Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Thursday, January 18, 2007

Μόρφωση... ποια μόρφωση?

Ένας λαγός, ένα πουλί, ένα ψάρι, ένας σκίουρος, μια πάπια και διάφορα άλλα ζώα αποφάσισαν να ανοίξουν ένα σχολείο. Κάθισαν όλοι κάτω να οργανώσουν το πρόγραμμα.
Ο λαγός επέμεινε ότι στο πρόγραμμα έπρεπε να συμπεριληφθεί το τρέξιμο. Το πουλί επέμεινε για το πέταγμα. Το ψάρι επέμεινε για το κολύμπι. Ο σκίουρος για το κάθετο σκαρφάλωμα στα δέντρα. Κι όλα τα άλλα ζώα ήθελαν να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα η ειδικότητα τους και έτσι έβαλαν τα πάντα και μετά έκαναν το ανεπανόρθωτο σφάλμα να επιμείνουν να παρακολουθήσουν όλα τα ζώα όλα τα μαθήματα.
Ο λαγός έτρεχε υπέροχα, κανείς δεν έτρεχε τόσο γρήγορα σαν τον λαγό. Οι άλλοι όμως επέμειναν ότι ήταν απαραίτητο για την διανοητική και συγκινησιακή πειθαρχία να μάθουν στον λαγό να πετάει. Επέμειναν λοιπόν να τον μάθει να πετάει και τον ανέβασαν σε ένα κλαδί και του είπαν : «Πέτα, λαγέ».
Το κακόμοιρο το ζωάκι πήδησε και έσπασε το πόδι του και το κεφάλι του. Έπαθε ζημιά ο εγκέφαλος του και μετά ούτε να τρέξει καλά δεν μπορούσε. Έτσι αντί για Α στο τρέξιμο πήρε Γ. Πήρε και ένα Δ στο πέταγμα για την καλή του προσπάθεια. Κι όλοι στην επιτροπή του προγράμματος ήταν ευχαριστημένοι.
Το ίδιο έγινε και με το πουλί. Πέταγε σαν τον άνεμο εδώ και εκεί, έκανε τούμπες και κόλπα και έπαιρνε Α στο πέταγμα. Οι άλλοι όμως επέμειναν ότι έπρεπε να μάθει να σκάβει τρύπες σαν τυφλοπόντικας. Βέβαια το πουλί έσπασε τελικά τα φτερά του και το ράμφος του και πολλά άλλα και δεν μπορούσε πια ούτε να πετάει. Όλοι όμως ευχαριστήθηκαν που του έβαλαν ένα Γ στο πέταγμα, και ούτω καθεξής.
Και ξέρετε ποιος ήταν ο αριστούχος αυτού του σχολείου? Ένα διανοητικά καθυστερημένο χέλι, γιατί μπορούσε να κάνει τα πάντα σχεδόν, αρκετά καλά.


Πιθανόν αυτήν την ιστορία την είχατε ξανακούσει ή ξαναδιαβάσει στο παρελθόν. Εγώ την διάβασα πρόσφατα και μου θύμησε τα σχολικά μου χρόνια που δεν ήθελα να ακούσω για φυσική και χημεία. Βασικά ούτε τώρα θέλω να ακούω, αλλά τώρα δεν είμαι υποχρεωμένη να το κάνω. Όπως και να έχει αυτή η ιστορία δείχνει πως περίπου λειτουργεί το εκπαιδευτικό σύστημα παντού σχεδόν. Ειδικά εδώ στην Ελλάδα είναι νομίζω ακόμα χειρότερα.
Δεν μπορώ να ξεχάσω μια μαμά που έτυχε να γνωρίσω και είχε δυο παιδιά εκ των οποίων το ένα πήγαινε δημοτικό και το άλλο τελειώνε το γυμνάσιο. Το άγχος αυτής της μαμάς ήταν τέτοιο στο να είναι τα παιδιά της καλοί μαθητές σε όλα τα μαθήματα και να τις φέρνουν καλούς βαθμούς που νομίζω ότι η πίεση που τους ασκούσε ήταν σχεδόν τρομαχτική!Δεν μπορούσε να δεχτεί ότι το κάθε της παιδί είχε μια κλίση σε κάποιο μάθημα και μια απέχθεια σε ένα άλλο.
Δεν θα ήθελα με τίποτα να ήμουν στην θέση τους. Γενικά δεν θα ήθελα με τίποτα να ήμουν παιδί που έπρεπε να πάει σχολείο σήμερα.

9 comments:

ladybug said...

Συμφωνώ όσο δεν φαντάζεσαι!
Δεν ξαναγύριζα στο σχολείο ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ :)

Jason said...

Ακριβώς έτσι.
Κάπου πριν το καλοκαίρι είχα γράψει δύο πολύ μεγάλα posts για το εκπαιδευτικό σύστημα.
Έβγαλα λίγο το άχτι μου από όλα αυτά που μου την είχαν δώσει τόσον καιρό στα σχολεία.
Και δε θα ξαναγράψω κάτι σχετικό γιατί συγχύζομαι κάθε φορά.
Το κυριότερο, πάντως, είναι αυτό που λες.
Αυτή η εμμονή στα ρομποτάκια.

jul said...

Δεσποινα μου, δεν ξερεις και δεν μπορεις να φανταστεις ποσο πολύ συμφωνώ μαζί σου...Με τιποτα δεν θα ηθελα να πηγαινα σχολείο... και μάλιστα η αλήθεια ειναι οτι βλέπω παιδάκια με τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ σάκες στους ώμους τους και τα λυπάμαι....

Αλεξία Ηλιάδου (synas) said...

Το εκπαιδευτικό σύστημα θα έπρεπε να έχει την ευελιξία και τη δυνατότητα να διακρίνει και να αξιοποιεί τα ιδιαίτερα ταλέντα του κάθε παιδιού. Η γενική παιδεία όμως είναι κι αυτή απαραίτητη. Διαπλάθει πιο ολοκληρωμένους ανθρώπους. Και δεν παθαίνεις τίποτα να πάρεις μια ιδέα απ' όλα. Στο κάτω-κάτω, πώς αλλιώς θα ανακαλύψεις την κλίση σου;

Debby said...

Ladybug! Είναι τα μόνα χρόνια που δεν αναπολώ! Οπως βλέπω και εσύ!!

Jason! Σε εσένα αυτά είναι σχετικά φρέσκα! Και να που δεν έχουν αλλάξει και πολλά μετά από 15 χρόνια και βάλε όπως βλέπω.

Julia! Πίστεψε με ! Το βάρος δεν είναι τίποτα μπροστά στα κακογραμμένα βιβλία που έχουν μέσα!

Synas, δεν λέω όχι στην γενική παιδεία. Άλλο όμως να διδάσκεσε τα πάντα για να μαθαίνεις από όλα και άλλο για να εξετάζεσε σε όλα και να είναι προυπόθεση να είσαι καλός παντού για να πας παραπέρα.

AVRA said...

θα συμφωνησω με την synaς με τη προυποθεση οτι δεν πρεπει να υπαρχει πιεση γιατι οπως σωστα θετεις ο καθενας εχει τις κλισεις του..

Debby said...

Avra... Και εγώ με αυτήν την πίεση διαφωνώ. Είναι παράλογη συνήθως και αποθαρρύνει τα παιδιά να γίνουν κελύτεροι εκεί που μπορούν...

Aphrodite said...

Μακάρι να μπορούμε να αφήνουμε τα παιδιά σε ένα γενικό σύστημα που προσφέρει λίγο απ'όλα, να ανθίσουν με το δικό τους ρυθμό, να γίνουν μέχρι... ιπτάμενα, χορευταρούδικα, γλωσσοκοπάνικα χέλια-ποδηλάτες ένα πράγμα, κάτι μοναδικό ή συνδυασμός από διάφορα... Σε ένα γενικό πλαίσιο, το καθένα μια οντότητα... Αλλά θέλει να σεβόμαστε πολύ, ε?
ΧΧΧ

Debby said...

Και που να τον βρούμε τον σεβασμό? Περισεύει νομίζεις κανενός? :-))