Δεν μπορώ να πιστέψω ότι τα πιο απολαυστικά πράγματα της ζωής απλώθηκαν μπροστά μας, μόνο και μόνο για να μας βάλουν σε δοκιμασία και να κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την απόκτηση του μεγάλου βραβείου: της ασφάλειας του τίποτα.
Ένα τέτοιο φτηνό παιχνίδι με την ζωή είναι ανάξιο τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τους θεούς.
Το άρωμα του ονείρου - Τομ Ρόμπινς.
Αφιερωμένο στον Zaphod που μου το θύμισε σε ένα σχόλιο του!
Την φωτογραφία την βρήκα από ένα παλιό ποστ του Alombar42.
7 comments:
Καταπληκτικό.
Εγώ στέκομαι στο έργο του Borris αν και λίγο παραποιημένο. Καλημέρα.
:-)
Ευχαριστώ δια την αφιέρωσιν!
love&kisses
zaphod
το αρωμα του ονειρου...
πω τι μου θυμησες!
Jason! Αν δεν το έχεις διαβάσει, κάντο! Είναι απίστευτο βιβλίο.
Arammos! Ναι! Πολύ ωραίος έργο! Ακόμα και το παραποιημένο που επέλεξα να βάλω!
Zaphod! Παρακαλώ! Δεν κάνει τίποτα! ;-)
Mogwai! Αυτό το βιβλίο μου φαίνεται ότι συνέχεια θυμίζει πράγματα στους ανθρώπους που το διάβασαν!! Δεν εξηγείται αλλιώς!! ;-)
Μήπως και ο Αλομπάρ με την Κούδρα δεν είναι μια προέκταση του Ντόριαν Γκραίυ?Γαμώτο,γιατί να γερνάμε???
Panagiota!! Εχει μια κάποια σχέση εφόσον πραγματεύεται και το θέμα των γηρατειών.
Ομως...έχεις σκεφτεί πόσο άθλια θα ήταν η ζωή αν δεν γερνούσαμε και συνεχίζαμε να ζούμε αιώνια???
Ασε που δεν θα μας χωρούσε η γη! αυτό που το βάζεις?
Post a Comment