Πήγα σινεμά και είδα το Ο Διάβολος φορούσε Prada. Πραγματικά δεν περίμενα ότι μια ταινία αυτής της κατηγορίας θα ήταν τόσο καλή. Όταν λέω αυτής της κατηγορίας εννοώ της κατηγορίας των ταινιών που βλέπεις για να περάσεις την ώρα σου ευχάριστα και που στο τέλος συνήθως δεν σου μένει τίποτα να θυμάσαι. Καλά δεν εννοώ αμέσως. Αλλά σε σύντομο χρονικό διάστημα αυτές οι ταινίες συνήθως περνάνε εύκολα στην λήθη και σπάνια σου έρχονται ξανά στο μυαλό. Αυτή λοιπόν η ταινία δεν είναι έτσι. Υποκειμενική βέβαια η άποψη μου αλλά έτσι νομίζω. Είναι μεν ανάλαφρη, βλέπεται ευχάριστα, αλλά σου μένει. 
Η ταινία είναι βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Lauren Weisberger. Αποτυπώνει την εμπειρία της όταν δούλευε στο πλευρό της διευθύντριας σύνταξης του Vogue, Anna Wintour, την οποία ερμηνέυει πολύ όμορφα η Meryl Streep, και είναι σκηνοθετημένη από τον σκηνοθέτη του «Sex And The City» David Frankel.
Θίγει πολλά θέματα, τα οποία, όλοι τα έχουμε αντιμετωπίσει κάποια στιγμή στην καθημερινή μας ζωή.
Τα στριμμένα αφεντικά, καταρχήν. Που εντέλει δεν είναι τόσο στριμμένα αν δεν τα δεις από την καθαρά υπαλληλίστικη ματιά. Απλά την δουλειά τους κάνουν, και για να την κάνουν καλά μερικές φορές επιβάλλεται να είναι έτσι.
Την πρόκληση μια νέας με καινούργιο αντικείμενο εργασίας. Όταν την πονάς και αγαπάς αυτό που κάνεις αναπόφευκτα γίνεσαι καλός. Όταν γκρινιάζεις συνεχώς ότι και αν κάνεις δεν αποδίδεις όσο πρέπει.
Την μόδα και πόσο μας επηρεάζει όλους. Αυτούς που την ακολουθούν πιστά και είναι συνεπείς στις επιταγές της και αυτούς που την ακολουθούν τελικά «μεταχρονολογημένα» θα έλεγε κανείς! Πόσο σημαντικό είναι τελικά αυτό που φοράμε.
Το πόσο διαφορετικούς μας κάνουν να φαινόμαστε τα ρούχα και το μακιγιάζ. Δεν θα ξεχάσω όταν μια εποχή είχα κάνει ξανθές ανταύγειες στα μαλλιά μου πόσοι πολλοί δεν με αναγνώριζαν. Το ίδιο μου συνέβαινε και όταν κάποιος με έβλεπε συνήθως μέρα και άβαφη και με συναντούσε ξανά νύχτα και βαμμένη! Η έκπληξη ζωγραφισμένη σε πρόσωπο ήταν.
Το ποια είναι θεμιτή εργασιακή συμπεριφορά και ποια όχι. Μέχρι ποιου σημείου επιτρέπεται να φτάσει κανείς για να προασπίσει το συμφέρον του.
Το πόσο σημαντική είναι η δουλειά μας και πόσο η προσωπική μας ζωή. Πόσο χρόνο είθισται να καταλαμβάνει από τον συνολικό χρόνο μας. Πόσες θυσίες αξίζει να κάνει κανείς για την δουλειά του.
12 comments:
Καλημέρα Debby! Είσαστε μπροστά από άλλα νησιά! Εμείς εδώ θα αργήσουμε να δούμε την ταινία. Όπως και κατάστημα με prada.
Η αγαπημένη μου μάρκα ιταλικών ρούχων.
Θα πάω να την δω την ταινία .
Resident, εδώ και 6-7 χρόνια περίπου φτιάχθηκαν 2 πολυσινεμά εδώ στην Ρόδο, και απο τότε, οι ταινίες όλες προβάλλονται ταυτόχρονα με την Αθήνα τουλάχιστον.
Να την δεις πάντως την ταινία μιας και σου αρέσει το καλό ντύσιμο. Είναι να χαίρεται το μάτι σου!
2 πολυσινεμά?!!Εδω και 6-7 χρονια?!!Πολύ μπροστά!
Μα δεν ήταν χάλι αυτό πριν!
Είχαμε τρία πανάθλια σινεμά από μία αίθουσα το καθένα φυσικά, με άβολα καθίσματα, που ξεπάγιαζες τον χειμώνα και για το καλοκαίρι ούτε λόγος. Από ήχο? Αν ήταν ελληνική ταινία, που δεν είχε υποτίτλους ουτε καταλάβαινες τι έλεγαν!
Τώρα έχουμε 2, με πέντε αίθουσες το καθένα, παίζονται καθημερινά 6-7 ταινίες στο καθένα, με πολύ καλό ήχο, με κλιματισμό με αναπαυτικά καθισματα κτλ. Αλλά το καλύτερο όλων είναι ότι βλέπουμε τις ταινίες με την άνεση μας, γιατί τις προβάλουν βδομάδες, και ταυτόχρονα με τις πανελληνιες προβολές.
πόσο πολύ μου αρέσει το σινεμά!!!
Θα πάω σίγουρα να τη δώ την ταινία που λές,μόλις φυσικά κατέβω στην Ελλάδα. Εδώ όλες οι ταινίες είναι μεταγλωτισμένες... αίσχος... αηδεία σου λέω...Δε βλέπονται ούτε οι καλύτερες ταινίες να είναι....
το μόνο που μου λείπει απ΄την πατρίδα είναι το σινεμά που πήγαινα.. αχ!βαχ!
Το έχει αυτό η Γερμανία με τις μεταγλωτίσεις. Μου το είχε πει ο καλος μου που έζησε ένα διάστημα εκεί. Σκέψου ότι όταν ήρθε Ελλάδα και ξαναέβλεπε μια ταινία που την είχε δει μεταγλωτισμένη πρώτα στην Γερμανία του φαινόταν εδώ παράξενη!
Την συγκεκριμένη πάντως θα την πάρω και στο dvd να την δω. Δεν την στην TV. Εξάλου δεν είναι καμιά ταινία που απαιτεί cinema για να μην χάσεις το μεγαλείο της!
"Το πόσο διαφορετικούς μας κάνουν να φαινόμαστε τα ρούχα και το μακιγιάζ"
Δες αυτό το λινκ.
Το έδειξε για λίγο και στην ΤV.
http://www.youtube.com/watch?v=iYhCn0jf46U
Ralou, δεν το είχα δει ξανά!
Πραγματικά εντυπωσιακό!
Αν και ο το ξαδερφάκι μου που δουλευει σε φωτογραφίσεις για περιοδικά κτλ μου το έχει πει επανειλλημένα! Μην πιστέυεις τίποτα από αυτά που βλέπεις! Ξέρεις πόσο εύκολο είναι με το photoshop να κάνεις την άλλη να φαίνεται δίμετρη με ατέλειωτες ποδάρες?
Το σημαντικό σε αυτή την ταινία είναι εκτος από τις δύο εξαιρετικές ερμηνείες από τις πρωταγωνίστριες,η ανάδειξη ενός προβλήματος που υφίσταται ήδη σε τέτοιες δουλειές.Αυτό είναι ότι η εταιρεία προσφέρει στον υπάλληλο πολλά αλλά του παίρνει την ιδιωτική του ζωή.Και αυτό είναι τραγικό.
Παρόλο που αυτό φαίνεται συνέχεια στην ταινία, το τέλος της δίνει την λύση. Είναι τελικά επιλογή του καθενός μας τι δουλειά κάνουμε και πόσο χρόνο ξοδευουμε για αυτήν. Και ενώ για την μία βοηθό αυτή η δουλειά ήταν αυτό που πάντα ονειρευόταν για την άλλη ήταν απλά κάτι που έκανε μέχρι να μπορέσει να κάνει αυτό που πραγματικά ήθελε.
Θέλω να πω ότι, αν ήμουν σε μια δουλειά που θα έπρεπε να θυσιάζω την προσωπική μου ζωή τότε μάλλον θα βρισκόμουν στο δίλλημα να απόφασίσω τι μετρά πιο πολύ για μένα. Η δουλειά μου ή η προσωπική μου ζωή!
Συμφωνώ πολύ μαζί σου debby. Η ταινία ήταν πολύ καλή για το είδος της. Περνάς ένα πολύ ευχάριστο δύωρο με μια μέριλ στρίπ, όπως πάντα, ε ξ α ι ρ ε τ ι κ ή !!!
Επίσης, μου άρεσαν πολύ και τα σχόλιά σου.
Και, βέβαια, ας μην έχουμε παράπονο... Εμείς οι γυναίκες χορτάσαμε να βλέπουμε φανταστικά ρουχαλάκια, έτσι;;;
Ξένια.
Γεια σου Ξενια!
Χαίρομαι που σου άρεσε και σένα η ταινία. Δεν είναι κανένα αριστούργημα, παρόλα αυτά όμως βλέπετε ευχάριστα!
Ειδικά στην Στρηπ της πήγαινε πολύ ο ρόλος αυτός. Ασε που την είχα συνηθίσει να την βλέπω να παίζει όλο κάτι "κλαψοειδής" ρόλους και εξεπλάγην ευχάριστα!
Post a Comment