Το τι είναι εύκολο είναι σχετικό! - Updated!

Μια γυναίκα επέστρεφε σπίτι της από την αγορά με ένα ταξί. Αλλά ο ταξιτζής έτρεχε σαν τρελός. Πήγαινε ζικ ζακ και ανά πάσα στιγμή μπορούσε να γίνει δυστύχημα.
Πήγαινε πολύ γρήγορα και η γυναίκα ήταν πολύ ανήσυχη. Καθόταν στην άκρη του καθίσματος και του έλεγε κάθε τόσο "Πρόσεχε! Μην τρέχεις τόσο! Φοβάμαι!"
Εκείνος όμως δεν έδειχνε να συγκινείται.
Όταν είδε και απόειδε, του λέει : " Άκου! Στο σπίτι με περιμένουν δώδεκα παιδιά. Αν συμβεί κάτι τι θα γίνουν τα δώδεκα παιδιά?"
Τότε γυρνά ο ταξιτζής και της λέει : " Και μετά λες εμένα απρόσεκτο!"

Δεν ξέρω αν είναι τόσο εύκολο να κάνει κανείς παιδιά όσο ακούγεται, αλλά προφανώς θα είναι πιο εύκολο από το να τα μεγαλώσεις!!

(Την φώτο μου την έστειλε με mail πριν καιρό η φίλη μου η Μαρία !! Απίστευτη δεν είναι?)

Τον τελευταίο καιρό έχω παραμελήσει το blog γιατί δεν αντέχω σχεδόν να γράψω ένα ποστ και να απαντήσω τα σχόλια που μου έχουν αφήσει. Και όποτε νιώθω να έχω αρκετές δυνάμεις για κάτι τέτοιο, ίσως να μην έχω την διάθεση. Αυτό η αλήθεια, δεν φανταζόμουν να μου συνέβαινε. Έτσι το έχω ρίξει στο διάβασμα μόνο κάποιων προσφιλών blog και μόλις κουραστώ από τον υπολογιστή το ρίχνω στο διάβασμα βιβλίων! (Thanks again Philos!!). Εννοείται ότι εξαιρούνται τα μεγάλα και βαριά βιβλία! Κουράζονται τα χέρια μου να τα κρατάω!

Το τελευταίο δε διάστημα ο ύπνος μου είναι αρκετά διαταραγμένος κυρίως λόγου του πόνου στην πλάτη που δεν μου επιτρέπει να κοιμηθώ κάπως αλλιώς εκτός από ανάσκελα. Το να σηκωθώ από το κρεβάτι αρχίζει να γίνεται μια καινούργια δοκιμασία κάθε φορά. Πλησιάζω την φάση που πρέπει να αποφεύγω να κάθομαι χαμηλά γιατί για να σηκωθώ μετά θα θέλω οπωσδήποτε κάποιον να με τραβήξει!

Για περπάτημα ούτε λόγος. Με το παραμικρό λαχανιάζω! Το να ανεβώ τα σκαλιά μέχρι τον πρώτο όροφο που είναι το σπίτι μου αρχίζει και γίνεται άθλος. Μου κόβεται η αναπνοή. Σε λίγο θα πρέπει να κάνω και στάσεις για να μην πέσω λιπόθυμη κάτω προτού φτάσω την πόρτα μου!

Εντω μεταξύ όσο περνά ο καιρός, οι κινήσεις των μικρών γίνονται όλο και περισσότερο ορατές. Μερικές φορές κάθομαι και χαζεύω την κοιλιά μου και νιώθω όλο και πιο παράξενα κάθε φορά που την βλέπω να κουνιέται και δεν ευθύνεται για αυτό το κούνημα η αναπνοή μου!!
Σε αυτήν την φάση θυμήθηκα την Tassoula που μου είχε πει ότι σε λίγο καιρό θα ξεσαλώνουν όταν κάνω κάτι που τους αρέσει! Εχθές που είχα πάει να κάνω κάποιες από τις καθιερωμένες πλέον μικροβιολογικές εξετάσεις, έπρεπε να κάνω και για το σάκχαρο το οποίο στις εγκυμοσύνες συνήθως ανεβαίνει. Από την στιγμή λοιπόν που ήπια την γλυκόζη και μετά, ήταν τόσο έντονες οι κινήσεις του ενός που νόμιζα ότι θα τις δουν από απέναντι! Έτσι μέχρι τώρα έχω αντιληφθεί ότι στον δεξί αρέσουν τα γλυκά και στον αριστερό οι μουσικές και τα γέλια!Update!!

Σας ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας, Χριστουγεννιάτικες και μη!
Δυστυχώς βρίσκομαι στο χωριό και η dial up σύνδεση εδώ με κάνει να νομίζω ότι έχω γυρίσει κάτι χρόνια πίσω τον χρόνο και μου καθιστά αδύνατο το να μπω έστω στου καθενός σας τα blog και να του αφήσω τις ευχές μου. Μιλάμε ότι σέρνεται στην κυριολεξία!! Ήδη για να γράψω αυτό το update πλησιάζει να εξαντληθεί η υπομονή μου!! Ευτυχώς και το bloglines και μπορώ τουλάχιστον να σας διαβάζω!

Εύχομαι σε όλους σας, να περάσετε χαρούμενες γιορτές και ο καινούργιος χρόνος να κάνει πραγματικότητα έστω μια ευχή σας όπως μοιάζει να έχει δρομολογήσει και για μένα με την περσινή ευχή μου!

Φιλιά πολλά σε όλους σας!