Οι γιατροί και εγώ.

Με αφορμή το χθεσινοβραδυνό μου ξενύχτι λόγω πυρετού ο οποίος εμφανίστηκε τόσο έκτακτα και απρόσμενα όσο επίσης έκτακτα και απρόσμενα έφυγε, μου ήρθαν πάλι στον νου μου οι γιατροί. Γιατρός! Τείνει να γίνει το επάγγελμα που στο τέλος θα αποφεύγω σαν ο διάολος το λιβάνι.
Τι να το κάνω που μπορούν να μου σταματήσουν τον πόνο (αν και είναι γεγονός ότι ο πόνος διαλέγει να έρθει ώρες που οι γιατροί κοιμούνται, είναι σε διακοπές, έχουν πάει για σεμινάρια κτλ.) όταν δεν μπορούν να μου πουν την αιτία των παθών μου για να προφυλαχθώ μόνη μου?

Για να μην πω καμιά κουβέντα που δεν πρέπει, τους αφιερώνω την παρακάτω ιστορία! Ελπίζω να τους αρέσει!

Κάποτε ένας άνθρωπος ήταν πολύ άρρωστος. Η αρρώστια του ήταν ότι τα μάτια του συνεχώς διογκώνονταν και τ’ αυτιά του κουδούνιζαν. Σιγά σιγά άρχισε να τρελαίνεται, γιατί αυτό συνεχιζόταν ολόκληρο το εικοσιτετράωρο και δεν μπορούσε να κοιμηθεί, δεν μπορούσε να δουλέψει.

Πήγε λοιπόν να συμβουλευτεί τους γιατρούς. Ο ένας γιατρός συνέστησε: « Να βγάλεις τη σκωληκοειδή σου απόφυση.» Την έβγαλε, αλλά δεν καλυτέρεψε. Κάποιος άλλος συνέστησε: «Βγάλε όλα σου τα δόντια.» Έβγαλε και τα δόντια, αλλά δεν καλυτέρεψε. Υστέρα κάποιος συνέστησε ότι έπρεπε να βγάλει τις αμυγδαλές του. Έβγαλε λοιπόν, και τις αμυγδαλές του, αλλά και πάλι τίποτα δεν άλλαξε. Απλώς ο άνθρωπος γέρασε. Τίποτα περισσότερο.

Έπειτα πήγε στον καλύτερο γιατρό που γνώριζε. Εκείνος έκανε τη διάγνωση του και είπε: «Τίποτα δεν μπορεί να γίνει, αφού δεν βρίσκεται η αιτία. Το πολύ πολύ να ζήσεις ακόμα έξι μήνες. Και πρέπει να είμαι ειλικρινής μαζί σου, γιατί ό,τι μπορούσε να γίνει, έγινε ήδη.

Ο άνθρωπος βγήκε από το ιατρείο και σκέφτηκε: «Αφού μου μένουν μόνο έξι μήνες να ζήσω, γιατί να μη ζήσω όσο πιο καλά μπορώ?» Ήταν τσιγκούνης και ποτέ του δεν είχε ζήσει, παρήγγειλε λοιπόν το μεγαλύτερο και τελευταίο μοντέλο αυτοκινήτου, αγόρασε ένα όμορφο σπίτι, παρήγγειλε τριάντα κουστούμια και τριάντα πουκάμισα στα μέτρα του.

Πήγε στο ράφτη που θα του έπαιρνε τα μέτρα και εκείνος του είπε: «Τριάντα έξι μανίκι, δεκαέξι γιακάς.» Ο άνθρωπος λέει τότε: «Όχι, δεκαπέντε, πάντα φοράω δεκαπέντε».

Ο ράφτης μέτρησε ξανά και είπε: «Δεκαέξι.»

Ο άνθρωπος επέμεινε: «Πάντα όμως φορούσα δεκαπέντε».

Ο ράφτης τότε είπε: «Εντάξει, κάνε όπως θέλεις, αλλά σε προειδοποιώ ότι θα έχεις εξογκωμένα μάτια τα αυτιά σου θα κουδουνίζουν».