Χριστιανισμός και Παγανισμός

Τα βασικά χριστιανικά δόγματα και οι εορτές παράλληλα με το πλήθος των συναφών μύθων και τελετών, στην πραγματικότητα σχετίζονται άμεσα ή και προέρχονται απευθείας από παλιότερες λατρείες της φύσης. Και μόνο μετά από επιμελή και εκούσια διαδικασία συγκάλυψης και διαστρέβλωσης των γεγονότων παραμένει αυτή η προέλευση στο σκοτάδι.

Την εποχή κατά την οποία σύμφωνα με μαρτυρίες έζησε και έδρασε ο Ιησούς από την Ναζαρέτ και για κάποιους αιώνες νωρίτερα, η ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου αποτέλεσε τον χώρο στον οποίο άνθισαν πλήθος παγανιστικών λατρειών . Απειροι ναοί αφιερωμένοι σε θεούς όπως ο Απόλλων ή ο Διόνυσσος για τους Ελληνες, ο Ηρακλής για τους Ρωμαίους, ο Μίθρας για τους Πέρσες, ο Άδωνης και ο Άττις για τους Σύρους και τους Φρύγες, Ο Οσίρις και η Ίσις για τους Αιγύπτιους, ο Βάαλ και η Αστάρτη για τους Βαβυλωνίους και τους Καλχηδονίους και ούτω καθεξής.

Θρησκευτικές ομάδες μεγάλες ή μικρές, συνένωναν τους πιστούς ή τους ευσεβείς μέσω των τελετών που γίνονταν προς τιμήν των αρχαίων θεοτήτων και μέσω κοινών δογμάτων τα οποία πρεσβευαν.

Ένα στοιχείο ιδιάιτερα ενδιαφέρον για εμάς είναι ότι παρόλες τις γεωγραφικές αποστάσεις και τις φυλετικές διαφορές που χώριζαν τους ακόλουθους των λατρειών και παρά τις διαφορές στο τελετουργικό οι γενικές γραμμές της ιεροτελεστίας και της πίστης ήταν – αν όχι όμοιες- εξαιρετικά παρεμφερείς.

1. Γεννήθηκαν στις 25 Δεκεμβρίου ή σε κάποια πολύ κοντινή ημερομηνία.


2. Μητέρα τους ήταν μια Παρθένος.


3. Τόπος γέννησης τους ήταν κάποια σπηλιά ή υπόγεια κρύπτη.


4. Υπέμειναν μαρτύρια για χάρη της ανθρωπότητας


5. Φέρουν τα προσωνύμια Σωτήρας, Λυτρωτής, Μεσσίας, Θεραπευτής Φωτοδότης.


6. Θανατώθηκαν από τις Δυνάμεις του Σκότους.


7. Μετέβησαν στον Κάτω Κόσμο.


8. Αναστήθηκαν όμως και άνοιξαν για την ανθρωπότητα το δρόμο προς την επουράνια ζωή.


9. Ιδρυσαν κοινότητες αγίων και εκκλησίες όπου οι πιστοί δέχονταν το βάπτισμα.


10. Τη μνήμη τους την τιμούσαν με γεύματα θείας κοινωνίας.

Πως συνέβη τώρα και όλες σχεδόν οι θρησκείες της τότε εποχής είχαν ίδια ημερομηνία γέννησης του σωτήρα τους (μερικές μέρες πάνω κάτω ίσως διέφεραν απλά) είναι ένα ερώτημα που έχει απασχολήσει πολύ κόσμο.

Ο αρχαιότερος φόβος του ανθρώπου, παλιότερος από κάθε γραπτή πηγή, είναι η αγωνία μπροστά στον Ήλιο που χάνει την δύναμη του το φθινόπωρο- η αγωνία μπροστά στην πτώση του θεού του, η αγωνία μήπως τυχόν δεν καταφέρει να δυναμώσει πάλι και να ξαναφανεί.

Φανταστείτε μια εποχή πολύ μακρινή όταν δεν υπήρχε κανενός είδους ημερολόγιο, όταν το μόνο που μπορούσαν να δουν οι φοβισμένοι θνητοί ήταν ότι η μεγάλη τους πηγή φωτός και ζεστασιάς αδυνάτιζε μέρα με την μέρα, και ανέβαινε όλο και λιγότερο ψηλά στον ουρανό. Όπως όλοι γνωρίζουμε σήμερα υπάρχουν τρεις εβδομάδες κατά το τέλος της χρονιάς που οι μέρες είναι πιο σύντομες από οποιαδήποτε άλλη εποχή του έτους και επιπλέον η διάρκεια τους δε φαίνεται να μεταβάλλεται σημαντικά.

Μπορούμε να φανταστούμε με πόση αγωνία αυτοί οι πρωτόγονοι άνθρωποι πρόσμεναν έστω και το παραμικρό σημάδι πως η μέρα μεγαλώνει.

Όταν λοιπόν μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο ο ήλιος κέρδιζε ξανά την δύναμη του, θεώρησαν ότι ο σωτήρας-θεός τους θα συνέχισε να τους χαρίζει τροφή και ευημερία. Χωρίς τον ήλιο ήταν καταδικασμένοι να πεθάνουν. Γι’ αυτό και ο ήλιος ήταν ένα από τα πρώτα αντικείμενα λατρείας. Σιγά σιγά ο άνθρωπος άρχισε να αποκτά γνώση με φυσικό επακόλουθο να αλλάζουν και τα αντίστοιχα αντικείμενα λατρείας.

Πηγή: Χριστιανισμός και Παγανισμός – Εντουάρντ Κάρπεντερ.