Αυτή την εβδομάδα που πέρασε ήμουν μονίμως ανάμεσα μανάδες και σε μικρά κοριτσάκια. Και μου ήρθε αυτό στο νου.
Η μαμά εξηγούσε ακούραστα στην Τερέζα ότι το να είσαι μητέρα σημαίνει να τα θυσιάζεις όλα. Τα λόγια της ήσαν πειστικά επειδή εκφράζουν εμπειρία μιας γυναίκας που τα είχε όλα χάσει εξαιτίας του παιδιού της. Η Τερέζα άκουγε και νόμιζε ότι η ύψιστη αξία της ζωής είναι η μητρότητα και ότι η μητρότητα είναι μια μεγάλη θυσία.
Αν η μητρότητα είναι η ίδια η θυσία, η μοίρα μιας κόρης είναι το λάθος που δεν εξαγοράζεται με τίποτα.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι – Μ.Κούντερα.
Young Mother
1900Oil on canvas
92.4 x 73.7 cm
The Metropolitan Museum of Art, New York
14 comments:
Αχ να 'τος!
Ο μεγάλος Μίλαν Κούντερα.
Είναι καταπληκτικός στο να περνάει αυτά που θέλει μέσα από την περιγραφή της ανθρώπινης ψυχολογίας.
Καλύτερα θα είναι να μιλήσουν οι μητέρες για το θέμα, ωστόσο η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι δεν πρόκειται για μεγάλη θυσία. Λες και είναι καταναγκαστικό έργο ακούγεται.
Η δικιά μου γνωμη για την μητρότητα πιάνεται;
Δεν πιάνεται!
Θα ήταν τόσο υπέροχο να μπορούσα να ξέρω αν είναι τελικά θυσία ή όχι.
Κούντερα !!!!αχ μ έχει αφήσει ωύχτες ξάγρυπνη να τον διαβάζω....
Η αλήθεια είναι πως σαν τη μάνα κανείς δεν μπορεί να νιώσει τι είναι πόνος, θυσία και αυταπάρνηση ...!
Κούντερα !!!!αχ μ έχει αφήσει ωύχτες ξάγρυπνη να τον διαβάζω....
Η αλήθεια είναι πως σαν τη μάνα κανείς δεν μπορεί να νιώσει τι είναι πόνος, θυσία και αυταπάρνηση ...!
Jason, ειδικά αυτό του το βιβλίο, είναι γεμάτο με τέτοια κομμάτια, που σε "ξεσηκώνουν" ένα πράγμα και σε βάζουν στο τρυπάκι να ξανασκεφτείς αυτό που μέχρι πρότινος θεωρούσες λήξαν.
Ladybug, σαφώς και μια μάνα μπορεί να μας δώσει μια πιο έγκυρη γνώμη, δεν παύει όμως και εμείς να έχουμε συναντήσει μάνες που έδιναν αυτήν την εντύπωση. Εγώ τουλάχιστον ουκ ολίγες. Κυρίως μάνες που τώρα τα παιδιά τους έχουν μεγαλώσει και κατά κάποιο τρόπο δεν τις έχουν πια ανάγκη.
Ralou, καλό είναι κανείς να τα δοκιμάζει όλα στην ζωή. Οτι βγαίνει στον δρόμο του τουλάχιστον. Αλλά και αν δεν το κάνει, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Η ζωή είναι γεμάτη συγκινήσεις και συναισθήματα.
Liodara, χαίρομαι που σου αρέσει και εσένα. Σε πολλούς ξέρεις δεν αρέσει καθόλου ο Κούντερα. Πάντως και οι τρεις λέξεις που χρησιμοποίησες για να δείξεις το μέγεθος της σπουδαιότητας της μητρότητας δεν μου ακούγεται καμιά καλά στα αυτιά! :-)
Η αλήθεια είναι πως σαν τη μάνα κανείς δεν μπορεί να νιώσει τι είναι πόνος, θυσία και αυταπάρνηση ...!
Ομολογουμένως, κάπως έτσι θα φανταζόμουν τα καζάνια τής κόλασης...
Thrass, την ίδια σκέψη έχουμε επί του θέματος! Ανατρίχιασα όταν σκέφτηκα να μου συμβαίνει μία μία! Οχι και οι τρείς μαζί!! :-))
εγώ πάντως δε νιώθω πως θυσιάζομαι.
Λείπω σπάνια απο κοντά τους και αν και πολλές φορές αυτή η κλεισούρα...στο σπίτι μου βαράει στα νεύρα... δε μετανιώνω για την επιλογή μου αυτή....
Και δεν το λέω αυτό ενώ είμαι τυλιγμένη στα ακριβά νυχτικά μου και αφού μόλις εξήγησα στην νταντά των παιδιών τί ακριβώς θα ήθελα να κάνει για να μπορέσω να κοιμηθώ και να ηρεμήσω και να είμαι φρέσκια αύριο στο ντινέ του Ξεράσογλου....
Μιλάμε για φουλ τάιμ μαμά και κακή νοικοκυρά επίσης....
Ζόρικη κατάσταση,για γερά νεύρα αλλά και η καλύτερα αμοιβώμενη εργασία.... κάτι φιλάκια και κάτι λογάκια όλο γλύκα!!! Και απο την μεγάλη μου την κόρη... που λόγω της τρέλας της ηλικίας της όλο τσακωνόμαστε,όταν ηρεμεί με αγκαλιάζει και όλα μέλι γάλα!!
Maika, μαμάδες σαν εσένα τις χαίρομαι. Αυτές τις μαμάδες που δεν μου παραπονιούνται για αυτά που στερούνται με ύφος σε εμένα που δεν έχω παιδιά παρουσιάζοντας την ζωή τους τουλάχιστον μαρτυρική λες και δεν ξερεί κανείς γιατί πρόκειται. Το χειρότερο δε είναι όταν προσπαθούν να γεμίσουν τύψεις τα ίδια τους τα παιδιά. Σαφώς και τα παιδιά είναι ευθύνη. Είναι όμως μια γλυκιά ευθύνη. Οχι ένα βάσανο όπως αφήνουν να εννοήθεί.
Reactor, σε καμιά περίπτωση δεν λέμε ότι μια μάνα υπάρχει ποτέ πιθανότητα να μετανιώσει για το ότι έκανε παιδί (οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα).
Η περίπτωση της αγαπημένης Παραγράφου είναι ιδιάζουσα, αλλά έχω την αίσθηση ότι αν την ρωτήσεις δεν θα σου πει ότι θυσιάζεται για το παιδί της. Απλά το αγαπάει. Εμείς οι απέξω το βλέπουμε σαν θυσία, γιατί δεν νιώθουμε αυτό το παιδί μέρος τους εαυτού μας όπως το νιώθει εκείνη.
Συμφωνώ με την Μαικα.Τα τελευταία βράδια έχω χάσει τον υπνο μου λόγο δοντιών.Τι πρέπει να κάνω?Να βρίζω?Σίγουρα βγαίνει η κούραση κάποιες φορές αλλά το να σε ξυπνάει το πρωι και να σου χαμογελάει είναι μια στιγμή ανεκτίμητη.
Καλό βράδυ.
Tassoula!! Καλημέρα!! Δεν φτάνει δηλαδή που σε ξυπνάει τα βράδια, σε ξυπνάει και το πρωί??? :-))
Α.Ναι.Οταν κοιμάσε στις τρείς το ξυπνητήρι είναι κατά τις επτά ο σβουράκος που θέλει το γάλα του.Ετσι πάει.Καλημέρα.
Ό,τι κι αν σημαίνει η λέξη μαμά, εκεί είναι το σπίτι σου...
(Felicity Martin)
Όταν χαμογελούσε η μανούλα, όσο όμορφο κι αν ήταν το πρόσωπό της, γινόταν ασύγκριτα ωραιότερο και όλα γύρω της έμοιαζαν φωτεινότερα...
(Leo Tolstoy)
Φιλάκια,
Ξ.
Post a Comment