Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Monday, June 19, 2006

Πριν από έξι χρόνια μου συνέβει ένα ατύχημα...


Πριν από 6 χρόνια στις 9/5/2000 πηγαίνοντας προς την εφορία (πήγαινα να καταθέσω κάποιες δηλώσεις ανωνύμων εταιρειών) με το μηχανάκι μου, ένα Ι.Χ. παραβιάζει το στοπ και με τρακάρει. Έφυγα πάνω από το μηχανάκι και βρέθηκα 10 μέτρα περίπου μακριά από το σημείο που με χτύπησε, πεσμένη μπρούμυτα να βλέπω προς την κατεύθυνση από την οποία ερχόμουν. Εκτός από το σοκ και τους σωματικούς πόνους που ήταν φυσικό να έχω την επόμενη μέρα δεν έπαθα ούτε γρατσουνιά. Δεν φορούσα κράνος και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έλαχε να πέσω μπρούμυτα.
Με πήγαν στο νοσοκομείο για την προληπτική εξέταση . Ο τροχονόμος που ήρθε καθυστερημένα εκεί να μου πάρει κατάθεση περίμενε να με βρει του θανατά έτσι που είδε χάλι του μηχανάκι μου και το αυτοκίνητο που με είχε χτυπήσει.
Εκείνη η μέρα (9/5) είναι η μέρα που γιορτάζουν τον άγιο Χριστόφορο ο οποίος είναι προστάτης τον οδηγών.
Καταρχήν όλοι όσοι έμαθαν το γεγονός μου είπαν ότι έπρεπε να κάνω κάτι που λέγετε "αρτοκλασία" (Sorry αλλά ακόμα και σήμερα δεν ξέρω τι εστί αυτό το τελετουργικό. Όλοι επίσης μου είπαν ότι θα έπρεπε κάπως να τον τιμήσω. Εγώ προσωπικά (τότε ακόμα ήμουν πιο ευκολόπιστη) αποφάσισα, έστω, να ανάψω ένα κερί.
Έψαξα λοιπόν να βρω την εκκλησία του εν λόγω άγιου στην περιοχή μου. Τελικά? Όταν την βρήκα ήταν κλειστή (κλασικά) και απλά αποφάσισα ότι δεν είχε νόημα να κάνω οτιδήποτε. Και δεν έκανα.
Από τότε και μετά κατάλαβα ότι η ζωή μας κρέμεται σε μια λεπτή κλωστή, και πολλές φορές όχι μόνο δεν εξαρτάται από εμάς αλλά ούτε από κανέναν άλλον. Και όπως όλη μας η ύπαρξη είναι η ίδια ένα μυστήριο, έτσι μυστήριο παραμένουν και πολλά απ’ αυτά που μας συμβαίνουν κατά την διάρκεια της ζωής μας.
Η εξήγηση ότι για το ότι δεν έπαθα τίποτα ήταν έργο του άγιου δεν με κάλυψε. Γιατί κανείς από αυτούς που το ισχυρίσθηκαν με σθένος πρώτα απ΄ όλα δεν θα μπορούσε να ήταν σίγουρος και δεύτερο δεν θα μπορούσε να μου εξηγήσει γιατί μου συνέβη καταρχήν.
Αν ήταν τυχαίο τότε στην τύχη αποδίδω και το αποτέλεσμα. Αν όχι, και αυτό όπως και όλα, συμβαίνουν με κάποια σκοπιμότητα, τότε θα έπρεπε να ξέρω τον λόγο που μου συνέβη εμένα εκείνη την χρονική στιγμή για να μπορέσω να πάρω και το μήνυμα του αποτελέσματος.
Γι’ αυτό δεν πιστεύω σε άγιους… Ούτε αόρατους σωτήρες. Γιατί εμένα προσωπικά δεν μου προσφέρει τίποτα μια τέτοια πίστη.

24 comments:

resident said...

Το πιο σοβαρό μου ατύχημα το είχα Παρασκευή και 13/10/2000 (3 το πρωί και με πανσέληνο νομίζω).Θα έπρεπε να ειμαι προληπτικός από τότε. H λογική μου δεν το επέτρεψε.Συμπτώσεις Debby, συμπτώσεις. Και ας αφήσουμε τους αγίους και τους θεούς ήσυχους.. εκεί στην ανυπαρξία τους η στην αδιαφορία τους.
Εύχομαι η τύχη να είναι πάντα με το μέρος σου.

Debby said...

Και όμως για πολλούς ανθρώπους κάποια τέτοια περιστατικά σαν τον δικό μου ή το δικό σου είναι αρκετά για να σταματήσει να περεσβεύει η λογική έναντι της φαντασιοπληξίας!

Καλή τύχη να έχουμε!

Jason said...

Αυτό μάλλον εξαρτάται από τον άνθρωπο και την εσωτερική του λογική, debby.

Jason said...

Αυτό μάλλον εξαρτάται από τον άνθρωπο και την εσωτερική του λογική, debby.

Debby said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Debby said...

Δεν αντιλέγω όταν κάτι τέτοιο μπορεί να μεταμορφωθεί σε κινητήριο δύναμη για το άτομο.

Τις περισσότερες όμως φορές μοιάζουν να χάνουν τον εαυτό τους...

αθεόφοβος said...

Αυτά όλα τα έπαθες γιατί δεν είχες προνοήσει να πας στα Μεσόγεια σε ένα παπά που ευλογεί τα αυτοκίνητα να σου ευλογήσει το μηχανάκι!

Π said...

Γειά σου Debby!

(Aπ' ότι βλέπω εδώ, όντως μερικές φορές μας κάνεις το δικηγόρο του διαβόλου στα δικά μας μέρη!)

Πολλοί άνθρωποι δυσκολεύονται πολύ να αντιληφθούν τη λογική των στατιστικών φαινομένων. Tο συγκεκριμένο που θίγεις προκύπτει μεταξύ άλλων από ένα είδος επιλεκτικής σκέψεως, που τείνει να προσέχει μόνο τα εντυπωσιακά, ή να προσέχει ό,τι επιβεβαιώνει τις πεποιθήσεις του ατόμου και να αγνοεί τα αντίθετα. Όποιος εντυπωσιάζεται π.χ. επειδή σκέφτηκε έναν φίλο και εκείνη την ώρα ο φίλος του τηλεφώνησε, παραβλέπει ότι πολλές άλλες φορές μπορεί να σκέφτηκε κάποιον χωρίς να προκύψει τηλεφώνημα. Όποιος βλέπει άνωθεν επέμβαση σε κάποια τυχερή του στιγμή, ξεχνάει εύκολα ότι μπορεί να έχουν υπάρξει πολλαπλάσιες άτυχες στο παρελθόν του. Kαι όποιος βλέπει άνωθεν επέμβαση επειδή σώθηκε π.χ. από το τσουνάμι, ξεχνάει εύκολα ότι για 199.000 άλλους περιέργως δεν υπήρξε τέτοια επέμβαση.

Debby said...

Πράγματι Π!! Ετσι ακριβώς συμβαίνουν πολλά τέτοια κατά καιρούς, και όταν τους παραθέτω τέτοια επιχειρήματα όπως αυτά τα όμορφα που μόλις έγραψες, μου ρίχνουν κάτι φοβερά στο τραπέζι του στυλ είδα την παναγιά-χριστό- Αγιο στον υπνο μου κτλ. και δεν έχω πια λόγια άλλα!!

Τους λέω μόνο οτι σε μένα δεν ήρθε ποτέ κανένας!! (Θα κλαίω!!!)
Και ότι υπό συνθήκες (φορτισμένοι ψυχολογικά, έχοντας πιει μερικά ποτάκια παραπάνω κτλ ) πολλά πράγματα μπορεί να νομίζει ότι βλέπει ο άνθρωπος. Και ο καθένας τα ερμηνευει αλλιώς!

BugoTheCat said...

Ότι σχετίζεται με τις συμπτώσεις ή τη μοίρα με ενδιαφέρει αφάνταστα για διάφορους λόγους, ίσως και γιατί ή αντίληψη μου ταξιδεύει σκεφτόμενος όλα αυτά.

Το σχόλιο του π μου αρέσει, έχω ξανακούσει τα ίδια επιχειρήματα, είναι η μια πλευρά που μας εξηγεί πως μπορεί να ξεγελάσει κάποιον η αντίληψη του και να νομίζει ότι του έτυχε ή απίθανη σύμπτωση. Πράγματι, έστω ότι μια μέρα τη στιγμή που σκέφτηκα έναν φίλο μου που είχα μήνες να τον δω τον συνάντησα στο δρόμο. Και αναρωτιέμαι τότε, πόσες πιθανότητες έχει αυτό να συμβεί; Μα τις 1000 ασήμαντες στιγμές που έτυχε να κάνω την άσχετη σκέψη Χ και τότε συνάντησα τον τυχαίο φίλο Υ δεν τις κράτησε το μυαλό μου γιατί δεν μου εκάναν καμία εντύπωση! Άρα 1 στις 1000 μπορεί και να συμβεί αυτή η καθόλου απίθανη σύμπτωση. Το μυαλό μας ξεγελάει και επικεντρώνεται μόνο στην μια στιγμή που θεωρεί σημαντική.

Και όσον αφορά τους αγίους, αυτό που έχει σημασία είναι το τι θέλει να πιστέψει κανείς. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ με τίποτα να συνδέσω την πίστη μου (αν μου απομένει καμία), με μια θρησκεία που τη νοιώθω φτιαχτή. Ποιός αποφάσιζει ποιός είναι ο αληθινός Θεός; (Τι με νοιάζει αν θα λέγεται Θεός, Αλλάχ, Βούδας ή ο sport billy; Ένας δεν είναι;). Και στο κάτω κάτω μπορώ να εμπιστευτώ αυτούς που τον εκπροσωπούν ότι μου λένε αλήθεια; Στο κάτω κάτω γιατί να είναι ο άγιος Χριστόφορος και να μην είναι ο άγιος Κάρμακ; Και ακόμα και αν υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που όντως μας προστάτεψε στις δύσκολες στιγμές μας, αυτή θα μπορούσε να είναι οτιδήποτε άλλο πέρα από αγίους (Ο σούπερμαν ας πούμε :). Το θέμα είναι ότι ούτε αυτή βγήκε να μας το πει (Ανούσια σημάδια δεν περνάνε για τους πολύ πραγματιστές, εκτός και αν θέλεις να πιστέψεις), ούτε εμείς γνωρίζουμε τίποτα για αυτές τις υποτιθέμενες αόρατες οντότητες. Τύχη; Μοίρα; Θεός; Ντόναλντ Ντακ; Ας αποφασίσει ο καθένας να πιστέψει σε αυτό που γουστάρει..

Π said...

Optimus, αφού σου αρέσουν αυτά να προσθέσω κάτι σχετικό, αν και όχι άμεσα σχετικό με τα του ποστ. Γενικά οι περισσότεροι δεν έχουμε μάθει να σκεφτόμαστε πώς λειτουργούν οι νόμοι των πιθανοτήτων. Όπως πολλοί παραβλέπουν τις 1000 ασήμαντες στιγμές, που λες, το ίδιο παραβλέπουν πως κάτι πολύ απίθανο (αλλά όχι αδύνατον) να συμβεί παύει να είναι απίθανο όταν υπάρχει μεγάλο πλήθος υποψηφίων. Aν την επομένη ενός μεγάλου δυστυχήματος, π.χ., ρωτήσεις έναν συγκεκριμένο άνθρωπο μήπως το είδε στον ύπνο του, η πιθανότητα είναι εξαιρετικά μικρή. Aν το ρωτήσει ο Xαχαβέλλας στην εκπομπή του, τότε από 100.000 ανθρώπους που μπορεί να τον παρακολουθούν είναι πολύ πιθανό ότι κάποιος από όλους θα είδε κάτι σχετικό. Kαι όσο πιο γενικόλογη η ερώτηση, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες. (Mε τέτοια ξεγελάνε τον κόσμο και οι χαρτορίχτρες και λοιποί. Σου λένε π.χ. βλέπω έναν Γιώργο στη ζωή σου - δεν θα σου πουν ποτέ βλέπω έναν Iσίδωρο.)

Debby said...

Καλά τι θυμήθηκα τώρα!! Μια φορά στα νιάτα μου πήγαμε με άλλες δυο μου φίλες για χαβαλέ σε μια χαρτορίχτρα - καφετζού.

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες αλλά είχε πολύ γέλιο το πράγμα.

Θα πω μόνο ότι όταν μου έλεγε και καλά την μοίρα μου μου είπε: Εχεις πάει πρόσφατα (3 τέρμενα που λένε) σε ένα μέρος μάλλον νησί που αρχίζει από Κ.
Εγώ είμαι από Ρόδο. Μετράτε?
Κως, Κάλυμνος, Κάσος, Κάρπαθος, Κρήτη, Καστελόριζο κ.α. Ολα γύρω γύρω!!!

Πόσες ήταν οι πιθανότητες να μην έχω πάει σε κάποιο από όλα?

Debby said...

Να σου πω...
Σαφώς και δεν μπορώ να εξηγήσω αυτό που σου συνέβει. Και από τις αρκετές τέτοιες ιστορίες που τυγχάνει να ακούω έχω καταλήξει απλά στο συμπέρασμα ότι ο απολυτος ορθολογισμός δεν οδηγεί πουθενά.

Διαφωνούμε σε αυτό το σημείο με τον Π.

Ουτε το βιβλίο της στατιστικής πρέπει να πετάξεις κατά την γνώμη μου, ούτε να αρχίσεις να υποθέτεις ότι θεοι, δαίμονες και ανώτερες δυνάμεις ενήργησαν και είδες αυτό το όνειρο.

Για μένα πολύ απλά και τα "μεταφυσικά" είναι μέσα στην ζωή μας, άλλοι έχουν "μάτια" και βλέπουν, άλλοι τα εξηγούν θρησκευτικά και σε άλλους περνάν απαρατήρητα.

ralou said...

Εμένα πάλι τίποτα μεταφυσικό δεν μου έχει συμβεί ποτέ. Αρα μάλλον τύχη ή καλύτερα ατυχία ήταν.

Εσένα όμως debby ίσως ο Αγιος να σε βλέπει τώρα που γράφεις όλα αυτά τα βλάσφημα και να τα καταγράφει.
Και επειδή φαντάζομαι ότι στον Παράδεισο έχει εκκλείψει το φαινόμενο της γραφειοκρατίας, ο υψηστος μάλον θα λαβει την αναφορά σύντομα και τότε ...
Γι αυτό πρόσεξε σε παρακαλώ, μην τυχόν βρεθείτε καμιά φορα όλοι μαζεμένοι resident, jason, optimus, deapest blue, π, και εσύ βεβαια debby και η τυχη ;) το φέρει και ξεστρατήσει κανένα τριαξωνικό και έχουμε δράματα.

Γιατί όπως λέγανε οι παλίες γιαγιάδες
"Ο θεός ξεχνάει αλλά δεν αλησμονάει"

Debby said...

Ralou για να μας τύχει όλους μαζί το τριαξωνικό λίγο δύσκολο!!
Ουτε ατομική βόμβα μπορεί να μην είναι ικανή να μας πετύχει όλους εμάς τους βλάσθημους με την μία!!

Μάλλον πρέπει να προσέχουμε ο καθένας ξεχωριστά (όπως όλοι οι υπόλοιποι που δεν είναι βλάσθημοι σαν και εμάς)!!!

Να προσέχεις και εσύ που μας κάνεις παρέα μην σε πάρουν τα σκάγια!!

resident said...

@ralou

Προσέχουμε και δεν βρισκόμαστε ποτέ όλοι μαζί,και έτσι δυσκολεύουμε τον άγιο. Πρέπει να στείλει ένα τριαξονικο στον καθένα ξεχωριστά για να κάνει σωστά την δουλειά του .
Αλλά επειδή ποτέ δεν ξέρεις:

@AΓΙΟΣ

Άγιε είμαστε καλά παιδιά.Mη δίνεις σημασία σε ότι γράφουμε στα ημερολόγια.Στείλε το τριαξονικο στον γκρεμό η σε καμιά μάντρα που θα είναι εκεί κοντά μας, και εμείς θα πούμε:
"άγιο είχαμε".

Π said...

Deepest Blue: Όχι δεν το πετάς το βιβλίο της στατιστικής! (Bέβαια εγώ μίλαγα για πιθανότητες, όχι στατιστική, αλλά, όπως θα ξέρεις καλύτερα από εμένα, αυτά τα δύο δεν είναι άσχετα μεταξύ τους). Λοιπόν, δεν πετάς τέτοια βιβλία γιατί σου δίνουν εφόδια να καταλαβαίνεις καλύτερα τι συμβαίνει γύρω σου. Yπάρχουν φαινόμενα που μπορεί να κυμαίνονται από το εξαιρετικά απίθανο έως το βέβαιο. Aυτό που αναφέρεις είναι εξαιρετικά απίθανο, αλλά: όχι αδύνατον να συμβεί (είναι δηλαδή πιθανότητα ελάχιστη αλλά όχι μηδέν). Kαι, όπως είπα στο πρώτο σχόλιο, τείνουμε να προσέχουμε τέτοιες συμπτώσεις ακριβώς όταν βρίσκονται στη γκάμα του απειροελάχιστου (ή, με όρους στατιστικής, στη μιά άκρη μιάς κωδωνοειδούς καμπύλης - καλά το λέω;), αλλιώς πολύ απλά δεν τους δίνουμε σημασία. Έχετε ακούσει ποτέ κάποιον να σας λέει «Blue, χτές είδα ένα όνειρο και δε βγήκε! Kαι προχτές είδα δύο - ούτε αυτά βγήκαν! Kαταπληκτικό δεν είναι;» Eμ δεν είναι: τα καταπληκτικά απομονώνουμε. Στο ένα όνειρο σαν κι αυτό που λες αντιστοιχούν χιλιάδες όνειρά μας που δεν επαληθεύθηκαν.

Συν μερικά όνειρά μας που μπορεί να μην πραγματοποιηθούν ποτέ... (αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση...)

Bλέπεις, Debby μου, διαφωνώ ότι διαφωνούμε: μερικοί νομίζουν ότι ορθολογιστής σημαίνει πως βλέπεις τα πάντα υπό το πρίσμα της λογικής και μόνο, και το εξισώνουν με κάποιο είδος στειρότητας ή ψυχρότητας. Δεν είναι έτσι. Eίμαι ορθολογιστής εκεί που είναι χρήσιμο να είμαι: όταν κρίνω ένα βιβλίο, όταν παρακολουθώ ή συμμετέχω σε μιά ανταλλαγή απόψεων, όταν πρέπει να βγάλω κάποιο συμπέρασμα κτλ. Όταν ακούω τα Πάθη κατά Mατθαίο (του Mπαχ, όχι τα σκέτα!) και πλημμυρίζω μέσα μου, αυτό δε γίνεται με τη λογική (αν θέλω όμως να ετοιμάσω μιά διάλεξη για αυτά, εκεί θα είμαι ορθολογιστής). Όταν αγκαλιάζω την κοπέλλα μου και πετάμε σε άλλο κόσμο, αυτό δε γίνεται με τη λογική. Όταν τις προάλλες έκλαιγα δυό μέρες ολόκληρες για αυτήν, ούτε αυτό γίνεται με τη λογική...

Debby said...

Π
Καταρχήν να πω ότι αυτό σου το σχόλιο λειτούργησε σαν ένα κομμάτι που συμπληρώνει το παζλ.

Με έκανες και "ζήλεψα" την μόρφωση που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος. Αυτού του είδους. Την πραγματική και πρακτική μόρφωση. Εγώ μπορεί να μην έχω τελειώσει κανένα πανεπιστήμιο αλλά μπορώ να διακρίνω αν κάποιος άλλος που μπορεί να έχει τελειώσει δέκα συνεχίζει να είναι αμόρφωτος. Μπορεί να είναι είναι άσχετο άλλα αυτό μου ήρθε στο νου, (με δικά μου λόγια) όταν ο άνθρωπος δεν είναι "κύριος" όσα και να ξέρει κακό του κάνουν( ή κάπως έτσι. Οσκαρ Ουάιλντ για το πρωτότυπο).

Και τέλος, χάρηκα πολύ που τελικά δεν διαφωνούμε όπως νόμιζα. Είχες κατά κάποιο τρόπο δίκιο στους ισχυρισμούς σου, αν και όταν λέω κάποιον ορθολογιστή δεν εννοώ ότι δεν λειτουργεί και με το συναίσθημα. Αλλά ότι δεν δέχεται ότι o άνθρωπος πιθανότατα να έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες από αυτές που αποδεικνύονται επιστημονικά, και ότι κάτι περιπτώσεις σαν αυτήν του Deepest Blue (που έτυχε να την θυμηθεί) μας δίνουν το μήνυμα ότι πολλά μπορεί ίσως να κάνει ο άνθρωπος αλλά δεν έχει βρει τον τρόπο να τα καλλιεργήσει. Ότι πράγματα τα οποία θεωρούμε φυσικά όπως ο ύπνος ή τα όνειρα τα έχουμε απλά εξηγήσει «στείρα» ως τι είναι αλλά δεν έχουμε βρει ποια είναι η αιτία που τα κάνει αναγκαία στην ζωή μας.

Ξέρεις ότι κάθε φορά που μου περνάνε τέτοια ερωτήματα από τον νου αναρωτιέμαι τι θα έλεγες εσύ ή ο Cyrusgeo π.χ.?

cyrus said...

debby μου (ελπίζω να μου επιτρέπεις το "μου") -- στη ζωή υπάρχουν πολλά μυστήρια, πολλά ανεξήγητα πράγματα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι (για οποιονδήποτε λόγο) δεν μπορούμε να τα μελετήσουμε επαρκώς, ή ότι δεν μπορούμε να τα αναπαραγάγουμε σε εργαστηριακό περιβάλλον. Το πρόβλημα με τους μεταφυσικιστές είναι ότι έρχονται και δίνουν μια δική τους εξήγηση για αυτά τα πράγματα, η οποία είναι εντελώς αυθαίρετη, κι έχουν την απαίτηση να την δεχτούμε ως "αλήθεια". Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα, και καθημερινά εμφανίζονται καινούργια. Η επιστήμη δεν είναι η μόνη μέθοδος προσέγγισης αυτών των πραγμάτων, αλλά είναι η μόνη αξιόπιστη -- και η μόνη που, όταν αποδειχθεί πως έχει λάθος, θα αλλάξει άποψη και θα ενστερνιστεί τα νέα δεδομένα.

Ξέφυγα λίγο.

Το πρόβλημα με το "θαύμα" είναι το εξής: Για να διαπιστώσεις αν όντως πρόκειται για "παραβίαση των φυσικών νόμων" χρειάζεται σοβαρή επιστημονική μελέτη -- πράγμα που κανείς "θαυματολόγος" δεν κάνει ποτέ.

Άσε που δεν υπάρχει κανένας απολύτως τρόπος να αποδείξεις πως πρόκειται για "θεία παρέμβαση"...

Debby said...

Φυσικά και επιτρέπεται το "μου"!!
Ολα τα "μου" με καλές προθέσεις επιτρέπονται!

Αυτό που λέω Cyrusgeo, είναι ότι πρέπει να είμαστε "ανοιχτοί" σε αυτό το ανεξήγητο ή μεταφυσικό ή όπως θες πές το. Δέχομαι την ύπαρξη τους απλά.

Οσο παράλογο μου ακούγεται το να αποδώσουμε ένα τέτοιο φαινόμενο στα "θεία", άλλο τόσο παράλογη μου φαίνεται και η απαίτηση να εξηγηθεί επιστημονικά!

cyrus said...

Δεν είναι απαίτηση -- μπορούμε κάλλιστα να το αφήσουμε ανεξήγητο (εμείς, γιατί πολλούς ανθρώπους τους τρώει αυτό το σαράκι να θέλουν να βρίσκουν τα πώς και τα γιατί). Αν θέλουμε, όμως, σώνει και καλά να το εξηγήσουμε, απλώς η επιστήμη είναι καλύτερη μέθοδος.

George Sou said...

Ερώτηση: μας ενδιαφέρει το φαινόμενο ή οι αντιδράσεις που προκύπτουν από αυτό;

Debby said...

g help me, στην περίπτωση μου δεν υπήρξε κανένα φαινόμενο. Στην περίπτωση του Deepest blue φαίνεται να υπάρχει κάτι και έχει να κάνει με τα όνειρα.
Σε αυτήν την περίπτωση φαντάζομαι ενδιαφέρει το φαινόμενο. Οι αντιδράσεις είναι σχετικές ανάλογα το άτομο.

Cyrusgeo, λάθος λέξη η απαίτηση. Την διορθώνω με την θέληση. Αλλά διαφωνώ ότι η επιστήμη είναι η καλύτερη μέθοθος. Γι'αυτά τα θέματα είναι η λάθος μέθοδος. Οτι πόρισμα και να δώσει σχετικά με τα όνειρα θα είναι ελλειπές γιατί το πεδίο δράσης των ονείρων είναι εκτός φυσικών νόμων.

Π said...

Debby, εκτός φυσικών νόμων είναι αυτά που βλέπουμε στα όνειρα. Tο πώς και γιατί τα βλέπουμε, όμως, είναι άλλο ζήτημα, και γιαυτό δεν είναι εκτός λογικής αναλύσεως από έναν ψυχολόγο ή ψυχαναλυτή. Kαι δεν αφορούν το μέλλον, φυσικά, αφορούν το άτομο που τα βλέπει (έτσι μερικά όνειρα αποκαλύπτουν τι πραγματικά «σκέπτεται» ο βαθύτερος εαυτός μας τις ώρες που μένει ελεύθερος!). Mιά καλή μου φίλη είναι ψυχοθεραπεύτρια, και μερικές φορές της λέω όνειρά μου και τα σχολιάζει. Έχω ακούσει έκπληκτος παρατηρήσεις που μετά κατάλαβα πόσο εύστοχες ήταν, αλλά εμένα δεν θα είχε πάει με τίποτα ο νους μου εκεί που πήγε ο δικός της. H φύση βέβαια του πράγματος είναι τέτοια που δεν μπορεί να είναι πάντα ασφαλή τα συμπεράσματα. Kαι εξαρτάται και από τις δυνατότητες του αναλυτή (αλλά αυτό ισχύει και αλλού, π.χ. ένας άπειρος ή απρόσεχτος γιατρός μπορεί να κάνει λάθος διάγνωση).