I believe in respect...

Ένας λαγός, ένα πουλί, ένα ψάρι, ένας σκίουρος, μια πάπια και διάφορα άλλα ζώα αποφάσισαν να ανοίξουν ένα σχολείο. Κάθισαν όλοι κάτω να οργανώσουν το πρόγραμμα. Ο λαγός επέμεινε ότι στο πρόγραμμα έπρεπε να συμπεριληφθεί το τρέξιμο. Το πουλί επέμεινε για το πέταγμα. Το ψάρι επέμεινε για το κολύμπι. Ο σκίουρος επέμεινε για το κάθετο σκαρφάλωμα στα δέντρα. Κι όλα τα άλλα ζώα ήθελαν να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα η ειδικότητα τους, κι έτσι έβαλαν. τα πάντα και έκαναν το ανεπανόρθωτο σφάλμα να επιμείνουν να παρακολουθήσουν όλα τα ζώα όλα τα μαθήματα.Ο λαγός έτρεχε υπέροχα, κανείς δεν έτρεχε τόσο γρήγορα σαν τον λαγό. Οι άλλοι όμως επέμειναν ότι ήταν απαραίτητο για τη διανοητική και συγκινησιακή πειθαρχία να μάθουν στον λαγό να πετάει. Επέμειναν λοιπόν να μάθει να πετάει και τον ανέβασαν σε ένα κλαδί και του είπαν: "Πέτα, λαγέ!" Το κακόμοιρο το ζωάκι πήδησε και έσπασε το πόδι του και το κεφάλι του. Έπαθε ζημιά ο εγκέφαλος του και μετά ούτε να τρέξει καλά δεν μπορούσε. Έτσι αντί για Α στο τρέξιμο πήρε Γ. Πήρε και ένα Δ στο πέταγμα για την καλή του προσπάθεια. Και όλοι στην επιτροπή του προγράμματος ήταν ευχαριστημένοι.
Το ίδιο έγινε και με το πουλί. Πέταγε σαν τον άνεμο εδώ κι εκεί, έκανε τούμπες και κόλπα και έπαιρνε Α στο πέταγμα. Οι άλλοι όμως επέμειναν ότι έπρεπε να μάθει να σκάβει τρύπες σαν τυφλοπόντικας. Βέβαια το πουλί έσπασε τελικά τα φτερά του και το ράμφος του και πολλά άλλα και δεν μπορούσε πια ούτε να πετάει. Όλοι όμως ευχαριστήθηκαν και του έβαλαν ένα Γ στο πέταγμα και ούτω καθεξής.
Και ξέρετε ποιος ήταν ο αριστούχος αυτού του σχολείου; Ένα διανοητικά καθυστερημένο χέλι, γιατί μπορούσε να κάνει τα πάντα σχεδόν αρκετά καλά.


Αυτή είναι η ιστορία του εκπαιδευτικού συστήματος που ισχύει όπως την βρήκα γραμμένη στο βιβλίο του Λεό Μπουσκάλια, Να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις.


Αλλά σε τίποτα δεν φταίει το εκπαιδευτικό αυτό σύστημα για τα αίσχη που συνέβησαν με τις καταλήψεις. Για να πω την αλήθεια, δεν παραξενεύτηκα καθόλου που συνέβησαν όλα αυτά τα έκτροπα και που καταστράφηκε τόση δημόσια περιουσία χωρίς λόγο και αιτία. Αφού έτσι μεγαλώνουν τα σημερινά παιδιά. Η πλειοψηφία εκπαιδεύεται από τους γονείς ότι είναι όλα δικά τους, έχουν παντού δικαίωμα, έτσι, χωρίς λόγο και αιτία.


Εύχομαι εγώ τουλάχιστον, ως μέλλων γονιός να φερθώ πιο συνειδητοποιημένα και να μάθω στα παιδιά μου να σέβονται πρώτα από όλα τον εαυτό τους για να μπορούν να σεβαστούν και όλους και όλα γύρω τους...

Και να που έφθασα στον 5ο μήνα....

Και αυτό που κατάλαβα είναι ότι ένα πράγμα είναι σίγουρο. Μια εγκυμοσύνη σε καταβάλει ολοκληρωτικά σε κάθε επίπεδο.

Πρώτα από όλα διαπιστώνεις ότι οι συζητήσεις σου και κυρίως οι ανησυχίες σου περιτριγυρίζουν όλες γύρω από αυτό το θέμα. Είτε το θέλεις είτε όχι. Ακόμα και αν θες να αλλάξεις το θέμα υπάρχει πάντα μια κοιλιά μπροστά σου να στο θυμίζει και μια δυσφορία για να σε επαναφέρει στην πραγματικότητα, η οποία είναι μία. Είσαι έγκυος.

Έπειτα σε σωματικό επίπεδο μια γυναίκα την εξουθενώνεται στην κυριολεξία. Καταπονεί τον οργανισμό της στο έπακρο. Όσο πάει μειώνονται οι αντοχές της, χώρια που αλλάζει δραματικά το σώμα.
Σε αυτήν την φάση βρίσκομαι εδώ και λίγο καιρό. Εδώ και μερικές μέρες υποφέρω από πόνους στην πλάτη. Το πρωί είμαι καλά βέβαια, το απόγευμα μετά την δουλειά νιώθω άβολα και μέχρι να φτάσει το βραδάκι υποφέρω και χρειάζομαι επειγόντως ξάπλα! Για αυτό όλο το συμβάν, λένε τα γραφτά, φταίει η προγεστερόνη, μια ορμόνη που εκκρίνουν οι έγκυες με σκοπό την χαλάρωση των μυών της μήτρας. Μαζί με αυτούς όμως τους μυς χαλαρώνουν και όλοι οι υπόλοιποι! Και λόγω του ότι μεγαλώνει η κοιλιά σιγά σιγά αλλάζει και το κέντρο βάρους του σώματος και δεν θέλει και πολύ να αρχίσεις να πονάς. Ειδικά αν υπερεκτιμάς τις δυνάμεις και την ενέργεια που (νομίζεις ότι) έχεις!

Η κοιλιά μου πλέον είναι εμφανής παρόλο που πριν μερικές μέρες ένας συνάδερφος ο οποίος με βλέπει καθημερινά δεν την είχε πάρει χαμπάρι! Προφανώς νόμιζε ότι είχα πάρει βάρος απλά και εξεπλάγην όταν του το είπα με αφορμή το γεγονός ότι κάποια στιγμή θα σταματήσω από την δουλειά!

Το ότι πήρα κάποια κιλά τα πήρα! Και περιμένω πως και πως να πάω στον γιατρό την επόμενη εβδομάδα για να ζυγιστώ και να μου πει αν το έχω παρακάνει ή όχι γιατί όσο να πεις τον τελευταίο καιρό μου έχει ανοίξει η όρεξη κυρίως ως προς τα γλυκά εδέσματα και όχι μόνο φυσικά! Και μιας και ούτε προ εγκυμοσύνης κρατιόμουν σε αυτά, τώρα το βρίσκω απείρως πιο δύσκολο! Πως ξεχνάει μια έγκυος ότι κάθε μέρα γίνεται όλο και πιο χοντρή? Πως λέμε πίνει για να ξεχάσει? ΕΕ!! Αυτό!! Τρώει για να ξεχάσει!

Αφήστε που πάνω που είχα αρχίσει να χαίρομαι που επιτέλους είχα το στήθος των ονείρων μου, μέσα σε χρόνο dt άρχισε να προεξέχει από αυτό η κοιλιά μου και μου έφυγε όλη η χαρά!!!

Παρόλα αυτά βέβαια, θα ήμουν αχάριστη αν έλεγα ότι έχουν μεγαλύτερη σημασία αυτές οι ταλαιπωρίες μπροστά στην σπουδαιότητα του όλου γεγονότος. Επιμένω όμως πάντα ότι αυτό που σε αποζημιώνει είναι το μετά και όχι η διαδρομή μέχρι να φτάσεις σε αυτό το μετά. Η μητρότητα αρχίζει και βιώνεται μετά τον τοκετό νομίζω.

Τα μικρά υποθέτω ότι είναι καλά! Το ότι μεγαλώνει η κοιλιά είναι καλό σημάδι! Νιώθω να κουνιούνται κάθε τόσο, κυρίως όποτε βρίσκομαι σε ηρεμία! Το ένα βρίσκεται κάτω αριστερά και το άλλο πάνω δεξιά! Οπότε ξεχωρίζω ποιο είναι ποιο όταν κουνιέται και ήδη έχω σταμπάρει ποιος από τους δυο είναι πιο "ταραξίας"!!
Κάποιες φορές νιώθω ένα "σπρώξιμο" και όταν βάζω το χέρι μου εκεί νιώθω την κοιλιά μου πολύ σκληρή! Και αν χαϊδέψω λίγο εκείνο το σημείο μαλακώνει! Και μετά σκέφτομαι ότι μάλλον κάποιο σπρώχνει να κάνει χώρο να βολευτεί και εγώ το πειράζω και του χαλάω την βόλεψη!! Ελπίζω να μην το πάρουν προσωπικά και προσπαθούν μετά να κάνουν την δική μου ζωή δύσκολη! :-)

Photo from: http://pregnancy.baby-gaga.com

Πίστη στο είδωλο

Αυτοί που μένουν πιστοί στο είδωλο τους
γνωρίζουν απλώς την επιπόλαιη όψη του έρωτα.
Μονάχα οι άπιστοι είναι σε θέση
να γνωρίζουν τις τραγωδίες του.

Oscar Wilde

Photo from: http://www.cahlil.com

Όπως λέμε πολιτισμένος λαός? Ε! Καμία σχέση!

Γύρισα μόλις πριν λίγο στο σπιτάκι μου μετά από ένα σύντομο ταξιδάκι κατά την διάρκεια του σαββατοκύριακου. Μετά από όσα είδα κατέληξα στο συμπέρασμα ότι τελικά αυτή η ιδέα ότι έχουμε γίνει πολιτισμένοι είναι πολύ επικίνδυνη. Μας αποτρέπει από το να είμαστε όντως πολιτισμένοι, επειδή από την στιγμή που αποδεχθήκαμε ότι είμαστε πολιτισμένοι, δεν υπάρχει καμιά ανάγκη να κάνουμε κάτι για τον πολιτισμό.
Έχουμε αποδεχθεί πλήρως την ιδέα είμαστε πολιτισμένοι και έχουμε ξεχάσει ότι πρέπει να δούμε αν αυτό είναι αλήθεια ή όχι. Και ασφαλώς δεν είναι αλήθεια.

Γιατί αν ήταν δεν θα έβλεπα ένα τύπο στα φανάρια να καθαρίζει το αυτοκίνητο του και να πετάει μέσα στην μέση του δρόμου τα σκουπίδια του εκ των οποίων και η εφημερίδα του που προφανώς διάβασε αισθανόμενος ικανοποίηση που ως πολιτισμένος κάτοικος ενός πολιτισμένου κράτους έχει την δυνατότητα, την ικανότητα και τον χρόνο να την διαβάζει!

Δεν θα έβλεπα την άλλη να αφήνει το καροτσάκι με τα ψώνια της στην ουρά και εκείνη να συνεχίζει να κάνει τα ψώνια της και να έχει την απαίτηση να κρατηθεί η σειρά της, και να σπρώχνουν οι άλλοι τα ψώνια της, χωρίς προηγουμένως να τους το έχει ζητήσει. Και φυσικά αυτή η πολιτισμένη κυρία δεν είχε την υποτυπώδη ευγένεια να πει ούτε ένα ευχαριστώ κατόπιν.

Δυστυχώς είδα και άλλα πολλά τα οποία όμως είμαι υπερβολικά κουρασμένη (και πονεμένη επίσης- με πεθαίνει η πλάτη μου) για να τα απαριθμήσω!
Ήθελα απλά να μας το πω, για να μην νομίζουμε ότι είναι δεδομένος ο "πολιτισμός". Δεν επαναπαυόμαστε. Προσπαθούμε για αυτόν κάθε μέρα.
Ειδάλλως μπορούμε να θεωρούμε εαυτούς απολίτιστους και να μην έχουμε την λανθασμένη εντύπωση ότι είμαστε καλύτεροι από τους άλλους.

Ομοιοπαθητική και λοιπές μη επιστημονικες μεθόδοι ιατρικής

Με αφορμή το πρόσφατο post της X-psilikatzoy, αποφάσισα να γράψω την άποψη μου περί της ομοιοπαθητικής και των λοιπών μη επιστημονικών μεθόδων ιατρικής (π.χ. βελονισμός, ρεφλεξολογία κτλ) μιας και δεν το είχα κάνει ποτέ στο παρελθόν σε αυτό εδώ το blog παρά μόνο σε σχόλια μου σε post άλλων blog.

Η ομοιοπαθητική - το λιγότερο που μπορεί να ειπωθεί υπέρ της είναι ότι δεν μπορεί να κάνει κανένα κακό. Τα φάρμακα της είναι ακίνδυνα σε αντίθεση με αυτά της κλασικής ιατρικής που πολλές φορές η λάθος χρήση τους μπορεί να αποβεί ως και μοιραία.

Ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο που δεν βλάπτει κανένα μπορεί παρόλα αυτά να βοηθήσει. Θεραπεύει τους ανθρώπους χωρίς να τους βλάπτει. Και όλοι όσοι θεραπεύτηκαν με την ομοιοπαθητική δεν είναι βλαμμένοι που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Και αν κάνουν μόνο για ελαφριές αρρώστιες ενώ δεν θεραπεύουν τις σοβαρές πάλι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Γιατί όταν με ταλαιπωρούν αλλεργίες και πονοκέφαλοι για μένα είναι κάτι πολύ σοβαρό. Δεν θα πω. Α! Καλά. Αφού δεν είναι καρκίνος εντάξει. Και το ότι δεν μπορούν τα αποτελέσματα τους να αποδειχθούν με πειράματα κτλ επιστημονικούς τρόπους εμένα προσωπικά δεν μου λέει τίποτα. Γιατί απλά δεν μου κάνει κακό. Ενώ αν πιω ένα κουτί ασπιρίνες για τον πονοκέφαλο μου μπορεί να πάθω διάτρηση στομάχου π.χ. ή να χρειαστώ πλύση στομάχου για να συνέλθω.

Όλες οι μέθοδοι ιατρικής που υπάρχουν αυτή την στιγμή στον κόσμο συνεχίζουν να υπάρχουν απλά γιατί και αυτές κάπου βοηθούν. Δεν υπάρχουν γιατί αυτοί που τις εφαρμόζουν είναι απαραίτητα απατεώνες. Βοηθούν όλες και η βοήθεια τους αυτή δεν είναι καθόλου αμελητέα.

Είδαμε και τις επιστημονικές μεθόδους. Επιστημονικές my ass είναι μερικές φορές. Θεραπεύουν το σύμπτωμα (όχι την ίδια την αρρώστια) και ξεχνούν ότι ο άνθρωπος είναι μια ολότητα. Όταν πηγαίνω σε γιατρό αισθάνομαι σαν χαλασμένο αυτοκίνητο που με πάω για σέρβις. Που θέλω αλλαγή στα ανταλλακτικά και σέρβις για να πάρω μπρος. Ο κάθε άνθρωπος μετά από μια επίσκεψη σε ένα γιατρό αισθάνεται συνήθως πιο άρρωστος από ότι ήταν πριν πάει. Και αυτό από μόνο του σημαίνει πολλά.

Δεν αντιλέγω ότι η κλασική ιατρική έχει κάνει φοβερά άλματα, και είναι απολύτως απαραίτητη στον άνθρωπο. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι όλες οι άλλες μη επιστημονικές μέθοδοι πρέπει να εξαφανιστούν με μόνο επιχείρημα ότι δεν είναι επιστημονικές! Γιατί να μην έχω δηλαδή την επιλογή αυτή? Γιατί πρέπει εκ προοιμίου η επιλογή μου αυτή να υποβαθμίζεται? Γιατί αυτά που πληρώνω κάθε μήνα να μην καλύπτουν όποια ιατρική θέλω να ακολουθήσω? Αν υποθέσουμε ότι το να πληρώνει για την ομοιοπαθητική κάποιος που δεν την παραδέχεται ως ιατρική είναι άδικο. Άλλο τόσο άδικο όμως είναι και για μένα, και το λιγότερο που θα έπρεπε να ισχύει για να είναι όλοι ευχαριστημένοι είναι να διαλέγει ο καθένας το τι θέλει να πληρώνει. Πράγμα που πολύ θα με βόλευε γιατί δεν θα πλήρωνα τα μαλλιοκέφαλα μου τόσα χρόνια για να καταλήγω όταν θέλω να θεραπευτώ να πληρώνω πάλι από την τσέπη μου. Και δεν εννοώ ότι πληρώνω για ομοιοπαθητική ε??

Όπως λέει ο αγαπημένος μου Osho: "Πολλές φορές, η διάγνωση ενός γιατρού μπορεί να είναι εντελώς λανθασμένη για τον απλό λόγο ότι η οπτική δεν είναι αρκετά πλατιά. Ο γιατρός καταλαβαίνει μόνο την ύλη - και εξαιτίας της απόρριψης της συνειδητότητας του ανθρώπου η προσέγγιση του γιατρού καταλήγει να έχει την δεισιδαιμονία του φανατικού.

Η επιστήμη δεν έχει δικαίωμα να αρνείται τη συνειδητότητα, εκτός και αν έχει εξερευνήσει τον εσωτερικό ουρανό της ανθρώπινης συνειδητότητας και έχει βρει ότι είναι απλώς ένα όνειρο, μια σκιά.

Δεν έχουν εξερευνήσει. Απλώς το υποθέτουν. Ο υλισμός είναι η αλαζονεία, η δεισιδαιμονία του επιστημονικού κόσμου, όπως ακριβώς ο θεός, η κόλαση και ο παράδεισος είναι η δεισιδαιμονία του θρησκευτικού κόσμου."

To be or not to be (married!)

Ένας άντρας πήγε στον Σωκράτη και τον ρώτησε.
"Θα ήθελα να παντρευτώ. Είμαι νέος. Τι προτείνεις, γιατί έχω ακούσει πολλές ιστορίες για την γαμήλια ζωή σου. Είσαι ο πιο έμπειρος άνθρωπος σχετικά με τον γάμο. θέλω τις συμβουλές σου. Τι θα έπρεπε να κάνω; Τι είναι πιο απολαυστικό;"
Ο Σωκράτης του είπε: "Καλύτερα θα ήταν να παντρευτείς"
Ο νέος τότε του είπε: "Με μπερδεύεις!"
Και ο Σωκράτης είπε: "Δεν χρειάζεται να μπερδεύεσαι, είναι απλό. Αν πάρεις μια γυναίκα σαν την δικιά μου, θα γίνεις μεγάλος φιλόσοφος. Από την άλλη αν πάρεις μια καλή σύζυγο, θα γίνεις ευτυχισμένος. Και στις δύο περιπτώσεις κερδισμένος θα βγεις. Παντρέψου!"

Αφιερωμένο στον Ασκάρ που είναι αμετανόητος εργένης και του αρέσουν οι ιστορίες με τον Σωκράτη!

Καλό μας χειμώνα!

Το σαββατοκύριακο στο χωριό πέρασε εν μέσω κακοκαιρίας, με διακοπές ρεύματος (οι οποίες επέβαλαν αναγκαστικά και μη, ρομαντική ατμόσφαιρα με κεριά!), κάστανα ψημένα στην σόμπα, παρέα με την γιαγιά και τον παππού μου και μια γενικότερη αποχαύνωση.


Την εικόνα του πως θα ήθελα να περάσει αυτός ο χειμώνας μου την έδωσαν δυο από τα γατιά μου όπως φαίνονται στην φώτο πιο κάτω. Το μεγαλόσωμο είναι το αρσενικό και το μικρόσωμο (και πιο περιποιητικό) είναι το θηλυκό. Τα οποία γατιά μου εξαντλήθηκαν όλο το σ/κ σε ξάπλες στον καναπέ τους, σε φροντίδα το ένα προς το άλλο, σε παιχνίδια αναμεταξύ τους και τέλος σε μοιρασμένο ύπνο όντας αγκαλιά.



Κάπως έτσι ήταν τα γούστα μου βέβαια από πάντα, όπως πολύ σωστά λέει το τεστάκι από κάτω.
Λέει βέβαια και μερικά άλλα που δεν με συμφέρουν καθόλου, αλλά μάλλον είναι αλήθεια και αυτά οπότε δεν τα ξεχωρίζω από το όλο αποτέλεσμα!

Καλό χειμώνα να έχουμε!

The True You

You want your girlfriend or boyfriend to be more relaxed, calm, and composed. With respect to money, you spend as little as possible. You think good luck doesn't exist - reality is built on practicalities. The hidden side of your personality tends to be satisfied to care for things with a minimal amount of effort. You are the type of person who assumes that the world revolves around yourself. When it comes to finding a romantic partner, you don't have any particular type in mind, but you are inclined to look for someone who will say yes when you ask him / her out.

Who's The True You?

Δεν ξέρω εσείς τι λέτε...

...αλλά εμένα ο Brad Pitt δεν μου πολυαρέσει. Όσους κοιλιακούς και να δείξει, καρφί δεν μου καίγεται! Δεν ξέρω αν είναι επειδή είναι ξανθός και δεν τρελαίνομαι ιδιαίτερα για τους ξανθούς αλλά μάλλον δεν έχει να κάνει με αυτό.

Γιατί και ο Gerard Butler που έπαιξε τον Λεωνίδα στους 300 στην πραγματικότητα είναι ξανθός και παρόλο που απογοητεύεσαι όσο να πεις, όταν βλέπεις την διαφορά από το μελαχρινό στο ξανθό, παρόλα αυτά, συνεχίζει να μου αρέσει έστω και έτσι.

Πως μου ήρθε τώρα αυτό? Στο άσχετο.


Εχθές βράδυ έπαιζε στο Filmnet την ταινία Inside Man και μέσα έπαιζε ο Clive Owen που μου αρέσει πολύ! Και σαν ηθοποιός αλλά και σαν εμφάνιση. Και στο Closer μου άρεσε, και στο άλλο, το Derailed με την Aniston μου άρεσε και γενικά όπου τον έχω δει μου άρεσε.

Προφανώς έχω αδυναμία στους Ευρωπαίους και πρασινομάτηδες ηθοποιούς!

Και απλά ήθελα να το πω. Γιατί σήμερα έχω κέφια! Γενικώς!

Μυστικά, αλήθειες & ψέματα...

Μυστικά, αλήθειες...

Είναι πολύ λυπηρό να βλέπεις τις φλόγες του φόβου και της άγνοιας να καίνε έτσι άσκοπα και ανελέητα ο,τι οι φλόγες του πάθους δρόσιζαν και πότιζαν μέσα στην έρημο της μοναξιάς. Της μοναξιάς μιας αγάπης που αμβλώθηκε πριν καλά καλά γεννηθεί...

Είναι κρίμα να θάβεις τον εαυτό σου μέσα στη λάσπη που έφτιαξες για να χτίσεις κάτι που θα 'θέλες να κρατήσει για πάντα...

Είναι κρίμα να προσπαθείς να πείσεις τον εαυτό σου ότι η αγάπη πιέζει ασφυκτικά την ελευθερία σου όταν αυτήν την έχεις εδώ και πολύ καιρό δεσμεύσει στο βωμό της σταθερότητας και της αναλγησίας έτοιμη προς σφαγή καθημερινά λίγο λίγο....

Είναι κρίμα να αφήνεις τις αλλαγές σου να επηρεάζουν την κρίση σου από τον φόβο ότι δεν θα τις αντέξεις...

Είναι κρίμα να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό την μία μέρα γιατί βρήκες τον άνθρωπο που πιστεύεις ότι σε ζωντανεύει πίσω από το γυαλί του ενυδρείου που ζεις και σου δείχνει την ανοιχτή θάλασσα...
και την αμέσως επόμενη να τον κατηγορείς ότι προσπαθεί να σε ρίξει στα δόντια του καρχαρία που λέγεται άγνωστο...

Είναι κρίμα να στρουθοκαμηλίζεις στην έρημο για να μην αντιμετωπίσεις τις φοβίες σου , όπως επίσης κρίμα είναι να κατηγορείς ένα χαμαιλέοντα γιατί αλλάζει χρώματα όταν η φύση του είναι αυτή και δεν το έκρυψε ποτέ από το ταίρι του ακόμη και αν αυτό δεν τον βλέπει.....

... και ψέματα...
Δεν άλλαξα εγώ μωρό μου...

Εσύ αλλάζεις...

Θέλω να είμαι μαζί σου στην δύσκολη φάση που περνάς γιατί σε θέλω σε πονώ και σε σκέφτομαι ασταμάτητα καθημερινά...

Απλά θέλω να με θέλεις...

Αν η φροντίδα σου προς μια σχέση περιορίζεται καθημερινά σε 2 μηνύματα από το κινητό τότε σημαίνει ότι δεν την χρειάζεσαι...

Είναι κρίμα να κλειδώσεις κάτι ζωντανό που σε αγαπάει...

Αν δεν το αντέχεις... μην πληγώνεις άλλο τον εαυτό σου και αυτόν που επίσης θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που σε βρήκε ακόμη και αν δεν σου το έχει πει...

Θέλω να ξέρεις πως μου λείπεις πολύ περισσότερο από τον πρώτο καιρό απλά όσο μου δίνεις κάτι από εσένα τόσο πιο εύκολα εθίζομαι σε εσένα...

Σε θέλω καθημερινά όλο και πιο πολύ... Δεν το αντέχεις όμως...
Κάπου, κάπως, κάποτε...

Photo from: http://www.angelartist.com

Η ελευθερία δεν είναι εμπόρευμα.

Αν δεν έχεις κάνει ποτέ μια ελεύθερη επιλογή, πως μπορείς να έχεις ελευθερία;

Η ελευθερία είναι το αποτέλεσμα της συγκέντρωσης όλων των επιλογών που έχεις κάνει στην ζωή σου.

Photo from: http://www.int-review.org

Με ή χωρίς παιδί...

Μην βλέπετε που ίσως δείχνω πολύ ενθουσιασμένη από την εγκυμοσύνη μου. Νομίζω ότι θα μπορούσα να είμαι και περισσότερο ενθουσιασμένη από όσο είμαι. Αν αναλογιστεί κανείς ότι μέχρι να φτάσω τα 35 μου ούτε κατά λάθος δεν είχα ξαναμείνει έγκυος.
Από την μια πάντα πρόσεχα, και από την άλλη δεν ήθελα από πάντα παιδί. Αργότερα ο ασυνείδητος φόβος που μπορεί να είχα μπροστά στο ενδεχόμενο να κάνω παιδί νομίζω πως ήταν ένα πολύ αποτελεσματικό αντισυλληπτικό.

Και μπορεί κοινωνικά, η άτεκνη γυναίκα να μην περιθωριοποιείται πλέον όπως στο παρελθόν, όμως δεν παύει να πρέπει να παλέψει μέσα της πολύ για να μπορέσει να ισορροπήσει σε ένα κόσμο που η τεκνοποιία θεωρείται το δώρο των δώρων.
Ήδη τα τελευταία χρόνια, όταν μου έκαναν την ερώτηση "έχεις παιδιά?" και συνέχιζαν με την αμέσως επόμενη "και πόσον ετών είσαι?" ένιωθα ότι κάπου είμαι λάθος. Ότι δεν προσπαθώ αρκετά, ότι δεν το θέλω αρκετά, ότι κάτι τέλος πάντων πάει στραβά. Και ανάμεσα σε όλα αυτά να προσπαθώ να συμφιλιωθώ με την ιδέα ότι μπορεί και να μην είχα ποτέ την τύχη να κάνω παιδί. Δεν ήταν και ότι καλύτερο μπορεί να ζήσει κανείς. Όλο αυτό το συναισθηματικό μπάχαλο πρέπει να έχεις πολύ μεγάλο σθένος για να μπορέσεις να το κουμαντάρεις και να μην το αφήσεις να σε πάρει από κάτω.

Δεν μπορώ να ξεχάσω λοιπόν τώρα όλα αυτά τα χρόνια που πέρασα με την αμφιβολία αν μπορέσω ποτέ να μείνω έγκυος και να φέρω στον κόσμο ένα παιδί. Δεν μπορώ να εξιδανικεύσω αυτές τις στιγμές που ζω έναντι όλων όσων προηγήθηκαν. Δεν ήταν οι προηγούμενες συναισθηματικές καταστάσεις που ζούσα ρηχές και είναι αυτές εδώ, ή οι επόμενες πιθανόν, αυτές που πραγματικά αξίζουν τον κόπο. Είναι νομίζω απλά διαφορετικές. Δεν παίζει το μωρό τον ρόλο του σωτήρα στην ζωή μου και ούτε έχω καμιά προσδοκία ότι η ζωή μου θα αλλάξει ντε και καλά προς το καλύτερο. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι το ότι θα αλλάξει.

Ήδη ο τρόπος σκέψης μου έχει επηρεαστεί πάρα πολύ από την εγκυμοσύνη αυτή. Αλλά το βρίσκω λογικό. Είναι κάτι που συντελείται μέσα μου. Όπως σε επηρεάζει ένας πονοκέφαλος, έτσι ακριβώς σε επηρεάζει και η κυοφορία (στο πολλαπλάσιο). Μόνο που αυτή διαρκεί πολύ πολύ περισσότερο από έναν πονοκέφαλο!

Photo from: http://fineartamerica.com