Βλαστικά κύτταρα & κέρδος ασύστολο!

Τον τελευταίο καιρό άρχισε να με απασχολεί το θέμα των βλαστικών κυττάρων μιας και θα χρειαστεί να πάρω μια απόφαση, όσον αφορά την φύλαξη βλαστικών κυττάρων από το αίμα του ομφάλιου λώρου, σχετικά σύντομα.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση καταρχήν είναι ότι τα τελευταία χρόνια βλέπω διαφημιστικά φυλλάδια διαφόρων ιδιωτικών εταιρειών οι οποίες αναλαμβάνουν την φύλαξη αυτών των βλαστικών κυττάρων στο ιατρείο του γυναικολόγου μου. Συναντώ επίσης πληθώρα αντίστοιχων διαφημίσεων είτε σε σχετικά με την εγκυμοσύνη sites στο internet είτε ακόμα και σε καταστήματα βρεφικών ειδών. Γενικότερα οπουδήποτε μπορεί μια έγκυος ή ένας υποψήφιος γονιός να πέσει πάνω.

Τελευταία δε ακούω ότι όλο και πιο πολλοί γονείς προχώρησαν σε φύλαξη βλαστικών κυττάρων.
Αυτό με παραξενεύει ταυτόχρονα γιατί δεν υπάρχει καμιά ενημέρωση σχετικά με το θέμα παρά μόνο από τις ιδιωτικές αυτές εταιρείες που αναλαμβάνουν την φύλαξη και τους γιατρούς-μαιευτήρες που σαφώς δεν παρέχουν αντικειμενική ενημέρωση για ευνόητους λόγους.

Πριν λοιπόν ακούσω τι έχει να μου πει ο γιατρός μου για το θέμα ήθελα να ξέρω περί τίνος πραγματικά πρόκειται, μιας και όλα όσα έφθαναν στα αυτιά μου ήταν "αγγελικά πλασμένα". Η περισσότεροι μου δίνουν την εντύπωση ότι θεωρούν ότι η μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων είναι το λιγότερο πανάκεια.

Καταρχήν ζήτησα πληροφορίες από 2-3 από τις διαφημιζόμενες εταιρείες που έπεσα ήδη πάνω τους. Για όλες πάνω κάτω ισχύουν τα ίδια. Αναλαμβάνουν με ένα αρκετά μεγάλο κόστος την φύλαξη βλαστικών κυττάρων που βρίσκονται στο αίμα του ομφάλιου λώρου για όσο διάστημα επιθυμεί ο γονιός (και μπορεί φυσικά να πληρώσει) μέχρι το ανώτερο τα 20 χρόνια. Το κόστος κυμαίνεται μεταξύ των 1.800 € και 3.200 € περίπου. Δεν είναι και λίγα έτσι?

Επειδή μπορεί μεν να θέλω ότι καλύτερο για τα παιδιά που θα φέρω στον κόσμο, (και τι περισσότερο να θέλω από το να έχουν την υγεία τους), αλλά δεν μου τρέχουν από τα μπατζάκια για να πάρω μια απόφαση χωρίς να εξετάσω τα δεδομένα έτσι ώστε να αξίζει καταρχήν τον "κόπο" και κατά δεύτερο τα χρήματα που θα δώσω, είπα να το ψάξω λίγο.

Ψάχνοντας λοιπόν το αν αξίζει τον "κόπο" διάβασα ότι μέχρι σήμερα οι έρευνες που έχουν γίνει σχετικά με την θεραπευτική χρήση των βλαστικών κυττάρων κατέληξαν ότι εκτός από το πλεονέκτημα που έχουν τα βλαστικά κύτταρα του ομφάλιου λώρου έναντι των βλαστικών κυττάρων του μυελού του οστών (στον οποίον υπάρχουν επίσης αλλά σε μικρότερο αριθμό) να μπορούν να αφομοιωθούν ευκολότερα χωρίς να αντιδράσει το ανοσοποιητικό σύστημα του
λήπτη, υπάρχουν και οι εξής περιορισμοί:

1. Για να είναι αποτελεσματική η θεραπεία πρέπει η περιεκτικότητα σε βλαστικά κύτταρα να είναι μεγάλη γι' αυτό και μέχρι σήμερα η εφαρμογή της γίνεται μόνο σε παιδικής ηλικίας (άντε και λίγο μεγαλύτερα) άτομα.
2. Οι έρευνες για να αποδειχθεί η αποτελεσματικότητα των βλαστικών κυττάρων μετά από 18 χρόνια κατάψυξης δεν έχουν καταλήξει σε συγκεκριμένα συμπεράσματα.
3. Οι μέχρι σήμερα μεταμοσχεύσεις βλαστικών κυττάρων έχουν γίνει σε συμβατό λήπτη και όχι στο ίδιο παιδί- ασθενή από τον οποίο προέρχονται τα βλαστικά κύτταρα καθότι υπάρχει φόβος αν υφίσταται κληρονομική νόσος να επανεμφανιστεί.

(Για αυτό το τελευταίο υπάρχουν κάποιες ενστάσεις)

Όσον αφορά το αν αξίζει το χρήμα εδώ τα πράγματα είναι σχετικά. Μπροστά στην υγεία τα χρήματα σαφώς και δεν έχουν καμιά αξία. Πέρα όμως από αυτή την οπτική γωνία, υπάρχει και μια άλλη που λέει ότι είναι ανήθικο να γίνονται αντικείμενο κερδοσκοπίας μέρη του ανθρώπινου σώματος.

Γιατί με τα σημερινά δεδομένα φαίνεται να μην έχει νόημα η φύλαξη βλαστικών κυττάρων του αίματος του ομφάλιου λώρου σε ιδιωτική εταιρεία από την στιγμή που είναι πρώτον αμφίβολο αν θα χρησιμοποιηθεί ποτέ (αν δεν νοσήσει το παιδί ή παιδί της ίδιας οικογενείας με ασθένεια τέτοια που να μπορεί να χρησιμοποιηθεί-πιθανότητες δηλαδή μικρές, της τάξεως του 1 στις 10000 στην καλύτερη των περιπτώσεων και φτάνουν μέχρι τις 1 στις 200000) και φυσικά δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για επιστημονικές έρευνες των οποίων τα συμπεράσματα θα ήταν εξαιρετικά χρήσιμα μελλοντικά. Εξάλλου το γεγονός ότι αυτές οι ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης βλαστικών κυττάρων εδώ στην Ελλάδα λειτουργούν ανεξέλεγκτα σχεδόν μιας και δεν έχει θεσμοθετηθεί νομοθετικό πλαίσιο σχετικά με την λειτουργία τους με κάνει ακόμα πιο δύσπιστη απέναντι τους.

Το ιδανικό θα ήταν αν η φύλαξη των βλαστικών κυττάρων από το αίμα του ομφάλιου λώρου αντιμετωπιζόταν το ίδιο όπως και η εθελοντική αιμοδοσία. Να γίνεται δωρεάν και να είναι στην διάθεση οποιουδήποτε έχει ανάγκη καθώς επίσης και την ίδιας της επιστήμης. Στο εξωτερικό υπάρχουν τέτοιες δημόσιες τράπεζες, και οργανισμοί μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που αναλαμβάνουν την φύλαξη και την διαχείριση βλαστικών κυττάρων παρέχοντας ανώνυμα πληροφορίες για να διευκολύνουν την εύρεση συμβατού δότη.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν στην Ελλάδα δημόσιες τράπεζες φύλαξης βλαστικών κυττάρων και πως ακριβώς λειτουργούν. Υποθέτω πως ακόμα και αν υπάρχουν, είναι σίγουρο ότι θα υπολειτουργούν μιας και κανείς δεν γνωρίζει για αυτές. Αν κάποιος γνωρίζει κάτι σχετικά θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω.

Εν κατακλείδι, ένας γονιός ή έστω ένας υποψήφιος γονιός, όσον αφορά την απόφαση του για ένα τέτοιο θέμα αισθάνεται τέτοια ευθύνη απέναντι στην νέα ζωή που φέρνει στον κόσμο, που πολλές φορές η απόφαση του είναι αποτέλεσμα κυρίως συναισθηματικής φόρτισης, και πολύ λιγότερο ορθολογικής σκέψης. Προς το παρόν είμαι ακόμα στο ψάξιμο...

Το τι είναι εύκολο είναι σχετικό! - Updated!

Μια γυναίκα επέστρεφε σπίτι της από την αγορά με ένα ταξί. Αλλά ο ταξιτζής έτρεχε σαν τρελός. Πήγαινε ζικ ζακ και ανά πάσα στιγμή μπορούσε να γίνει δυστύχημα.
Πήγαινε πολύ γρήγορα και η γυναίκα ήταν πολύ ανήσυχη. Καθόταν στην άκρη του καθίσματος και του έλεγε κάθε τόσο "Πρόσεχε! Μην τρέχεις τόσο! Φοβάμαι!"
Εκείνος όμως δεν έδειχνε να συγκινείται.
Όταν είδε και απόειδε, του λέει : " Άκου! Στο σπίτι με περιμένουν δώδεκα παιδιά. Αν συμβεί κάτι τι θα γίνουν τα δώδεκα παιδιά?"
Τότε γυρνά ο ταξιτζής και της λέει : " Και μετά λες εμένα απρόσεκτο!"

Δεν ξέρω αν είναι τόσο εύκολο να κάνει κανείς παιδιά όσο ακούγεται, αλλά προφανώς θα είναι πιο εύκολο από το να τα μεγαλώσεις!!

(Την φώτο μου την έστειλε με mail πριν καιρό η φίλη μου η Μαρία !! Απίστευτη δεν είναι?)

Τον τελευταίο καιρό έχω παραμελήσει το blog γιατί δεν αντέχω σχεδόν να γράψω ένα ποστ και να απαντήσω τα σχόλια που μου έχουν αφήσει. Και όποτε νιώθω να έχω αρκετές δυνάμεις για κάτι τέτοιο, ίσως να μην έχω την διάθεση. Αυτό η αλήθεια, δεν φανταζόμουν να μου συνέβαινε. Έτσι το έχω ρίξει στο διάβασμα μόνο κάποιων προσφιλών blog και μόλις κουραστώ από τον υπολογιστή το ρίχνω στο διάβασμα βιβλίων! (Thanks again Philos!!). Εννοείται ότι εξαιρούνται τα μεγάλα και βαριά βιβλία! Κουράζονται τα χέρια μου να τα κρατάω!

Το τελευταίο δε διάστημα ο ύπνος μου είναι αρκετά διαταραγμένος κυρίως λόγου του πόνου στην πλάτη που δεν μου επιτρέπει να κοιμηθώ κάπως αλλιώς εκτός από ανάσκελα. Το να σηκωθώ από το κρεβάτι αρχίζει να γίνεται μια καινούργια δοκιμασία κάθε φορά. Πλησιάζω την φάση που πρέπει να αποφεύγω να κάθομαι χαμηλά γιατί για να σηκωθώ μετά θα θέλω οπωσδήποτε κάποιον να με τραβήξει!

Για περπάτημα ούτε λόγος. Με το παραμικρό λαχανιάζω! Το να ανεβώ τα σκαλιά μέχρι τον πρώτο όροφο που είναι το σπίτι μου αρχίζει και γίνεται άθλος. Μου κόβεται η αναπνοή. Σε λίγο θα πρέπει να κάνω και στάσεις για να μην πέσω λιπόθυμη κάτω προτού φτάσω την πόρτα μου!

Εντω μεταξύ όσο περνά ο καιρός, οι κινήσεις των μικρών γίνονται όλο και περισσότερο ορατές. Μερικές φορές κάθομαι και χαζεύω την κοιλιά μου και νιώθω όλο και πιο παράξενα κάθε φορά που την βλέπω να κουνιέται και δεν ευθύνεται για αυτό το κούνημα η αναπνοή μου!!
Σε αυτήν την φάση θυμήθηκα την Tassoula που μου είχε πει ότι σε λίγο καιρό θα ξεσαλώνουν όταν κάνω κάτι που τους αρέσει! Εχθές που είχα πάει να κάνω κάποιες από τις καθιερωμένες πλέον μικροβιολογικές εξετάσεις, έπρεπε να κάνω και για το σάκχαρο το οποίο στις εγκυμοσύνες συνήθως ανεβαίνει. Από την στιγμή λοιπόν που ήπια την γλυκόζη και μετά, ήταν τόσο έντονες οι κινήσεις του ενός που νόμιζα ότι θα τις δουν από απέναντι! Έτσι μέχρι τώρα έχω αντιληφθεί ότι στον δεξί αρέσουν τα γλυκά και στον αριστερό οι μουσικές και τα γέλια!Update!!

Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας, Χριστουγεννιάτικες και μη!
Δυστυχώς βρίσκομαι στο χωριό και η dial up σύνδεση εδώ με κάνει να νομίζω ότι έχω γυρίσει κάτι χρόνια πίσω τον χρόνο και μου καθιστά αδύνατο το να μπω έστω στου καθενός σας τα blog και να του αφήσω τις ευχές μου. Μιλάμε ότι σέρνεται στην κυριολεξία!! Ήδη για να γράψω αυτό το update πλησιάζει να εξαντληθεί η υπομονή μου!! Ευτυχώς και το bloglines και μπορώ τουλάχιστον να σας διαβάζω!

Εύχομαι σε όλους σας, να περάσετε χαρούμενες γιορτές και ο καινούργιος χρόνος να κάνει πραγματικότητα έστω μια ευχή σας όπως μοιάζει να έχει δρομολογήσει και για μένα με την περσινή ευχή μου!

Φιλιά πολλά σε όλους σας!

Πόθος

Πόθος σημαίνει ότι το σεξ είναι το επίκεντρο, το κέντρο των πραγμάτων. Δεν έχεις καμία αίσθηση ομορφιάς, δεν έχεις καμία αισθητική.

Μπορείς να φανταστείς έναν άντρα με αισθητική να πηγαίνει σε μια πόρνη? Αδύνατον. Μπορείς να φανταστείς έναν άντρα με αισθητική να βιάζει μια γυναίκα? Αδύνατον!
Μπορείς να φανταστείς έναν άντρα με αισθητική να χτυπάει μια γυναίκα ή έστω να ακουμπά μέσα στο πλήθος το σώμα μιας γυναίκας με τέτοιο τρόπο, σαν να μην το ήθελε, σαν να συνέβη τυχαία?

Αυτό δεν είναι έρωτας, αυτό δεν είναι ευαισθησία, αυτό είναι πόθος. Πόθος σημαίνει ότι δεν σέβεσαι καθόλου τον άλλο άνθρωπο. Έχεις μια βαθιά καταπιεσμένη επιθυμία, μια καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, η οποία βγαίνει με πολλούς διεστραμμένους τρόπους.

Τότε τα μάτια σου καλύπτονται και χρωματίζονται μόνο με σεξουαλικότητα...


Photo from: http://d.j.keller.home.att.net/

Ταυρομαχίες=Bullshit!

Κάποτε, τουλάχιστον 10 χρόνια πριν, είχα βρεθεί στην Μαγιόρκα όπου και έτυχε να παρακολουθήσω live μια ταυρομαχία. Ειλικρινά αυτό είναι από τα λίγα γεγονότα της ζωής μου που με ντροπιάζουν ακόμα. Αλλά θα μου πείτε… δεν ήξερα. Δεν ρώταγα?

Όπως και να έχει έγινε. Το γκρουπ μου αποφάσισε να συμμετέχει σε μια εκδρομή που περιλάμβανε και μια ταυρομαχία και εγώ ακολούθησα. Ίσως γιατί δεν ήξερα τι θα επακολουθούσε. Μέσα στην βλακεία μου νόμιζα ότι θα έβλεπα ένα αγώνα που θα διεξαγόταν με ίσους όρους. Έμεινα με τη βλακεία και την αγωνία να δω το "θαύμα" να νικάει ο ταύρος! Γιατί περί θαύματος πρόκειται όταν αντί για έναν άνθρωπο όπως περίμενα είχαν πέσει πάνω του τουλάχιστον 5-6.

Καταρχήν σε Ισπανία, Πορτογαλία και μερικές άλλες χώρες η ταυρομαχία έχει πλέον εξευτελιστεί σε τέτοιο βαθμό όπως και οι δικές μας ελληνικές βραδιές. Θεωρείται entertainment! Κάθε χαζό-ξενοδοχείο μπορεί να οργανώσει μία ελληνική βραδιά φέρνοντας μια υποτυπώδη ορχήστρα της κακιάς ώρας, ένα "χορευτικό συγκρότημα" των 3 ατόμων και να στήσει μια ψησταριά για το απαραίτητο σουβλάκι. Τουλάχιστον αυτό κάνουν εδώ στην Ρόδο για τους τουρίστες. Ε! Μια αντίστοιχη μορφή έχει πάρει και η ταυρομαχία στις αντίστοιχες χώρες. Οργανώνεται με προχειρότητα, με άπειρους ταυρομάχους ( ο θεός να τους πει) και με κίνητρο πλέον το χρήμα. Τι παράδοση και κουραφέξαλα. Εξάλλου τι χρειάζεται μια παράδοση που το μόνο που προσφέρει στον κόσμο είναι το απαίσιο θέαμα του να σκοτώσεις βασανίζοντας ένα ζώο?

Που λέτε μας βάλανε σε μια αρένα και όταν άρχισε το show είδα τα απίστευτα και όμως αληθινά και αναρωτιόμουν τι ενδιαφέρον βρίσκει ο κόσμος και μπορούν και διατηρούνται αυτές οι ανοησίες μέχρι σήμερα. Πέρα δηλαδή από το ηθικό κομμάτι που σαφώς είναι το σημαντικότερο, ακόμα και αν κάποιος δεν χαμπαριάζει από αυτό, πάλι δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον. Είναι παντελώς ψεύτικο.

(Montemor's forcados bullfighters hang onto a bull during a bullfight in Lisbon's Campo Pequeno arena July 13, 2006. [Reuters])

Πρώτα από όλα το ζώο προτού το βγάλουν στην αρένα το έχουν ήδη μέρες νηστικό, χωρίς νερό, μέσα στο σκοτάδι. Προτού βγει δε πιθανόν να το χτυπάνε για να το αγριέψουν. Γιατί υπό φυσιολογικές συνθήκες ο ταύρος δεν είναι επιθετικό ζώο. Παρά μόνο όταν απειλείται αυτός ή το κοπάδι του. Βγαίνει λοιπόν ο ταύρος και είναι ήδη εξοντωμένος και ταλαιπωρημένος. Αν δεν είναι ήδη "τσαντισμένος" μετά από όλα όσα έχει περάσει αναλαμβάνουν 3-4 τύποι να τον τσαντίσουν. Για να μην τους μπερδέψει κανείς με τον ταυρομάχο, αυτοί αντί για κόκκινο πανί κρατάνε ροζ, φούξια κτλ. Και αρχίζουν να τον "πειράζουν" και οι τέσσερις ταυτόχρονα. Όπου και να γυρίσει το ζώο έχει και έναν μπροστά του να τον τσιγκλάει.

Τελικά, βγαίνει και ο ταυρομάχος της κακιάς ώρας αλλά οι άλλοι δεν την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Βρίσκονται stand by μην τυχόν και πάει τίποτα στραβά. Έτσι συνεχίζει το έργο του τσιγκλίσματος ο ταυρομάχος και καλά και με την βοήθεια των άλλων που κρατάνε τα φούξια πανιά μπήγει μαχαίρια στο ζώο που όσο πάει αιμορραγεί και χάνει τις αισθήσεις του. Όταν πλέον σχεδόν δεν βλέπει μπροστά του το καημένο από τα αίματα που τρέχουν στα μάτια του , τρεκλίζει και είναι λίγο προτού πέσει λιπόθυμο, πάει ο εξαιρετικός αυτός ταυρομάχος και του δίνει θριαμβευτικά την χαριστική βολή τρυπώντας την καρδιά του με μια ξιφολόγχη. Φοβερή μαγκιά και θάρρος ε???

Και καλά να είναι κανένας έμπειρος και να ξέρει και που να καρφώσει!!! Που συνήθως, στην πλειοψηφία των ταυρομαχιών που διεξάγονται, είναι κανένα μικρό βλαμμένο που φιλοδοξεί να γίνει μεγάλος και τρανός ταυρομάχος και τρυπάει στην τύχη με αποτέλεσμα το ζώο να υποφέρει χωρίς να μπορεί να ξεψυχήσει. Ναι το είδα και αυτό… Με έπιασε μια απελπισία σε εκείνη την φάση άλλο πράγμα. Σιχτίριζα την ώρα και την στιγμή που ήμουν εκεί.

Από τότε και μετά, εκτός από το να ντρέπομαι, όταν ακούω στις ειδήσεις ότι κάποιος ταυρομάχος βρέθηκε στο νοσοκομείο εξαιτίας του ταύρου (για τον ταύρο δεν το συζητάμε. Η καταδίκη του είτε έτσι είτε αλλιώς ήταν προδιαγεγραμμένη) χαίρομαι ιδιαιτέρως! Θα χαιρόμουν ακόμα περισσότερο δε αν απαγορεύονταν οι ταυρομαχίες δια παντός, αλλά αυτό μου φαίνεται περισσότερο σαν όνειρο θερινής νυχτός! Είναι πολλά τα λεφτά...

"Μένει ο Θεός του κόσμου ίδιας λογής
πάντα παράξενος ως ήταν εξαρχής
ίσως (* ο κόσμος) μπορούσε πιο καλά να ζήσει
μια σπίθα ουράνιο φώς αν δεν Του'χες χαρίσει
Την λέγει Νου, και τον βοηθά να γίνει
μόνο "κτήνος", χειρότερο απ τα κτήνη..."
Φάουστ - Γκαίτε

"The cruel wild beast is not behind the bars of the cage. He stands in front of it."

Axel Munthe

Related Links: http://english.stieren.net & http://freetheanimals.homestead.com

Casino Royal

Εχθές μετά κόπων και βασάνων κατάφερα επιτέλους να δω το Casino Royal, την τελευταία James Bond ταινία που γυρίστηκε και βγήκε στους κινηματογράφους πέρσι τον Νοέμβριο αν δεν κάνω λάθος. Θα μου πείτε, σιγά την ταινία που έκατσες να δεις.

Ήθελα να δω αυτή την ταινία για αρκετούς λόγους με κυριότερο αυτόν των κριτικών που άκουσα από άτομα του στενού μου περιβάλλοντος που αφορούσαν είτε την εμφάνιση του νέου James Bond ("Απορώ πως διάλεξαν αυτόν τον ηθοποιό"), είτε το ύφος της ταινίας, το οποίο διέφερε από τα προηγούμενα, και τα υποννοούμενα ήταν ότι διέφερε προς το χεριρότερο. Ήθελα λοιπόν και εγώ να δω με τα μάτια μου αυτήν την καινούργια αμφιλεγόμενη (μετά από πολλά χρόνια) ταινία που γυρίστηκε με θέμα τον πράκτορα 007.
Και μπορώ να πω ότι εξεπλάγην ευχάριστα. Σε αντίθετη περίπτωση προφανώς δεν θα έγραφα αυτό το post τώρα. Η ταινία ήταν όντως διαφορετική από ότι έχουμε συνηθίσει στα τελευταία 5-6 James Bond.

Πρώτα απ' όλα δεν ήταν τόσο δραματικά "ψεύτικη" και "gadget-ιάρικη" καταρχήν. Όχι ότι στις σκηνές δράσης δεν αντιλαμβανόσουν το ψέμα. Έβλεπες ας πούμε ένα ανελέητο κυνηγητό αλλά κανένα να λαχανιάζει. Έβλεπες να πηδάνε υπό αντίξοες συνθήκες απ΄τα 15 και βάλε μέτρα και δεν πάθαιναν τίποτα. Και διάφορα άλλα τέτοια που συνηθίζονται στις ταινίες δράσης. Έπειτα δεν είχε τόσα τεχνολογικά gadgets καθώς έχω την εντύπωση ότι είχε πολύ λιγότερα εφέ γενικότερα.

Μια άλλη διαφορά που πρόσεξα, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος λόγω της κατάστασης μου, είναι ότι υπήρχε πολύ περισσότερη ωμή βία από ότι συνηθιζόταν μέχρι τώρα. Έχω την εντύπωση ότι έπαιξε λίγο παραπάνω αίμα σε αυτήν την ταινία.

Η πλοκή από την άλλη ήταν ενδιαφέρουσα. Γιατί μέχρι το τέλος ακόμα προσπαθούσες να κατατάξεις ποιος ήταν "καλός" και ποιος "κακός"!

Έπειτα νομίζω ότι ο πρωταγωνιστής Daniel Graig ταίριαξε μια χαρά σε αυτήν την αλλαγή. Παρόλο που είναι ,ξανθός ήταν υπέρ το δέον αρρενωπός!(Ετσι που πάω σε λίγο θα αλλάξω και γούστα στους άντρες!) Ειδικά στις σκηνές που ήταν ντυμένος! Γιατί αλίμονο αν χαράμιζαν τέτοιο κορμί και δεν τον δείχνανε γυμνό! Αν και νομίζω ότι τελικά αυτό που σε κέρδιζε σε αυτόν ήταν περισσότερο ο τύπος που πουλούσε, απ' ότι η εμφάνιση του! (Αχ! Αυτά τα πεταχτά αυτάκια!)

Αυτό όμως που με έκανε να εκπλαγώ ήταν η ερωτική ιστορία που πλαισίωσε την ταινία. Ήταν η πρώτη φορά που είδα σε ταινία James Bond ο ήρωας να "δένεται" και να "ανοίγεται" τόσο πολύ με την αγαπημένη του. Συνήθως ο εκάστοτε James Bond είναι αποστασιοποιημένος αν και ψυχοπονιάρης στις γυναίκες που του αρέσουν και οι σχέσεις του είναι κυρίως επιφανειακές.






Αυτή την φορά, παρόλο που η ταινία ήταν κατεξοχήν δράσης σε έβαζε άνετα στο ερωτικό mood! (Ελπίζω και πάλι να μην κάνω λάθος και είμαι επηρεασμένη από την κατάστασή μου!!) Ίσως αυτός ήταν και ο λόγος που δεν άρεσε ιδιαίτερα σε αρκετούς άντρες. Τους χαλούσε το τέμπο!







Που λέτε είχε και έρωτα! Και παρόλο που σε μια σκηνή (βλέπε φώτο αριστερά) ο James απεκάλεσε την on screen αγαπημένη του ΗΛΙΘΙΑ, και αυτό ακόμα μέτρησε υπέρ!!

Επιτέλους ένας James Bond που τρέχει αίμα στις φλέβες του!

Επιτέλους ένας James Bond που μια γυναίκα τον κάνει να χάνει την ψυχραιμία του!!




Photo from: http://www.allocine.co.uk & http://www.thecinemasource.com

Λέτε να την πάθω έτσι???

Την φωτογραφία μου την έστειλε το ξαδερφάκι μου στο facebook και με έκανε να βάλω τα γέλια!
Έχε γούστο να φάει τέτοιο φτύσιμο το βυζί μου!!

Family & non family men!

Τελικά οι άντρες χωρίζονται χονδρικά σε δύο κατηγορίες. Σε αυτούς που είναι για σπίτι και σε αυτούς που δεν είναι. Και όταν λέω "άντρας για σπίτi" εννοώ τον άντρα που έχει σαν προτεραιότητα το σπίτι του, την οικογένεια του και όλα όσα έχουν να κάνουν με αυτή. Γιατί υπάρχουν και οι άλλοι που είναι αιώνιοι έφηβοι και θεωρούν όλα αυτά εντελώς δευτερεύοντα μπροστά στον εαυτό τους.

Τώρα που το καλοσκέφτομαι, αν γεννιόμουν άντρας σε αυτήν την δεύτερη κατηγορία θα άνηκα μάλλον. Αλλά δεν γεννήθηκα άντρας. Και για καλή μου τύχη ο Φαζούλης μου που γεννήθηκε άντρας δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία. Ίσως αυτό το "τα ετερώνυμα έλκονται" να έχει εφαρμογή και εδώ. Δεν ξέρω αν συμβαίνει και σε άλλα ζευγάρια αλλά έχω την εντύπωση πως ο σύντροφος που επιλέγουμε είναι αυτός που σκοπό έχει να μας φέρει σε μια ισορροπία στην ζωή μας. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα ήμουν αν ο σύντροφος που επέλεγα δεν ήταν "για σπίτι". Υποθέτω πως ότι σπίτι ανοίγαμε θα το κλείναμε νωρίς νωρίς μάλλον.

Για αυτό το ποστ αφορμή στάθηκε ο Φαζούλης μου και η όλη στάση του τον τελευταίο καιρό. Όχι πως δεν ήξερα τι ήταν πριν. Απλά τώρα το αντιλήφθηκα σε όλο του το μεγαλείο μιας και εγώ κάθε μέρα που περνά γίνομαι όλο και πιο άχρηστη. Κάνει ότι μπορεί για να με ξεκουράσει, ασχολείται με το σπίτι μας μόνος του σχεδόν, θυσιάζοντας τον λιγοστό ελεύθερο του χρόνο και εκτός από ηλεκτρολόγος που είναι (Ναι! Ναι! Μου αλλάζει πολλές φορές τα φώτα!) είναι γενικότερα πολυτεχνίτης. Τον τελευταίο καιρό τον έχω δει να κάνει ως και τον υδραυλικό, τον ξυλουργό, τον χτίστη και δεν ξέρω και εγώ τι άλλο! Που αν ήθελα για κάθε μερεμέτι μέσα στο σπίτι να ψάχνω να βρω τεχνίτη και να περιμένω να έρθει τίποτα δεν θα είχε γίνει μέχρι τώρα! Σίγουρα θα είχα γεννήσει και όλο και κάποιος ακόμα "θα ερχόταν"!! Και τώρα με τις ετοιμασίες για το δωμάτιο των μικρών θα έχουμε πολλά να αντιμετωπίσουμε ακόμα και κυρίως εκείνος γιατί εγώ όπως είπαμε όσο πάω και αχρηστεύομαι.

Για να στολίσω για Χριστούγεννα δεν το συζητώ καν ακόμα γιατί το σπίτι μου θυμίζει εργοτάξιο ώρες ώρες. Ελπίζω εκεί κοντά στις γιορτές να έχει συμμορφωθεί έτσι ώστε να στολίσω κάτι τις για το καλό.
Κατά τ' άλλα όλα πάνε καλά. Έχω σταματήσει την δουλειά λόγω του πόνου στην πλάτη που τελικά κατέληγε αφόρητος αν δεν ξάπλωνα σε τακτά χρονικά διαστήματα και έτσι η κατάσταση πλέον είναι υποφερτή.
Οι κινήσεις των μικρών είναι τώρα πιο έντονες από ποτέ και οι κλωτσιές τους πιο συχνές. Ειδικά του ενός κάποιες φορές είναι ιδιαίτερα απότομες και ανατριχιαστικές! Είναι δε τόσο δυνατές που σε αρκετές περιπτώσεις φαίνονται κιόλας!! Και αυτό μπορεί να ανατριχιάζει εμένα κάνει όμως τον Φαζούλη μου όλο και πιο χαζομπαμπά!

Εμπειρία...

Ποτέ μην χάνεις μια ευκαιρία που μπορεί να σου δώσει κάτι με το οποίο δεν είσαι εξοικειωμένος.
Ποτέ μην προσκολλάσαι στο παρελθόν.
Να μένεις πάντα ανοιχτός, έτοιμος να περπατήσεις στο μονοπάτι που δεν περπάτησες ποτέ πριν.
Ποιος ξέρει? Ακόμη και αν αποδειχθεί άχρηστο, θα είναι μια εμπειρία.

Osho

Photo from: http://www.awm.gov.au