Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Tuesday, February 06, 2007

Οι διδασκαλίες του Δον Χουάν


«Ο δον Χουάν μου είπε ότι όλοι ερχόμαστε στον κόσμο με μια συγκεκριμένη ποσότητα ενέργειας που καθορίζεται από τις συνθήκες κάτω από τις οποίες πραγματοποιήθηκε η σύλληψή μας. Αν η συνουσία ήταν βαρετή, χωρίς οργασμό, το νέο ον θα έχει λιγοστή ενέργεια.»
Έφερε ως παράδειγμα την περίπτωσή του: «Η μητέρα μου ήταν δεκαπέντε ετών. Η επαφή της με τον πατέρα μου έγινε πίσω από μια πόρτα. Εκείνη δεν τελείωσε. Γι' αυτό, ο δον Χουάν με συμβούλευσε να μην σπαταλώ τη σεξουαλική μου ενέργεια. Η σεξουαλική πράξη -συνέχισε με διδακτικό ύφος- έχει τεράστια σημασία. Καταναλώνει μεγάλη ποσότητα ενέργειας και αποτελεί γεγονός για την τεκνοποίηση. Δεν μπορείς να τη σπαταλάς με χυδαίο τρόπο.»
Υπάρχουν και άλλα θέματα σχετικά με την τεκνοποίηση, που επίσης μου εξήγησε: «Το παιδί όταν γεννιέται παίρνει από τη δική μας ενέργεια, και στο φωτεινό αυγό το οποίο είμαστε μπορεί να παρατηρηθεί η ύπαρξη τόσων σκοτεινών κηλίδων όσα παιδιά έχουν γεννηθεί. Όταν ανησυχούμε μήπ
ως χτυπήσουν τα παιδιά, στην πραγματικότητα ανησυχούμε για την ενέργεια την οποία τους έχουμε παραχωρήσει.»
Και διαβεβαιώνει: «Δεν πρέπει να αγκαλιάζουμε τα παιδιά από μπροστά, γιατί τα αποδυναμώνουμε στην ασυνείδητη επιθυμία μας να ανακτήσουμε αυτή την ενέργεια και να ξαναγίνουμε πλήρεις.»
Οι διδασκαλίες του Δον Χουάν
Κάρλος Καστανέντα

12 comments:

philos said...

Δηλαδή πες μου τώρα:
Αν δεις σε μια παιδική χαρά ένα υπερκινητικό παιδί, γεμάτο ενέργεια, θα πιστέψεις ότι οι γονείς του τη στιγμή της σύλληψης θα πρέπει να ήταν σε μεγάλες "φόρμες"?
;D

Την επόμενη φορά που θα βρεθώ σε παιδότοπο, θα έχω θέμα να ασχολούμαι! (Και αν δω κανα πατέρα καληνυχτάκια με υπερκινητικό παιδί, τι να σκεφτώ????)

Την καλημέρα μου, Debby!
Επανήλθα για λίγο, γιατί από σήμερα πάλι έχω πολύ δουλειά...

An-Lu said...

Είναι μια ενδιαφέρουσα θεωρία αυτ'η, που την έχω συναντήσει με πολλές παραλλαγές....
πχ οτι το παιδί μοιάζει περισσότερο, ως χαρακτήρας, στο γονιό που ευχαριστόταν πιο πολύ κατά τη σύλληψή του ή πως όταν και οι δύο γονείς "έφθαναν" το παιδί γεννιόταν πιο έξυπνο....

Debby said...

Καλημέρα στα παιδιά!

Philos, Καλώς ήρθες!! Μην το γελάς! Πολύ πιθανόν να έχει κάποια βάση!
Ασε που θα έχεις και ενδιαφέρουσα ασχολία για τον παιδότοπο!!

An-Lu, καθόλου παράξενο να συμβαίνει και αυτό!! Μόνο που δεν μπορούμε να ξέρουμε! Να ρωτήσουμε καμιά φιλενάδα που έχει παιδιά και που θέλει να μας πει ίσως? :-)

Serenity said...

Τρομερά ενδιαφέρον! Χμμ... ;-)

Καλησπέρα, Debby!

Alitovios said...

Όλα αυτά για να μας πεις πως δεν πρέπει να κάνουμε ποτέ βαρετό σεξ

cyrus said...

Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου, και θύραν περιωπής περί τα χείλη μου...

Φιλιά!

Jason said...

Χαχα και πάνω που διάβαζα στο REUTERS αυτό.

Αν βασιστούμε στην έρευνα, το αποτέλεσμα θα είναι σαφώς λιγότεροι Αμερικανοί στα επόμενα χρόνια... Αν όμως το συνδέσουμε και με την παραπάνω θεωρία, θα είναι... πολύ πιο δραστήριοι οι καινούριοι (αν αναλογιστεί κανείς με πόση όρεξη θα έκαναν σεξ με το σύζυγό τους οι κυρίες μετά από 15 μήνες ή 3 χρόνια...)
Λίγοι και καλοί.

Debby said...

Καλησπέρα σε όλους!!

Serenity! Και εγώ τόσο ενδιαφέρον το βρήκα!!

Alitovie! Φυσικά δεν πρέπει να κάνουμε βαρετό σεξ! Καλύτερα το καθόλου σεξ!

Cyrus!! Τι έγινε? Μας έπιασαν οι ντροπές? :-)

Jason!! Χα! Απίστευτη έρευνα! Ελπίζω να μην φτάσουμε σε τέτοιο σημείο και εμείς εδώ! Πάντως ναι! Αν έχει να κάνει αυτό με την ποιότητα των ανθρώπων που γεννιούνται θα έχουμε απίστευτη εξέλιξη λόγω αυτών των κοινωνικων συνθηκών!

cyrus said...

Ε, είπα να μην πιάσω στο στόμα μου τον Καστανιέντα, που τον έχω μια κλάση ΚΑΤΩ (!!!) απ' τον Κοέλιο...

Debby said...

Cyrus! Τον Κοέλιο τον αντιπαθώ αλλά αυτόν τον βρίσκω ενδιαφέρον!
Πάντως περίμενα να αντιδράσεις κάπως έτσι όταν διάβασα περί τίνος πρόκειται!

BugoTheCat said...

Υπήρχε μια εποχή που με ενδιαφέραν πολύ οι φιλοσοφίες του Καστανέντα. Υπήρχε κάτι στα κείμενα του που με τραβούσε. Είχα πάρει κανά δύο βιβλία και προσπαθούσα να καταλάβω αυτά που έγραφε, αλλά δεν ασχολήθηκα περεταίρω. Ίσως επανέρθω κάποια μέρα..

υ.γ. Αχ ρε Ντέμπυ, έχεις ίσως το πιο καταπληκτικό blog που έχω διαβάσει ποτέ, τόσο ανανεωμένο, με τόσα ενδιαφέροντα ζητήματα, που δεν προλαβαίνω να το διαβάσω. Τελευταία κατέληξα να διαβάζω 2-3 κυρίως blogs από όσα έχω στα links και ξέχασα το δικό σου και όλα τα άλλα. Είμαι και φαντάρος εδώ και 6 μήνες και έχω λιγότερη επαφή με το internet, για αυτό και χάθηκα. Ίσως να επανέρθω μια άλλη μέρα. Χάρηκα που με θυμάσαι ακόμα όμως και με νοστάλγησες ;)

Debby said...

Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Είσαι από τους πρώτους που μου έγραψαν. Δεν θα μπορούσα να σε ξεχάσω.
Κατάλαβαίνω την δυσκολία σου όσον αφορά τον χρόνο και φυσικά το στρατιωτικό κτλ. Και εμένα μου συμβαίνει πολλές φορές να χαθώ από blog που μου αρέσουν.
Δεν πειράζει. Οποτε αλλάξουν τα πράγματα εδώ θα είμαστε πάλι!
Καλά να περνάς.