Ισχύει αυτό που διάβασα κάπου, ότι «οι άλλοι δεν είναι ποτέ τόσο ερωτευμένοι ούτε τόσο αδιάφοροι όσο νομίζουμε»... Πως μπορούμε όμως να ξέρουμε όταν ο καθένας μας κρατάει ένα κομμάτι του εαυτού του ερμητικά κλειστό? Απλά δεν το ξέρουμε και όλοι βαδίζουμε στα τυφλά.
Οι σχέσεις έχουν πολλά σκαμπανεβάσματα και του καθενός μας τα όρια είναι διαφορετικά. Αυτό όπως που διαπίστωσα από την δική μου εμπειρία είναι ότι αυτά τα όρια μπορούν να είναι πολύ ελαστικά μερικές φορές. Ο καθένας μας κινείται μέχρι βαθμό που τον "παίρνει". Όμως πως μπορούμε να ξέρουμε σε ποιο ακριβώς σημείο σπάει το σκοινί?
Ο καθένας μας κρατάει μερικά πράγματα για τον εαυτό του και μόνο. Δεν δίνετε ολοκληρωτικά στον άλλον. Είναι ένας τρόπος αυτοπροστασίας. Αλλά μήπως έτσι χάνουμε όλη την ουσία του να νιώσουμε το κάθε τι σε όλη του την ένταση?
Μου ήρθε στο νου τώρα ένα απόσπασμα από τον Λύκο της Στέπας του Έσσε "… Κοντολογίς ο στόχος του είναι να βρει μια θέση ανάμεσα στις δύο ακραίες περιοχές, σε μια εύκρατη ζώνη, χωρίς βίαιες καταιγίδες και θύελλες. Και αυτό το πετυχαίνει έστω και αν το κόστος είναι να χάνει την ένταση των συναισθημάτων, που μόνο μια ζωή χωρίς περιορισμούς μπορεί να προσφέρει. "
Σκέφτομαι την δική μου σχέση, και διαπιστώνω ότι απέχει πολύ από αυτό που ήλπιζα στην αρχή να ήταν. Τι ήλπιζα να ήταν; Ολοκληρωτική. Υπάρχει όμως τέτοια σχέση? Μπορεί να διαρκέσει? Παρηγορώ τον εαυτό μου με το ότι είναι ουτοπική μια τέτοια ελπίδα. Δεν ξέρω για εσάς αλλά δεν έχω ζήσει όπως και δεν έχω συναντήσει σε άλλους μια τέτοια σχέση. Ακόμα και οι φαινομενικά αξιοζήλευτες σχέσεις έχουν τα αδύνατα τους σημεία...
Πως μπορεί να ξέρει όμως κανείς τι αξίζει τον κόπο αν δεν μπορεί να έχει μέτρο σύγκρισης?
12 comments:
Κάποτε χάζευα μία συνέντευξη της Βανδή... όπου τη ρώτησαν αν ο Ντέμης είναι ο ιδανικός άντρας.
Και εκείνητ ους έβαλε στη θέση τους απαντώντας ότι δεν υπάρχει ιδανικός, η λέξη "ιδανικός" εκφράζει κάτι το ουτοπικό, το ιδεώδες, δεν αντιστοιχεί σε στοιχείο της πραγματικότητας - διότι αν αντιστοιχούσε τότε θα έπαυε να ήταν κάτι το ιδανικό... Ιδανικός με την καταχρηστική έννοια του όρου είναι ανά πάσα στιγμή ο άνθρωπος με τον οποίον είσαι, αλλιώς δε θα ήσουν μαζί του. Ή τέλος πάντων, αλλιώς να μην είσαι μαζί του.
Σωστά δεν τα είπε...;
Και, μεταξύ μας, για μένα το ιδανικό δεν είναι το τέλειο και το ολοκληρωτικό. Οι ατέλειες είναι που αποθεώνουν την ουσία. Αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.
Οι "ολοκληρωτικοί" έρωτες είναι συναρπαστικοί, αλλά για λίγο. Δεν μπορείς να ζεις συνεχώς στα όρια. Γίνεται επικίνδυνο κιόλας...
Jason... συμφωνώ ότι το τέλειο δεν υπάρχει. Κανείς μας δεν είναι τέλειος εξάλου. Έχω την αίσθηση όμως ότι, αναποφευκτα, σχέσεις που ξεκίνησαν με κεραυνοβόλους σχεδόν έρωτες έχουν πάρα πολλά να εκπληρώσουν και δεν τα καταφέρνουν με αποτέλεσμα να απογοητεύουν...
Synas, έχεις δίκιο μάλλον... Τα έντονα πάθη διαρκούν λίγο! Κρίμα δεν είναι όμως?
Καλά χτες μου αναπτέρωσες το ηθικό – το ότι τρίτη ηλικία – και σήμερα μου ζητάς επιβεβαίωση; Τς τς τς!!! Τι σχέση είναι αυτή; Που με πας και που με γυρίζεις;
Μην ψάχνεις την ευτυχία και το τέλειο μικρούλι, ζήσε τις στιγμές και ζήσε τις έντονα γιατί όλα και λιγοστεύουν!!!
xaxaxaxa!! Ετσι είναι η ζωή Ovi!! Μια κρύο και μια ζέστη!!
Οπου και να σε πάω, να ξέρεις, θα σε γυρίσω πίσω στα μαλακά... οπότε μην ανησυχείς!!
καλημέρα!
αν είναι να σκέφτεσαι με τις ώρες , πριν πεις ή πριν κάνεις κάτι σε μία σχέση ... τότε πάει πέταξε, χάλασε....πριν καλά καλά αρχίσει.
Μου αρέσει να δείχνω τι είμαι και τι νιώθω και μέχρι στιγμής δεν μου βγήκε σε κακό... ίσα ίσα έκανε καλό και στους άλλους... τους ξετρύπωσε απο τα βάθη του μυαλού τους,τους έβγαλε στο φως και έγινε η σχέση μας έτσι πιο αληθινή. Γιατί να κρύβουμε κομάτια μας? Γιατί να προσποιούμαστε? Πουθενά δε βγάζει.
Όλα στη φόρα λοιπόν κι αν ο άλλος δεν το αντέχει ... ώρα του καλή!!
Οι ερωτευμένοι αναγκάζονται συχνά να περπατήσουν χέρι-χέρι στην κινουμενη άμμο της ζωής.
Μπορεί ως χαρακτήρες να είναι "σταθεροί", οι συνθήκες όμως που ζουνε και συναντουν κατά την εξέλιξη της σχέση τους, τους αναγκάζουν να προσαρμοστούν για να μη χαθει ό,τι νιώθουν και έχουν μεταξύ τους.
Συμβαίνει συχνά, την ώρα που βουλιάζει ο ένας, ο άλλος να πρεπει να βρει όχθη με στέρεο έδαφος, να τον τραβήξει και να συνεχίσουν πάλι μαζί, χέρι-χέρι.
Ισως αυτός ο ρόλος (του διασώστη) να βαραίνει περισσότερο τον έναν ή να νομίζει ότι συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ομως δεν έχει σημασία επειδή δεν είναι τόσο ο "άλλος" που διασώζεται ότι η σχέση των δυο, άρα ό,τι κάνει τελικά επιστρέψει υπέρ του (υπο την προυπόθεση ότι υπάρχει αμοιβαιότητα και καλή προαίρεση).
Μακάριοι οι εραστές που έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τη φθορά της ρουτίνας και τις συνηθισμένες δυσκολίες της ζωής και τίποτε άλλο!
Πόσο τους ζηλεύω!
Με αγάπη
Παράγραφος
Καλημέρα Μaika!
Καλός ο αυθορμητισμός αλλά πολλές φορές δεν φέρνει το επιθημητό απότέλεσμα! Δυστυχώς!
Παράγραφος, να ξέρεις ότι κρατάω αυτό που είπες για τις συνηθισμένες δυσκολίες και την φθορά της ρουτίνας. Είναι νομίζω πολύ αισιόδοξο σαν μήνυμα.
Είμαστε ρεαλιστές.
Διεκδικούμε το αδύνατο..
Τι πάει να πεί ..ολοκληρωτική. Δεν μας φθάνει μια ολόκληρη ζωή για να συμβεί αυτό. Ακόμα και με τον ίδιο άνθρωπο. Στιγμές-στιγμές μόνο το δόσιμο κι αυτό δεν είναι κακό γιατί αφήνει και τον άλλο στην δική του διαδικασία ολοκλήρωσης. Και κάπου εκεί είναι το μυστήριο
χώρο και χ΄ρονο για τον εαυτό μου απαιτώ πάντα, για μένα τα όρια αυτά του "δοσίματος" υπάροχυν και είναι καλό να υπάροχυν.
αν υπάρχει ιδανικός άνθρωπος, τότε δεν ταιριάζει με κανένα μας, γιατι κανένας άλλος δεν είναι ιδανικός.
Για μένα το καλύτερο που μπορείς να πε΄τυχεις είναι μια πολύ καλή σχεση με στιγμές ολοκληρωτισμού. (για΄τι η τελειως ολοκληρωτικές σ΄χεσεις, τελείως όμως, είναι αυτοκαταστροφικές).
Τίποτα παραπάνω. Κι αυτό για να το πε΄τυχεις π΄ρεπει να έχεις αγαπήσει πρώτα το δικο΄σου το είναι, ώστε να κάνεις και μια καλή επιλογή συντρόφου.
suigenerisav, καλώς ήρθες καταρχήν!
Και γιατί όχι? Δεν είναι κακό. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου κάτσει!
SALOME, με το ολοκληρωτική που είπα εννοώ αυτό που είπε η Synas, " να σε συνεπαίρνει"! Δεν είναι άσχημα αμα συμβαίνει κάτι τέτοιο έτσι?
Μαριλίνα, έχεις δίκιο. Ομως όλη μας η ζωή είναι μια συνεχής αλλαγή. Το σήμερα δεν μοιάζει με το αύριο και ο καθένας από μας άλλος λίγος και άλλος πολύ αλλάζει!
Post a Comment