Ένας λαγός, ένα πουλί, ένα ψάρι, ένας σκίουρος, μια πάπια και διάφορα άλλα ζώα αποφάσισαν να ανοίξουν ένα σχολείο. Κάθισαν όλοι κάτω να οργανώσουν το πρόγραμμα. Ο λαγός επέμεινε ότι στο πρόγραμμα έπρεπε να συμπεριληφθεί το τρέξιμο. Το πουλί επέμεινε για το πέταγμα. Το ψάρι επέμεινε για το κολύμπι. Ο σκίουρος επέμεινε για το κάθετο σκαρφάλωμα στα δέντρα. Κι όλα τα άλλα ζώα ήθελαν να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα η ειδικότητα τους, κι έτσι έβαλαν. τα πάντα και έκαναν το ανεπανόρθωτο σφάλμα να επιμείνουν να παρακολουθήσουν όλα τα ζώα όλα τα μαθήματα.Ο λαγός έτρεχε υπέροχα, κανείς δεν έτρεχε τόσο γρήγορα σαν τον λαγό. Οι άλλοι όμως επέμειναν ότι ήταν απαραίτητο για τη διανοητική και συγκινησιακή πειθαρχία να μάθουν στον λαγό να πετάει. Επέμειναν λοιπόν να μάθει να πετάει και τον ανέβασαν σε ένα κλαδί και του είπαν: "Πέτα, λαγέ!" Το κακόμοιρο το ζωάκι πήδησε και έσπασε το πόδι του και το κεφάλι του. Έπαθε ζημιά ο εγκέφαλος του και μετά ούτε να τρέξει καλά δεν μπορούσε. Έτσι αντί για Α στο τρέξιμο πήρε Γ. Πήρε και ένα Δ στο πέταγμα για την καλή του προσπάθεια. Και όλοι στην επιτροπή του προγράμματος ήταν ευχαριστημένοι.Το ίδιο έγινε και με το πουλί. Πέταγε σαν τον άνεμο εδώ κι εκεί, έκανε τούμπες και κόλπα και έπαιρνε Α στο πέταγμα. Οι άλλοι όμως επέμειναν ότι έπρεπε να μάθει να σκάβει τρύπες σαν τυφλοπόντικας. Βέβαια το πουλί έσπασε τελικά τα φτερά του και το ράμφος του και πολλά άλλα και δεν μπορούσε πια ούτε να πετάει. Όλοι όμως ευχαριστήθηκαν και του έβαλαν ένα Γ στο πέταγμα και ούτω καθεξής.
Και ξέρετε ποιος ήταν ο αριστούχος αυτού του σχολείου; Ένα διανοητικά καθυστερημένο χέλι, γιατί μπορούσε να κάνει τα πάντα σχεδόν αρκετά καλά.
Αυτή είναι η ιστορία του εκπαιδευτικού συστήματος που ισχύει όπως την βρήκα γραμμένη στο βιβλίο του Λεό Μπουσκάλια, Να ζεις, ν' αγαπάς και να μαθαίνεις.
Αλλά σε τίποτα δεν φταίει το εκπαιδευτικό αυτό σύστημα για τα αίσχη που συνέβησαν με τις καταλήψεις. Για να πω την αλήθεια, δεν παραξενεύτηκα καθόλου που συνέβησαν όλα αυτά τα έκτροπα και που καταστράφηκε τόση δημόσια περιουσία χωρίς λόγο και αιτία. Αφού έτσι μεγαλώνουν τα σημερινά παιδιά. Η πλειοψηφία εκπαιδεύεται από τους γονείς ότι είναι όλα δικά τους, έχουν παντού δικαίωμα, έτσι, χωρίς λόγο και αιτία.
Εύχομαι εγώ τουλάχιστον, ως μέλλων γονιός να φερθώ πιο συνειδητοποιημένα και να μάθω στα παιδιά μου να σέβονται πρώτα από όλα τον εαυτό τους για να μπορούν να σεβαστούν και όλους και όλα γύρω τους...
6 comments:
Aυτό το βιβλίο του Μπουσκάλια... πατάτα μου φάνηκε!
Εχεις δίκιο, παίζει μεγάλο ρόλο η παιδεία, είναι απ' τους πιο σημαντικούς παράγοντες για την εξέλιξη του ανθρώπου και φυσικά για να γνωρίζει να σέβεται.
Αλλά δεν είναι λιγάκι οξύμωρο να λέμε ότι, ναι μεν είναι θέμα παιδείας αλλά δεν φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα;
Όταν στο μεγάλο σύνολο του δεν εκπέμπει σεβασμό, παρά μόνο είναι μια προχειροστημένη υποχρέωση, δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις.
Και αν οι γονείς είναι που δεν "δίδαξαν" στα παιδιά τους να μην φτάνουν στα άκρα, αυτοί οι ίδιοι γονείς πέρασαν απ' τα ίδια σχολεία, και έμμειναν το ίδιο "αμμόρφωτοι", με έλλιψη παιδείας.
Να μην ξεχνάμε ότι εσύ μπορεί να μεγάλωσες σε ένα άλφα περιβάλλον, με γονείς που σου μετέδωσαν κάποιες αξίες, ή και να το είχες έμφυτο ρε παιδί μου, και ομοίως να το μεταδώσεις στα παιδιά σου.
Δεν μπορούμε να συγκρίνουμε όλο τον κόσμο με εμάς όμως, να τον φέρνουμε στα μέτρα μας.
Κάποιοι μεγαλώνουν σε οικογένειες με γονείς αμόρφωτους που όλη μέρα παλεύουν για να ζήσουν. Και όταν λέω κάποιοι εννοώ πολλοί.
Ας δούμε τι κάνει πρώτα για αυτούς το εκπαιδευτικό σύστημα, αλλά και όλοι οι μηχανισμοί του γενικότερα, καθώς θα είναι λάθος να απομονωθούν τα σχολεία απ' την γενικότερη εικόνα, και μετά θα μπορούμε να έχουμε απαιτήσεις. Μέχρι τότε μπορούμε απλά να θλιβόμαστε και αν πρέπει να αγανακτούμε με κάποιον σίγουρα δεν είναι δίκαιο να αγανακτούμε με τον όποιο αλβανό μαθητή πούλησε το γραφείο του λυκειάρχη του ας πούμε! (γραφικότατο δεν μπορείτε να πείτε!)
Καλησπέρα :)
Καλησπέρα!
Ασκαρ! Και εγώ δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα! Ειδικά μετά από όλα όσα άκουσα για αυτό! Και αν δεν μου το έφερναν δώρο ίσως να μην το αγόραζα ποτέ.
Lone_deranger! Η παιδεία για μένα δεν έχει να κάνει μόνο με το σχολείο και σαφώς δεν έχει να κάνει με την μόρφωση και με το πόσο μορφωμένους γονείς έχει ο καθένας μας. Η μόρφωση στην τελική, θεωρώ ότι είναι κάτι εντελώς άσχετο με την παιδεία του καθενός μας. Είναι άλλο πράγμα. Το τι ξέρουν ή δεν ξέρουν οι γονείς μας είναι λοιπόν άσχετο. Σημασία έχει τι βλέπουμε να κάνουν καθώς μεγαλώνουμε και τι μας "μαθαίνουν" με τον τρόπο τους ότι έχει αξία σε αυτή την ζωή.
Κατά την γνώμη μου οι δάσκαλοι πολύ λίγο μπορούν να επηρεάσουν το κάθε παιδί. Τουλάχιστον όχι περισσότερο από όσο οι ίδιοι οι γονείς. Και οι όποιες αδικίες στο εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι τόσο τραγικές αν αναλογιστούμε ότι γενικά η ίδια η ζωή είναι από μόνη της άδικη.
Σημασία έχει τι κάνουμε εμείς. Σαν γονείς και ο καθένας μόνος του. :-)
Την παιδεια την μεταφραζω σε συνειδηση , ολα ειναι θεμα συνειδησης ( τσιπας ) , εχω τεσσερα παιδια 21,16,12,3.5 αυτο που προσπαθω κυριως να τους δωσω ειναι να εχουν το αισθημα του δικαιου , της ευγενειας , της προσφορας , αν τα καταφερουμε τειλκα μηπως θα ειναι απλως loosers .
Θα το πω χοντρα , στην Ελλαδα η καλωσυνη θεωρειται ...αμαρτια .
Οσο για τη ζωη που εχεις μεσα σου κοπελια μου , να εισαι σιγουρη οτι θα ζησεις το δικο σου μικρο θαυμα .Και να θυμασαι οτι τα παιδια οσο ειναι μικρα ειναι και καλα , οταν μεγαλωνουν ειναι τα ζορια .
Ευχομαι να πανε ολα κατ'ευχην , οπως ελεγα στην γυναικα μου "εισαι στη μεση του βιβλιου"
Δημητρης
Δημήτρη, κάπως έτσι είναι όπως τα λες. Αν και εκεί με το losers νομίζω ότι φοβάσαι άδικα. Γιατί αυτές οι αξίες που τους μεταδίδεις είναι διαχρονικές και κυρίως είναι πραγματικές αξίες αναγνωρίσιμες από τον κάθε άνθρωπο πάνω στην γη. Αντιθέτως αυτές που η εκάστοτε κοινωνία σε συγκεκριμένο χρόνο και τόπο αποδέχεται ως αξίες μόνο πραγματικές αξίες δεν είναι.
Αυτό που λες με τα παιδιά, δεν έχεις άδικο. Οσο είναι μικρά και μπορούμε να τα ελέγχουμε πλήρως τόσο πιο καλά είναι για εμάς.
Τελευταία ακούω συχνά και το ότι θα αναπολώ στο μέλλον την περίοδο αυτή της εγκυμοσύνης μου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά έχω την εντύπωση ότι ο λόγος που οι γυναίκες αναπολούν ίσως αυτήν την ομολογουμένως δύσκολη περίοδο είναι γιατί η αμέσως επόμενη που ακολουθεί είναι ακόμα πιο δύσκολη. Προοδευτικά με τα χρόνια ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται με αποτέλεσμα να εξιδανικεύεται είτε η περίοδος της εγκυμοσύνης είτε να αναπολούμε την περίοδο που τα παιδιά μας ήταν μικρά και ακόμα υποχείριο μας.
Τα παιδιά μας κάποια στιγμή παύουν να είναι παιδιά μας έτσι όπως εμείς τα εννοούμε και γίνονται ανεξάρτητα άτομα. Όσο πιο σύντομα το εμπεδώσουμε τόσο το καλύτερο για εμάς. Αυτό και κάποια άλλα ζητήματα είναι μερικά από αυτά που με απασχολούν περισσότερο σε σχέση με τα παιδιά που πρόκειται να έχω... Εσύ ως μπαμπάς 4 παιδιών σίγουρα θα ξέρεις έμπρακτα πόσο δύσκολα είναι. Αλλά όμως προσπαθείς! :-)
"είτε να αναπολούμε την περίοδο που τα παιδιά μας ήταν μικρά και ακόμα υποχείριο μας"
Εδω να τονισω οτι οι ρολοι ειναι αντιστροφοι , οι γονιοι ειναι σε αυτη τη θεση και αυτοι ειναι που συνεχως ειναι αναγκασμενοι να "ελισσονται" συνεχως αναλογα με το προβλημα και το παιδι/προσωπικοτητα που εχουν απεναντι τους , αυτοι ειναι που ειναι γιατροι-φιλοι-δικηγοροι-δικαστες και οτι αλλο βαλει ο νους σου , και αυτη η συνεχης και αεναη προσπαθεια δεν σταματαει ΠΟΤΕ , το να μην εχεις σχεδον καθολου προσωπικο χρονο δεν το αναφερω , ειναι αυτονοητο , ολα ξεπληρωνονται με μια αγκαλια , με ενα καλο λογο , με ενα φιλι , μεχρι την επομενη μπορα .
ΥΓ Μετα ειδα οτι εχεις διδυμα , να προσεχεις διπλά λοιπον !!!
Post a Comment