Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Thursday, December 28, 2006

Το άδοξο τέλος μιας γνωριμίας και η νέα αρχή μιας άλλης...


Αφορμή για αυτό το post στάθηκε μια Χριστουγεννιάτικη κάρτα που πήρα με το ταχυδρομείο λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Αλλά καλύτερα ας ξεκινήσω από την πρώτη ιστορία. Αυτήν που έληξε άδοξα.
Η πρώτη ιστορία έχει να κάνει με μια φίλη την Λένα Χ. που είχα γνωρίσει πριν 5-6 χρόνια περίπου σε ένα νοσοκομείο. Εγώ είχα πάει να κάνω μια επέμβαση ρουτίνας σε ένα μου δόντι και εκείνη είχε μπει μέσα ένα βράδυ ως έκτακτο περιστατικό. Ένα σκυλί μιας φίλης της (pitbull) φιλικό γενικά, αφήνιασε απότομα μια στιγμή και την δάγκωσε στο πρόσωπο. Ευτυχώς δεν την βρήκε στο μάτι και έτσι την γλύτωσε με μερικά ράμματα.
Από εκεί γνωριστήκαμε, και κρατήσαμε μια επαφή κυρίως τηλεφωνική, μιας και εγώ γύρισα πίσω Ρόδο και εκείνη έμενε Αθήνα. Κάθε φορά που ανέβαινα Αθήνα συναντιόμασταν. Συζητούσαμε για ένα σωρό θέματα και είχαμε μια πολύ οικεία σχέση. Μέχρι και blind date της είχα κανονίσει με τον αδερφό ενός φίλου μου ο οποίος έμενε Αθήνα επίσης.
Πριν όμως δύο χρόνια περίπου, ξαφνικά εξαφανίστηκε. Από εμένα εξαφανίστηκε. Έπαψε να απαντά στα τηλέφωνα μου (ποτέ δεν παίρνω με απόκρυψη-το σιχαίνομαι) χωρίς εμφανή λόγο, τουλάχιστον σε εμένα. Ίσως κάτι της έκανα χωρίς να το θέλω, αλλά δεν μπορεί να πάει και ο νους μου πουθενά. Το μόνο που μου περνάει από το μυαλό είναι ότι όταν μου εξομολογήθηκε ότι βλέπει τακτικά πνευματικό και εξομολογείται ίσως τότε (με τα μυαλά μου κουβαλούσα) να έκφρασα την άποψη μου κάπως άγαρμπα, και αυτό να στάθηκε αφορμή να την κακοκαρδίσω. Ειλικρινά δεν ξέρω.
Όπως και να έχει όμως, πέρσι, που έστειλα κάρτες, είχα στείλει μια και σε αυτήν επίσης, παρόλο που δεν απαντούσε στις κλήσεις μου μήνες πριν. Δεν πήρα πίσω ούτε ένα τυπικό sms. Φέτος, που δεν έστειλα σε κανένα, ίσως νομίζει πως την ξέχασα πια.
Κάνει λάθος, αν και δεν έχει καμιά σημασία πια.
Η δεύτερη ιστορία, είναι αυτή που μου έδωσε βασικά την αφορμή. Αφορά μια φίλη την Λένα Φ. με την οποία "γνωριστήκαμε" μέσω αλληλογραφίας (θυμάστε κάτι λίστες διευθύνσεων που δημοσίευαν τα εφηβικά περιοδικά τότε? Ε! Από εκεί) προ εικοσαετίας τουλάχιστον. Βάζω εισαγωγικά στο γνωριστήκαμε γιατί δεν την έχω δει ποτέ. Ούτε με έχει δει. Στην ουσία δεν την ξέρω ούτε με ξέρει. Στην αρχή που η αλληλογραφία μας (σχεδόν παιδιάστικη θα έλεγε κανείς) ήταν πιο συχνή είχαμε ανταλλάξει κάποιες φωτογραφίες. Από κάποια στιγμή και μετά αραιώσαμε τα γράμματα, άλλαξε η ζωή μου, προφανώς και η δική της, αλλά από τότε μέχρι και σήμερα ανταλλάσαμε Χριστουγεννιάτικες κάρτες κάθε χρόνο ανελλιπώς. Εκείνη νομίζω μου έστελνε και το Πάσχα. Καμιά άλλη επικοινωνία. Μόνο αυτή που απλά επιβεβαίωνε ότι ή διεύθυνση ακόμα ισχύει και ότι είμαστε εκεί για να παραλάβουμε η μια τις ευχές της άλλης.
Φέτος λοιπόν, πήρα με συστημένο γράμμα την κάρτα αυτής της φίλης. Παραξενεύτηκα που την έστειλε συστημένη βέβαια. Δεν το συνήθιζε. Τελικά η απορία μου λύθηκε όταν είδα κάτω χαμηλά στην κάρτα να γράφει : " Υ.Γ. Περιμένω γράμμα σου" .
Χαμογέλασα, και αμέσως μου ήρθε στο νου η πιο πάνω Λένα και σκέφτηκα ότι τελικά δεν αξίζει να αναλωνόμαστε στο να λυπόμαστε για αυτά που χάνουμε στην ζωή. Και ίσως η σύμπτωση των ονομάτων να ήταν αυτή που με έκανε να κάνω αυτόν τον συνειρμό και να διαπιστώσω ότι μπορεί η μια Λένα να έφυγε από την ζωή μου, υπήρχε όμως πάντα μια άλλη Λένα που ήταν εκεί πάντα και περίμενε από μένα ίσως κάτι.
Έτσι λοιπόν, θα κάνω κάτι που έχω πολύ καιρό να κάνω. Θα γράψω γράμμα σε χαρτί. Με τον πατροπαράδοτο τρόπο, έτσι όπως έκανα πάντα. Με τα ορθογραφικά λάθη και τις σβησμένες λέξεις. Θα ψάξω να βρω όλα τα γράμματα που είχαμε ανταλλάξει μικρές (τα έχω κρατήσει) και θα τα διαβάσω όλα. Και καλώς εχόντων των πραγμάτων λέω το καλοκαιράκι που πάλι θα ανηφορίσω στην άνω Ελλάδα να κανονίσω μια συνάντηση με την Λένα που ήταν πάντα εκεί!
Η ζωή συνεχίζεται και είναι ωραία!

8 comments:

philos said...

Εσύ και μόνο εσύ την ομορφαίνεις την ζωή σου και μπράβο σου!

Jason said...

Ωραίο.
Εμάς κάποτε η καθηγήτριά μας των Αγγλικών αρχές Γυμνασίου μας έγραψε όλους σε ένα πρόγραμμα τέτοιο για pen-friends και θυμάμαι ότι μίλαγα αρκετά με 2 κοπέλες από την Ιταλία - τότε δεν ήξερα και ιταλικά και έγραφα στα αγγλικά στη μία και στα γαλλικά στην άλλη. Για κανένα χρόνο γινόταν αυτό. Δε θυμάμαι ακριβώς πότε και γιατί σταματήσαμε να γράφουμε.
Αλλά τώρα που το λες, να ψάξω τα γράμματα... Η μία μου είχε στείλει και φωτογραφία και ήταν και πολύ όμορφη τότε. Να την έχω υπόψη μου όταν ξαναπατήσω Ιταλία!

Γράφεις κάτι τέτοια ωραία κατά καιρούς και μου δίνεις ιδέες!

αθεόφοβος said...

Στην ουσία τα μπλόγκ ξανάφεραν στο προσκήνιο με πιό άμεσο τρόπο αυτό που κάλυπτε παλιώτερα η αλληλογραφία με γράμματα και είχε εξαφανίσει η τηλεφωνία.

Debby said...

Καλημέρα!

Philos!! Σ' ευχαριστώ πολύ καλά για τα καλά σου λόγια! Θα θέλα να μπροούσα να το έκανα και για τους άλλους, αλλά βλέπεις, δυστυχώς δεν είμαι και τόσο αγγελικά πλασμένη!

Jason, σε αυτό το πρόγραμμα που αναφέρεις είχε γραφτεί μια ξαδερφη μου επίσης από φροντιστήριο ξένων γλωσσών. Εκείνη και φιλοξένησε και φιλοξενήθηκε! Καλά θα κάνεις να το ψάξεις λιγάκι! Δεν είναι καθόλου άσχημο να ξέρεις ότι έχεις κάποιο γνωστό σε μια ξένη χώρα!
Χαίρομαι που σου έδωσα ιδέα! :-)

Αθεόφοβε... Εχεις δίκιο κατά κάποιο τρόπο. Οντως έτσι είναι όσον αφορά την προσωπική επικοινωνία. Αν και έχω την αίσθηση ότι η επικοινωνία σήμερα είναι πιο "φοβισμένη". Ποιος άραγε θα έδινε την διεύθυνση του έτσι εύκολα σήμερα? Ποιος θα έγραφε προσωπικά πράγματα σε γραπτά που μένουν? Νομίζω όχι πολλοί. Και τα blog όπως και τα mail κρατάνε τις αποστάσεις στο επιθυμητό σημείο...

Serenity said...

Όμορφο! Εύχομαι να συναντηθείτε και να γνωριστείτε καλύτερα. Δεν είναι τυχαίοι οι άνθρωποι με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή. Καθένας έχει ένα μήνυμα για μας και 'μεις ίσως για κείνη ή για κείνον. Χρόνια Πολλά, Δέσποινα! :)

melomenos said...

όμορφες σκέψεις
σε κάνουν να χαμογελάς γιατί μας θυμίζουν παρόμοιες δικές μας καταστάσεις.
καλή σου χρονιά

Debby said...

Serenity! Μου άρεσε πολύ η οπτική γωνία που βλέπεις το όλο ζήτημα. Ισως να είναι και ετσι. Ποιος ξέρει?
Καλή χρονιά να έχουμε!

Melomene! Ολοι μας σχεδόν έχουμε ζήσεις παρεμφερείς καταστάσεις. Το θέμα είναι να βλέπουμε την θετική πλευρά σε αυτό που ζούμε. Και αυτό το λέει μια κατα βάση απαισιόδοξη!
Καλή μας χρονιά!

jul said...

Πολύ όμορφο Δέσποινά μου:):)
Και εγω το ειχα κανει αυτό κατα καιρούς...και οντως χαθήκαμε στο τέλος...
Μην στεναχωριέσαι για την φιλη σου που χάθηκε, αυτη που αξίζει εμφανίστηκε:)