Η ανισότητα του Αγίου Πνεύματος

Την ημέρα του Αγ. Πνεύματος, μια ζωή δούλευα. Σε όποια δουλειά και αν ήμουν, θεωρούνταν εργάσιμη ημέρα. Θυμάμαι ακόμα στην πρώτη μου δουλειά σε ένα λογιστικό γραφείο που συζητώντας σχετικά με το τότε αφεντικό, έλεγε χαριτολογώντας ότι "του Αγ. Πνεύματος είναι αργία για τους πνευματικά εργαζόμενους και όχι για τους χειρώνακτες"

Στο όλο θέμα βέβαια υπάρχει και η θρησκευτική του προέκταση. Ενώ η μεγάλη διαφορά της Ορθόδοξης και της Καθολικής εκκλησίας είναι αυτό το «Άγιο Πνεύμα», δεν μοιάζει να είναι και τόσο ισότιμο με τα άλλα δύο συστατικά της Αγίας Τριάδας (Πατήρ & Υιός) προφανώς μιας και δεν «εορτάζεται» με τις ίδιες τιμές όπως τα άλλα δύο!

Τι ορίζει όμως ο νόμος για αυτή την μέρα? Εν ολίγης λέει τα παρακάτω:

Από την εργατική νομοθεσία (Β.Δ. 748/1966) ορίζονται ως εξαιρέσιμες εορτές (αργίες), για τον ιδιωτικό τομέα, οι παρακάτω:

α) 25η Δεκεμβρίου (πρώτη ημέρα των Χριστουγέννων)

β) Δευτέρα του Πάσχα

γ) 25η Μαρτίου

δ) 15η Αυγούστου

ε) 28η Οκτωβρίου (προαιρετική αργία, εξαρτάται από την βούληση το εργοδότη)

στ) 1η Μαϊου (με σχετική απόφαση που εκδίδεται από τον Υπουργό Εργασίας κάθε έτος)

Πέρα όμως από τις εξαιρέσιμες εορτές, υπάρχουν και άλλες εορτές που δεν θεωρούνται ημέρες αργίας και προβλέπονται ειδικές ρυθμίσεις με τις ανάλογες διατάξεις. Τέτοιες εορτές είναι τα Θεοφάνεια, η Δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, η Πρωτοχρονιά, η Μεγάλη Παρασκευή, η Καθαρά Δευτέρα, η ημέρα του Αγίου Πνεύματος κλπ.

Ειδικότερα, για την εορτή του Αγίου Πνεύματος προβλέπονται τα παρακάτω:

Η εορτή του Αγίου Πνεύματος είναι για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις εργάσιμη ημέρα και όχι εξαιρέσιμη εορτή, εκτός αν έχει καθιερωθεί ως αργία με διάταγμα, Υπουργική απόφαση, Συλλογική Σύμβαση Εργασίας κ.λπ. ή κατ΄ έθιμο. Έτσι, επιτρέπεται κατά την ημέρα αυτή η λειτουργία των ιδιωτικών επιχειρήσεων και η απασχόληση των μισθωτών.Για τους μισθωτούς του Δημοσίου, ΝΠΔΔ και ΟΤΑ η εορτή του Αγίου Πνεύματος είναι Αργία. (Πράξη Νομοθετικού περιεχομένου 29.12.80 που κυρώθηκε με το Ν. 1157/81).

Πηγή: http://www.in.gr/Reviews/article

Δεν με απασχολεί που δουλεύω σήμερα. Ποτέ δεν με απασχόλησε αυτό. Με απασχόλησε όμως πολλές φορές αυτή η άνιση μεταχείριση των ιδιωτικών υπαλλήλων σε σχέση με τους δημόσιους υπαλλήλους. Γιατί για το δημόσιο όλες οι αργίες είναι αργίες με τα όλα τους και πληρωμένες κτλ και για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους αυτό εξαρτάται?

Γιατί για κάποιους η ίδια μέρα είναι αργία και για κάποιους άλλους όχι? Και όχι μόνο αυτή η μέρα. Όπως βλέπετε ο νόμος ακόμα και την Πρωτοχρονιά δεν την θεωρεί αργία.

Δεν θα ήταν δίκαιο οι αργίες να ήταν όσες ήταν, και να είναι συγκεκριμένες για όλους τους εργαζόμενους? Είτε ημερομίσθιος, είτε μισθωτός κτλ? Ήθελα να ήξερα τι στο διάολο απαιτούν κάθε τρεις και λίγο οι συνδικαλιστικές οργανώσεις! Κάθε τόσο οργανώνουν απεργίες για τα δίκαια αιτήματα τους και με αφήνουν να αναρωτιέμαι, ποιος θα μου συμπαρασταθεί στα δικά μου δίκαια αιτήματα? Αλλά θα μου πεις από αυτούς περιμένεις? Θεωρούν τους υπόλοιπους εργαζόμενους πλην των δημοσίων υπαλλήλων, β΄ κατηγορίας εργαζόμενους . Αντί να προωθούν την ίση μεταχείριση όλων των εργαζομένων, κοιτάνε πως θα ευεργετήσουν συγκεκριμένες ομάδες.
Για αυτό και για πολλά άλλα όταν ακούω συνδικαλιστής, μου σηκώνεται η τρίχα κάγκελο...