Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Sunday, April 22, 2007

Γιατί παντρευόμαστε?



Την ταινία Shall we dance την ξέρετε φαντάζομαι. Πιθανότατα αρκετοί από εσάς την έχετε δει επίσης. Εγώ την είχα δει με το που βγήκε σε DVD και μπορώ να πω ότι το μόνο που θυμόμουν από αυτήν ήταν ότι έπαιζε ο Γκηρ και ότι το σενάριο ήταν εντελώς γλυκανάλατο και εξωπραγματικό θα τολμούσα να πω. Προχθές έτυχε να την ξαναδώ να παίζει στο filmnet και θυμήθηκα ξανά ότι είχα ξεχάσει ότι ήταν και αστεία κάπου κάπου καθώς και πόσο άθλια ηθοποιός είναι η Λοπέζ.

Παρόλα αυτά, θυμήθηκα επίσης ότι η Σούζαν Σαραντον που υποδύεται την σύζυγο του Γκήρ στην ταινία κάνει την εξης ερώτήση:

-Με όλες αυτές τις υποσχέσεις που δίνουμε και αθετούμε, γιατί παντρευόμαστε άραγε;
και απαντάει:
'Οχι, από πάθος. Γιατί χρειαζόμαστε ένα μάρτυρα στη ζωή μας. Υπάρχουν δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη. Τι σημαίνει η ζωή ενός και μόνο;
Αλλά στο γάμο, υπόσχεσαι να φροντίζεις για τα πάντα. Τα καλά τα δύσκολα, τα φρικτά , τα πεζα πράγματα. Για όλα, για τα πάντα, κάθε μέρα.
Λες στον άλλον "Η ζωή σου δεν θα περάσει απαρατήρητη γιατί την παρατηρώ εγώ. Η ζωή σου δεν θα περάσει απαρατήρητη, γιατί εγώ θα ειμαι ο μάρτυρας σου."

Είναι ό,τι πιο κοντά στην πραγματικότητα έχω ακούσει σχετικά με τον γάμο.

Photo from: http://www.witnesschange.org

13 comments:

Zaphod said...

Σαν να βγάζεις λίγη απαισιοδοξία...:-)

Αλεξία Ηλιάδου (synas) said...

Πολύ ωραία σκέψη...

Jason said...

Λοιπόν μου αρέσει αυτό το μπλογκ, γιατί συχνά βλέπω γραμμένες και μάλιστα άρτια σκέψεις μου που εγώ πολύ θα το σκεφτόμουν πριν να τις εκφράσω. Αυτή τη φορά η σκέψη μπορεί να μην είναι δικιά σου, αλλά τότε πες απλώς ότι συχνά βρίσκουμε αξία στα ίδια πράγματα.

Καλημέρα Debby.

Rodia said...

Χμμ... ένα μάρτυρα ή έναν... οσιομάρτυρα..?

:-))

Debby said...

Καλημέρα!!

Zaphod! Γιατί καλέ απαισιοδοξία??? Πες καλυτερα ρεαλιστικότητα! :-)

Synas! Ναι.Και μου έκανε εντύπωση που την βρήκα μέσα σε αυτή την ταινία!

Jason! Εχω την αίσθηση ότι καμιά απολύτως σκέψη δεν είναι απόλυτα δικιά μας. Απλά όταν αφομοιωθεί και μοιάζει να μας εκφράζει απόλυτα τότε γίνεται και δικιά μας! :-)
Χαίρομαι πάντως που βρίσκεις και τις δικές σου σκέψεις γραμμένες εδώ!

Rodia! Και ο οσιομάρτυρας παίζει άνετα! ;-))

leila said...

είναι και αυτός ένας τρόπος σκέψης.. και ένας τρόπος διατύπωσης!, γιατί ανάλογα με τα βιώματά του ο καθένας από μας βλέπει τα γεγονότα και τα εκφράζει αναλόγως. Ναι την έχω δει την ταινία (γλυκανάλατη αλλά ευχάριστη) και νομίζω οτι πολλές φορές σε μέρη- ανθρώπους-καταστάσεις που δεν το περιμένεις , πολλές φορές ακούς ή παρατηρείς πράγματα που σε αφορουν (γενικά και ειδικά) ή έξυπνες και εύστοχες διατυπώσεις ιδεών που δεν τις είχες σκεφτεί έτσι!

Mogwai said...

κατι σα τη κβαντικη θεωρια, δε το παρατηρω αρα δεν υπαρχει...τρομερη σκεψη! :)

Anonymous said...

Έμαθα να "σκαλιζω" τον εαυτό μου, όχι να τον "σκάβω".

Παρέσυρε μας στο "σκάψιμο" debby!!

Debby said...

Leila! Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι. Και ξαφνικά εκεί που δεν βλέπαμε τίποτα, σαν να μας τράβηξε κάποιος το πέπλο μπροστά από τα μάτια μας και μας παρουσιάζεται μια αλήθεια που ενώ ήταν εκεί από πάντα, δεν την βλέπαμε.

Mogwai! A!!! Εσύ το πήγες πολύ μακριά! Και εγώ είμαι σκράπας παντελώς ακόμα και στην απλή φυσική!

DealSend! Να σας παρασύρω βρε παιδί, αλλά μην από το σκάψε σκάψε βρεθούμε πολύ βαθιά...
:-)

zero said...

Χμμ...
Πολυ σωστο το ποστ.

ζερο.

ONOMATODOSIA said...

σπιουνοι,σπιουνοι...




παντρευομαστε επειδη θελαμε.
αν δεν θελουμε αλλο... ξεπαντρευομαστε.

κι οχι για να παιρνουμε ματι τον συντροφο.ελεος...

Anonymous said...

Ta δράματα αρχίζουν όταν ο/η σύντροφος αποδεικνύεται ψευδομάρτυρας, είναι πολλά τα λεφτά θα σου πεί για τα 30 αργύρια
Ο προσεταιρισμός των παιδιών υπέρ της αποξένωσης και εις βέρος του /της μάρτυρα. και άλλοι πειρασμοί.
Στην Ανατολική Γερμανία την κατέδιδε ... για το καλό τους, έπεσε το τοίχος ήρξατο το διαζύγιο
Πολλοί πολιτικοί δεσμεύονται στους εγγυητές τους μέσω γάμου με Μάτα χάριν για ένδοξη καριέραν κτλπ, κτλπ.
Η καλή πλευρά αποτυπώνεται τέλεια σε αυτά που γράφεις.

Debby said...

Καλησπέρα!

Zero! Συνυπογράφεις λοιπόν... :-)

Onomatodosia! Δεν εννοούσε ακριβώς αυτό! Εννοούσε ότι έχουμε ανάγκη κάποιος να παρακολουθεί την ζωή μας! Κάποιος να ενδιαφέρεται για αυτήν ακόμα και όταν όλοι οπι υπόλοιποι την αγνοούν...
Αλλά μάλλον κάνεις χιούμορ και εγώ έτσι ζαλισμένη που είμαι δεν κατάλαβα μία! ;)

Gb! Με όλα αυτά που μου έγραψες νόμιζα ότι έκανα λάθος ποστ!! Ξανακοίταξα και ήμουν στο σωστό.
Ευτυχώς με την τελευταία σου φράση, ησύχασα ότι σίγουρα δεν έκανα λάθος! Οχι τίποτα άλλο αλλά είχα αμφιβολίες σοβαρές.
Η αλήθεια είναι ότι με τα σχόλια σου με πάς κάθε φορά λίγο παραπέρα. Αλλά όχι σήμερα! Είμαι σαν ζαλισμένο κοτόπουλο!