Μια απλή τεχνική για τον πονοκέφαλο.

Κάποια στιγμή έτυχε να διαβάσω ένα ποστ μιας διαδικτυακής μου φίλης, μέσα από τα blogs, της Avras, η οποία παραπονιόταν ότι υποφέρει από πονοκεφάλους. Της είχα πει τότε ότι είχα βρει την υγειά μου αφότου είχα διαβάσει εντελώς τυχαία το βιβλίο του Osho Υγεία Τώρα ή Ποτέ, μετά το οποίο δεν χρειάστηκε ξανά να πάρω παυσίπονο για τον πονοκέφαλο. Τα τελευταία δύο χρόνια σχεδόν δεν πονοκεφαλιάζω πια και αν κάποια στιγμή νιώθω ότι πάει να με πιάσει, κάνω αυτό που πρότεινε μέσα σε εκείνο το βιβλίο και σε λιγότερο από τέταρτο της ώρας είμαι και πάλι μια χαρά.
Θα γράψω λοιπόν εν συντομία την τεχνική αυτή, αν και δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορεί να λειτουργήσει, αν κανείς δεν διαβάσει ολόκληρο το βιβλίο έτσι ώστε να καταλάβει την όλη οπτική του θέματος αρρώστια, πόνος, σύμπτωμα και υγεία.
Καταρχήν να πούμε ότι ο πονοκέφαλος καθώς και οποιοσδήποτε άλλος πόνος είναι ένα σύμπτωμα, δεν είναι η ίδια η αρρώστια. Είναι ένας συναγερμός που βαράει στο σώμα μας για να μας δείξει ότι κάποιο πρόβλημα υπάρχει. Και εμείς πρέπει να βρούμε την πηγή του προβλήματος αυτού και όχι να πατήσουμε το κουμπί να σταματήσει να βαράει ο συναγερμός. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι άμα ο πόνος επιμένει για μέρες εμείς να επιμένουμε σε τεχνικές και παυσίπονα και να μην επισκεφτούμε τον γιατρό μας. Αυτό σημαίνει ότι το πρόβλημα μας δεν είναι κάτι απλό. Αν λοιπόν υποφέρουμε από κοινούς πονοκεφάλους μπορούμε άνετα με την παρακάτω τεχνική να τους θεραπέυσουμε.
Ας υποθέσουμε ότι έχουμε πονοκέφαλο.
Η τεχνική αυτή έχει ως εξής :
Απομονωνόμαστε σε ένα ήσυχο μέρος και προσπαθούμε να παρατηρήσουμε τον πονοκέφαλο. Λέει ο Osho (στο εξής τα πλάγια γράμματα είναι δικά του λόγια) : "Κάθισε σιωπηλά και παρατήρησε τον-όχι σαν να κοιτάζεις έναν εχθρό, όχι. Αν τον κοιτάζεις σαν εχθρό δεν θα είσαι σε θέση να τον κοιτάξεις σωστά. Θα τον αποφύγεις. Κανένας δεν κοιτάζει τον εχθρό του κατευθείαν. Έχει την τάση να τον αποφεύγει. Κοίταξε τον σαν να είναι φίλος σου. Είναι φίλος σου, βρίσκεται στην υπηρεσία σου. Λέει: "Κάτι πάει στραβά. Κοίταξε το." Απλώς κάθισε σιωπηλά και και κοίταξε τον πονοκέφαλο, χωρίς να προσπαθείς να τον σταματήσεις, χωρίς να σκέφτεσαι ότι πρέπει να σταματήσει, χωρίς να μάχεσαι, χωρίς να παλεύεις, χωρίς ανταγωνισμό. Απλώς κοίταξε να δεις τι είναι."
Αν το κάνεις αυτό θα συμβούν τρία (3) πράγματα.
Το πρώτο είναι ότι όσο περισσότερο τον κοιτάζεις τόσο πιο οδυνηρός θα γίνεται."Και τότε θα μπερδευτείς: "Πως πρόκειται να με βοηθήσει, αν γίνεται πιο οδυνηρός;" Γίνεται πιο οδυνηρός επειδή τον έχεις αποφύγει. Τον είχες ήδη καταπιέσει. Ακόμα και χωρίς παυσίπονο, τον καταπίεζες. Όταν τον κοιτάζεις η καταπίεση εξαφανίζεται. Ο πονοκέφαλος θα έρθει στη φυσική του ένταση. Αν γίνει έντονος ο πόνος αυτό είναι ένδειξη ότι τον κοιτάζεις σωστά.
Το δεύτερο που θα συμβεί είναι ότι ο πόνος θα συγκεντρωθεί σε ένα σημείο. Ενώ πριν νόμιζες ότι ήταν απλωμένος παντού, τώρα βλέπεις ότι δεν είναι παντού σε όλο το κεφάλι αλλά μόνο σε ένα μικρό σημείο. Αυτό είναι επίσης μια ένδειξη ότι κοιτάζεις σωστά και βαθύτερα μέσα σου. Όσο πιο πολύ επιμένεις να τον κοιτάζεις τόσο πιο έντονος θα γίνεται και τόσο πιο πολύ θα συρρικνώνεται το σημείο που πονάει. Θα μικρύνει τόσο πολύ που θα μοιάζει με την άκρη μιας καρφίτσας.
Μέχρι που συμβαίνει το τρίτο και πιο σημαντικό πράγμα. Όσο συνεχίζεις να τον κοιτάζεις, θα δεις ότι ο πόνος εξαφανίζεται. Και όταν εξαφανιστεί, έχεις μια ένδειξη για το τι τον προκάλεσε, από που ήρθε. Και θα εμφανιστεί και πάλι. Η ματιά σου δεν είναι πια τόσο συγκεντρωμένη και θα ξανάρθει. Όποτε η ματιά σου είναι στα αλήθεια εκεί, θα εξαφανιστεί. Και όταν εξαφανίζεται, κρύβεται πίσω από την αιτία που τον προκάλεσε. Και θα εκπλαγείς: Ο νους σου είναι έτοιμος να αποκαλύψει την αιτία. Θα δεις όλο το θυμό σου που κουβαλάς συνεχώς μέσα σου. Και όταν ο θυμός έχει εξαφανιστεί, θα εμφανιστεί μέσα σου μια εντελώς διαφορετική ποιότητα ανακούφισης που δεν είχες νιώσει ποτέ με τα παυσίπονα.
Υπάρχει ένα συγκεκριμένο όριο για το σώμα, για να αντέξει οτιδήποτε. Πέρα από αυτό το όριο, το σώμα αρχίζει και αισθάνεται άρρωστο, Το ίδιο συμβαίνει και με το νου. Και ποτέ μην θεωρείς το σώμα και το νου σαν δυο ξεχωριστά πράγματα. Δεν είναι. Ο άνθρωπος είναι σώμα-νους, είναι ψυχοσωματικός.
Δεν ξέρω αν σας φαίνονται περίεργα όλα αυτά, αλλά μπορώ να το καταλάβω αν συμβαίνει αυτό γιατί και εγώ πριν δοκιμάσω έτσι μου φαίνονταν. Eγώ που το λιγότερο μια φορά την εβδομάδα είχα από ένα άσχημο πονοκέφαλο που με ξυπνούσε το βράδυ παρόλα τα ντεπόν και τις ασπιρίνες που κατάπινα, έχω να πω ότι πλέον μόνο περίεργα δεν μου φαίνονται.
Περίεργο μου φαίνεται που άφηνα τον εαυτό μου να υποφέρει για χρόνια, χωρίς λόγο και αιτία.