Ζεστό ή "αποστειρωμένο" καλοκαίρι

Mετά τα παγωτά, σειρά έχει το καλοκαίρι. Η πιο αγαπημένη μου εποχή.

Μου αρέσει το καλοκαίρι για την λάμψη του, που σε ξυπνάνε το πρωί οι εκτυφλωτικές ακτίνες του ήλιου που περνάνε μέσα από τις γρίλιες αντί για το ξυπνητήρι, που βολτάρεις άνετα όπου θες, που ιδρώνεις και γίνεσαι αυτόματα σέξυ χωρίς να χρειαστεί να κάνεις απολύτως τίποτα, που δεν φοράς σχεδόν τίποτα, και επιτέλους για μια εποχή δεν χρειάζεσαι, κάλτσες, κασκόλ, πιτζάμες, ούτε καν εσώρουχα!

Και σκέφτομαι…άραγε αν δεν κάνει ζέστη, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για καλοκαίρι? Η μήπως πια όλοι προτιμάμε το καλοκαίρι καρτ-ποστάλ που δεν ιδρώνει κανείς, δεν ξεφτίζουν τα μακιγιάζ, ντύνεσαι κυριλέ, και κουβαλάς και καλού κακού μαζί σου ένα πανωφόρι μπας και φυσήξει κανένα αεράκι και σε δροσίσει λίγο παραπάνω? Ένα τέτοιο «μη» καλοκαίρι θέλουμε?

Όχι παγωτό κανταΐφι. Παγωτό ΜΕ κανταΐφι!

Το καλοκαίρι καλά κρατεί, και εγώ τσακίζω τα παγωτά το ένα μετά το άλλο!

Είμαι φανατικός λάτρης των γλυκών γενικά. Είμαι αυτή που ποτέ δεν θα αρνηθώ κέρασμα γλυκού σε ξένο σπίτι, είμαι επίσης αυτή, που όσο και αν δεν ακούγεται «πρέπον» θα ζητήσω extra μερίδα αν μου αρέσει!

Στο σπίτι μου δεν μου λείπουν ποτέ τα γλυκά. Πάντα κάτι θα μου βρίσκεται. Τώρα το καλοκαίρι όμως οφείλω να ομολογήσω ότι δεν «τραβιούνται» ιδιαίτερα. Υπάρχει όμως ένα γλυκό που είναι η «διαχρονική απόλαυση» μου. Το παγωτό με κανταΐφι! Και δεν λέω κανταΐφι με παγωτό, γιατί δεν είναι! Δεν είναι ένα κανταΐφι με μια κουτσουλιά παγωτό δίπλα. Είναι ένα (παρά λίγο) μισό κιλό παγωτό με ένα κανταΐφι μέσα! Δεν μ’ αρέσει καθόλου το έτοιμο παγωτό κανταΐφι που δεν έχει καμιά νοστιμιά σχεδόν. Το φύλλο έχει ήδη πανιάσει μέσα στο παγωτό.

Έτσι παίρνω μπόλικο φρέσκο παγωτό βανίλια, και αν είναι δυνατόν φρέσκο κανταΐφι. Βάζω το κανταΐφι μέσα σε ένα μεγάλο μπολ και το χώνω με το παγωτό. Από εκεί και μετά όλα τα άλλα είναι σκέτη απόλαυση. Με κάθε κουταλιά νιώθω το τραγανό φύλλο, το σιρόπι, τα κομματάκια καρυδιού και την κανέλα να ενώνονται τέλεια με το παγωτό βανίλια μέσα στο στόμα μου.

Αχ! Να είχα τώρα ένα!!

Πυθαγόρας και μετεμψύχωση.

Έπρεπε να φτάσω στην ηλικία των 33 για να μάθω ότι ο Πυθαγόρας (ο γνωστός αρχαίος, φιλόσοφος, επιστήμονας κτλ.) πίστευε στην μετεμψύχωση!

Το διάβασα και δεν μπορούσα να το χωνέψω. Ο επιστήμονας των αριθμών που έμεινε στην ιστορία για το θεώρημα του της γεωμετρίας, που λέει ότι το τετράγωνο της υποτείνουσας ενός ορθογωνίου τριγώνου ισούται με το άθροισμα των τετραγώνων των δύο άλλων πλευρών, ασχολήθηκε ταυτόχρονα με την αστρονομία (ήταν από τους πρώτους που μίλησε για τη σφαιρικότητα της Γης καθώς και γι άλλους πλανήτες ), ασχολήθηκε επίσης με την αθανασία της ψυχής και τον διαλογισμό (θεωρούσε ότι κάποιοι εκλεκτοί άνθρωποι είχαν το χάρισμα να θυμούνται τις προηγούμενες ζωές τους).

Ίδρυσε μια σχολή στην οποία κύριος σκοπός ήταν η θρησκεία και ο εσωτερισμός. Μετά όλα τα υπόλοιπα. Ο ίδιος έκανε πολλά ταξίδια προς Ινδία μεριά την εποχή μάλιστα που εκεί ζούσε ακόμα ο γνωστός Βούδας. Δεν άφησε κανένα γραπτό πίσω του και μετά τον θάνατο του (λέγετε ότι κάηκε μέσα στην σχολή που είχε ιδρύσει όταν της έβαλαν φωτιά οι εχθροί του), ότι έμεινε, το έγραψαν οι μαθητές του. Λέγετε μάλιστα ότι όσοι μαθητές γλίτωσαν από το κυνήγι των εχθρών του (είχε και πολιτικές θεωρίες να επιδείξει), προσέλκυαν καινούργιους μαθητές-οπαδούς πράγμα που φαίνεται από τα γραπτά που βρέθηκαν να χρονολογούνται αιώνες μετά τον θάνατο του.

Αυτό που μου ήρθε αμέσως μετά στον νου, είναι το ότι τελικά στο σχολείο δεν μας μαθαίνουν τίποτα που πραγματικά να αξίζει τον κόπο. Μας αναφέρουν επιγραμματικά αυτά που αξίζει κανείς να ξέρει, και αναλώνονται να επιμένουν σε λεπτομέρειες που ίσως να μας είναι κατά βάση άχρηστες. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το Πυθαγόρειο θεώρημα, μου ήταν παντελώς άχρηστο στην μέχρι τώρα ζωή μου. Αν γινόμουν επιστήμονας θα μου ήταν εξαιρετικά χρήσιμο. Αλλά θα αρκούσε μια παραπομπή για το που μπορώ να το βρω. Όσον αφορά την αρχαία κληρονομιά μας τα σημερινά παιδιά του γυμνασίου ή και του Λυκείου, τελειώνοντας την βασική τους εκπαίδευση έχουν την αίσθηση ότι οι αρχαίοι Έλληνες είχαν ένα πολύ σπουδαίο πολιτισμό από τον οποίο έχουν μείνει μερικά ερείπια, μερικά θεατρικά και αρκετή μυθολογία. Αφού σε αυτά περιορίζεται η διδακτέα ύλη κυρίως...

Τειρεσίας, Σεξουαλική ευχαρίστηση & Ακάλυπτες επιταγές!

Ο Δίας και η Ήρα, με τους γνωστούς καυγάδες τους, κάποτε διαφώνησαν για το ποιο φύλο απολαμβάνει περισσότερο την ερωτική πράξη, ο άντρας ή η γυναίκα. Ο Δίας έλεγε ότι η γυναίκα απολαμβάνει περισσότερο τον έρωτα, ενώ η Ήρα ισχυριζόταν ότι ο άντρας είναι ο ευνοημένος σε αυτή την πράξη. Κάλεσαν λοιπόν τον Τειρεσία να τούς πει τη γνώμη του, καθώς αυτός είχε ζήσει και ως άντρας και ως γυναίκα, και θα είχε την κατάλληλη εμπειρία. Ο Τειρεσίας τούς είπε ότι αν υπάρχουν δέκα μέρη ευχαρίστησης στον έρωτα, τα εννέα τα απολαμβάνει η γυναίκα και το ένα ο άντρας. Η Ήρα τότε θύμωσε (καθώς ο Τειρεσίας είχε πάρει το μέρος του Δία) και τον τύφλωσε. Ο Δίας όμως τον λυπήθηκε και του χάρισε την ικανότητα να βλέπει τα μελλούμενα.

Ι. Κακριδή, «Ελληνική Μυθολογία»

Αυτή είναι η ιστορία του Τειρεσία, ενός από τους γνωστότερους μάντεις της Αρχαίας Ελλάδας. Ένας πολύ όμορφος μύθος της ελληνικής μυθολογίας.

Αναρωτιέμαι πως συνδέθηκε το όνομα του με την εταιρεία που καταγράφει τους τραπεζικά αφερέγγυους!

Νέες μητέρες και παιδιά τύραννοι.

Παρόλο που δεν έγινα μάνα ακόμα και ειλικρινά δεν ξέρω αν γίνω πως θα είμαι, νιώθω περίεργα βλέποντας τις μητέρες νέας γενιάς να μην έχουν πάρει καθόλου υπεύθυνα τον ρόλο τους.

Για την ακρίβεια βλέπω παντού κακομαθημένα, υπερπροστατευμένα, παιδιά που κάνουν τα πάντα προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή πάνω τους κάνοντας δύσκολη την ζωή των γύρω. Βλέπω παιδιά τυράννους.

Όταν μου λένε ότι ήρθε η ώρα μου να κάνω και εγώ ένα (λέγοντας το με μία δόση υπεροψίας του στυλ, δεν ξέρεις τι σε περιμένει) τους λέω χαριτολογώντας πως αν θέλουν πράγματι να κάνω παιδί θα πρέπει να μην βλέπω τα δικά τους χάλια μπας και το αποφασίσω.

Έχει καταντήσει αδύνατο πλέον να πιεις ένα καφέ και να πεις μια κουβέντα με μια νεοφώτιστη μάνα. Πρέπει στην μία πρόταση που απευθύνεις στην μάνα να απευθύνεις άλλη μία και στο πιτσιρίκι αλλιώς θα γκρεμίσει το σπίτι στο πιτς φυτίλι. Και αν δεν έχει καταστροφικές τάσεις απλά με τις συνεχείς παρεμβάσεις του δεν πρόκειται να καταφέρεις να ολοκληρώσεις πρόταση χώρια που στο τέλος θα έχεις πονοκεφαλιάσει. Τρομερά κουραστικό.

Από μια άποψη τις καταλαβαίνω. Η χαρά που σου δίνει ένα παιδί και ειδικά αν είναι το πρώτο, κάνει τις μανάδες και γενικά και τους δυο γονείς να βάζουν όλα τα άλλα σε δεύτερη μοίρα. Το παιδί συνηθίζει αυτή την τάξη πραγμάτων και όταν οι γονείς αντιλαμβάνονται το λάθος τους είναι πια πολύ αργά.

Είναι όμως λάθος να φαντάζονται ότι το παιδί τους θα τους αγαπήσει περισσότερο αν υποχωρούν σε όλες του τις επιθυμίες. Απλά δεν θα του δώσουν να καταλάβει ότι σε αυτόν τον κόσμο που πρόκειται να ζήσουν υπάρχουν και κάποια όρια.

Και ποια είναι αυτά τα όρια? Είναι απλό. Αρκεί να έχουν οι γονείς το χρόνο να διδάξουν στα παιδιά τους την έννοια ελευθερία. Ελευθερία είναι να κάνεις ότι θες μέχρι του σημείου που δεν στερείς την ελευθερία του άλλου. Όμως ποιος γονιός αφιερώνει χρόνο για να εκπαιδεύσει σωστά το παιδί του? Αντί για αυτούς τον ρόλο αυτό έχει αναλάβει σχεδόν αποκλειστικά η τηλεόραση. Διστάζουν να τιμωρήσουν τα παιδιά τους χειροδικώντας φοβούμενοι μήπως και τους αφήσουν σημάδια, όμως τα αφήνουν ατέλειωτες ώρες να βλέπουν βία και επιθετικότητα, αλλά δεν τους ενδιαφέρει γιατί δεν είναι αυτοί οι ίδιοι η αιτία. Να μην πω για τα φοβερά καρτούν που προβάλλονται σε παιδικές ζώνες και είναι λες και απευθύνονται σε ενήλικες και μάλιστα ενήλικες που αντέχουν! Όλα αυτά θα τα βάλει μέσα του το παιδί και κάποια στιγμή θα τα εκδηλώσει θέλοντας και μη.

Το άλλο που παρατηρώ και δεν μου αρέσει καθόλου είναι το πως προδιαθέτουν τα μικρά παιδιά απέναντι στα ζώα. Ενώ όλα ανεξαιρέτως τα μικρά έχουν μια έμφυτη τάση να θέλουν την επαφή με τα ζώα, οι γονείς κάνουν ότι είναι δυνατόν για να τους δημιουργήσουν φοβίες. Τις δικές τους φοβίες τις μεταφέρουν στα παιδιά.
"Μην πλησιάζεις, θα σε δαγκώσει"
"Μην το αγγίζεις, είναι βρώμικο"
Με αυτό τον τρόπο κάνουν τα παιδιά αποστειρωμένα. Να νομίζουν για κίνδυνο κάτι που στην ουσία δεν είναι.

Για τους πραγματικούς κινδύνους ούτε κουβέντα.

Δεν σου άξιζε - Δεν μου άξιζε

Τη φράση «δεν σου άξιζε» την έχουμε ακούσει ή μπορεί να την έχουμε πει κιόλας.

Όταν όμως ακούς κάποιον να λέει για τον εαυτό του «δεν μου άξιζε» τι σκέφτεσαι?

Ίσως αυτό που σκέφτηκα όταν το άκουσα τις προάλλες, ότι αυτός που την λέει έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του.

Πριν 5-6 χρόνια περίπου εργαζόμουν σε μια εταιρεία μαζί με μια άλλη κοπελιά. Εκείνη πολύ μικρή σε ηλικία, όμορφη και μικροκαμωμένη , χαμογελαστή και ευχάριστη γενικά. Τότε μου έλεγε λοιπόν το δράμα που περνούσε, που ήταν ότι αγαπούσε ένα παιδί το οποίο είχε γνωρίσει στις σπουδές της, ήθελε να μείνουνε μαζί και κάποια στιγμή να παντρευτούνε. Είχαν ξεκινήσει να συγκατοικούνε ήδη. Όμως η μητέρα της είχε διαφορετική γνώμη. Προσπαθούσε να την μεταπείσει. Χρησιμοποιούσε διάφορα κόλπα, από το να την τρενάρει με διάφορων ειδών υποσχέσεις, να χώνετε μέσα στα πόδια τους συνέχεια έως το να τον μειώνει με κάθε ευκαιρία.

Αυτή ήταν η κατάσταση τότε.

Κάποια στιγμή άλλαξα δουλειά, άλλαξε και εκείνη. Την συναντώ ξανά μετά από 2-3 χρόνια ένα βράδυ σε μια καφετέρια όπου δούλευε σαν σερβιτόρα. Προσωρινά όπως μου είπε. Δεν μπορούσαμε να πούμε πολλά εκεί. Είχε φασαρία, ήταν και εν ώρα εργασίας. Χαθήκαμε πάλι…

Την συναντώ πριν μερικές μέρες σε ένα περίπτερο μιας έκθεσης να προσπαθεί να πουλήσει «τυχερά χελωνάκια από την Ινδία, χειροποίητα, μοναδικά κτλ..». Την βλέπω να έχει γίνει διπλή από ότι ήταν όμορφη όμως, όπως πάντα. Την ρωτάω πως είναι, τι κάνει κτλ. Τα κλασικά. Γυρνάω το θέμα στο εμπόρευμα, και στην προσπάθεια της να μου πουλήσει τα τυχερά χελωνάκια μου λέει ότι έχει τέτοια στολισμένα στην σειρά στην κουζίνα της. Ρωτώντας την αν παντρεύτηκε, ετοιμάζομαι ταυτόχρονα περιχαρής να της ευχηθώ για τον γάμο της και αντί για αυτό μου λέει ότι δεν είναι παντρεμένη και ότι η κουζίνα ήταν το πρώτο πράγμα που είχαν αποφασίσει να πάρουν μαζί και απλά της έμεινε μετά τον χωρισμό της με το παιδί τότε. Και μέσα σε όλα συμπληρώνει «δεν μου άξιζε»…

Αυτό το «δεν σου αξίζει» της το έλεγε από τότε η μαμά της… Μάλλον την έπεισε στο τέλος…

Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί?

Ένας φίλος μου, ο Ηλίας, αναρωτήθηκε μαζί μου το θέμα του γάμου. Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί?
Δεν νομίζω ότι τον διαφώτισα αρκετά. Έψαξα όμως και βρήκα μερικά, χιουμοριστικά και μη, αποφθέγματα σχετικά με τον γάμο!

Ο γάμος μοιάζει με πολιορκημένο φρούριο: εκείνοι που είναι μέσα θέλουν να το εγκαταλείπουν, εκείνοι που είναι έξω θέλουν να εισβάλλουν μέσα.
Ε. Μπαζέν

Ο τρόμος της μοναξιάς είναι μεγαλύτερος από τον φόβο της σκλαβιάς, γι’ αυτό και παντρευόμαστε.
Σ. Κόνολι

Ο μοναδικός άνδρας που πράγματι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς γυναίκα είναι ο γυναικολόγος.
Α. Σοπενάουερ

Άνδρας: ένα ον που είναι ικανό τρεις ώρες να περιμένει τα τσιμπήσει το ψάρι και ανίκανο να περιμένει δέκα λεπτά ως που να ντύνεται η γυναίκα του.
Ρ. Όρμπεν

Ύστερα από της εκλογές και μετά από το γάμο σπάνια έχεις εκείνο που ήθελες.
Ου. Ρόντζερς

Γάμος: μια διαδικασία μες στην οποία οι πελάτες του ανθοπώλη φεύγουν στον μανάβη.
Φ. Ρόντμαν

Οι άνδρες που δεν μπορούν να συγχωρέσουν τα μικρά ελαττώματά των γυναικών, ποτέ δε θα έχουν την δυνατότητα ν' απολαμβάνουν τις μεγάλες αρετές τους.
Ντ. Ντζεμπράν

Ο σύζυγος: ένα ον το οποίο καθαρίζει το σταχτοδοχείο και κοιτάζει τη γυναίκα του σαν έχει καθαρίσει όλο το διαμέρισμά
Λ. Φορτέν

Ο γάμος έχει πολλές στενοχώριες, αλλά η εργένικη ζωή δεν έχει χαρές.
Σ. Τζόνσον

Η αγάπη είναι τυφλή, ενώ ο γάμος σου ανοίγει τα μάτια.
Αγνώστου

Θα περιμένω να μου πει που κατέληξε τελικά!

Ξυπνώντας στην Σκοπιά!

Αφού διάβασα λοιπόν την Σκοπιά να ΄μαι πάλι εδώ να γράψω και τα παραλειπόμενα της ανάγνωσης.

Φυλλομετράω την σκοπιά και βρίσκω κατά σειρά εμφάνισης τα παρακάτω θέματα:

«Πόσο ευτυχισμένοι είστε»

Ρητορικό φαντάζομαι ερώτημα γιατί συνεχίζει παρακάτω στο:

«Ασφαλής οδηγός ευτυχίας»:

Όπου με λίγα λόγια μας λέει ότι ερευνητές γνωρίζουν ότι συγκεκριμένες καταστάσεις συμβάλουν στην ευτυχία. Και αυτές είναι η σωματική ευημερία, η καλή εργασία, η επαρκή τροφή και στέγαση και ενδυμασία, η ικανοποίηση των δημιουργικών αναγκών και οι αληθινοί φίλοι. (μέχρι στιγμής δεν μας είπαν τίποτα που να μην ξέρουμε. Αν και δεν μπήκαν σε λεπτομέρειες του στυλ πως εννοούν ακριβώς εννοούν όλα αυτά! Μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία. Κάποιος θεωρεί επαρκή ένδυση π.χ. από Gucci και πάνω!).

Αμέσως μετά μπαίνει στο θέμα. Εκτός λοιπόν από όλα τα παραπάνω (δεν διευκρίνισε τι συμβαίνει αν κάτι λείπει) απαραίτητη προϋπόθεση για την ευτυχία μας «Είναι η γνώση του ευτυχισμένου Θεού, του οποίου το όνομα είναι Ιεχωβά. 1 Τιμόθεο 1:11). Επειδή συνεχίζει «λογικά (απορώ που ακριβώς κολλάει η λογική εδώ) αυτός γνωρίζει τι μπορεί να μας κάνει αληθινά ευτυχισμένους».

Μετά από αυτά συνεχίζει στο πώς να καταπολεμήσετε την πρώτη αιτία λύπης που είναι ο θάνατος παραθέτοντας διάφορα χωρία από τη Βίβλο. Το πιο ενθαρρυντικό ήταν η ανάσταση του Λαζάρου!!!

Συνεχίζει…

«Αυξηση ανάμεσα στον πολυποίκιλο Λαό της Ουγκάντας»:

Και αναφέρει το πόσο καλή δουλειά κάνουν οι σκαπανείς (πλασιέ) τους στον λαό αυτής της χώρας.

Παρακάτω ξανά-επιστρέφει στο προηγούμενο θέμα:

«Ναι, Μπορείτε να βρείτε την Ευτυχία»:

Με ποιον τρόπο? Πάλι με τον ίδιο. Το λέει και στον υπότιτλο. Η εμπιστοσύνη στον Ιεχωβά οδηγεί στην Ευτυχία.

Συνεχίζει στο επόμενο θέμα που είναι το:

«Φροντίσε αυτό το Κλήμα»!

Ναι. Ασχολείται με τον τρύγο και πόσο ευλογημένος είναι μιας και αναφέρεται στις γραφές! Πλήθος από χωρία. Για κάθε γούστο. Αλλά η χρήση τους μάλλον εκφοβιστική. Να γιατί:

(Ιωάν. 15:1 Λόγος) «Εγώ είμαι το αμπέλι το αληθινό και ο Πατέρας μου είναι ο αμπελουργός.

(Ιωάν. 15:2 Λόγος) Κάθε κλήμα φυτεμένο σε μένα που δεν καρποφορεί, το ξεριζώνει. Και κάθε κλήμα που καρποφορεί, το καθαρίζει για να δώσει περισσότερο καρπό.

(Ιωάν. 15:5 Λόγος) Εγώ είμαι το αμπέλι, εσείς τα κλήματα. Εκείνος που παραμένει ενωμένος μαζί μου κι εγώ μαζί του, αυτός παράγει άφθονο καρπό, γιατί χωρίς εμένα δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε.

(Ιωάν. 15:6 Λόγος) Αν κάποιος δεν παραμείνει ενωμένος μαζί μου, αυτός βρίσκεται πεταμένος έξω σαν το ξεραμένο κλήμα. Κι αυτά τα μαζεύουν, βέβαια, και τα βάζουν στη φωτιά και καίγονται.

Παραλείπει για ευνόητους λόγους μάλλον τα ενδιάμεσα και επόμενα χωρία…

(Ιωάν. 15:4 Λόγος) Μείνετε ριζωμένοι σ' εμένα κι εγώ σ' εσάς. Όπως δεν μπορεί το κλήμα να καρποφορήσει μόνο του, αν δεν παραμείνει στο αμπέλι, το ίδιο κι εσείς, αν δεν παραμείνετε ριζωμένοι σε μένα.

(Ιωάν. 15:7 Λόγος) Αν παραμείνετε ενωμένοι μαζί μου και τα λόγια μου μείνουν ριζωμένα μέσα σας, ό,τι κι αν θέλετε ζητήστε το και θα σας δοθεί.

Προφανώς δεν τους συνέφερε ιδιαίτερα να τα αναφέρουν!

Και συνεχίζει στο φοβερότατο θέμα :

«Πόσο αγαπώ τον Νόμο Σου!»

«όλη την ημέρα είναι μέλημα μου» - Ψαλμός 119:97

Εδώ τώρα τι να πω? Δεν κατάλαβα και εγώ σε ποιον ακριβώς νόμο αναφέρεται γιατί μόνο τα απέξω απέξω λέει. Συγκεκριμένα λέει μόνο για το Σάββατο που όρισε ο ίδιος ο Θεός παρακαλώ να είναι μέρα αργίας. Τον ευχαριστούμε πολύ και ελπίζουμε σε μια μελλοντική αναθεώρηση των αργιών γενικά που έχουμε γιατί μάλλον μας είναι λίγες.

Συνεχίζει στο επόμενο θέμα που είναι για πολύ βαριάς μορφής πιστούς:

«Στις υπενθυμίσεις σου εντρυφώ».

Χωρίς σχόλια! Βαρέθηκα πια εδώ να διαβάζω!!!

«Μάθημα Υπερηφάνειας και ταπεινοφροσύνης»

Στο οποίο διηγείται μια ιστορία και πάλι εκφοβισμού από την βίβλο.

Και τέλος ήταν το θέμα

«Τηλεόραση. Καλή συντροφιά για τα παιδιά?»

Για να καταλήξει στο ότι δεν είναι ιδιαίτερα καλό μέσο επικοινωνίας και αν θέλουμε επικοινωνία την οποία Ο Ιεχωβάς ο πρωτουργός της οικογενειακής διευθέτησης θεωρεί σπουδαία, να καλέσουμε κάποιον από αυτούς να μας κρατάει συντροφιά!

Φυσικά όλα αυτά διανθισμένα με εικόνες από χαμογελαστά πρόσωπα κάθε φυλής.

Ένα μόνο δεν κατάλαβα. Που τα βρίσκουν όλα αυτά τα κονδύλια και στρατολογούν τόσους ανθρώπους?

Πολιτικά προσκυνήματα

Θέλω να έρθει εκείνη η μέρα που κάθε γιορτή και σχόλη οι πολιτικοί αυτού του τόπου θα σταματήσουν να σέρνονται σαν τους γυμνοσάλιαγκες στις εκκλησιές απανταχού της επικράτειας.

Θέλω να έρθει εκείνη η μέρα που τα κανάλια δεν θα καλύπτουν αυτό το τόσο γλοιώδες γεγονός.

Θέλω να έρθει εκείνη η μέρα που δεν θα βλέπω πια παπάδες στην τηλεόραση. Δεν είναι εκεί η θέση τους.

Προκατειλημένες συμπεριφορές

Πόσες φορές δεν συμβαίνει να προσαρμόζουμε την συμπεριφορά μας ανάλογα με αυτόν στον οποίο απευθυνόμαστε? Σαν να φοράμε μια μάσκα για τον καθένα ...

-"Ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να διδάξεις ένα κορίτσι να κολυμπά?" ένας φίλος ρώτησε τον Νασραντίν.
-"Πρώτα βάζεις το δεξί σου μπράτσο γύρω από την μέση της" , λέει ο Νασραντίν. "Μετά παίρνεις απαλά το αριστερό της χέρι και..."
- "Το κορίτσι είναι αδερφή μου", τον διακόπτει ο φίλος.
- " Α! Τότε απλά σπρώξε την από την αποβάθρα"!

Σήμερα θα συναντήσω πολλούς γνωστούς. Θα δω πολλές μάσκες. Μπορεί να πάρω καμιά μαζί μου για το σπίτι! Αχρείαστη να 'ναι.

Τι μου συνέβει απόψε λίγο προτού ξεκινήσω για το χωριό μου...

Το πρώτο ήταν ότι μια μάρτυρας του Ιεχωβά με πλησίασε την ώρα που περίμενα στο αυτοκίνητο με ανοιχτό το τζάμι για να με προτρέψει να διαβάσω τα δυο περιοδικά που μοίραζε.

Μου λέει: «Θα θέλατε να σας δώσω δυο περιοδικά να διαβάσετε, πολύ χρήσιμα και τα δύο?»

Χαμογελάω.

Εκείνη νομίζει ότι θα της πω όχι αφού είχα καταλάβει περί τίνος επρόκειτο και ξεκινάει να με πείσει μιλώντας μου για το πόσο εξαιρετικά και πόσο ωφέλιμα είναι.

Της λέω: «Δεν έχω πρόβλημα να διαβάσω οτιδήποτε. Αρκεί να μην το πληρώσω!»

Ανακουφίστηκε. Μου έδωσε τα περιοδικά . Αλληλοευχαριστηθήκαμε και είμαι σίγουρη ότι Η Σκοπιά και το Ξύπνα θα έχουν πολύ υλικό για post!!!

Το δεύτερο ήταν ότι (αφού έφυγε η πλασιέ των περιοδικών) είδα ξαπλωμένο στο πεζοδρόμιο ένα σκυλί (ράτσες δεν ξέρω για ντόπερμαν μου φάνηκε) να έχει σκάσει από την ζέστη, να μην μπορεί σχεδόν να ανασάνει, να βγάζει αφρούς από το στόμα, και να μην μπορεί να πάρει στην κυριολεξία τα πόδια του. Το αφεντικό του από πάνω του, να του χαιδευει το κεφάλι υπομονετικά και να περιμένει να συνέλθει το ζώο για να το πάρει να φύγουν. Δεν κατάλαβα τι συνέβαινε, και επειδή έβλεπα ότι υπέφερε ρώτησα το αφεντικό του τον λόγο. Όταν μου είπε ησύχασα. Νόμιζα ότι ήταν του θανατά. Εκείνος δε γελούσε μαζί μου. Για την ανιδεότητα μου προφανώς!

Το τρίτο ήταν ότι μια φίλη από μακριά (όχι πιο μακριά από πολλούς από εσάς) μου έστειλε sms ότι τελικά έφτιαξε blog! Οι προτροπές μου πιάσαν τόπο. Καλή συνέχεια στην Jul !

Σαν Φώς...

ΣΑΝ ΦΩΣ -(Υπόγεια Ρεύματα)

Το φως να παίρνει την ματιά ο χώρος τα όνειρά σου

και τα νερά του ποταμού να σε τραβάν μακριά
ότι κι αν ονειρεύτηκες να φεύγει από κοντά σου
να απλώνεις μα τα χέρια σου να πέφτουνε βαριά

Και τι δεν μου' χες ορκιστεί και τι δεν μου' χες τάξει
μα τώρα η απουσία μου σε κάνει και ξεχνάς
δέσε καλά τις μαγικές στιγμές μας με μετάξι
και φώτισε τον ουρανό σχήμα της μοναξιάς

χωρίς πνοή χωρίς ματιά μόνο με τα όνειρά μου
με τρόχισαν οι άνεμοι που πάντα κυνηγώ
αυτοί που με ορίζουνε αυτοί που με πετάνε
αυτοί που με τινάζουνε στον τοίχο στο κενό

κορμί που σχίζεται στα δυο στα βράχια του αοράτου
μνήμες θολές και μια γλυκιά λήθη της λησμονιάς
στης μοναξιάς τον κόκκινο από αίμα πίδακα του
που ξεπετάγεται σα φως που φέγγει της στεριάς

το μαγικό στου φεγγαριού ονειροπόλειμά σου
το' χεις ξεχάσει κι είν' αργά καιρός να κοιμηθείς
με κάποιον που δεν τον χωρά η μαγική αγκαλιά σου
τις ώρες που περάσαμε μαζί θα μοιραστείς

μα εγώ πονώ για σένανε και σιωπηλά υποφέρω
μήπως τα μάτια που αγαπώ δακρύζουν στα κρυφά
τι κι αν με πούλησες φτηνά μια νύχτα και το ξέρω
κάθε στιγμή σε φέρνω εδώ κοιτώντας τα νερά

χορεύεις με τις μνήμες σου πετάς με τα όνειρά σου
αρχαίου δράματος χωρός περνάς στην αγορά
πετάς τα ρούχα σου γυμνός αγγίζεις την χαρά σου
φωτίζεις μόνο μια στιγμή και ζεις για μια φορά

Είδα το post της In Silence "Τι τραγούδι να σου πω;" και θυμήθηκα έναν περασμένο έρωτα.

Αφιερωμένο.

Κατάθλιψη...

Είναι μια συνάδερφος στο γραφείο η οποία πάσχει από κατάθλιψη χρόνια τώρα.

Η χαμηλή της αυτοεκτίμηση εμπλέκεται με τα εργασιακά θέματα σε τέτοιο βαθμό που συχνά πυκνά δημιουργεί φασαρίες, τσακώνεται με άλλους συναδέρφους, επιρρίπτει ευθύνες στους άλλους κτλ.

Ενώ στην αρχή είχα κάθε καλή διάθεση να την βοηθήσω σε οτιδήποτε χρειαζόταν, να της μιλήσω όταν έβλεπα ότι ήθελε κουβέντα, να της αστειευτώ για να της φτιάξω την διάθεση, τώρα δεν έχω το κουράγιο να κάνω τίποτα απ’ όλα αυτά.

Με κάθε μου απόπειρα ήταν τόση η «μαυρίλα» που έβγαζε που στο τέλος λίγο έλειπε να χαλάει και την δική μου καλή διάθεση! Οποιαδήποτε κουβέντα και αν ξεκινούσαμε πάντα κατέληγε σε κάτι παντελώς θλιβερό, όπως αρρώστια, θάνατο, καταστροφή κτλ.

Αποκορύφωμα μια μέρα, την πρώτη μέρα στο γραφείο, μετά από ένα ταξίδι που είχε πάει σε διάφορες βαλκανικές πόλεις (Πράγα, Βουδαπέστη κτλ), που την ρώτησα πως πέρασε και αν ήταν τόσο όμορφες πόλεις όσο λένε. Αφού μου είπε πέντε μετρημένες καλές κουβέντες, κατέληξε να μου περιγράφει με τα πιο μελανά χρώματα κάποιες, πόσο άσχημη διάθεση της ενέπνευσαν, για ποιους λόγους, πόση φτώχεια υπήρχε κτλ. Για αυτήν την περιγραφή είχε πολλά λόγια. Περιττό να πω ότι μετάνιωσα και που ρώτησα.

Βλέπω ότι όλοι αρχίζουν να την απομονώνουν (και με το δίκιο τους) σταματώντας να της αναθέτουν εργασίες, αποφεύγουν να ανοίξουν κουβέντα μαζί της ακόμα και για ζητήματα που αφορούν την δουλειά,

Λυπάμαι γι’ αυτό και αναρωτιέμαι πως συμπεριφέρεσαι σε ένα άτομο που πάσχει από κατάθλιψη? Υπάρχει κάποιος τρόπος να βοηθήσει κανείς?

Λυκοφιλίες

Εχθές λοιπόν διαπίστωσα για τρίτη (ελπίζω και τελευταία) φορά στην ζωή μου ότι οι φιλίες μεταξύ γυναικών συχνά καταλήγουν να είναι λυκοφιλίες.

Είμαι όπως έχω πει και άλλες φορές εξαιρετικά εύθυμος, ανοιχτός και καλοπροαίρετος άνθρωπος. Δεν είμαι άμεμπτη, ούτε η τέλεια φιλενάδα.

Όμως, πάντα την κάθε μου σχέση την ξεκινώ με τις καλύτερες των διαθέσεων και πάντα μα πάντα φέρομαι στον άλλον με μια αθωότητα που πολλές φορές νομίζω ότι αγγίζει τα όρια της ηλιθιότητας. Θεωρώ απλά ότι ο άλλος είναι τόσο ειλικρινής μαζί μου όσο είμαι εγώ με εκείνον.

Η πρώτη φορά που έπεσα από τα σύννεφα από μια τέτοια φιλία ήταν όταν ακόμα ήμουν μεταξύ 14-16 ετών. Ήμασταν τρεις φίλες που περνούσαμε τον καιρό μας μαζί. Σε κάποια φάση έτυχε να βρεθούμε οι δύο μόνες για αρκετή ώρα και εκεί διαπιστώσαμε ότι η τρίτη έλεγε ψέματα και στις δυο για αυτήν που ήταν απών.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται αρκετά χρόνια αργότερα περίπου στην ηλικία των 24-25. Μια «φίλη» με φλομώνει στα ψέματα γιατί απλά δεν θέλει να μου πει ότι έκανε σχέση με έναν πρώην μου. Όταν το έμαθα τελικά και συμπληρώθηκε το παζλ, και αντιλήφθηκα πόσα ψέματα μου είχε πει για αυτόν τον λόγο, αναρωτήθηκα… τα άξιζε άραγε όλα αυτά ο πρώην? Εξάλλου ήταν όντως πρώην και άρα χάρισμα της!

Και να σου τώρα μια δεκαετία σχεδόν μετά ξανά ένα παρόμοιο σκηνικό. Μια «φίλη» χώρισε από τον επταετίας δεσμό της και ξαναθυμήθηκε τις παλιές της φίλες. Και μέχρι εκεί καλά. Έλα όμως που εκείνη πήγε διακοπές και εμείς οι άλλες στην χθεσινή μας συνάντηση διαπιστώσαμε ότι το ίδιο περιστατικό της ζωής της που αφορούσε π.χ. την συμβίωση της με τον πρώην στην μια το έλεγε αλλιώς και στην άλλη αλλιώς. Ψέματα εκατέρωθεν για να δημιουργεί εντυπώσεις και ανακατωσούρες. Μισές αλήθειες στην μια. Μισές αλήθειες στην άλλη. Έχασα πάσα ιδέα.

Και αναρωτιέμαι!!! Ποιος ο λόγος ???

Στο τριπάκι του «μου είπες, σου είπα» δεν μπαίνω. Δεν με ενδιαφέρει. Και όταν γυρίσει από τις διακοπές θα έχω την ευκαιρία να διαπιστώσω και του λόγου το αληθές στην πράξη. Δεν πρόκειται να της πω τίποτα. Απλά δεν θα είμαι ίδια απέναντι της. Τόσο απλά.

Ουτε έλεγχος γεννήσεων ούτε έκτρωση: Η πλανητική αυτοκτονία.

Διαβάζοντας το τελευταίο post του Cyrusgeo σχετικά με την κατήχηση στα σχολεία και τον τρόπο που διδάσκονται τα παιδιά για την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη μου ήρθε στο νου ένα θέμα που με απασχολεί σχετικά με τον τρόπο που «δασκαλεύει» ο Χριστιανισμός σχετικά με την αντισύλληψη.

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ξέρω από πρώτο χέρι γυναικών οι οποίες πήγαν να εξομολογηθούν και έφυγαν σχεδόν τσακωμένες με τον παπά γιατί ήταν εναντίον στην αντισύλληψης που έπαιρναν. Αυτό όμως δεν σημαίνει κάτι. Γιατί οι ίδιες γυναίκες μετά δεν έμαθαν κάτι από αυτό, μόνο το ότι υπάρχουν καλοί και κακοί παπάδες.

Γιατί η εκκλησία είναι τόσο πολύ εναντίον της έκτρωσης και της αντισύλληψης;

Η πολιτική είναι ένα παιχνίδι αριθμών. Πόσους χριστιανούς έχεις στον κόσμο; Αυτή είναι η δύναμη σου. Οσο περισσότεροι χριστιανοί υπάρχουν, τόσο μεγαλύτερη δύναμη στα χέρια των χριστιανών παπάδων. Κανένας δεν ενδιαφέρεται να σώσει κανέναν, μόνο να μεγαλώσει τον πληθυσμό. Ο χριστιανισμός δεν έκανε τίποτε άλλο από το να εκδίδει συνεχώς διατάγματα από το βατικανό κατά του ελέγχου των γεννήσεων, λέγοντας ότι είναι αμαρτία να χρησιμοποιούνται μεθόδοι αντισύλληψης, ότι είναι αμαρτία να υποστηρίζει κανείς την έκτρωση ή να την νομιμοποιήσει.

Νομίζετε ότι ενδιαφέρονται για τα αγέννητα παιδιά?

Δεν τους ενδιαφέρει, δεν έχουν καμιά σχέση με εκείνα τα αγέννητα παιδιά. Υποστηρίζουν το συμφέρον τους, αν και ξέρουν πολύ καλά ότι αν δεν γίνουν εκτρώσεις, αν δεν εφαρμοστεί η αντισύλληψη, ολόκληρη η ανθρωπότητα ετοιμάζεται για ομαδική αυτοκτονία. Και η κατάσταση δεν είναι πολύ μακριά, ώστε να μην μπορείς να την δεις. Μέσα σε δεκαπέντε χρόνια, ο πληθυσμός της Γης θα είναι τόσος που η επιβίωση θα είναι αδύνατη.

Από τη δική της πλευρά η επιστήμη εξακολουθεί να βοηθά τους ανθρώπους να επιβιώνουν, ο χριστιανισμός ανοίγει συνεχώς νοσοκομεία και μοιράζει φάρμακα και η «Μητέρα Τερέζα» είναι παρούσα για να σου δώσει συγχαρητήρια, ο πάπας για να σε ευλογήσει... Υπάρχουν όλων των ειδών οι οργανώσεις. (Από ομιλία του Osho)

Κλείνοντας να ενθαρρύνω και εγώ με την σειρά μου όλους όσους θα ήθελαν να συνεισφέρουν με την υπογραφή τους για το «Ηλεκτρονικό ψήφισμά για την ένταξη της διδασκαλίας της εξέλιξης στο Ελληνικό σχολείο.» Για κάποιο λόγο δεν μου λειτουργεί το link οπότε όποιος θέλει μπορεί να μπει μέσω του blog του Cyrusgeo.

Δεν είναι εύκολο να λέμε την αλήθεια

Μια μέρα, ο βασιλιάς αποφάσισε όλοι οι υπήκοοί του να λένε την αλήθεια.
Στήθηκε μια κρεμάλα έξω από τις πύλες τις πόλεις και ανακοινώθηκε ότι όποιος μπαίνει στην πόλη οφείλει να απαντήσει ειλικρινά σε μια ερώτηση που θα του γίνει.
Ο Νασραντίν ήταν πρώτος. Ο λοχαγός της φρουράς τον ρώτησε
- Που πας; Πες την αλήθεια αλλιώς θα εκτελεστείς.
- Πάω, είπε ο Νασραντίν, να πεθάνω στην κρεμάλα.
- Δεν σε πιστεύω.
- Πολύ καλά, αν σου είπα ψέματα να με κρεμάσεις!
- Ναι, αλλά τότε θα είχες πει την αλήθεια!
- Ακριβώς, είπε ο Νασραντίν, την δική σου αλήθεια.

Ειλικρινά... δεν είναι καθόλου εύκολο να λέμε πάντα την αλήθεια...

Τα φετινά μου γενέθλεια...

... δεν θέλω να τα γιορτάσω. Τουλάχιστον όχι με την κλασική έννοια του "γιορτάζω τα γενέθλεια μου" ( τούρτες, δώρα, εξόδοι κτλ).

Σήμερα θα ήθελα την "αλήθεια" από όλους όσους είναι δίπλα μου, ή αυτούς που είναι μακριά μου αλλά θα ήθελαν να είναι δίπλα μου...

Τι θα ευχόμουν στον εαυτό μου για τον καινούργιο χρόνο που απο σήμερα βαδίζω?
Συντροφικότητα, επικοινωνία και μια" καινούργια" ζωή.
Ελπίζω μόνο να είμαι αντάξια όλων αυτών...

Ιατρικό ανακοινωθέν Φιντέλ Κάστρο

Ακούω στις ειδήσεις.

Ο Φιντέλ Κάστρο λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει και θα τον αναγκάσουν να είναι ξάπλα για κανά μήνα, μεταβιβάζει προσωρινά την διαχείριση της εξουσίας από τον εαυτό του στον αδερφό του μέχρις ωσότου να γίνει καλά και να επιστρέψει στα καθήκοντα του.

Ο Κάστρο εισαγάγει μια νέα πατέντα : Κληρονομική δικτατορία

Αφιερωμένο στον λαό της Κούβας και στους απανταχού λαούς που τέλεσαν ή τελούν υπό δικτατορικά καθεστώτα.

«Αφήστε μου ακόμη λίγο καιρό,

Δουλέψτε σκληρά και σε λίγο θα αναλάβω όλες σας τις φροντίδες.

Θα σας εξασφαλίσω απέναντι σε όλα τα δυσάρεστα ενδεχόμενα (εκτός βέβαια από την απώλεια της ελευθερίας, αυτό να λέγεται!).

Θα σας παντρέψω,

Θα αναθρέψω τα παιδιά σας,.

Τι μπορεί να ζητάτε περισσότερο?

Τι να την κάνετε την ελευθερία?

Μια και εγώ που θα αναλάβω ακόμη και τον κόπο να σκέφτομαι για σας,

Θα μπορούσα θαυμάσια να είμαι ελεύθερος στην θέση σας.»

Ζωρζ Μπερνάνος – Σε τι χρησιμεύει η ελευθερία.

Επιστροφή στο παρελθόν.

Σήμερα το πρωί κατεβαίνοντας τον δρόμο προς την δουλειά με το μηχανάκι λίγο έλειψε να τρακάρω με γάιδαρο! Τόσο πολύ εξεπλάγην!
Στην μέση περίπου της διαδρομής, και της πόλης επίσης, βγαίνοντας από τον δρόμο ενός από τα μεγαλύτερα σούπερ μάρκετ, ένας γεράκος πάνω σε ένα γαϊδούρι διέσχιζε τον δρόμο διαγώνια με πλήρη αδιαφορία για τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας!
Συνεχίζοντας τον δρόμο μου σκεφτόμουν... Σε λίγο τα γαϊδούρια θα είναι είδος προς εξαφάνιση. Μόνο στην Λίνδο της Ρόδου εκτρέφονται γιατί χρησιμοποιούνται ως ατραξιόν για τους τουρίστες.