Το κουτί

Ένας κινέζος δάσκαλος είχε ένα Αμερικάνο μαθητή. Όταν ο μαθητής έφευγε, ο δάσκαλος του έδωσε ένα δώρο, ένα μικρό σκαλιστό κουτί, και του είπε: «Πρέπει να ακολουθείς πάντοτε ένα όρο πάντα. Υποσχέσου το! Και εγώ σεβάστηκα αυτόν το όρο, δεν είναι καινούργιος, είναι κάτι πολύ παλιό και για πολλές, πολλές γενιές, ο όρος έχει γίνει σεβαστός. Αν ποτέ δώσεις το κουτί σε κάποιον άλλον θα πρέπει να σεβαστεί και εκείνος αυτόν τον όρο.»

Ο μαθητής είπε: «Θα τον σεβαστώ.» Ήταν τόσο ωραίο πράγμα, τόσο πολύτιμο, τόσο παλιό. Είπε: « Όποιος και αν είναι ο όρος, θα τον εκπληρώσω!»

Ο δάσκαλος είπε: « Ο όρος είναι απλός. Πρέπει να το βάλεις σε ένα μέρος του σπιτιού σου, που να βλέπει την Ανατολή. Έτσι έγινε πάντα, γι’ αυτό σεβάσου την παράδοση.»

O μαθητής είπε: «είναι πολύ απλό, θα το κάνω».

Όταν όμως έβαλε το κουτί ανατολικά, τότε κατάλαβε ότι ήταν κάτι πολύ δύσκολο, επειδή ξαφνικά όλη η διαρρύθμιση των επίπλων φάνηκε γελοία . Δεν ταίριαζε καθόλου, με το κουτί στραμμένο στην Ανατολή. Έτσι χρειάστηκε να αλλάξει ολόκληρη την διαρρύθμιση στο σαλόνι, για να είναι αρμονικό με το κουτί. τότε όμως ολόκληρο το σπίτι φαινόταν γελοίο. Έτσι αναγκάστηκε να αλλάξει ολόκληρο το σπίτι. Ύστερα ο κήπος του φάνηκε γελοίος! Τότε αισθάνθηκε εξαντλημένος. Έγραψε στο δάσκαλο: « Αυτό το κουτί είναι επικίνδυνο.! Θα πρέπει να αλλάξω ολόκληρο τον κόσμο. Γιατί αν αλλάξω τον κήπο το επόμενο πράγμα θα είναι η γειτονιά….» Ήταν ένας ευαίσθητος άνθρωπος., γι’ αυτό αισθάνθηκε έτσι.

Αν παραληρήσουμε τους πολιτικούς μας με τον δάσκαλο και τον μαθητή και το κουτί με τον τόπο μαζί με τους ανθρώπους καταλαβαίνουμε πόσο υπεύθυνοι θα έπρεπε να είναι οι πολιτικοί μας. Αλλά που...