Όπως και να έχει έγινε. Το γκρουπ μου αποφάσισε να συμμετέχει σε μια εκδρομή που περιλάμβανε και μια ταυρομαχία και εγώ ακολούθησα. Ίσως γιατί δεν ήξερα τι θα επακολουθούσε. Μέσα στην βλακεία μου νόμιζα ότι θα έβλεπα ένα αγώνα που θα διεξαγόταν με ίσους όρους. Έμεινα με τη βλακεία και την αγωνία να δω το "θαύμα" να νικάει ο ταύρος! Γιατί περί θαύματος πρόκειται όταν αντί για έναν άνθρωπο όπως περίμενα είχαν πέσει πάνω του τουλάχιστον 5-6.
Καταρχήν σε Ισπανία, Πορτογαλία και μερικές άλλες χώρες η ταυρομαχία έχει πλέον εξευτελιστεί σε τέτοιο βαθμό όπως και οι δικές μας ελληνικές βραδιές. Θεωρείται entertainment! Κάθε χαζό-ξενοδοχείο μπορεί να οργανώσει μία ελληνική βραδιά φέρνοντας μια υποτυπώδη ορχήστρα της κακιάς ώρας, ένα "χορευτικό συγκρότημα" των 3 ατόμων και να στήσει μια ψησταριά για το απαραίτητο σουβλάκι. Τουλάχιστον αυτό κάνουν εδώ στην Ρόδο για τους τουρίστες. Ε! Μια αντίστοιχη μορφή έχει πάρει και η ταυρομαχία στις αντίστοιχες χώρες. Οργανώνεται με προχειρότητα, με άπειρους ταυρομάχους ( ο θεός να τους πει) και με κίνητρο πλέον το χρήμα. Τι παράδοση και κουραφέξαλα. Εξάλλου τι χρειάζεται μια παράδοση που το μόνο που προσφέρει στον κόσμο είναι το απαίσιο θέαμα του να σκοτώσεις βασανίζοντας ένα ζώο?
Που λέτε μας βάλανε σε μια αρένα και όταν άρχισε το show είδα τα απίστευτα και όμως αληθινά και αναρωτιόμουν τι ενδιαφέρον βρίσκει ο κόσμος και μπορούν και διατηρούνται αυτές οι ανοησίες μέχρι σήμερα. Πέρα δηλαδή από το ηθικό κομμάτι που σαφώς είναι το σημαντικότερο, ακόμα και αν κάποιος δεν χαμπαριάζει από αυτό, πάλι δεν έχει κάποιο ενδιαφέρον. Είναι παντελώς ψεύτικο.
(Montemor's forcados bullfighters hang onto a bull during a bullfight in Lisbon's Campo Pequeno arena July 13, 2006. [Reuters])
Πρώτα από όλα το ζώο προτού το βγάλουν στην αρένα το έχουν ήδη μέρες νηστικό, χωρίς νερό, μέσα στο σκοτάδι. Προτού βγει δε πιθανόν να το χτυπάνε για να το αγριέψουν. Γιατί υπό φυσιολογικές συνθήκες ο ταύρος δεν είναι επιθετικό ζώο. Παρά μόνο όταν απειλείται αυτός ή το κοπάδι του. Βγαίνει λοιπόν ο ταύρος και είναι ήδη εξοντωμένος και ταλαιπωρημένος. Αν δεν είναι ήδη "τσαντισμένος" μετά από όλα όσα έχει περάσει αναλαμβάνουν 3-4 τύποι να τον τσαντίσουν. Για να μην τους μπερδέψει κανείς με τον ταυρομάχο, αυτοί αντί για κόκκινο πανί κρατάνε ροζ, φούξια κτλ. Και αρχίζουν να τον "πειράζουν" και οι τέσσερις ταυτόχρονα. Όπου και να γυρίσει το ζώο έχει και έναν μπροστά του να τον τσιγκλάει.
Τελικά, βγαίνει και ο ταυρομάχος της κακιάς ώρας αλλά οι άλλοι δεν την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Βρίσκονται stand by μην τυχόν και πάει τίποτα στραβά. Έτσι συνεχίζει το έργο του τσιγκλίσματος ο ταυρομάχος και καλά και με την βοήθεια των άλλων που κρατάνε τα φούξια πανιά μπήγει μαχαίρια στο ζώο που όσο πάει αιμορραγεί και χάνει τις αισθήσεις του. Όταν πλέον σχεδόν δεν βλέπει μπροστά του το καημένο από τα αίματα που τρέχουν στα μάτια του , τρεκλίζει και είναι λίγο προτού πέσει λιπόθυμο, πάει ο εξαιρετικός αυτός ταυρομάχος και του δίνει θριαμβευτικά την χαριστική βολή τρυπώντας την καρδιά του με μια ξιφολόγχη. Φοβερή μαγκιά και θάρρος ε???
Και καλά να είναι κανένας έμπειρος και να ξέρει και που να καρφώσει!!! Που συνήθως, στην πλειοψηφία των ταυρομαχιών που διεξάγονται, είναι κανένα μικρό βλαμμένο που φιλοδοξεί να γίνει μεγάλος και τρανός ταυρομάχος και τρυπάει στην τύχη με αποτέλεσμα το ζώο να υποφέρει χωρίς να μπορεί να ξεψυχήσει. Ναι το είδα και αυτό… Με έπιασε μια απελπισία σε εκείνη την φάση άλλο πράγμα. Σιχτίριζα την ώρα και την στιγμή που ήμουν εκεί.
Τελικά, βγαίνει και ο ταυρομάχος της κακιάς ώρας αλλά οι άλλοι δεν την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Βρίσκονται stand by μην τυχόν και πάει τίποτα στραβά. Έτσι συνεχίζει το έργο του τσιγκλίσματος ο ταυρομάχος και καλά και με την βοήθεια των άλλων που κρατάνε τα φούξια πανιά μπήγει μαχαίρια στο ζώο που όσο πάει αιμορραγεί και χάνει τις αισθήσεις του. Όταν πλέον σχεδόν δεν βλέπει μπροστά του το καημένο από τα αίματα που τρέχουν στα μάτια του , τρεκλίζει και είναι λίγο προτού πέσει λιπόθυμο, πάει ο εξαιρετικός αυτός ταυρομάχος και του δίνει θριαμβευτικά την χαριστική βολή τρυπώντας την καρδιά του με μια ξιφολόγχη. Φοβερή μαγκιά και θάρρος ε???
Και καλά να είναι κανένας έμπειρος και να ξέρει και που να καρφώσει!!! Που συνήθως, στην πλειοψηφία των ταυρομαχιών που διεξάγονται, είναι κανένα μικρό βλαμμένο που φιλοδοξεί να γίνει μεγάλος και τρανός ταυρομάχος και τρυπάει στην τύχη με αποτέλεσμα το ζώο να υποφέρει χωρίς να μπορεί να ξεψυχήσει. Ναι το είδα και αυτό… Με έπιασε μια απελπισία σε εκείνη την φάση άλλο πράγμα. Σιχτίριζα την ώρα και την στιγμή που ήμουν εκεί.
Από τότε και μετά, εκτός από το να ντρέπομαι, όταν ακούω στις ειδήσεις ότι κάποιος ταυρομάχος βρέθηκε στο νοσοκομείο εξαιτίας του ταύρου (για τον ταύρο δεν το συζητάμε. Η καταδίκη του είτε έτσι είτε αλλιώς ήταν προδιαγεγραμμένη) χαίρομαι ιδιαιτέρως! Θα χαιρόμουν ακόμα περισσότερο δε αν απαγορεύονταν οι ταυρομαχίες δια παντός, αλλά αυτό μου φαίνεται περισσότερο σαν όνειρο θερινής νυχτός! Είναι πολλά τα λεφτά...
"Μένει ο Θεός του κόσμου ίδιας λογής
πάντα παράξενος ως ήταν εξαρχής
ίσως (* ο κόσμος) μπορούσε πιο καλά να ζήσει
μια σπίθα ουράνιο φώς αν δεν Του'χες χαρίσει
Την λέγει Νου, και τον βοηθά να γίνει
μόνο "κτήνος", χειρότερο απ τα κτήνη..."
Φάουστ - Γκαίτε
πάντα παράξενος ως ήταν εξαρχής
ίσως (* ο κόσμος) μπορούσε πιο καλά να ζήσει
μια σπίθα ουράνιο φώς αν δεν Του'χες χαρίσει
Την λέγει Νου, και τον βοηθά να γίνει
μόνο "κτήνος", χειρότερο απ τα κτήνη..."
Φάουστ - Γκαίτε
"The cruel wild beast is not behind the bars of the cage. He stands in front of it."
Axel Munthe
Related Links: http://english.stieren.net & http://freetheanimals.homestead.com
5 comments:
Καλημέρα debby!Ομορφες οι φωτογραφίες!Δεν έχω τι άλλο να προσθέσω σε αυτά που πολύ σωστά έγραψες.
Γιατί κορίτσι μου δεν πήγες να φας αστακούς και καραβίδες στο λιμάνι της Palma?Τα κάνουν "κάτσε καλά"μεζεδάκια.Τι τόθελες το προδιαγραμμένο μακελάρισμα?
Αυτές οι όμορφες φωτογραφίες με ανακούφισαν λίγο σαν είδα το κέρατο του ταύρου στα αχαμνά του ταυρομάχου.
Αν ήταν στου ταύρου θα με λυπούσε πολύ.......
Ωραίο άρθρο... Είχα την ευκαιρία να επισκεφθώ την Ισπανία πριν δύο μήνες και έβγαλα εισιτήρια για την Αρένα, στη Βαρκελώνη.
Εξω απο το εκδοτήριο των εισιτηρίων, υπήρχε μια ομάδα νεαρών παιδιών που κράταγαν πανό και προσπαθούσαν να αποτρέψουν ειρηνικά την είσοδο του κόσμου. Την τελευταία στιγμή επέστρεψα το εισιτήριο και στάθηκα μαζί τους έξω απ την αρένα καθώς περίμενα τους υπολοίπους της παρέας μου.
Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η ωριμότητα εκείνων των νέων παιδιών. Αντί να αράζουν στις καφετέριες, (όπως τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας τους),
αυτά στεκόντουσαν για ώρες όρθια με τα αυτοσχέδια πανό τους μπροστά απ την είσοδο για να ενημερώσουν τους περαστικούς με φυλλάδια για το βάρβαρο κι αιμοσταγές θέαμα. Oταν τελείωσαν οι ταυρομαχίες, ζητούσαν απ τον κόσμο που έβγαινε να εκδηλώσει την αντίθεσή του και μάζευαν υπογραφές για την κατάργησή τους.
Θαύμασα τα παιδιά αυτα και βρέθηκα ενωμένος μαζί τους, (βλ. http://img223.imageshack.us/img223/8338/spainnr7.jpg
). Υπέγραψα μαζί με όλους τους Ελληνες, το μανιφέστο. Η πλειοψηφία των Ισπανών -αντίθετα- αλλά και πολλών ξένων, είτε προσπερνούσαν αδιάφοροι, είτε ακόμα δήλωναν οτι τους άρεσε το θέαμα και ήταν αντίθετοι με την κατάργηση των ταυρομαχιών " because was a tradition".
Να διατηρούμε ένα έγκλημα "από παράδοση" δεν είναι -όμως- "εξέλιξη". Ο ισχυρός πρέπει να είναι ταπεινός κι αυτό ισχύει γενικότερα, είτε αφορά μεταξύ των ανθρώπων, είτε στην ισχύ του ανθρώπου έναντι των ζώων. Κι ο εξευτελισμός του ηττημένου, δεν ταιριάζει σε ένα νικητή...
Η πλέον προσβλητική για την ανθρώπινη υπόσταση στιγμή, είναι αυτή που το μισοπεθαμένο ζώο, σύρεται αιμόφυρτο με καρφωμένα τα σπαθιά στη πλάτη πίσω από το άλογο του ταυρομάχου. Κι αυτός ουρλιάζει απο υπερηφάνεια και υποκλίνεται πετώντας το σομπρέρο του στο αφιονισμένο πλήθος, ενώ ο κόσμος τον αποθεώνει -υπο τους ήχους θριαμβευτικής μουσικής- για το "σπουδαίο" του κατόρθωμα.
Ο αγώνας του ανθρώπου με τον ταύρο είναι άνισος. Σε κάθε περίπτωση, η μοίρα του τελευταίου είναι δεδομένη: θα πεθάνει (ακόμα κι αν υπάρξει ατύχημα, ο ταύρος δεν έχει απολύτως καμία ελπίδα να επιζήσει).
Κάποιοι "άνθρωπος" διψούν για αίμα, όπως και κάποια ζώα... Αυτοί όμως είναι χειρότεροι απο ζώα, όπως γλαφυρότατα περιγράφει ο Γκαίτε στον "Φάουστ" στη συζήτηση του Μεφιστοφελή με τον Θεό (για την φύση των ανθρώπων). Πάντα επίκαιρη:
"Μένει ο Θεός του κόσμου ιδιας λογής
πάντα παράξενος ως ήταν εξαρχής
ίσως (* ο κόσμος) μπορούσε πιο καλά να ζήσει
μια σπίθα ουράνιο φώς αν δεν Του'χες χαρίσει
Την λέγει Νου, και τον βοηθά να γίνει
μόνο "κτήνος", χειρότερο απ τα κτήνη..."
Στη μάχη του Δαβίδ με τον Γολιάθ... εγώ δεν θα χειροκροτούσα τον Γολιάθ...
Καλησπέρα!!
Resident! Εσένα και τον Dralion είχα στον νου μου όταν το έγραφα και ντρεπόμουν διπλά... Λέω πάει... θα χάσουν πάσα ιδέα για την αφεντιά μου.
Τότε ακόμα όμως ήμουν υπερβολικά αφελής... στα πάντα.:-)
Panagiota! Ασε! Δεν φαντάζεσαι πόσες φορές το μετάνιωσα από τότε!
Εντω μεταξύ αυτές οι φωτογραφίες έχουν ένα κάποιο ενδιαφέρον! Οι άλλες, οι ρουτινιάρικες, τι ενδιαφέρον έχουν? Κανένα απολύτως!
Taxidioti! Ήσουν τυχερός και ήταν αυτά τα παιδιά απ'εξω και σε απάλλαξαν από αυτό το άθλιο θέαμα. Σήμερα, ούτε καν θα πλησίαζα αρένα, πόσο μάλλον να πληρώσω και κατ' επέκταση να χρηματοδοτήσω αυτό το αίσχος.
Κατά τα λοιπά συμφωνούμε... Ασε που μου θύμισες αυτό που είχα ξεχάσει... ότι σέρνανε το ζώο στην αρένα...
Πολύ ταιριαστό το απόσπασμα από τον Φάουστ του Γκαίτε! θα το βάλω στο post! Σε ευχαριστώ!
Δυστυχώς, μέρα δεν περνά που να μην μου'ρχονται αυτοί οι στίχοι του Γκαίτε στο μυαλό...
Και όχι στην (μικρή) Αρένα της Ισπανίας...
Μα στην (μεγάλη) Αρένα της ζωής...
(χθες -μόλις- ακούσαμε για μια "μητέρα" που εξέδιδε την ενδεκάχρονη κόρη της στο Ιλιον, απο την ηλικία των έξι ετών... και συμμετείχε ένας 80χρονος και ένας παπάς(!)... με την συνένοχη σιωπή των γειτόνων, μα και της Πρόνοιας της ίδιας...)
"... μόνο κτήνος, χειρότερο απ τα κτήνη"....
Post a Comment