Ομορφιά. Ευλογία ή κατάρα?

Μετά από μια συζήτηση που είχαμε με μια φίλη, σχετικά με την εξωτερική εμφάνιση, μου ήρθε στο νου πάλι, αυτό το αιώνιο θέμα της ομορφιάς. Όντας σχετικά εμφανίσιμη, δεν χρειάστηκε ποτέ να αντιμετωπίσω την απόρριψη εξαιτίας της εξωτερικής μου εμφάνισης και ούτε μπορώ να νιώσω ή να καταλάβω επακριβώς πως είναι να σου συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Ο Όσκαρ Ουάϊλντ είχε γράψει για αυτό στο βιβλίο του «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» : «Η ομορφιά είναι ανώτερη από την διάνοια γιατί απλά είναι αυταπόδεικτη» και έχει δίκιο. Γιατί δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα. Ο άλλος βλέπει και παίρνει το μήνυμα. Το αν είναι καλό ή κακό το μήνυμα που θα πάρει είναι βεβαίως σχετικό.

Ο Πασκάλ Μπρυκνέρ στο βιβλίο του «Οι κλέφτες τη ομορφιάς» ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με αυτό το θέμα και λέει εν ολίγοις ότι η ομορφιά τρέφεται από τα μάτια των άλλων και ότι αν κάτι όμορφο το απομονώσεις είναι καταδικασμένο να μαραθεί και να ασχημύνει.

Θα ήταν ψέμα να πω ότι η ομορφιά δεν ανοίγει πόρτες, δεν κάνει πιο εύκολα τα πράγματα για αυτούς που είχαν την τύχη να γεννηθούν όμορφοι εξωτερικά. "Η ομορφιά είναι μια υπόσχεση ευτυχίας", λέει ο Νίτσε. Αλλά μέχρι εκεί.
Γιατί η ομορφιά , όσο εύκολη κάνει την ζωή άλλο τόσο δύσκολη την κάνει. Τι θέλω να πω? Κάποιος όμορφος συνήθως παίρνει πράγματα από την ζωή χωρίς να προσπαθήσει ιδιαίτερα. Αυτό τον κάνει και επαναπαύεται στις δόξες του και δεν βλέπει ποια είναι η αληθινή αξία του καθενός μας με αποτέλεσμα συνήθως να μην δίνει στους άλλους. Μόνο να παίρνει. Ουκ ολίγες φορές μου έχουν πει άντρες φίλοι ότι η ερωτική συνεύρεση με μια όμορφη γυναίκα κατέληγε συνήθως σε φιάσκο μιας και ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτό που προσδοκούσαν. Η συνήθεια να παίρνει χωρίς να δίνει την ακολουθούσε ως το κρεβάτι.

Έπειτα συμβαίνει η ομορφιά να σε μπερδεύει κατά κάποιο τρόπο. Αυτό μου το είχε πει μια μέρα πριν χρόνια ένας γνωστός μου. Δηλαδή, όταν βλέπεις τους άλλους να «τρελαίνονται» για σένα κάπου αρχίζεις να αναρωτιέσαι και να νομίζεις ότι είσαι κάτι παραπάνω από τους άλλους. Σου δίνεται η ευκαιρία να επιλέξεις. Πράγμα που μπορεί φαινομενικά να μοιάζει καλό, όταν όμως το καλοεξετάσεις, δεν είναι. Όσο περισσότερες φορές καλείσαι να επιλέξεις τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να κάνεις λάθος. Ένας άνθρωπος που η ομορφιά του δεν βγάζει μάτι, είναι τουλάχιστον σίγουρος για ένα πράγμα. Ότι ο άνθρωπος που είναι δίπλα του δεν είναι εκεί για την εξωτερική του εμφάνιση.

Από την άλλη, όπως λέει και ο Ουγκώ, «Οι γυναίκες παίζουν με την ομορφιά τους, όπως τα παιδιά με τα μαχαίρια. Τελικά πληγώνονται.» Γιατί όπως και να το κάνουμε η εξωτερική ομορφιά είναι κάτι πολύ εφήμερο και ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του πάνω σε όλους ανεξαιρέτως.
Εμένα πάλι σχεδόν πάντα μου τραβούν την προσοχή οι άντρες που δεν ήταν αντικειμενικά όμορφοι. Και όσους όμορφους άντρες έτυχε να γνωρίσω ήταν απογοητευτικοί στην συνέχεια. Ήταν τόσο μα τόσο ρηχοί που το ενδιαφέρον να τους γνωρίσεις εξαντλούνταν πολύ γρήγορα. Μπορεί να ήταν τυχαίο βέβαια.

Ανέφερα αρκετές ρήσεις σε αυτό το post. Τις δύο παρακάτω όμως θέλω να τις αφιερώσω εξαιρετικά, σε αυτήν που μου έδωσε την αφορμή ανοίγοντας μου την καρδιά της. Ξέρω, δεν είμαι καλή στα λόγια, αλλά για κάποιον που διαβάζει πίσω από αυτά θα καταλάβει τι αισθάνομαι, έστω και αν δυσκολευτεί.

Η φωνή της αληθινής ομορφιάς ηχεί πολύ σιγά και διεισδύει μόνο στα πιο ευαίσθητα αφτιά.

Φ. Νίτσε

Δεν υπάρχουν μη όμορφες γυναίκες: υπάρχουν μόνο γυναίκες που δεν ξέρουν ότι είναι όμορφες.

Β. Λι