Έχει ο άνθρωπος την ελευθερία τελικά, να διαχειριστεί την ζωή του?

Συχνά πυκνά τώρα τελευταία με απασχολεί το θέμα της ελευθερίας που έχει ο άνθρωπος σε σχέση με την αυτοδιάθεση του.

Έχει ο άνθρωπος την ελευθερία τελικά, να διαχειριστεί την ζωή του?

Και προτού βιαστούμε να πούμε ναι, ας θεωρήσουμε ότι ένας άνθρωπος είναι κλινήρης για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Έστω ότι μπορεί να μιλήσει, να ζητήσει αυτό που θέλει, και έστω ότι ζητήσει να του γίνει ευθανασία. Θα επιτρεπόταν να γίνει? Όχι βέβαια. Την στιγμή που υπάρχουν νόμοι με τους οποίους η ευθανασία θεωρείτε ότι είναι κακουργηματική πράξη και όχι πράξη ελέους το πιο πιθανόν είναι ότι δεν θα μπορούσε να εκπληρωθεί η επιθυμία του.

Πέρα όμως από τους νόμους (οι οποίοι δημιουργήθηκαν από τους ανθρώπους με σκοπό να τον ωφελούν) σκεφτείτε την ουσία αυτής της περίπτωσης. Ο άνθρωπος τελικά δεν μπορεί να αποφασίσει για την ίδια του την ζωή. Δεν έχει αυτό το δικαίωμα νομοθετικά.

Ο άνθρωπος έχει δικαίωμα στην ζωή σαφώς. Έχει όμως δικαίωμα στον θάνατο? Έχει δικαίωμα σε έναν αξιοπρεπή θάνατο?

Η επίσημη εκκλησία της Ελλάδας είναι κατά της ευθανασίας για πολλούς και διάφορους λόγους που παραθέτει. Έχουν κυρίως να κάνουν με την εξήγηση που δίνουν στην έννοια της ζωής και ερμηνεύοντας διάφορες λεπτομέρειες. Εμένα προσωπικά όλα αυτά δεν με καλύπτουν για τον απλό λόγο ότι όσο και αν το φιλοσόφησα το ζήτημα δεν κατέληξα σε λογικό συμπέρασμα γιατί είναι ενάντια και στην ευθανασία και στην άμβλωση (η οποία εξετάζετε με το ίδιο σκεπτικό σχεδόν. Φοβερή αντίφαση το πώς είναι ενάντια και στην άμβλωση αλλά και στην αντισύλληψη). Το μόνο που εξηγεί αυτήν την στάση είναι ότι όσο είναι ενάντια έχουν την ευκαιρία να μεγαλώνει ο αριθμός του ποιμνίου! Και όπως όλες οι εξουσίες και αυτή αποτιμάτε με αριθμούς.

Το θέμα μου δεν είναι η ευθανασία αυτή καθ’ αυτή. Είναι το πόσο ελεύθεροι είμαστε τελικά να αποφασίζουμε για την ίδια μας την ζωή.

Θέλω όμως να αναφέρω μια περίπτωση που είχα διαβάσει στο βιβλίο των Carol Neiman & Emily Goldman “Afterlife” και αφορά την διαθήκη εν ζωή. Είναι μια διαθήκη που κατοχυρώνεται νομικά όπως και οι κανονικές διαθήκες απλά η μόνη της διαφορά είναι ότι εκτελείτε ενώ ο άνθρωπος που την συνέταξε είναι ακόμα εν ζωή. Αυτό σημαίνει ότι εγώ μπορεί να ζητήσω να μου γίνει ευθανασία στην περίπτωση που κάτι μου συμβεί και η ζωή μου δεν έχει νόημα βάση των πιστεύω μου γι΄ αυτήν.

Νομοθετικά φαντάζομαι δεν πρέπει να υφίσταται στην χώρα μας, (εκτός και αν προβλέπετε και απλά δεν το γνωρίζω εγώ) αλλά ελπίζω κάποια μέρα στο μέλλον να προνοήσουν και γι’ αυτό.

Πολλά θέλω ε?