Happy DEPENDANT DAY Greece

"Hmmmm I don't think Greece is so Independent today if they are looking for help from other countries!!! So Happy DEPENDANT DAY Greece!! Lol"

Αυτό διάβασα εχθές, 25η Μαρτίου στο status  του facebook  μιας Ελληνοαμερικανίδας.

Φαντάζομαι πολλοί από εσάς θα έχετε συγγενείς και φίλους που ζουν στο εξωτερικό. Τυγχάνει να έχω σε Ευρώπη, Καναδά και Αυστραλία. Έτυχε να φύγουν σε νεαρή ηλικία από την Ελλάδα και έφτιαξαν τις ζωές τους εκεί.  Όλους τους συνδέει μια κοινή παράμετρος.  Δεν τίθεται θέμα επιστροφής στην Ελλάδα. Αυτή η νέα πατρίδα στην οποία κατέληξαν να ζουν, μπορεί να μην διαθέτει τον ξάστερο ουρανό ουρανό, τις καταγάλανες ακτές, τις ηλιόλουστες μέρες, τα νόστιμα λαχανικά και φρούτα - και ότι άλλο νομίζει κανείς ότι είναι πλεονέκτημα της χώρας αυτής- διαθέτει όμως τόσα άλλα που ανεβάζουν το βιοτικό τους επίπεδο και τα οποία κανείς δεν είναι διατεθειμένος να απαρνηθεί. Τον τόπο αυτόν τον θεωρούν απλά τόπο για τις διακοπές τους και αυτό νομίζω ότι θα συμβαίνει μέχρι την στιγμή που υπάρχει ακόμα ζωντανός κάποιος συγγενής που θέλουν να δουν. Μελλοντικά θα χαθεί ακόμα και αυτή η υποτυπώδης επαφή με την μαμά πατρίδα.
Μετά δε τις τελευταίες οικονομικές εξελίξεις όχι μόνο δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο να γυρίσουν αυτοί που έφυγαν αλλά τίθεται πλέον θέμα να φύγουν και άλλοι που ίσως μέχρι σήμερα δεν τους είχε περάσει καν από το μυαλό σαν πιθανότητα.
Θέλω όμως να αναφερθώ σε αυτό το σχόλιο στο status  το οποίο στάθηκε αφορμή για αυτό το post  και για να το πλαισιώσουν πολλά πικρόχολα κατά βάση και εξευτελιστικά για τους Έλληνες σχόλια κυρίως από συγγενείς και φίλους της Ελληνοαμερικανίδας που το έγραψε. Παρόλο που έχουν όλοι ελληνικότατα ονόματα και είναι νέοι σε ηλικία, μιλούν απαξιωτικά για την Ελλάδα και για τους Έλληνες που ζουν ακόμα σε αυτήν. Αυτό φαίνεται εξάλλου και από το ύφος του status. Στην συζήτηση αυτή πήρε μέρος και ένας άλλος Έλληνας που ζει στην Αυστραλία, ο οποίος δεν συμμεριζόταν τις θέσεις των υπολοίπων, και σε κάποια απάντηση του έφτασε στο σημείο να γράψει  το εξής: " I'm not a γενιτσαρος like you! I'm proud to be Greek and I wouldn't be anything else! You should change your last name to an anglosaxon one..."

Παρόλο που ειλικρινά απογοητεύτηκα και στεναχωρήθηκα με τα λεγόμενα της ελληνοαμερικανίδας και της παρέας της, δεν μπορώ όμως να την κακίσω. Ο καθένας διαμορφώνει κρίση ανάλογα με τα βιώματα του. Ζει σε μια χώρα που τους αγκάλιασε, τους έδωσε ευκαιρίες ανταπέδωσε τους κόπους τους και τους παρέχει ασφάλεια για να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον για αυτούς και τα παιδιά τους.
Πολλές φορές με πιάνω να σκέφτομαι για την Ελλάδα και τους ανθρώπους της άσχημα.  Γιατί βλέπεις την αδικία, την ζεις, την τρως στην μάπα κάθε μέρα. Μέχρι εχθές ακόμα όλοι ήθελαν να μπουν στο δημόσιο.Γιατί εκεί βασιλεύει άλλος θεός από ότι στον ιδιωτικό τομέα. Η πολιτική μας ηγεσία ήταν πάντα  για τα μπάζα αλλά εμείς ήμασταν εκεί να την στηρίζουμε. Βλέπω τώρα στην Γαλλία αυτό το 50% και βάλε που απείχε από τις πρόσφατες εκλογές και τους ζηλεύω. Ζηλεύω που συμπνέουν τόσοι πολίτες και δείχνουν κάπως την δυσαρέσκεια τους. Πράγμα που εμείς δεν κάναμε ή ήμασταν ανίκανοι να κάνουμε.

Κάποιος έγραψε  στο Buzz  του  Google ( συγνώμη που δεν θυμάμαι ποιος) την εξής ερώτηση : Μήπως έχουμε χάσει το ταλέντο μας στις εξεγέρσεις? Ήθελα να του αφήσω σχόλιο, αλλά όταν έχεις μικρά είναι πολλά αυτά που θες να κάνεις αλλά συνεχώς αναβάλλεις γιατί δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Λοιπόν νομίζω ότι ποτέ κανείς δεν χάνει το ταλέντο αυτό.
Απλά δεν υπάρχει η αφορμή ακόμα.
Δεν πεινάσαμε αρκετά.