Χορτοφάγος ή σαρκοφάγος?

Είναι ένα θέμα που με απασχολεί συχνά πυκνά. Με αποκορύφωμα το Πάσχα όταν σφάζονται μαζικά χιλιάδες αρνιά και κατσίκια. Μου το έφερε στο νου σήμερα ο   Resident με ένα βίντεο που μου πρότεινε να δω.

Τρώω κρέας από τότε που με θυμάμαι. Είμαι παμφάγο θα έλεγα. Δεν έχω σχεδόν καμιά ιδιοτροπία στο φαγητό. Τρώω τα πάντα σε κάθε μορφή. Πολλές φορές ψάχνω να βρω τι δεν τρώω αλλά δεν βρίσκω τίποτα. Μπορεί για κάτι να μην πετάω την σκούφια μου αλλά το τρώω.

Στο θέμα μας τώρα. Προβληματίζομαι πολλές φορές για το αν πρέπει να τρώω κρέας ή όχι. Είχα διαβάσει κάπου ότι όταν σφάζεται ένα ζώο εκκρίνει μια ουσία στο αίμα του η οποία περιέρχεται στον άνθρωπο όταν το τρώει και είναι κατά κάποιο τρόπο η αιτία για κάποιες «βίαιες» συμπεριφορές που εκφράζει. Στατιστικά οι χορτοφάγοι είναι πιο φιλήσυχοι άνθρωποι σε σχέση με αυτούς που τρώνε και κρέας. Τώρα βέβαια στις προηγμένες χώρες οι σφαγές των ζώων γίνονται ενώ τα ζώα είναι αναίσθητα μιας και προηγουμένως τα έχουν «κοιμίσει» περνώντας τα από θάλαμο με αναισθητικό αέριο.

Επίσης σε μια εκπομπή στην τηλεόραση, η οποία ασχολούνταν με το πόσο τυποποιημένο έχει γίνει το εμπόριο κρέατος συνειδητοποίησα κάτι που όλοι το ξέρουμε αλλά δεν του δίνουμε σημασία. Ότι ένα παιδί που πιθανόν δεν έχει δει από κοντά και ζήσει με μία κότα ή με ένα κατσικάκι δεν έχει συναίσθηση ότι αυτό που τρώει το μεσημέρι είναι το ίδιο πλάσμα που κάποτε ζούσε και ανέπνεε σαν το ίδιο. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει μόνο στα παιδιά. Συμβαίνει σε όλους μας που κατά κάποιο τρόπο λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής έχουμε αποκοπεί από την φύση. Αρχίζουμε να μην έχουμε συναίσθηση του τι αγοράζουμε όταν πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ και παίρνουμε το μισό κιλό μοσχάρι έτοιμο κομμένο, και τυλιγμένο στο σελοφάν του σαν να παίρνουμε ένα πακέτο γαριδάκια και το βάζουμε στο καλάθι μας. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητή…

Και φυσικά με αυτόν τον τρόπο της τυποποίησης, του εμπορίου κρέατος και της μαζικής παραγωγής του, σφάζονται πολύ περισσότερα ζώα από ότι παλιότερα. Δεν υπήρχε βέβαια και αυτή η αφθονία που υπάρχει σήμερα. Όμως όταν έσφαζαν ένα ζώο, τίποτα δεν πήγαινε χαμένο… Μέχρι και το τελευταίο του κομμάτι. Γιατί ο κόσμος το εκτιμούσε αυτό που έτρωγε. Τώρα με ευκολία πετάμε αυτό που μας έμεινε.

Από την άλλη, όλα αυτά τα θρεπτικά στοιχεία που παίρνουμε από το κρέας πως αναπληρώνονται? Με χάπια? Με σκόνες? Με άλλες τροφές? Πόσο εύκολο είναι αυτό όταν με μία μπριζόλα την εβδομάδα έχεις λύσει το πρόβλημα σου? Πόσο εύκολο είναι όταν δεν σε ακολουθεί το στενό σου περιβάλλον, ούτε καν ο σύντροφος σου?

Η κουμπάρα μου είναι χορτοφάγος ενώ ο σύζυγος της όχι. Έγινε χορτοφάγος μετά την γνωριμία τους. Αναγκάζεται να του μαγειρεύει ξεχωριστά. Δυο εβδομάδες που την φιλοξενούσα σπίτι μου το μόνο που έτρωγε ήταν μήλα και ντομάτα με αλάτι. Ήξερα ότι δεν τρώει κρέας και απέφευγα όσο μπορούσα να κάνω φαγητά που είχαν κρέας. Αλλά ακόμα και αυτά δεν τα έτρωγε. Αναρωτιόμουν πως καταφέρνει και ζει! Έτσι δεν θα μπορούσα με τίποτα… Για μένα το φαγητό είναι μια από τις απολαύσεις της ζωής. Και όπως δεν μου αρέσει η «λογοκρισία» πουθενά δεν μου αρέσει ούτε και εκεί.

Υ.Γ. Σου υπόσχομαι Resident, θα το ελαττώσω όσο πιο πολύ μπορώ! Αν το κόψω τελείως θα σε ειδοποιήσω να μου στείλεις το δώρο μου!!!

Y.Γ. Νο2
Ο Resident προτείνει μια πολύ ενδιαφέρον σχετική ιστοσελίδα (The Meatrix). Δείτε τις δύο ταινιούλες κινουμένων σχεδίων και ίσως προβληματιστείτε και εσείς. Για ελληνικούς υπότιτλους επιλέξτε international.