Αναρωτιέμαι πολλές φορές... γιατί εξαρτάται τόσο πολύ η ψυχολογία μας από τους άλλους. Μια λέξη αρκεί για να με ρίξει στα τάρταρα και επίσης μία για να με κάνει να αισθάνομαι το λιγότερο βασίλισσα όλων. Φυσικά τίποτα από τα δύο δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα.
Ακόμα και αν αυτή η λέξη είναι τόσο σκληρή και με μειώνει στα μάτια των άλλων, και θολώνει ίσως και τα δικά μου τα μάτια, παρόλα αυτά δεν μπορεί στην πραγματικότητα να με ρίξει χαμηλά εκτός και αν εγώ η ίδια το πιστέψω ότι μπορεί να γίνει.
Ακόμα και αν αυτή η λέξη με εκθειάζει τόσο που μου δίνει την εντύπωση ότι είμαι εγώ και άλλη όμοια μου δεν έχει, ακόμα και τότε, αυτή η λέξη δεν θα έχει την ίδια δύναμη να με κάνει να αισθανθώ τόσο high εκτός και αν ίδια αφήσω τον εαυτό μου να το πιστέψει.
Η ψυχολογία του καθενός μας έχει μέσα του το χαμηλότερο σημείο που μπορεί να βρεθεί και το υψηλότερο. Και αυτός που κάνει την διαφορά είναι πάντα ο «άλλος».
Διαπιστώνω όμως ότι όλα όσα κάνουμε σχεδόν τα κάνουμε για τους άλλους. Γιατί είναι ο καθρέφτης μας.
Τα χρήματα που κερδίζουμε από την δουλειά του ο καθένας μας τα χρησιμοποιούμε κυρίως για να κερδίσουμε πόντους στα μάτια των άλλων.
Την εμφάνιση μας την προσέχουμε περισσότερο για να διακρίνουμε εκείνη την γεμάτη ικανοποίηση ματιά έστω και από κάποιον τελείως άγνωστο μας.
Η συμπεριφορά μας είναι τέτοια για να μην προκαλέσουμε τους άλλους. Για να επιβραβευτούμε για αυτήν.
Όλα για τους άλλους. Τους δίπλα, τους πολύ δίπλα, αλλά ακόμα και για τους άγνωστους άλλους.
Και όλα αυτά για να μην μείνουμε μόνοι. Πόσο τρομάζει η μοναξιά...
7 comments:
Kαλημέρα Debby. Πολύ ωραίο και αρκούντως τσουχτερό...
Γιατί οι «άλλοι» είναι ο καθρέφτης μας;
Γιατί είναι πολύ δύσκολο να κοιτάζουμε τον εντός μας καθρέφτη:
είτε γιατί δεν μπορούμε να τον βρούμε,
είτε γιατί δεν τολμάμε, φοβούβενοι το τι μπορεί να δούμε,
είτε γιατί δεν μας αρέσει αυτό που βλέπουμε,
είτε γιατί δεν βρίσκουμε τον τρόπο ή τη δύναμη να το βελτιώσουμε.
Καλημέρα.
Εγώ δεν θα ανακατευτώ με τα φιλοσοφικά θέματα, καθότι πρακτικός άνθρωπος...
Τα χρήματα τα βγάζω για να τα ξοδεύω, για μένα και για μερικούς ανθρώπους που αγαπώ. Σκασίλα μου τι βλέπουν οι άλλοι.
Την εμφάνισή μου δεν την προσέχω -- αν και θα έπρεπε, για λόγους υγείας. Σε ό,τι αφορά τα ρούχα, μου αρκεί να είναι άνετα και του γούστου μου.
Η συμπεριφορά μου έχει κύριο άξονα τη ρήση: φέρσου όπως θα ήθελες να σου φέρονται, και μην κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν εκείνοι. Η μόνη επιβράβευση είναι η αρμονική συνύπαρξη, που είναι και ο τελικός στόχος, άλλωστε.
Δεν είναι όλα για τους άλλους. Είσαι ένα με τους άλλους, κι αυτοί μ' εσένα.
Καλημέρα σε όλους!
Π, είναι μάλλον αυτό που λες... φοβόμαστε αν κοιτάξουμε μέσα μας τι θα δούμε, με αποτέλεσμα το μέτρο μας να είναι οι άλλοι... πάντα.
Cyrus, ακρως σκεπτικιστής όπως πάντα! Αν σε γνώριζα προσωπικά θα μπορούσα να σου κατονομάσω πάρα μά πάρα πολλά πράγματα που κάνεις για τους "άλλους". Γιατί όντως λειτουργούν σαν τον καθρευτη σου και ας μην το συνειδητοποιείς. Ομως από την στιγμή που δεν σε απασχολεί σαν θεμα, είσαι ο καλύτερος του χωριού που λένε!
Deepest, έτσι είναι. Ο Μπρυκνέρ μου είναι ιδιαίτερα συμπαθείς γενικά σαν συγγραφέας. Για την κυνικότητα του
Επικοινωνούμε κάθε μέρα με τους άλλους όλους εκτός από τον εαυτό μας. Και όταν μείνουμε για λίγο παραπάνω από αυτό που αντέχουμε μόνοι μας κάνουμε σαν τρελλοί να βρεθούμε με κόσμο...
Πολύ αληθινό. Ο μεγαλύτερος φόβος μας, πιστεύω, είναι να ξυπνήσουμε μια μέρα και να είμαστε εντελώς μόνοι μας. Αλλά και πάλι δεν ξέρω, μπορεί απλώς να λέω κάτι δικό μου...
Γράφεις πολύ ωραία. Καθόλου πεζός δεν είναι ο λόγος σου. Ελπίζω να το πιστέψεις. :)
Deepest, με τόσους Πασκάλ επόμενο ήταν να μπερδευτω!! Αυτόν πάντως που αναφέρεις πρώτη φορά τον ακούω αλλά ήδη τον συμπαθώ γι'αυτό που είπε!
Serenity, καλώς σε βρήκα.
Η αναρώτηση μου ξεκίνησε από το πόσο μας επηρεάζουν οι άλλοι, ακόμα και αυτοί που μας είναι άγνωστοι. Και μάλλον συμβαίνει λόγω κάποιου υποσυνείδητου φόβου ότι θα απομονωθούμε...
Debby μου, γεια σου! Σου είπα προχθές ότι "αν οι μπάμιες είχαν χεράκια, θα σ' έπνιγαν". Αυτό το λένε στους vegeterians, που λυπούνται τα ζώα, αλλά όχι τα φυτά και στο έγραψα για πλάκα. Ελπίζω να μην παρεξηγήθηκες. Φιλάκια.
Synas μου, sorry που ψιλοχάθηκα αλλά τις τελευταίες μέρες ούτε να διαβάσω καλά καλά δεν προλαβαίνω τα blog που θέλω.Ισα που απανταω εδώ στο δικό μου και αφήσω κανένα μήνυμα στα γράηγορα αλλού.
Ψιλοτρέχω γιατί ετοιμάζομαι για διακοπές και μου έπεσε μαζεμένη δουλειά. Ειδάλως θα σας έκανα παρειτσά και στο πατσατζίδικο!
Παντως έχε υπόψη για μεταγενέστερη χρήση, ότι δεν είμαι καθόλου ευθικτη. Πρέπει να μου κάνεις κάτι πολύ χοντρό για να μουτρώσω! Απλά δεν είχα καθόλου χρόνο να επανέλθω, να σε ρωτήσω και τι εννοούσες μιας και δεν το ήξερα αυτό που μου εξηγησες τώρα. Θα τα πούμε σύντομα ελπίζω.
Post a Comment