που πρέπει να βιδώσει. Αφού δεν ξέρω (όχι δεν μπορώ) θα πληρώσω αυτήν την τεχνογνωσία. Αν μου φανεί ακριβό το μαλλί δεν θα επιλέξω ξανά τον ίδιο. Και μόνο αν δεν μου κάνει καλή δουλειά θα ζητήσω τα ρέστα.

Μην καταντήσουμε να έχουμε μόνο απαιτήσεις χωρίς να αξιοποιούμε τα δικαιώματα μας, που καθορίζονται μια χαρά από μια ελεύθερη αγορά.

Κώδικας δεοντολογίας των blogs εν όψιν...

Διάβασα εχθές στο blog του Manifesto ότι γίνονται συζητήσεις έτσι ώστε να ορισθεί ένας κώδικας δεοντολογίας για τα Blogs. Ήδη έχει γίνει ένα προσχέδιο αυτού που μπορείτε να το δείτε σε αυτήν την σελίδα και λέει μέσες άκρες αυτά :


1. Παίρνουμε την ευθύνη για τις λέξεις μας και για τα σχόλια που επιτρέπουμε στο blog μας.
2. Δεν λέμε τίποτα που δεν θα το λέγαμε προσωπικά.

3. Επικοινωνούμε ιδιαιτέρως προτού να απαντήσουμε δημόσια.

4. Όταν θεωρούμε ότι κάποιος επιτίθεται άδικα σε κάποιον άλλον, λαμβάνουμε μέτρα.

5. Δεν επιτρέπουμε τα ανώνυμα σχόλια.

6. Αγνοούμε τα trolls.

Λοιπόν...Καταρχήν όλο αυτό δεν μου ακούγεται και πολύ καλό. Όπου ακούω για όρια, κανόνες, μέτρα κτλ. μυρίζομαι στέρηση ελευθερίας. Είναι κρίμα αυτό το μέσο και συγκεκριμένα αυτό το κομμάτι αυτού του μέσου, τα blogs, να στερηθεί των βασικών του πλεονεκτημάτων που είναι ο ανοιχτός διάλογος και η ελευθερία του λόγου.

Το να πάρω ευθύνη για τα δικά μου σχόλια και λεγόμενα το καταλαβαίνω. Που και αυτό είναι λίγο μάπα σαν έννοια. Αυτά που γράφω είναι αυτά που πρεσβεύω. Σήμερα. Γιατί αύριο μπορεί να πρεσβεύω το ακριβώς αντίθετο. Σήμερα λέω κάτι και αύριο το αναιρώ. Τι θα πει να πάρω ευθύνη για τα λεγόμενα μου? Όποιος θέλει ακούει ή διαβάζει. Δεν υποχρεώνω κανένα να το κάνει και είναι ελεύθερος ο καθένας να επιλέξει. Το να πάρω όμως ευθύνη και για τα comments σημαίνει πολύ "σβήσιμο". Και αυτό δεν είναι καλό στα σίγουρα.

Το δεν λέμε τίποτα που δεν θα λέγαμε προσωπικά έχει να κάνει με το πως είναι ο καθένας από εμάς. Και κάποιος που είναι αθυρόστομος, έτσι θα είναι και στα blogs. Αυτός που είναι εριστικός έτσι θα είναι και στα blogs. Αυτός που δεν διστάζει να βρίσει στην κανονική ζωή, δεν θα διστάσει ούτε στα blogs. Τα blogs εξάλλου είναι μια μικρογραφία της πραγματικής ζωής. Οπότε τι πάμε να κάνουμε ακριβώς?

Το να επικοινωνώ ιδιαιτέρως προτού γράψω την άποψη μου, μου ακούγεται κάπως χρονοβορό και επίσης δεν έχει ουσία. Το θέμα είναι αυτό που θα γράψω να διαβαστεί και ο καθένας να κρίνει ανάλογα.

Το να μπλέκομαι στις υποθέσεις αλλονών, δεν είναι του τύπου μου και αφού δεν θα το έκανα στην κανονική μου ζωή δεν βρίσκω για ποιον λόγο να το κάνω στα blogs. Μεγάλα παιδιά είμαστε, ας κάνει ο καθένας μας ότι νομίζει.

Το να μην επιτρέπονται ανώνυμα σχόλια είναι μια μορφή και αυτή περιορισμού που και εγώ η ίδια εφαρμόζω στο δικό μου blog. Παρόλα αυτά επιτρέπει σε όλους όσους θέλουν να αφήσουν σχόλιο να μπορούν να το κάνουν. Αυτό δεν το θεωρώ και τόσο μέτρο, όσο μια προσωπική επιλογή του καθενός.

Το να αγνοούνται τα trolls είναι επίσης μια επιλογή του καθενός που διατηρεί blog καθώς όμως για να είναι αποτελεσματικό χρειάζεται να είναι πεποίθηση επίσης και όλων των συμμετεχόντων στην συζήτηση. Τουτέστιν είναι μια πρόταση, που θα μπορούσε να γίνει δεκτή κατά την κρίση του καθενός.

Δεν ξέρω... Θεωρώ ότι ο καθένας είναι ελεύθερος να δεχτεί όλα αυτά ή και ακόμα περισσότερα, ή και μερικά από αυτά. Αλλά δεν νομίζω ότι πρέπει να ορίσουμε "στρατόπεδα" με τους μεν που τα δέχονται όλα και τους δε που δεν τα δέχονται. Κάτι τέτοιο πάει να γίνει από ότι καταλαβαίνω μιας και ήδη έχουν φτιάξει και τα εικονίδια που θα προσδιορίζουν την "παράταξη" την οποία στηρίζουμε.

Το εικονίδιο το οποίο θα υποδηλώνει την θέση μας υπέρ του Κώδικα δεοντολογίας των blogs, είναι ένα αστέρι, σαν αυτά που φορούσαν οι σερίφηδες στην Άγρια Δύση, το οποίο αναγράφει "Civility Enforced" (αυτό το enforced δεν μου αρέσει καθόλου. Μα καθόλου λέμε).



Το άλλο εικονίδιο, εκείνο που υποδηλώνει ότι το blog δεν στηρίζει τον εν λόγω κώδικα δεοντολογίας, αναγράφει " Anything goes" αλλά απεικονίζει ένα δυναμίτη έτοιμο να εκραγεί! Δεν σε προϊδεάζει και για πολύ όμορφα πράγματα. Δεν συμφωνείται?

Το οποίο εικονίδιο θα συνοδεύεται από το παρακάτω κείμενο.

This is an open, uncensored forum. We are not responsible for the comments of any poster, and when discussions get heated, crude language, insults and other "off color" comments may be encountered. Participate in this site at your own risk.


Μια πρόχειρη μετάφραση του οποίου είναι αυτή (μια πιο σωστή μετάφραση είναι δεκτή μετά βαϊων και κλάδων!):

Αυτό είναι ένα ανοικτό, χωρίς λογοκρισία βήμα συζήτησης. Δεν είμαστε υπεύθυνοι για τα σχόλια οποιουδήποτε , και όταν οι συζητήσεις γίνονται έντονες, η ανεπεξέργαστη γλώσσα, οι προσβολές και οποιαδήποτε άλλα σχόλια μπορούν να προκύψουν. Συμμετέχετε σε αυτό το site με δική σας ευθύνη.

Συγχωρήστε μου οποιαδήποτε παρατυπία όσον αφορά τις μεταφράσεις. Δεν είναι το φόρτε μου. Και οποιαδήποτε πρόταση διόρθωσης σχετική με αυτές είναι καλοδεχούμενη.

Υπάρχει πάντα η δυνατότητα να διαβάσετε το πρωτότυπο προσχέδιο στο link που σας παραπέμπω για να βγάλετε πιο ακριβή συμπεράσματα επί του θέματος.
Αλήθεια... Εσείς τι άποψη έχετε γι' αυτό?

Δωροδοκία

Κάθε άνθρωπος ακολουθεί το δικό του δρόμο για την ολοκλήρωση και την ευτυχία. Το ότι οι άλλοι δεν έχουν πάρει το δικό σου δρόμο δε σημαίνει ότι έχουν χαθεί.
H.Jackson Brownie
Ευτυχία είναι η αρμονία ανάμεσα σε ό, τι σκέφτεσαι, ό, τι λες και ό, τι κάνεις. Mahatma Gadhi
Η φιλία είναι σύμμαχος της ευτυχίας και εχθρός της δυστυχίας, επειδή διπλασιάζει τις χαρές μας και τεμαχίζει τις λύπες μας.
Joseph Addison
Αληθινό χαμόγελο είναι αυτό που ανθίζει στα χείλη σου όταν είσαι μόνος.
Andrew A. Rooney
Δεν έχω χρήματα, δυνάμεις, ούτε ελπίδες. Είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Henry Miller


Για την φίλη μου την Μαρία, την οποία στεναχώρησα χωρίς να το θέλω! Ελπίζω να της αρέσουν.

Το θαύμα των θαυμάτων...

Απόσπασμα από το Κατά θωμά Ευαγγέλιο:

Είπε ο Ιησούς:

Στάθηκα στο κέντρο του κόσμου
Και τους παρουσιάστηκα με σάρκα και οστά.

Τους βρήκα όλους μεθυσμένους.
Δεν βρήκα κανένα να διψάει.

Και η ψυχή μου γέμισε θλίψη για τους γιους του ανθρώπου,
Γιατί η καρδιά τους είναι τυφλή
Και δεν βλέπουν ότι άδειοι ήρθαν στον κόσμο
Και άδειοι πρόκειται να φύγουν από τον κόσμο πάλι.

Τώρα όμως είναι μεθυσμένοι.
Όταν το κεφάλι ξεκαθαρίσει από το κρασί τους
Τότε θα μετανιώσουν.


Αν το σώμα έχει γεννηθεί από το πνεύμα
Τότε αυτό είναι θαύμα
Αν όμως, το πνεύμα έχει γεννηθεί από το σώμα,
Τότε είναι το θαύμα των θαυμάτων.
Αναρωτιέμαι, όμως πως αυτός ο μεγάλος πλούτος
Κατοικεί μέσα σε τέτοια φτώχεια.
Μετά το παραλήρημα του Πάσχα, δυστυχώς, μου ήρθαν στον νου τα παραπάνω...
Για να μην πω τίποτα χειρότερο...

Μ.Παρασκευή βράδυ, μετά την περιφορά του Επιτάφιου, (για να μην πω και ταυτόχρονα), γινόταν χαμός από τα γλέντια στα μπαράκια τα οποία ήταν γεμάτα χριστιανούς που την επομένη θα έτρεχαν να "κοινωνήσουνε".

Μ.Σάββατο βράδυ, τα ζωάκια μου έτρεχαν να βρουν να κρυφτούν από τον χαλασμό που γινόταν από τις ντουφεκιές και τα πυροτεχνήματα τα οποία είχαν αρχίσει μία ώρα πριν την "Ανάσταση" και κατάντησαν μια θρησκευτική λειτουργία σε show.

Άντε και του χρόνου εις ανώτερα.

Σιγά και μη...

Ένας αμαρτωλός πέθαινε. Δεν είχε πάει ποτέ στο ναό, δεν είχε προσευχηθεί ποτέ, δεν είχε ακούσει τι λένε οι ιερείς, αλλά, τη στιγμή του θανάτου φοβήθηκε. Ζήτησε ένα Ιερέα να έρθει. Όταν ο Ιερέας έφτασε, είχε μαζευτεί πολύς κόσμος, επειδή ο αμαρτωλός ήταν ένας πετυχημένος και σπουδαίος άνθρωπος. Ήταν πολιτικός, με δύναμη και χρήματα.

Ο αμαρτωλός ζήτησε από τον ιερέα να πλησιάσει γιατί ήθελε να του πει κάτι. Ο Ιερέας πήγε κοντά και ο αμαρτωλός ψιθύρισε στο αυτί του: «Ξέρω ότι είμαι αμαρτωλός και ξέρω καλά ότι ποτέ δεν έχω πάει στην εκκλησία. Δεν συνηθίζω να πηγαίνω στις εκκλησίες. Δεν είμαι καθόλου θρήσκος δεν έχω προσευχηθεί ποτέ, γι’ αυτό ξέρω καλά ότι ο κόσμος δεν πρόκειται να με συγχωρέσει! Βοήθησε με όμως και δώσε μου λίγη σιγουριά, πες μου ότι ο Θεός θα με συγχωρέσει. Ο κόσμος δεν πρόκειται να με συγχωρέσει, αυτό το ξέρω και τίποτα δεν μπορεί να γίνει για αυτό τώρα, αλλά πες μου πως ο θεός θα με συγχωρέσει!»

Ο Ιερέας είπε:

«Ίσως σε συγχωρέσει, γιατί εκείνος δεν σε γνωρίζει με τον τρόπο που σε γνωρίσαμε εμείς.»

Αλλά όταν δεν μπορείς να ξεγελάσεις τον κόσμο, μήπως μπορείς να ξεγελάσεις τον θεό?

Ελπίζω να σας άρεσε η ιστοριούλα. Την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια για το χωριό μου όπου θα κάνω Πάσχα! Από εκεί θα επισκέπτομαι τα blogs με μια απλή dial up σύνδεση καθότι μπορεί η τεχνολογία να έχει φτάσει και εκεί, αλλά πόσες adsl μπορεί να πληρώνει ένας άνθρωπος τέλος πάντων???
Εύχομαι να περάσετε όμορφα όλοι! Όπου και αν επιλέξετε να πάτε ότι και αν επιλέξετε να κάνετε!
Φιλιά πολλά σε όλους!

Σταυρός... και άγιος ο Θεός!

Έχω πει ξανά ότι σπανίως φοράω κοσμήματα και γενικότερα φω μπιζού. Τελευταία φορούσα κάτι στο λαιμό με λουράκι από καουτσούκ αλλά δεν άρεσε με τίποτα στο Φαζούλη μου με αποτέλεσμα μια μέρα "εντελώς τυχαία και χωρίς να το θέλει" το τράβηξε και μου το έκοψε.
Έκτοτε δεν φοράω τίποτα.
Κάποια στιγμή η φίλη μου η Μαρία, μου πρότεινε να μου πάρει ένα σταυρό να φοράω στο λαιμό. Της είπα ότι δεν ήθελα γιατί εκτός του ότι έχω σταυρό δεν θέλω να τον φοράω. Κυρίως γιατί δεν αισθάνομαι καλά να έχω αυτό το σύμβολο επάνω μου (λέτε να είμαι πραγματικά αντίχριστη???). Νιώθω ότι δεν εμπεριέχει κάποια έννοια που θα μου άρεσε να την περιφέρω στο λαιμό μου. Δεν ξέρω για εσάς τι συμβολίζει ένα σταυρός αλλά νομίζω πως αυτό έχει να κάνει με το πως αισθάνεται ο καθένας. Ίσως γιατί θεωρώ τον Ιησού έναν από τους πλέον χαρισματικούς ανθρώπους που πέρασαν από αυτή την γη, δεν θέλω να κουβαλάω στον λαιμό μου σαν έμβλημα το σταυρό που υποτίθεται αποτέλεσε το όργανο του μαρτυρίου του.

Αντιγράφω από την wikipedia:
Πολλές χριστιανικές εκκλησίες, όταν μιλούν για το Σταυρό επάνω στον οποίο πέθανε ο Ιησούς Χριστός, αναφέρονται σε ένα ξύλινο όργανο σχήματος † ή και Τ (ταυ), καθώς θεωρούν ότι έτσι ήταν κατασκευασμένο και στην πραγματικότητα.
Από την άλλη, διαφορετικές απόψεις διατυπώνουν άλλες χριστιανικές ομάδες και εκκλησίες, που θεωρούν ότι:
Ο σταυρός επάνω στον οποίο πέθανε ο Ιησούς, ήταν ένας απλός, όρθιος πάσσαλος αφού αυτή ήταν η βασική σημασία της λέξης σταυρός στην αρχαία ελληνική γραμματεία, και δεν υπάρχουν στοιχεία που να εγγυώνται αλλαγή ή επέκταση της σημασίας αυτής στην εποχή της Καινής Διαθήκης.
Καθώς δεν υπήρξε βεβαιότητα για το ακριβές σχήμα του Σταυρού, το σημερινό, γνωστό σχήμα, επιλέχθηκε και καθιερώθηκε από τον αυτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνο στις αρχές του 4ου αιώνα, με τη μορφή αυτούσιου δανεισμού παρόμοιου ιερού συμβόλου από μή χριστιανικές θρησκείες.

Εκτός αυτών των αντιρρήσεων, υπάρχει και η θεολογική, όπου με βάση αναφορές σε χωρία της Αγίας Γραφής, ο σταυρός του Ιησού, θα έπρεπε να μην τιμάται και να μην θεωρείται ιερό σύμβολο, αλλά αντίθετα, να προκαλεί αποστροφή στον πιστό, επειδή απετέλεσε όργανο βασανισμού και θανάτωσης, αυτού του τόσο σημαντικού προσώπου για τον Χριστιανισμό.

Περιττό να πω ότι με το που είδα ότι και εδώ έβαλε το χεράκι του ο Μ.Κωνσταντίνος δεν νιώθω πια και τόσο αντίχριστη!

Photo: Ο σταυρός που πήρα για το βαπτιστικό. Όταν μεγαλώσει με το καλό θα του πω και την άποψη μου!!

Ένα συρτάρι γατιά!

Αυτή είναι η καινούργια μου συγκομιδή από γάτους!
Χαίρομαι πολύ που έχω νεογέννητα στο σπίτι! Ονόματα δεν τους έχω δώσει ακόμα γιατί τα ονόματα τα κερδίζουν μεγαλώνοντας αναλόγως χαρακτήρα! Την μαμά την λέω μια "νανάκα" και μια "μουζουθερή". Σαν να λέμε έχει ονοματεπώνυμο!

Εδώ σε στιγμές οικογενειακής θαλμπωρής!

Εδώ η μία "κόρη" που από τον φόβο του φλάς τσίριζε!

Εδώ η άλλη "κόρη" που το είχε πάρει πιο στωικά το θέμα!

Και εδώ ο "γιος" που όλως περιέργως δεν νιαούριζε (είναι ο πιο τσιρίδας) και μοιάζει να τον αδικεί η φωτογραφία.

Περιττό να σας πω ότι είμαι γεμάτη γατότριχες! Πάω επειγόντως για απολύμανση!

Κατά Θωμά Ευαγγέλιο – Νηστεία, προσευχή & ελεημοσύνη.

Ο Ιησούς είπε:

Αν νηστεύεις θα αμαρτήσεις
Κι αν εσύ προσεύχεσαι θα καταδικαστείς
Κι αν κάνεις ελεημοσύνες,
Θα κάνεις κακό στο πνεύμα σου.

Και σε όποια χώρα πας,
Σε όποια περιοχή και αν γυρίσεις,
Αν σε δεχτούν, να φας ό,τι βάλουν μπροστά σου

Γιατί ότι μπαίνει στο στόμα σου, δεν θα σε λερώσει.
Ό.τι όμως βγαίνει από το στόμα σου,
Αυτό είναι που θα σε λερώσει.

Αυτή η περικοπή δεν αναφέρεται στην επίσημη έκδοση . Έπρεπε να παραληφθεί γιατί είναι δυνατόν να παρεξηγηθεί. Αυτό που θέλει να πει είναι ότι δεν είναι εναντίον της προσευχής, δεν είναι εναντίον της νηστείας, δεν είναι εναντίον του να δίνεις και να μοιράζεσαι. Είναι εναντίον στα ψεύτικα πρόσωπα σου. Το πραγματικό πρέπει να βγει μέσα από είναι σου. Πρώτα πρέπει να αλλάξεις, να μεταμορφωθείς. Και μόνο τότε ό,τι κάνεις θα είναι καλό.

Τα πάντα εξαρτώνται όχι από το τι κάνεις, αλλά από το ποιος είσαι. Αν ένας κλέφτης πάει να προσευχηθεί, η προσευχή του θα είναι λάθος., γιατί πως μπορεί η προσευχή να γεννηθεί από μια καρδιά που ξεγελάει τους πάντες, κλέβοντας, λέγοντας ψέματα.

Ο Ιησούς μίλησε για το είναι, για την ύπαρξη και πώς να την μετασχηματίσεις.
Οι εκκλησίες τα δόγματα, οι ιερείς, όλοι μιλάνε για πράξεις. Για το τι πρέπει να κάνεις, για ηθική.

Με αυτά τα λόγια του ο Ιησούς καταστρέφει στην ουσία τα θεμέλια όλων των οργανωμένων θρησκειών. Είναι φανερό ότι φάνηκαν στους τότε Ιερείς πολύ αντιφατικά και αντιθρησκευτικά γι’ αυτό και τον σταύρωσαν...

(σχόλια Osho σχετικά με το απόσπασμα)

Αναρωτιέμαι γιατί....

Οι ταπεινές ψυχές ευκολότερα συχωράνε σ' έναν πρίγκηπα την πιο παράλογη περιουσία παρά μια ελάχιστη λευτεριά στον σύντροφο που ήταν δεμένος μαζί τους στον ίδιο ζυγό της μοίρας.

Αυτό το βρήκα γραμμένο κάπου και δεν ξέρω ποιος το έχει γράψει... Βρίσκω όμως ότι αντιπροσωπευει αρκετά την πραγματικότητα.
Και αν το σκεφτούμε σε ατομικό επίπεδο αυτό ακριβώς συμβαίνει.
Σπάνια παραχωρούμε και δεχόμαστε εύκολα την ελάχιστη ελευθερία και ανεξαρτησια στον σύντροφο μας.

Picture from: http://www.malendatrick.com