Lilypie Kids Birthday tickers

Lilypie Kids Birthday tickers

Saturday, November 11, 2006

Το τσιγάρο και εγώ. Μια σχέση αδιαφορίας!

Προχθές βράδυ πήγαμε με τον καλό μου για φαγητό μετά την δουλειά. Με το που ήρθε το φαγητό και άρχισα να τρώω ένιωσα την μυρωδιά καπνού τσιγάρου μέσα στα ρουθούνια μου λες και αυτός που κάπνιζε βρισκόταν απέναντι μου και φυσούσε τον καπνό μέσα στα μούτρα μου. Ήταν μια κοπέλα που καθόταν τουλάχιστον 7 μέτρα μακριά! Το χειρότερο μου σχετικά με το κάπνισμα είναι αυτό. Να θέλω να φάω και να είμαι αναγκασμένη να μυρίζω καπνό τσιγάρου. Αυτό το είχα από τότε που κάπνιζα και εγώ η ίδια.Τώρα πια δεν μπορώ να "ζηλέψω" καν που κάποιος καπνίζει. Δεν μου δημιουργείτε πια αυτή η επιθυμία να καπνίσω. Αλλά ούτε και με ενοχλεί (εκτός από την παραπάνω περίπτωση). Αδιαφορώ όταν μυρίσω καπνό. Δεν με απασχολεί. Είναι κάτι αντίστοιχο με το να μυρίζεις λάχανο βρασμένο όταν δεν σου αρέσει το λάχανο το βρασμένο. Στο σπίτι μου επιτρέπω το κάπνισμα στους επισκέπτες. Εξάλλου μόλις αερίσω λίγο φεύγει η όποια μυρωδιά. Απλά δεν με απασχολεί. Ούτε καν το θέμα υγείας γιατί είναι απλά πάρα πολλά τα "ανθυγιεινά" της ζωής μας. Δεν θα μείνω στο τσιγάρο. Παρόλο που υπήρξα καπνίστρια για αρκετά χρόνια δεν μπορώ να πω ότι μου είχε γίνει ποτέ το τσιγάρο τρόπος ζωής. Μου άρεσε να καπνίζω, ήθελα να καπνίζω, κατανάλωνα κοντά στο 1 1/2 πακέτο ημερησίως αλλά δεν ήμουν ποτέ από αυτούς που ξυπνούσα το πρωί και ήθελα οπωσδήποτε τσιγάρο μαζί με τον καφέ. Και αν δεν τύχαινε αυτή η περίπτωση προχθές ούτε θα έγραφα τώρα για αυτό. Αν δεν βαριέστε διαβάστε παρακάτω για την αρχή και το τέλος του τσιγάρου στην ζωή μου...
Η πρώτες μου "τζούρες" ήταν τραγικές! Η πρώτη φορά ήταν με την προτροπή φιλενάδων που εκείνες ήδη κάπνιζαν (κρυφά τότε ακόμα, γιατί θεωρούταν ταμπού να καπνίζει μια γυναίκα). Δεν ξέρω τι έγινε, αλλά ο καπνός δεν πήγε κάτω και δεν βγήκε από το στόμα. Βγήκε από την μύτη! Η δεύτερη απόπειρα έγινε μετά από χρόνια. Είχαμε κάνει κοπάνα εγώ και άλλες τρεις φίλες μου από την σχολή και πήγαμε σπίτι μου όπου μαζί με το καφεδάκι μας και το "θάψιμο" είπαμε να κάνουμε μια απόπειρα να "μάθουμε" να καπνίζουμε. Είχαμε αγοράσει ένα πακέτο τσιγάρα, πήρε η κάθε μια από ένα, και το ανάψαμε. Η μία έβλεπε την άλλη και έκρινε αν το γενικότερο στυλ συμβάδιζε με αυτό του καπνιστή και έκανε τις ανάλογες παρατηρήσεις για βελτίωση. Δίναμε συμβουλές η μια στην άλλη , χωρίς καν να ξέρουμε η κάθε μια που παν τα τέσσερα, πως να ρουφάει τον καπνό και πως να τον φυσάει, σε ποια χρονική στιγμή κτλ. Κάποια στιγμή με τα πολλά αρχίσαμε να καπνίζουμε σωστά (ή έτσι να νομίζουμε τέλος πάντων). Εκεί το αποτέλεσμα ήταν ακόμα πιο γελοίο. Μια από μας έφτασε στο σημείο να κάνει εμετό. Εγώ είχα αναγούλες και ανακατωσούρα στο στομάχι! Ίσως αντί ο καπνός να πηγαίνει στους πνεύμονες, με την ανιδεότητα μας τον κατευθύναμε στο στομάχι!! Ιδέα δεν έχω. Θυμάμαι όμως ότι παρόλη αυτή την σχετικά δυσάρεστη κατάσταση που δημιουργήθηκε, ρίξαμε πολύ γέλιο εκείνη την μέρα.
Μετά από αυτές τις πρώτες απόπειρες τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Χρόνια μετά το τσιγάρο συνέχιζε να μου φαίνεται πολύ cool και το ότι σύχναζα σε μπαρ και κλάμπ υπέρ του δέον ήταν λόγος αρκετός να αρχίσω το κάπνισμα. Εξάλλου ήμουν σχεδόν συνέχεια; σε ένα χώρο που σχεδόν όλοι κάπνιζαν. Και γιατί να καπνίζω τον καπνό του δίπλα και όχι τον δικό μου? Τουλάχιστον το να καπνίζεις τον καπνό που αναπνέεις είναι σαφώς πιο ευχάριστο από το να αναπνέεις τον καπνό του άλλου και σε αυτό η άποψη έχει μείνει η ίδια από τότε. Είναι ο μόνος λόγος που θα με κάνει να αρχίσω το κάπνισμα ξανά. Όμως στην αντίπερα όχθη υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι εξίσου σημαντικοί που θα με κάνουν να μην το αρχίσω ξανά.
Πρώτα από όλα σαν ιδέα του να μπαίνει μέσα στον οργανισμό μου καπνός με απωθεί πλέον. Αναπνέω και μόνο για αυτό νιώθω φοβερά όμορφα με τον καθαρό αέρα που μπαίνει μέσα μου και η ιδέα και μόνο να μπει καπνός με χαλάει ανεπανόρθωτα! Αυτό μου βγήκε πρόσφατα όταν εκτίμησα την "ζωή" λίγο πιο συνειδητά από πριν. Τότε αντιλήφθηκα ότι το σώμα μας δεν είναι σκουπιδοτενεκές να του πετάμε μέσα ότι βρούμε. Αυτό βέβαια είναι σχετικό για τον καθένα.
Όντας καπνίστρια προσέθετα απλά προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα. Άγχος, αν θα μου φτάσουν τα τσιγάρα, πως θα κρατάω μέσα σε ένα στριμόκωλο κλάμπ πακέτο, ποτό και το τσιγάρο που κάπνιζα, να ψάχνω φωτιά και να μην βρίσκω (ξέρετε τι χαμός γίνεται με τους αναπτήρες! Γιατί όλοι τους παίρνουν από τους άλλους?), να προσέχω μην φυσήξει αεράκι και πάρει την στάχτη από το τασάκι και με κάνει καινούργια.
Ο οικονομικός ήταν και αυτός ένας αρκετά σοβαρός λόγος. Όταν δεν βάλεις μέτρο στο τσιγάρο θέλεις όλο και πιο πολύ. Όταν αντιλήφτηκα τι ξόδευα για αυτό έβαλα κάτω και υπολόγισα το τι θα μπορούσα να κάνω με αυτά τα χρήματα και αξιολόγησα τις προτεραιότητες μου. Θέλω να καπνίζω ή να αγοράζω περισσότερα βιβλία? Η να αγοράζω ένα ρούχο παραπάνω? Η να πάω ένα ταξιδάκι? Και απλά αποφάσισα.
Δεν ήταν εύκολο να το κόψω. Ένιωθα την στέρηση. Έβλεπα στα όνειρα μου ότι κάπνιζα και στον ξύπνιο μου αναρωτιόμουν αν ήταν αληθινό ή ψέματα. Δυσκολεύτηκα στην αρχή. Όμως σιγά σιγά βρήκα κάποια τρυκ να ξεγελάσω το μυαλό μου.
Δεν απαγόρευσα παντελώς το τσιγάρο από τον εαυτό μου (όταν φέρεσαι σκληρά σε κάποιον σου το ανταποδίδει. Δεν έχει σημασία ότι αυτός ο άλλος είναι ο ίδιος σου ο εαυτός.). Είχα δύο πακέτα όταν αποφάσισα να το κόψω. Το ένα ήταν κλειστό. Είχα καταφέρει όμως να σταματήσω το κάπνισμα προτού καν τελειώσει το ήδη ανοικτό. Έθεσα απλά κάποιους όρους. Δεν θα καπνίζω ασυνείδητα. Όταν θα ανάβω ένα τσιγάρο θα φροντίζω να έχω τον χρόνο και την ηρεμία να το απολαύσω μέχρι το τελευταίο εκατοστό. Ετσι πάντα μετέθετα την ώρα του τσιγάρου λίγο αργότερα μέχρι να βρεθεί ο κατάλληλος χρόνος που να πληροί τις προϋποθέσεις. Καταλαβαίνεται βέβαια ότι τέτοιο χρόνο έχουμε πολύ λίγο όλοι μας. Με αποτέλεσμα τα τσιγάρα που κάπνιζα να μειωθούν πάρα πολύ χωρίς να έχω στερητικά γιατί απλά δεν έλεγα ΟΧΙ, αλλά έλεγα ΟΧΙ ΤΩΡΑ. Μεγάλη υπόθεση το μυαλό μας... Θέλει πολλά τρυκ για να μπορέσει να το ξεγελάσει κανείς. Αλλά το σημαντικό είναι πως υπάρχει τρόπος.
Είναι κάτι που το μπορεί ο καθένας μας. Μένει να το θέλει.

16 comments:

Thrass said...

"Καπνίζουμε γιατί αυτό είναι το κοντινότερο που μπορούμε να βρεθούμε στη φωτιά χωρίς να καούμε."
Τομ Ρόμπινς, Ο Τρυποκάρυδος

"Το κάπνισμα είναι η φυσική συνέχεια του θηλασμού."
Ζαν-Πωλ Σαρτρ, Λέξεις

"Ο Σαρτρ είναι μαλάκας."
Τομ Ρόμπινς, Ο Τρυποκάρυδος

(περίπου έτσι, τα γράφω από μνήμης)

Το χειρότερο είναι όταν προσπαθώ να εξηγήσω στους αντικαπνιστές ότι καπνίζω επειδή μ' αρέσει. Δεν το χωράει το μυαλό τους.

Debby said...

Δεν είναι τέλειος ο Τομ Ρόμπινς??

Πάντως εγώ μπορώ να καταλάβω πλήρως κάποιον που καπνίζει γιατί του αρέσει. Είναι δε κάτι, που δεν επιδέχεται αντίρρησης. Περί ορέξεως ουδείς λόγος λένε.
Δεν μπορώ όμως να καταλάβω αυτούς που λένε ΘΕΛΩ να το κόψω και δεν μπορώ.

αθεόφοβος said...

Σε συγχαίρω για το κόψιμο γιατί και εγώ το έχω κόψει από χρόνια.
Μετά από ατελειωτα χρόνια καπνίσματος μέχρι 3 πακέτα ημερησίως, το έκοψα όταν πείστηκα ότι δεν διαφέρεις σε τίποτα από κάθε εξηρτημένο άτομο όπως πχ στην ηρωϊνη η οποία είναι πιό εύκολο να την κόψεις από ότι το τσιγάρο.
Δυστυχώς μόνο το 7% των καπνιστών καταφέρνει να διατηρήσει την διακοπή μετά 1 χρόνο.

Debby said...

Αθεόφοβε, έχω πάνω από 2 χρόνια που το έχω κόψει. Είμαι αισιόδοξη ότι δεν θα το αρχίσω ξανά γιατί όπως έγραψα απλά μου είναι αδιάφορο πια!
Αλλά και εσύ μια χαρά τα κατάφερες με 3 1/2 πακέτα!!

Fight Back said...

Εμενα με ενοχλουν περισσοτερο αυτοι που κανουν σαν υστερικοι μολις αναψει καποιος τσιγαρο. Ψυχραιμια, ουτε εγω καπνιζω αλλα το ανεχομαι.

Anonymous said...

Σήμερα φαίνεται πως είναι μέρα τσιγάρου και εδώ και σε άλλα blogs και αλλού...
Ήμουν έξω σε μια γιορτή σε Bar και βρήκα τον φίλο μου που το ειχε κόψει πριν κανα χρόνο να καπνίζει. Και αρχίσαμε την σχετική κουβέντα. Πως, γιατί, πως αισθάνεται κλπ, κλπ.
Εγώ το έκοψα 3 χρόνια πριν, και δυο μήνες αφότου παντρεύτηκα. Και εν μέσω πολύ έντονης και αγχωτικής εργασίας εκείνη την περίοδο. Αρρωστησα, έκανα 3-4 μέρες να καπνίσω και είπα να τοκρατήσω. Και το κράτησα. Και το ήθελα. Γιατί ήμουν σίγουρος ότι μες τα επόμενα χρόνια θα ερχόταν και το παιδί μου (ήρθε τελικά μετά από 1 χρόνο) και δεν γινόταν να ζει σε ένα περιβάλλον εξαρτημένων γονιών, με έντονη την μυρωδιά από τα αποτσίγαρα στα τασάκια.
Οταν έμεινε έγκυος η γυναίκα μου το έκοψε και εκείνη από μόνη της. Γιατί το ήθελε πραγματικα και καταλάβαινε ότι ήταν το σωστό για το παιδί μας και την νέα μας ζωή.
Και στους δύο μας άρεσε (κάναμε γύρω στα 2 πακέτα έκαστος τότε), όπως είναι φυσικό, και αρέσει σε όλους τους καπνιστές. Αλλά έπρεπε να κοπεί. Και το κόψαμε μαχαίρι πολύ πιο απλά από όσο περιμέναμε. Όπως και ένα σωρό πράγματα στην ζωή μας, που θέλουν ένα μέτρο ή και αποκλεισμό τους, αν ξέρεις ότι θα προκαλέσουν άλλες παρενέργειες αργότερα, άμεσα ή έμμεσα.
Αλλά σήμερα τσαντίζομαι και θα κάνω και σαν υστερικός, αν κάποιος ανάψει ένα τσιγάρο σε έναν χώρο (εκτός μπαρ, ή κλαμπ) και δεν με ρωτήσει αν με ενοχλεί ή αν φυσάει τον καπνό του στα μούτρα μου χωρίς να το καταλαβαίνει.
Και τσαντίζομαι γιατί έκοψα μια κακή συνήθεια για να γλιτώσω από τις επιβλαβείς συνέπειές της, για να έρχεται ο καθένας εθισμένος να μου επιβάλει την συνήθειά του, χωρίς να έχει την στοιχειώδη ευγένεια να με ρωτήσει αν με πειράζει?
Ζήσε και άσε τους άλλους να ζήσουν ή μάλλον πέθανε εσύ και άσε τους άλλους να ζήσουν.
Ο κωμικός Chris Rock είχε πει άλλοστε ότι το τσιγάρο είναι το μοναδικό ναρκωτικό που σκοτώνει και άλλους εκτός από αυτόν που το κάνει χρήση.

Καμία ανοχή...

Anonymous said...

@ Debby: Μπράβο σου!!! Το χειρίστηκες πολύ έξυπνα το θέμα... ;))

Debby said...

Fight Back, το να κάνεις σαν υστερικός για το οτιδήποτε δεν είναι κάτι που βοηθάει σίγουρα. Στις περισσότερες περιπτώσεις το να το ζητήσεις ευγενικά αρκεί.

Philos, αρκεί να το αποφασίσει κανείς και γίνεται. Συνήθως χρειάζεται κάποια αφορμή όπως σε εσένα και την γυναίκα σου π.χ. Υπάρχουν όμως πολλοί άλλοι που κάτι αντίστοιχο δεν είναι σαφώς λόγος να το κόψουν απλά γιατί δεν το θέλουν.
Στον Καναδά από αρχές καλοκαιριού απαγορευτηκε το καπνισμα παντού σε όλους τους κλειστούς χώρους. Ούτ καν σε κλαμπ μπορεί να καπνίζει κάποιος. Για τους καπνιστές έχει δημιουργήθει μια βεράντα και περιμένουν ουρά να πάρουν σειρά να βγουν να καπνίσουν!! Μου είπαν ότι σε κάποιο αεροδρόμιο του Λονδίνου ( δεν θυμάμαι τώρα ποιο) έχει δημιουργηθεί κάτι σαν κλουβί που μόνο εκεί επιτρέπεται να καπνίσεις. ΠΕριττό να σου πω τι κατάσταση επικρατεί μέσα. Να φανταστείς αυτός που μου το είπε καπνίζει πολύ και μόλις μπήκε και είδε έκανε μεταβολή!
Τι κέφι να σου κάνει άραγε με τέτοιες συνθήκες να καπνίσεις?

Serenity, έτυχε και πέτυχε! Δοκιμές έκανα. Μου αρέσει να δοκιμάζω την αυτοσυγκράτηση μου!!

Anonymous said...

Χμ.... εγώ πάλι..ούτε το έχω δοκιμάσει ποτέ!!! Θυμάμαι σε εκδρομή του σχολείου που ήταν να δοκιμάσω, η κοπέλα πριν από εμένα που κάπνισε έκανε εμετό μπροστά μου και αυτός ήταν ο λόγος που δεν το δοκίμασα... Αλλωστε εβλεπα και τον πατέρα μου χρόνια να προσπαθεί να το κόψει να μην τα καταφέρνει! Ασε που μονο ο καπνός με ενοχλεί...τρεχουν τα μάτια μου... Ασε να με λειπει το βυσσινο

Anonymous said...

Δεν θα πω μόνο ότι το έκοψα για λόγους υγείας (αναπνευστικό) αλλά στο γραφείο μου κάπνιζαν επί δύο χρόνια μέχρι να το καταλάβουν πως έκαναν κακό σε μένα και στους άλλους πέντε που δεν κάπνιζαν (καπνιστές ήταν οι άλλοι μισοί). Θα πω ότι ακόμα και όταν κάπνιζα, όπως λέει η Ντέμπυ, με ενοχλούσε να με λιβανίζει, π.χ. ένα τσιγάρο στο τασάκι. Μπορεί να διαμαρτηρηθώ λοιπόν γι' αυτό, χωρίς να είμαι υστερική. Αλλά τέλος πάντων, όσοι μιλούν για δικαιώματα των καπνιστών (τα ίδια έλεγα κι εγώ όταν κάπνιζα) ας σκεφτούν πρώτα πως έχουν και υποχρεώσεις. Αλλά δεν νομίζω ότι υπάρχουν καπνιστές που το σκέφτονται αυτό.

Anonymous said...

@ reactor69
Το ... μυρσίστηκα ότι ήσουν διαπλεκόμενος!!! Σε πληρώνουν τα lobby των εταιρειών καπνού, εεεε? Μολόγα το!
;)))
Να διορθώσω γιατί παρεξηγήθηκα. Καμία ανοχή όχι στους καπνιστές (δεν φοράω ακόμη καμιά στολή δικτάτορα), αλλά ως προς το δικαιωμά μου να αναπνέω καθαρό αέρα. Αν κάποιος με ενοχλεί σε χώρο που δεν επιτρέπεται το κάπνισμα ή κάπου που δεν έχω εναλλακτική λύση, δεν θα ανεχθώ το καπνό στα μούτρα μου.
Άσε που το ... στριφτό σπανια βγάζει έντονο και ενοχλητικό καπνό. Οπότε δεν θα χρειαστείς να αλλάξεις χώρα...
Αλλά ένα camel ή ένα prince είναι παναγία βόηθα!
Και σου εύχομαι να αργήσουν να σου χτυπήσουν την πόρτα ... anyways!!!

Τέλος να σας πω ότι πριν λίγο καιρό βρέθηκαν συνάδερφοι στα γραφεία της Philip Morris, στον παλιό Παπαστράτο. Από όσο μου είπανε όταν τους ρώτησα σχετικά, παντού υπήρχαν ταμπελες ότι απαγορεύεται το κάπνισμα, και μάλιστα στην είσοδο υπήρχαν μέχρι και οι χαρακτηριστικές ταμπέλες ότι το κάπνισμα βλάπτει σοβαρά την υγεία.

Jason said...

Εγώ απλώς σιχαίνομαι τις εξαρτήσεις, από τον πρωινό καφέ και τις σοκολάτες μέχρι το ποδόσφαιρο και το Ίντερνετ.
Τσιγάρο έχω δοκιμάσει από μικρός πολύ και μπορεί να κάνω και από τότε μπορεί να τύχει να κάνω κανένα μία στο τόσο, αλλά ποτέ δεν κάπνιζα στη ζωή μου και ούτε και πρόκειται.

Debby said...

Reactor!!!
Ελπίζω τα 12 αυτά στριφτά να τα κάνεις απλά παράλληλα με την οδήγηση της μηχανής και όχι ταυτόχρονα γιατί το έχω δει και αυτό!! Οχι μόνο εγώ φαντάζομαι!
Περιττό να σου πω ότι το black houmor σου είναι το κάτι άλλο!

Julia, όταν βρίσκεσαι σε κλειστό χώρο τίγκα στον καπνό δεν χρειάζεται πολύ για να δακρύσει κανείς! Βγαίνεις με κατακόκκινα μάτια απο τον ερεθισμό. Εγώ πάλι δεν έχω τέτοιο ιδιαίτερο πρόβλημα γιατί φοράω φακούς επαφής. Μια μέρα που κυκλοφόρησα αναγκαστηκά με τον έναν από τους δύο, κατάλαβα πολύ καλά τι πάει να πει το "με καίνε τα μάτια μου"! Το ένα, αυτό που ήταν χωρίς τον φακό δάκρυζε συνεχώς!

Advocatus Diavoli, τα λες αυτά σε μένα που έχω παραιτηθεί από δουλειά γιατί δεν άντεχα την υπερβολική πια κάπνα από τους συναδερφους. Εκτός από τον καπνό κατά την διάρκεια της ημέρας, κανείς τους δεν άδειαζε τα τασάκια προτού φύγει με αποτέλεσμα να μένουν έτσι και να βρωμάει το γραφείο αφόρητα σαν να ήταν ένα τεράστιο τασάκι!

Philos, οξύμωρο ε? Ισως όμως απλά τους το επιβάλουν. Αν και νομίζω ότι όλες οι σοβαρές εταιρείες απαγορευουν το κάπνισμα στους χώρους εργασίας και το επιτρέπουν μόνο σε ειδικούς χώρους.

Jason, εμένα πάλι μου αρέσουν οι εξαρτήσεις πολύ. Μπορεί να πέσω με τα μούτρα για να τις κόψω μια μέρα έτσι όπως τις άρχισα. Π.χ. απο περιέργεια είχα σταματήσει να πίνω καφέ για κανένα δίμηνο. Τώρα πίνω κάθε πρωί στο γραφείο αλλά το Σ/Κ ουτε καν τον σκέφτομαι!
Για τα γλυκά όμως πεθαίνω. Αν δεν φάω κάτι γλυκό κάθε μέρα νιώθω κάπως!!

Anonymous said...

Γιατί που να πάρει η ευχή σ΄αυτή τη ρημαδοχώρα είμαστε όλοι των άκρων; Δε λέω, καλά & άγια είναι να μην καπνίζεις αλλά γιά σκεφτείτε κι εμάς τους κατα...κραγμένους καπνιστές λιγάκι, σας παρακαλώ! Γιατί δηλαδή να νομίζουν οι περισσότεροι μή αυτοκτονούντες (έ, καπνιστές ήθελα να πω!) πως "δεν υπάρχει καπνιστής & καλός" ;;;!@!@
Βάζω Άριστα στη Debby που μας μεταχειρίζεται με τη στοιχειώδη ανθρωπιά! Λυπηθείτε μας, απλώς εξαρτημένα & άρρωστα ανθρωπάκια είμαστε δυστυχώς! Έχετε 1.000.000 δίκια να μη γουστάρετε να ανέχεστε τον καπνό μας στο πρόσωπό σας αλλά μην τα παραλέτε κιόλας πως είμαστε όλοι αναίσθητοι & ωχαδερφιστές! Προσωπικά δεν έχω βρεθεί ΠΟΤΕ΄σε χώρο που να επιτρέπεται το κάπνισμα & να καπνίσω πριν ρωτήσω το διπλανό μου αν ενοχλείτε απ΄το τσιγάρο! Το ίδιο συχνά μου έχει τύχει να με ρωτάνε κιόλας!
Γι αυτό ας μην τα εκχυδαϊζουμε όλα: ο κανόνας είναι πως ναι, υπάρχει ανθρωπιά & φιλότιμο! Αρκεί κι εμείς με τη στάση μας να το επιζητάμε ευγενικά. Θα το γράψω για 3η φορά σήμερα σε blog: με τον καλό & γλυκό τρόπο (διπλωματία χρειάζεται!) κερδίζεις πάντοτε περισσότερα! Κι ακόμη-ακόμη, στις περιπτώσεις που ο άλλος έχει το θράσος & την αγένεια ή την αφέλεια αν θέλετε, να μας βρωμίζει απερίσκεπτα με τον καπνό του, εμείς μπορούμε με τον τρόπο μας να του δείξουμε πόσο προσβάλλει τον εαυτό του καταρχήν έτσι!
"Μιά φανατική καπνίστρια που λατρεύει & μισεί ταυτόχρονα αυτό της το πάθος (αλλά έτσι δε γίνεται πάντοτε με όλα τα πάθη;;;)"...

Debby said...

Iliahtida, δες στο site του Philos, έχει ένα post σχετικό με τα παχύδερμα της κατηγορίας των καπνιστών. Οφείλω να πω ότι οι περισσοτεροι καπνιστές στη Ελλάδα τουλάχιστον είναι αυτής της κατηγορίας. Αναίσθητοι για τον δίπλα.
Στο γραφείο που είμαι καπνίζει μόνο ένας αλλά και αυτός δεν σέβεται την επιλογή των υπολοίπων τριων που δεν καπνίζουν και αντί να βγαίνει στο μπαλκόνι φυσικά καπνίζει όπου βρει μέσα στον χώρο.
Το ότι υπάρχουν εξαιρέσεις απλά επιεβαιώνουν τον κανόνα. Δυστυχώς!

Anonymous said...

Δεν ειμαι υπερ του να μην καπνιζει ο αλλος γιατι ξεμενεις καμια φορα απο αναπτηρα ή και απο τσιγάρο και δεν έχεις ποιον να τρακάρεις.

Το κάπνισμα ειναι πολυ καλο και ευργετικο για την υγεια, οσοι δεν καπνιζετε να το αρχισετε.

Το τσιγάρο κάνει να μυρίζουν ωραία τα ρούχα και διώχνει τα κουνούπια και τις σκνίπες.

Το τσιγάρο σου κρατάει συντροφιά στην σκοπιά και ειναι ο μονος φίλος που καιγεται για σενα.

Παρακαλώ όλο τον κόσμο να καπνιζει.


Tαδε εφη:
Dealsend Marlboros