Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Tuesday, October 31, 2006

Η πρώτη μου ιντερνετική γνωριμία.


Πριν λίγο μιλούσα με ένα φίλο μου, με τον οποίο γνωριστήκαμε μέσω Internet πριν από δέκα χρόνια. Εκεί που τα λέγαμε, και πειραζόμασταν και διαολίζαμε ο ένας τον άλλο, μου περνάει ξαφνικά από το μυαλό ότι ήμασταν «νιοι και γεράσαμε» που λένε και στο χωριό μου και ακόμα το ίδιο βιολί από τότε.
Του λέω λοιπόν : -«Ρε συ! Ξέρεις τι σκέφτηκα? Ότι θα χουφταλιάσουμε και ακόμα θα χαριεντιζόμαστε με τους messengers!!»
- «Καλά» μου λέει! «Έχουμε ήδη χουφταλιάσει και δεν το κατάλαβες!!»
Ήταν ο πρώτος άνθρωπος που γνώρισα μέσω Internet! Πριν από 10 χρόνια σχεδόν, εγώ τότε ήμουν γύρω στα 24-25 και εκείνος γύρω στα 35-36. Εγώ τότε ελεύθερη ακόμα, εκείνος παντρεμένος και με 2 μικρά παιδιά ήδη. Εγώ στην Ρόδο εκείνος στην Αθήνα. Κάθε μέρα, τα λέγαμε από το net και περνούσαμε τόσο καλά που γελούσαμε και μόνοι μας σκεπτόμενοι τους διάλογους μας. Για μήνες δεν είχαμε δει ο ένας τον άλλον ούτε καν σε φωτογραφία. Κάποια στιγμή λοιπόν, επ’ ευκαιρίας ενός ταξιδιού μου, είχα 2-3 ώρες ελεύθερες προτού επιβιβαστώ ξανά και έτσι μας δινόταν η ευκαιρία να ειδωθούμε από κοντά. Τότε πλέον χρειάστηκε να ανταλλάξουμε φωτογραφίες για ευνόητους λόγους. Ήταν και το κρίσιμο σημείο αυτό. Γιατί πολλά λες και κάνεις αλλά λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο στην ουσία. Την εμφάνιση.
Όταν βέβαια ανταλλάξαμε φωτογραφίες και ξεφυσήξαμε από ανακούφιση, προέκυψε ένα άλλο θέμα. Πόσο αμήχανα θα είναι όταν βρεθούμε face to face. Ωραία τα αστειάκια, τα γελάκια, ως και οι τσακωμοί και οι διαφωνίες που είχαμε από το διαδίκτυο, όμως σε αυτήν την φάση τα πράγματα έμοιαζαν να είναι πολύ περίεργα! Τελικά παρόλα τα άγχη και τις ανασφάλειες που με βασάνιζαν όλα κύλησαν μια χαρά.
Όταν εκείνος άλλαξε στάση γιατί τσιμπήθηκε λίγο μαζί μου (μου το ομολόγησε λίγο καιρό μετά, αν και δεν χρειαζόταν γιατί φαινόταν) εγώ βρέθηκα σε μια δύσκολη θέση. Πρώτα από όλα εκείνη την εποχή ήμουν πολύ ερωτευμένη με τον καλό μου και μόνο έρωτες δεν είχα στο μυαλό μου. Δεύτερο δεν ήθελα να τον χάσω από παρέα. Και τρίτο εκείνος είχε ήδη μια οικογένεια Προσπάθησα με πλάγιες μεθόδους να αποφύγω να αντιμετωπίσω το θέμα και κάθε φορά που προέκυπτε στην μέση, το έριχνα στο αστείο. Αυτό τελικά είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ευτυχώς!
Έκτοτε, βλεπόμαστε μια φορά τον χρόνο και αν. Με κάνει να γελάω μέχρι και σήμερα, τον εκνευρίζω μέχρι και σήμερα. Ακριβώς όπως τότε. Λέμε τα προβλήματα μας αλλά μοιραζόμαστε και τις χαρές μας. Σήμερα μετά από τόσα χρόνια, μπορεί να μην μιλάμε πια καθημερινά λόγω συνθηκών δουλειάς, αλλά δεν πειράζει γιατί δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Αισθάνομαι απλά πολύ τυχερή που γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο.

15 comments:

Anonymous said...

Εχω και εγώ ένα τέτοιο φίλο και μάλιστα κολλητό θα έλεγα!Αυτός Θεσσαλονίκη, εγώ Αθήνα!
Τον ξέρω από το 2000, και έχουμε περάσει πάρα πολλά μαζί....Όταν έρχεται Αθήνα μια φορά τον χρόνο μένει πάντα σπίτι μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα βράδυ που το είχαμε περάσει παρέα στο τηλέφωνο επειδή μόλις είχα χωρίσει!!! Ουφ....
Τον αγαπάω πάρα πολύ...και ειναι ο μοναδικός άντρας φίλος που έχω που του εμπιστεύομαι τα πάντα

Debby said...

Η απόσταση τελικά λειτουργεί σαν δικλείδα ασφαλείας!
Μια χαρά λοιπόν αφού μας βγαίνει σε καλό!!

Anonymous said...

Τσ, τσ, τς! Γυναίκες!

Debby said...

Τι να κάνουμε Φοίβο?!! Είμαστε ανασφαλή όντα!!

J. said...

Ουάου, γυναίκες !

Anonymous said...

:D

AVRA said...

Καλημερα,

διαβαζοντας για τετοια θεματα,νιωθω αναμικτα...

1) Καταρχην εκπλησομαι.Πως ειναι δυνατον να γνωρισεις καποιον στο διαδυκτιο και να γινεις τοσο καλος φιλος.

2) Στην συνεχεια θαυμαζω τους ανθρωπους που ειναι ανοικτοι στο να το κανουν.Σημαινει οτι γενικα ειναι ανοικτοι και μπορουν ευκολα να κανουν φιλιες.

3)Μετα το σκεφτομαι λιγο πιο βαθια και φοβαμαι.Μπορει αυτος που γνωρισες να ειναι μανιακος δολοφονος ή να απλως κακοηθης και να κανει και κακο στη σχεση σου.

4)Τελος ξαναμαζευομαι στο καβουκι μου απα πα πα δεν ειμαι εγω για τετοια...!

Debby said...

Johny!! Eχει και άντρες ουάου μόνο που δεν τα λένε και δεν εκδήλώνονται γενικώς!!

Ovi!! :-)))

Avra!Καλώς σε βρήκα καταρχην!
Το ότι εκπλήσεσαι δεν μου κάνει εντύπωση. Είναι επόμενο, εφόσον δεν είχες τέτοια εμπειρία.
Δεν είναι όμως άξιο θαυμασμού. Γιατί το μόνο που έχεις να κάνεις σε μια τέτοια περίπτωση είναι να είσαι ο εαυτός σου, να μην λες ψέμματα και αν σου κάτσει σου έκατσε. Οπως και στην κανονική ζωή δηλαδή.
Οσο το σκέφτεσε πιο βαθιά γίνεσαι πιο αρνητική. Κάποιος που είναι διατεθειμένος να γνωρίσει κάποιον μέσω ιντερνετ δεν ξεκινά προκατηλειμένος αρνητικά με τέτοιες σκέψεις. Οπως και στην κανινική ζωή, αντιμετωπίζεις τον αλλο με τις καλύτερες προθέσεις. Επειτα ανοίγεσαι όσο εσύ θέλεις, δίνεις ότι στοιχείο εσύ θες. Εξάλου μεγάλα παιδιά είμαστε. Μπορούμε νομίζω να προστατέψουμε τον εαυτό μας. Αλλιώς θα είχαμε γίνει έρμαια στα χέρια των διπλανών μας καταρχήν. Δεν θα περιμέναμε τους διαδικτυακούς να μας λεηλατήσουν!
Τελειώνοντας να σου πω απλά ότι μια δοκιμή δεν βλάπτει. Μετά μπορείς να ξαναμαζευτείς στο καβούκι σου, σίγουρη πια μιας και είδες και την άλλη όψη του νομίσματος, ότι πράττεις το σωστό για σένα!

ralou said...

"Ήταν και το κρίσιμο σημείο αυτό. Γιατί πολλά λες και κάνεις αλλά λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο στην ουσία. Την εμφάνιση."

Na ! εδώ κολλάω και εγώ! Σνιφ!

Αλλά debby είναι και κάτι άλλο.
Μιλάω στο ΝΕΤ με φίλες που εχω να συναντήσω δια ζώσης λίγο καιρό και εχω την εντύπωση πως είναι διαφορετικοί άνθρωποι.
Λες και η ζωή συνεχίζεται από την τελευταία φορά που τις είδα ενώ μια παράλληλη ζωή, διαφορετική, εξελίσσεται από την ηλεκτρονική επικοινωνία.
Ειναι αλλόκοτο και λίγο αποπροσανατολιστικό!

Ωχ! τωρα μόλις συνειδητοποίησα ότι έχω καιρό να επικοινωνήσω με την φίλη μου την Δέσποινα!
Πάω τώρα!

Αλεξία Ηλιάδου (synas) said...

Νομίζω, πως όταν έχεις γνωρίσει ήδη τον άλλον από μέσα, βλέπεις κι απ' έξω το ίδιο... Όπως ακριβώς όταν γνωρίζεις κάποιον απ' έξω, τα μάτια δεν σ' αφήνουν να δεις καθαρά το μέσα. Έχουν πάρει προβάδισμα.

AVRA said...

Οταν γνωριζεις καποιον στην πραγματικη ζωη του μιλας προσωπο με προσωπο, διαβαζεις τα ματια του,
χαζευεις το χαμογελο του, ακους τη φωνη του, παρατηρεις τις κινησεις του σωματος του.

Κατα καποιο τροπο τον ''τσεκαρεις''...
στο διαδυκτιο δεν ειναι ευκολο να καταλαβεις τον αλλον.

Αυτο με φοβιζει..

Debby said...

Ralou!
Είναι φυσικό να κολλάς στην εμφάνιση. Αλλά είναι προς στιγμή. Ισα ίσα τα πρώτα 5 λεπτά. Μετά απλά δέχεσαι τον άλλον με την μορφή που έχει.
Οσον αφορά το άλλο που αναφέρεις, πολλά μπορεί να παίζουν ρόλο. Το ένα και βασικό νομίζω είναι ότι αναπόφευκτα η ηλεκτρονική επικοινωνία εστιάζει κάπου συνήθως και σπανίως είναι τόσο πολυμορφική όσο είναι η πραγματική ζωή. Θα έπρεπε να γράφουμε συνέχεια για να εξηγήσουμε κάτι που κανονικά αρκούσε ένα βλέμμα, μια κίνηση, μια λέξη ειπωμένη με συγκεκριμενο τόνο.
Το αποτέλεσμα είναι αυτό που γράφεις. Οταν πραγματικά γνωριστείς καλά όμως αυτό παυει :-)!

Debby said...

A!!Ralou!!
Νομίζω η φίλη σου η Δέσποινα θα καταλάβει!!

Synas! Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου! Ετσι ακριβώς είναι!

Avra, όντως ο γραπτός λόγος δεν είναι ότι καλύτερο. Χάνει πολύ σε σχέση με τον προφορικό λόγο.
Ομως αυτές οι φιλίες χτίζονται σιγά σιγά. Υπάρχουν και τηλέφωνα να μιλήσει κάποιος προτού αποφασίσει να συναντήθεί με τον άλλον.
Γενικά όμως, σκέψου ότι σε κάθε περίπτωση έχεις τις ίδιες πιθανότητες να "γελάστείς" από κάποιον. Ο τρόπος να αποφεύγεις την κακοτοπιά είναι κοινός. Εχε τα μάτια σου ανοιχτά και τα αυτιά σου τεντωμένα.
Η Synas πιο πάνω έχει δίκιο σε αυτό που λέει...

Hlias said...

Eγω κυρια debby μου μια γυναικα γνωρισα απ το internet και την νυμφευτηκα..χεχε. Εκτος απο αυτο φυσικα εχουμε γνωρισει αλλο ενα ζευγαρι με το οποιο κανουμε καλη παρεα..



Την καλησπερα μου και καλο μηνα.

Debby said...

Επιτέλους και ένας άντρας που δίνει την δική του μαρτυρία επί του θέματος!!

Μια χαρά σε βρίσκω! Σε πολύ καλο σου βγήκε!

Καλό μας μήνα!