Ο Ρενέ Ντεκάρτ έχει πει: «Cogito ergo sum – σκέφτομαι άρα υπάρχω.»
Τώρα τελευταία συνηθίζεται να παραφράζεται και να λένε: «Coito ergo sum – Συνουσιάζομαι άρα υπάρχω.»
Και τα δύο είναι λάθος γιατί είναι σαν να αντιστρέφουμε τα πράγματα. Η ύπαρξη έρχεται πρώτη. Η σκέψη προκύπτει αργότερα.
Έρχεται μια στιγμή που η σκέψη ξαναχάνεται κι όμως εσύ υπάρχεις. Αυτό συμβαίνει με τον διαλογισμό: Η σκέψη δεν υπάρχει πια, εσύ όμως υπάρχεις. Οπότε η σκέψη είναι μη απαραίτητη.
11 comments:
Ίσως εκείνοι που χρησιμοποιούν το Cogito ergo sum να μην φαντάζονται την ύπαρξή τους χωρίς σκέψη, πράγμα σπάνιο αλλά συμβαίνει. Αν και τελευταία παίρνουμε αβέρτα όποια φράση μας ακούγεται καλά στ' αυτί και την κάνουμε καραμέλα
Είναι μόδα η παράφραση ιστορικών ρήσεων και ρητών.
Δε νομίζω, όμως, ότι μπορεί να συγκριθεί κάτι με την αμεσότητα, την καθαρότητα και την περιεκτικότητα που περιέχει το μεγαλείο των 3 λέξεων του Καρτέσιου.
Εμένα το "coito ergo sum" μου πάει πολύ καλλίτερα! Ε, είναι και το όνομα του Blog μου που βοηθάει...!
Καλημέρα σε όλους!
Πληρωμένη πένα, οι περισσότεροι δεν μπορούν να φανταστούν την ζωή τους δίχως την σκέψη τελικά όχι το ανάποδο. Ακόμα και αυτοί που την φαντάζονται χωρίς σπανίως μπορούν να απαλλαγούν από την σκέψη...
Reactor, έχεις δίκιο ότι αυτό εννοεί ο φιλόσοφος. Παρόλα αυτά ακόμα και αν δεν συνειδητοποιούμε την ύπαρξη μας, δεν πάυει να υπάρχουμε. Θέλει να πει μάλλον ότι η μόνη ύπαρξη με σημασία και νόημα είναι αυτή η οποία το ον έχει συνειδητοποιείσει την ύπαρξη του. Πράγμα που σημαίνει ότι τα ζώα δεν έχουν λόγο ύπαρξης στην ουσία...
Jason, και όμως, αν με ρωτήσεις θα προτιμήσω την παράφραση! Έχει ουσία και αποτέλεσμα σε σχέση με την στείρα ρήση του Καρτέσιου!
Heliotypon, το είπα και παραπάνω. Και εγώ μαζί σου!
Ερώτηση προς φίλες:
Μόλις τελειώνετε την συνουσία, παύετε να υπάρχετε? Και αν ναι, μετά πρέπει να καταναλώσετε για να συνεχίσετε να υπάρχετε? Γιατί αυτό διαπιστώνω εγώ...
Ενώ εμείς οι φιλοσοφημένοι άρρενες γιατί απλά αρκούμαστε στην σκέψη για να υπάρχουμε. Άσε που με την σκέψη μπορούμε και συνουσιάζομαστε κάθε τρεις και λίγο...γιατί αλλιώς θα είχαμε έντονα υπαρξιακά προβλήματα!
Να μιλήσω και σοβαρά τώρα?
Και φυσικά δεν θα μπορούσα να λείψω εγώ από ένα τέτοιο θέμα, που αφορά τον τίτλο του blog μου! Ας όψονται οι εκλογές που έτρεχα, και θα είχα απαντήσει νωρίτερα.
Πηδιέμαι (άκου... συνουσιάζομαι) ή καταναλώνω ή γενικότερα πράττω κάτι, και άρα (ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΩ ότι) υπάρχω έχει την γενικότερη έννοια ότι μπορώ και σκέφτομαι. Εκεί έγκειται το μεγαλείο της φράσης όπως πολύ σωστά είπε και o Jason.
Αν ήμουν ένα αντικείμενο αυτή την στιγμή (και όχι κατά την θεώρηση του Tom Robbins, που τα αντικείμενα παίζουν πρωταγωνιστικούς ρόλους και έχουν πολλές γραμμές ρόλου στις ιστορίες του), δεν θα μπορούσα να συνειδητοποιήσω την ύπαρξη ενός ανθρώπου, ακόμη και αν αυτός με χρησιμοποιούσε και άλλαζε την κατάστασή μου (με πέταγε, με έσπαγε, με έλιωνε κλπ).
Και μην ξεχνάμε ότι ένα από τα μεγαλεία της φράσης αυτής είναι ότι μιλάει σε Α’ ενικό πρόσωπο. Δεν λέει σκέφτεσαι, άρα υπάρχεις, ή αυτοί σκέφτονται. Λέει (ΕΓΏ) σκέφτομαι. Ξέρει κανένας τι σκέφτεται ο άλλος? Διαβάζω ακούω τις σκέψεις των άλλων, αλλά μπορώ να είμαι σίγουρος για το τι τελικά σκέφτονται οι άλλοι? Βλέπω απλά τα ίχνη των άλλων στην δική μου σκέψη, στην δική μου νόηση.
Γιατί όσες λογικές σκέψεις να κάνουμε, στο τέλος μόνο για την δική μας ύπαρξη είμαστε σίγουροι. Και πάλι για την ύπαρξη όπως την αντιλαμβανόμαστε εμεις. Και όχι όπως την αντιλαμβάνεται ένα άλλο ον. Πως μπορώ να ξέρω εάν και πως αντιλαμβάνεται την ύπαρξή της μια κότα, ή ένα σύννεφο ή μια εξωσυμπαντική οντότητα?
Εμείς πάλι τα «σκεπτόμενα» όντα, νιώθουμε ότι υπάρχουμε, αν και πάλι πολλές φορές έχουμε όλοι σκεφτεί ότι ζούμε σε ένα όνειρο, και πιστεύουμε ότι ακόμη και ότι όλοι οι υπόλοιποι γύρω μας είναι κομπάρσοι στην ταινία που πρωταγωνιστούμε εμείς σαν άλλοι Truman.
Και πάλι μόλις χρησιμοποιήσουμε την σκέψη μας, επανερχόμαστε...
Με τις αισθήσεις μας αντιλαμβανόμαστε 4 διαστάσεις, καθαρά με την σκέψη μας όμως μπορούμε να αποδείξουμε την ύπαρξη πολλών άλλων διαστασεων, να ερευνήσουμε κόσμους που δεν μπορούμε να αισθανθούμε, αλλά σίγουρα υπάρχουν.
Τέλος, γιατί στους άνδρες μας αρέσει να φιλοσοφούμε σε αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών?
Philos!! Το είπα μιας εξαρχής ότι ούτε το ένα ούτε το άλλο μου μοιάζει σωστό. Αλλά αν έπρεπε να διαλέξω θα διάλεγα το δεύτερο! Οπότε αν με ρωτάς (νομίζω είμαι η μόνη θυληκού γένους που πήρα αυτήν την θέση) σου λέω ότι η θέση μου είναι ότι και τα δύο είναι λάθος. Γιατί απλά υπάρχω μια χαρά και χωρίς καμία από τις δυο προυποθέσεις!
Να σου πω ότι όταν έγραφα αυτό το post εσένα σκέφτηκα μιας και είναι ο τίτλος του blog σου!
Θεωρώ ότι η σκέψη είναι χρήσιμη εως απαραίτητη για την επιβίωση. Οι αισθήσεις όμως είναι πιο "δυνατές", το ίδιο απαραίτητες και λειτουργούν πιο άμεσα. Τις προτιμώ.
Χωρίς σκέψεις δεν υπάρχουν αισθήσεις. Οι αισθήσεις είναι η τροφή της σκέψης, δεν έχουν λόγο ύπαρξης χωρίς την σκέψη...
Αλλιώς οι αισθήσεις είναι μόνο χημικές ενώσεις και διεργασίες.
Η σκέψη είναι που τις κάνει τόσο ωραίες.
Αχ! Όχι Philos!
Η σκέψη μπορεί να διαστρευλώσει τις αισθήσεις που είναι από μόνες τους αυτόνομες. Γι'αυτό και βλέποντας το ίδιο πράγμα π.χ. μπορεί άλλο να δω εγώ και άλλο εσύ...
Η σκέψη μπορεί να εξυψώσει και να εκχυδαίσει επίσης. Δεν σε αφήνει όμως να δεις την αληθινή όψη.
Αυτό μου θυμίζει ένα άλλο.
dura lex sed lex
Σκληρός νόμος αλλά νόμος
το οποίο γίνεται
dura sex sed sex...
Καλό!! :-)
Post a Comment