Ανεκπλήρωτοι έρωτες...

Λέει αυτή: (…) Είσαι ακόμα νέος και ελεύθερος σαν το φως του ήλιου. Δεν φοβάμαι την μοίρα που έστειλε όλα της τα βέλη στα στήθη μου, αλλά φοβάμαι μήπως το ερπετό δαγκώσει τα δικά σου πόδια και σε εμποδίσει να ανέβεις στη βουνοκορφή, όπου το μέλλον σε περιμένει με τη χαρά και τη δόξα του. (…)
Λέει αυτός: (…) Για πρώτη φορά ανακάλυψα το γεγονός ότι οι άνθρωποι, μόλο που γεννιούνται ελεύθεροι, παραμένουν σκλάβοι των σκληρών νόμων που θέσπισαν οι πρόγονοι τους και πως το στερέωμα ολόκληρο, που το φανταζόμαστε αμετάβλητο, είναι η υποχώρηση του σήμερα στην θέληση του αύριο και η υποταγή του χθες στη θέληση του σήμερα. (…)

Kahlil Gibran - Τα σπασμένα φτερά.

Αυτό το βιβλίο μου το έδωσε να το διαβάσω πριν δέκα και βάλε χρόνια κάποιος που πίστευε ότι θα μπορούσε να είμαστε μαζί. Μαζί μου είχε δώσει και ένα άλλο βιβλίο του ίδιου, τον Κήπο του Προφήτη. Θέλοντας να διακρίνει τις προθέσεις μου προφανώς, μου ζήτησε να διαλέξω ποιο από τα δύο ήθελα να κρατήσω. Διάλεξα τον Κήπο γιατί ήθελα να του δώσω να καταλάβει τις δικές μου προθέσεις. Τα σπασμένα φτερά είναι μια πολύ όμορφη ιστορία αγάπης με πικρό τέλος όμως.Δεν θα μπορούσα όμως να μην το είχα στην βιβλιοθήκη μου. Ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα και με έκανε να κλάψω. Για την ακρίβεια δεν θυμάμαι να με συγκίνησε άλλο βιβλίο τόσο. Ίσως να έφταιγαν και οι καταστάσεις τότε που το διάβαζα αν και δεν θυμάμαι να περνούσα κάποια ιδιαίτερη περίοδο. Θυμάμαι μόνο ότι δεν ήμουν ερωτευμένη.

Picture from: http://www.sleepygirl.net